Alþýðublaðið - 25.02.1962, Blaðsíða 15

' ,,Nei. Ég hef aldrei gifst“,
sagði hún. „Ég kalla mig frú
Bridger, Colins vegha“.
Ungfrú Dove fór að gruna
sannleikann.
„Hive gamall er drengur-
inn?“ 'spurði hún.
„Sjö ára“-
„SJÖ“, hugsaði ungfrú
Dove. Fyrir sjö árum, fyrir
rúmum sjö árum hafði Blaine
verið í Skye“.
„Hvers vegna komuð þér
til mín Anna?“ spurði hún
hreinskilnislega. ,jEr það
drengsins vegna?“
„Já“.
„Og .. Blaine? Er (hann ..
'sonur Blaines, Anna?“
„Já“, svaraði Anna aðeins
og þær s'átu þöglar um stund.
„Veif Blaine það?“ spurði
ungfrú Dove loks.
„Nei“.
„Ég skil. Það er erfitt. —
Honum þykir mjög vænt um
drenginn, óeðlilega vænt að
mér hefur oft þótt. En núna
(«
„Ég ætlaði aldrei að láta
þá hittast“, sagði Anna. —
„Það varð bara svona .. slys
ið og uppskurðurinn . . þó ég
álíti aldrei að Það færi
svona“.
„Því hefur þú sagt mér
þetta Anna?“
„Það er allt . . svo erfitt.
Við Blaine höfum skrifast á
þó hann viti ekkj hver ég er.
Oq í gær sendi hann mér
þetta bréf. Ég vil að þér les-
ið það.“. Hún tók bréfið upp
úr tösku sinni.
Ungfrú Dove las bréfið yf-
ir, braut það saman og rétti
Önnu. Andlit hennar var
bæði íhugsandi 0g alvarlegt.
— Eg skil, sagði hún. —
Eg skil hvað það verður erf
itt. Hvernig leið þér, þegar
þú fékkst bréfið?
— Einkennilega. Aðallega
var ég urdrandi. Eg skil það
ekki ennþá. Þú hlýtur að sj'á
að ég get ekki gert það, sem
•- hann vill.
— Eg sé það, sagði ungfrú
Dove. — Má ég spyrja þig Um
dálítið?
— Hvað sem er.
— Svo þetta var ekki að-
eins rmáástarævintýri? . Eg
veit að þið Blaine bjugguð
saman í Skye.
— I átta mánuði. Við vor-
um — ‘hafirgjusöm þrátt fyr
ir allt.
— Það veit ég. Hann VAR
hamingjusamur þrátt fyrir
allt eins og þú segir. Hvað
skeði svo?
— Ep fór mína leið. Hann
vildi ekki að ég gerði það, en
ég skildi, að Það gæti skað-
að hann að hafa mig í eftir—
dragi 'sérstaklega, þegar
hann var að hefja lífið á nýj
an leik. Eg gat ekki gert
neitt anmað fyrir hann en
farið mína leið.
— Vissi hann um barnið?
Vissi hann það?
— Eg vissi það — en hann
vissi það ekki. Ef hann hefði
vitað það, hefði hann ,gert
mér erfitt fyrir að fara, sagði
Jiún örvæntingarfull.
— Þú ert hugrökk kona,
Anna, sagði ungfrú Dove
iblíðlega.
— Það var ekki auðvelt.
Það hefur aldrei verið auð-
velt, sérstaklega ekk; eftir
að þeir Colin hittust. Þú skil
ur það vonandi. Hann mátti
ekki vita að ég er móðir Co-
lins, þá hefði hann vitað hver
Colin er.
— Eg skil það, sagði ung-
frú Dove. — Veiztu um Vir-
giniu? bætti hún við.
Anna kinkaði kolli. — Já,
sagði hún brosandi. Colin
sagði mér það.
— Hún hefur gifst aftur í
Ameríku.
— Og Blaine — er það eng
in önnur?
— Nei, hann hefur ekki
mikinn áhuga fyrir kvenþjóð
inni. Ég ætti víst að bæta
við — eem stendur.“ Ungfrú
Doive brosti.
— Það er ekki víst, að
ihann muni eftir mér, sagði
Anna lágt.
— Blaine er tryggur, hann
hefur ekki gleymt þér. — Af
ihverju viltu ekki grípa tæki
færið Anna mín?
— En skilurðu ekki að viti
hann hver Colin er, finnst
honum hann skyldugur til að
giftast mér?
— Af hverju SKYLDUG-
UR? Getur þú ekki gert þann
'hamingjusaman?
— Elskar þú hann ekki
ennþá?
— Eg — ég er ekki rétta kon
an fyrir hann, ungfrú Dove.
Eg tilheyri ekki hans heimi.
— Ef til vill ekki andlega
séð, en hvaða máli skiptir
það. Og öll hin vitleysan! —
Blaine hefur fengið nóg af
glæsikvendum. Hann þarfnast
eiginkonu og móður fyrir Son
ju og fleiri barna.
— Á mínum aldri? sagði
Anna og brosti. Eg er að
verða fertug.
— Og hvað með það. Mér
finnst að þú ættir að leyfa
Blaine að reyna sig.
