Alþýðublaðið - 21.02.1962, Qupperneq 2

titstjórar: Gísli J. Ástþórsson (áb.) og Benedikt Gröndal. — Fréttastjóri:
Ijörgvin Guðmundsson. — Símar: 14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýsingasími
4 906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins, Hv'erfisgötu
-10. — Áskriftargjald kr. 55,00 á mánuði. í lausasölu kr. 3,00 eint. Útgef-
andi: Aiþýðuflokkurinn. —
1 Lán endurgreidd
| ÞEGAR VIÐREISNIN kom til framkvæmda,
tók ríkisstjórnin hvorki meira né minna en 12
milljón dollara yfirdráttarlán hjá Evrópusjóðnum
og alþjóða gjaldeyrissjóðnum. Var lán þetta tekið
til að greiða fyrir hinni breyttu skipan viðskipta-
mála, er innfiutningur var gefinn frjálsari en fyrr
cg margvíslegum höftum létt af.
Stjórnarandstöðunni þótti þetta glæfralegt
tiltæki. Hún gerði engan rmsn á yfirdráttarláni til
að greiða fyrir viðskiptum, og venjulegum lánum
til framkvæmda. Er þó sami munur á þessu og yf-
irdráttarheimild fyrirtækis í banka, eða föstum
lánum þess til framkvæmda.
Nú hefur komið í ljós, að áætlunin um breyt-
ingar á verzlunarsviðinu hefur staðizt. Seðlabank-
inn hefur greitt upp hvern eyri, sem notaður var
af hinu mikla yfirdráttarláni. Sýnir það, hve
gjaldeyrisstaða landsins hefur batnað mikið og
íive ólíkt ástandið í dag er þeim árum, þegar alltaf
var gjaldeyrisskortur, alltaf öll lán og yfirdráttar-
^heimildir notaðar til fulls — og lausaskuldir að
auki.
Það er mikils virði fyrir þjóðina að halda
þeirri sterku gjaldeyrisstöðu, sem unnizt hefur!
Hún mun skapa möguleA'a til að taka önnur lán
til þeirra framkvæmda, sem hljóta að verða næsti
kafli í uppbyggingasókn þjóðarinnar.
Vel heppnuð sýning
SÝNINGIN á Louisiana safninu fyrir utan
Kaupmanna'höfn hefur vakið mikla athygli í Dan
mörku. Hafa blöðin ekki aðeins skrifað vinsam-
Iega listdóma um sýninguna, heldur birt frá henni
fjölda mynda, sett frásagnir upp á heilar síður og
yfirleitt farið með hana eins og stórviðburð á,
sínu sviði.
Augljóst er, að á sviði myndlistar hafa íslend-
ingar mikið að sýna öðrum þjóðum, sem vekur
forvitni og virðingu. Telja danskir gagnrýnendur,
að myndlistarmenn okkar standi nú fullkomlega
yið hlið rithöfundanna, sem þó byggja á þúsund
ára hefð — en myndlistin má heita barnung.
Það væri æskilegt að geta sent slíka sýningu
víðar, helzt til París, London, Miinchen og New
iYork. Það er skylda okkar gagnvart listamönnun
xim, að kynna þá sem víðast, og ánægjuleg kynn-
ing fyrir þjóðina í heild.
AMMWHMMIMMUMHMMMMMMUMWIUMMHMUMMVmV
Hefur lenf I
Washington, 20. febrúar.
HINN fertugi John Hcr
schnell G 1 e n n undirof-
ursti liefur haft kynni af
hættum mestairhluta ævinn-
ar. Allt frá því flugmanns-
þjálfun hans lauk 1942 hefur
hann staðið andspænis dauð-
anum með jöfnu millibili.
I heimsstyrjöldinni síðari
fór Glenn alls í 50 orrustu-
ferðir gegn herstyrk Japana
á Kyrrahafi, og í Kóreustríð-
inu lenti hann í 100 flugorr-
ustum. Á níu síðustu dögum
Kóreustríðsins skaut hann nið
ur þrjár MIG-flugvélar fjand
mannanna.
Alls hefur Glenn hlotið hið
fræga flugmannaheiðurs-
merki, Distingnished Flying
Cross, sem fáum hlotnast,
fimm sinnum, og 18 sinnum
hefur hann unnið heiðurs-
merki bandaríska flughersins
fyrir hreystilega framgöngu.
Glenn er maður sterklega
vaxinn, með rauðleitt hár og
græneygður. Ilann er þolin-
"n
móður og rólegur. Hann var
fyrsti varamaður geimfar-
anna Alan Shepard og Virgil
Grissom, sem fóru stuttar
ferðir út í geiminn í fyrra.
Glenn-hjónin eiga tvö börn,
John David, sem er 16 ára,
og Carolyn, 13 ára. Fjölskyld
an býr skammt frá Washing-
ton.
Tii þess að vera i „góðu
formi“ hleypur Glenn ofursti
a. m. k. þrjá kílómetra dag-
lega, árið um kring.
Eftir Kóreustríðið 'varð
Glenn tilraunaflugmaður hjá
handaríska flotanum, og hann
komst í fyrirsagnir blaðanna
1957 þegar hann fyrstur
manna flaug frá Eos Angeles
til New York á meiri meðal-
liraða alla ferðina en hraða
hljóðsins.
Athygli almennings í
Bandaríkjunum beindist einn
ig að Glenn seinna þegar
hann vann 25 þúsund dollara
í spurnngagetraun í sjónvarps
inu.

HANNÉS
Á HORNINU
Áskriftarsíminn er 14901
Nýr þulur í útvarpinu
áýý Kvenmaður með
karlmannsrödd
Snjóskaflarnir á gang-
stéttunum
Orðsending til bæjar-
verkfræðings
SÍÐAN ÚTVARFIÐ missti
einn sin nbesta þul, Jónas Jónas
son, mun það liafa verið að leita
fyrir sér um nýjan þul til aðstoð
ar, því að vitalega eykst'þular-
starf, mez sífelldri aukningu og
lengingu dagskrárinnar. Útvarp
ið mun hafaliaft hug á að koma
sér upp kve.nþul, enda er ekkert-
nema gott eitt um það að segja,
því að hlustendur vilja hafa dá-
litla tilbreytingu með þulina
þannig að blæbrigðin þeirra sem
lesa, séu sem fjölbreytilegust.
EN ÞÓ AÐ vandi sé að finna
nógu góða þu3i úr hópi karl
manna, þá mun það miklu erfið
ara að íinna góða kvenþuli.
Maður gerir kröfu til þess að
karl-þulir hafi karlmannlegar
raddir hins vegar ætlast maður
til að kvenþulir hafi kvenlegar
raddir, hreimþýðar og hreinar.
Undanfarið hefur ung stúlka,
sem ég veit ekki einu sinni hvað
[ heitir, verið látn lesa vð og við
og smátt og smátt hefur verið
^aukið við hana.
' ■ ’ -
| ÞARNA ER KOMIN KONA
með karlmannsrödd, hrjúfa rödd
og harkalega, einhverskonar
miskunnarleysi í henni. Þó að
harkan framhurði og lestri fari
vel í munni Ragnars R. Árnason
ar, sem er ágætur þulur, og ein
hver sá áheyrilegasti, sem við
eigum nú völ á, þá er þessi
sama harka ekki skemmtileg af
vörum konunnar. Mér er það
ljóst, að maður getur vanist þul
— og ekki má dæma eftir fyrstu
heyrn en vel skal vanda, og ein
hvern veginn finnst fólki, að
rödd hinnar nýju les-konu sé
ekki þægileg- Röddin og áhersl
urnar rífa í sundur efnið sem
jhún flytur. Það eru undarlegar
aðfarir.
HÉR ER ORÐSENDING til
hins nýja hæjarverkfræðings
frá Vegfarenda: „Bæjarverk
fræðingarnir verða oft fyrir
spjótalögum, stundum verða þeir
sárir og stundum ekki, eins og
gengur. Ég vona að hinn nýji
foæjjalrvörkfræðingur, ,sem enn
sem komið er, hefur ekki verið
skammaður mikið, sé ekki allt
of viðkvæmur, því að nú vil ég
senda honum harðorð mótmæli
og jafnframt tilkynna honum, að
i ef hann bæti ekki ráð sitt, þá
j skuli ég magna gjörningahríð að
|honum
HANN FER ALVEG eins að
og fyrirrennarar hans. Hann er,
ekki hótinu befri en þeir. Það
þetta Þegar ófærð er á götunum
hygg ég að honum svíði að heyra
lætur hann hefla og ýtur ryðja
snjónum upp á gangstéttirnar
Að vísu lætur hann síðan bifreið
ir mjakast meðfram stéttunum
og menn síðan moka af stéttun
um upp á bílana, sem síðan aka
snjónum niður að sjó. Þetta erui
svo aumleg vinnubrögð að engu
tali tekur. Þarna eru snjóskafl
arnir við gangstéttirnar þar sem
! strætisvagnar nema staða- og
jþað er næstum því ógerningur
| að komast yfir þá. Auk þess hafa
I þeir valdið slysum.
BÆ JARVERKFRÆÐINGUR
verður að breyta til um þessi
vinnubrögð. Það er bókstaflega
ekkert vit í því að ýta snjósköfl
unum upp á gangstéttirnar Ég
er ekki verkfræðingur, en ég
mundi hafa haldið, að ef ekki er
hægt að ýta snjónum annað en
upp á stéttirnar, þá ættu bílar
og verkamenn að elta heflana
og taka skaflana burt jafnóðum,
Ég vona, að bæjarverkfræðingur
reyni nú að fmna einhver ráð hið
bráðast á því að ég nenni ekki að
standa í svona skömmum".
Hannes á horninu
2 21. fehr. 1962 — Alþýðublaði®