Svipurinn á andliti Önnu
sagði sína sögu. Hún hafði
þráð svo ákaft að gera ein-
mitt þetta, sem ungfrú Dove
ráðlagði henni.
— Attu við að ég eigi að
giflast honnm, ef hann biður
mín, ungfrú Dove?
— Auðvitað. Eg sagði hon-
um fyrir mörgum árum að þú
værir rélta konan fyrir hann
og ég veit, að honum finnst
hið sama.
— En bara ef hann vill mig
mín vegna, sagði Anna. Ekki
vegna þess að honum finnst
hann mega til eða vegna Col—
ins. En ef ég hitti hann og
segi honum frá Colin, þá ..
— Þá hefur þú brennt allar
brýr að baki þér, sagði ungfrú
Dove. — Og brenndu þær
bara. Eg skal hjálpa þér að
kveikja bálið, ef þú vilt. Eg
veit að hann verður hamingju
samur með þér. Eg hef þekkt
hann í mörg ár og hamingja
hans skiptir mig miklu máli.
Láttu sem þú skiljir ekki við
hvað ég á, ég veit að ég er
heimsk gömul kona. Eg hef
alltaf verið það, þegar Biaine
hefur átt í hlut. Mig tók það
sárt, þegar hann giftist Virg-
iníu ekki mín vegna heldur
hans vegna. Eg vissi að hún
gat aldrei gert hann ham
ingjusaman, en ég veit, að þú
getur gert það, Anna. Því segi
ég — segðu honum það. Skrif
aðu honum — hringdu til
hans, en segðu honum það.
Leyfðu honum að velja. Og
nú vil ég fá minn mat og þú
getur hugsað málið meðan við
borðum.
Næsta kvöld, þegar Colin
var háttaður og kyrrt var í
litla húsinu, settist Anna nið
ur og skrifaði Blaine.
Hún gat ekki sagt honum
sannleikann bréflega. Hún
varð að sjá hann meðan hún
sagði honum fréttirnar, því
aðeins á þann hátt, þegar hann
fékk ekki að hugsa sig um,
gat hún sannfærzt um tilfinn
ingar hans í hennar garð.
— Kæri, Sir Blaine, skrif-
aði hún. -— Eg hef mikinn á-
huga fyrir tillögu yðar. En
mér finnst að við ættum að
ræða málið áður en við hug-
leiðum málið frekar. Eg gæti
komið til London eða þér hing
að, ef það hentar yður belur.
Vilduð þér skrifa mér við-
víkjandi stað og stund?
Yðar Ann.
í fyrsta sinn síðan hún fór
að skrifa honum sleppti hún
I 26
eftirnafninu og það olli hon-
um áhyggjum. Skildi hún
ætlast til þess að eitthvað
meira yrði þeirra á milli en
ráðskonustaðan?
En margt gat verið verra
en það. Ann var honum eilíf—
lega horfin og Sonja varð að
eignast móður.
En það gat beðið. Fyrst
myndi hann hitta hana. Og
hann ákvað að fara heim til
hennar.
Hann skrifaði og sagði
henni hvenær hans væri von
og Anna beið í ofvæni. Hún
klæddi sig í hvern kjólinn á
fætur öðrum, en loks ákvað
hún að vera í tvíddragtinni
sem hún var vön að nota í
verzlunina. Hún vildi ekki
koma fram sem einhver
skrautbrúða. Hún vildi sýna
honum að hún væri fær um
að sjá um sig sjálf, ef ....
En hún orkaði ekki að
hugsa lengra en að efinu.
Colin var úti að leika sér,
þegar barið var að dyrum. —
Hún faldi sig í eldhúsinu og
þorði ekki að opna. Hann
barði aftur og svo marraði í
hjörunum og hann kom inn.
Hann leit umhverfis sig í
stofunni.
— Frú Bridger? sagði hann.
— Eg er hér. í eldhúsinu.
Hún hafði eytt mörgum
klukkustundum í að hreinsa
allt og gera eins fágað og vist
legt og unnt var og nústóð
hún við vaskinn í eldhúsinu
með alls kyns matvæli um-
hverfis sig.
Hann leit inn og sv0 stóð
hann grafkyrr og starði á
hana. Á næsta augnabliki
hafði hann lagt fjarlægðina á
milli þeirra og hún hvíldi í
faðmi hans.
— Anna — ó, Anna.
Og hún vissi það, án alls
efa, án allra hugsana, nú er
hún lá í faðmi hans, vissi hún
það.
— Þú? lautaði hann skiln
ingssljór. — Hefur það alltaf
verið þú? Ert þú Ann Bridg-
er?
Hún kinkaði kolli. Hún
kom engu orði upp. Hún þorði
ekki einu sinni að líta á
hann vegna hamingjunnar, —
sem geislaði úr augum henn
ar, hamingjunnar, sem var
sv0 mikil, að henni fannst
hjarla sitt vera að springa.
Hann hélt henni í faðmi
sér en gerði sig ekki líklegan,
til að kyssa hana. Hann stárði
aðeins undrandi á hana.
— Og ertu — EIN Anna.
— Já, hvíslaði hún.
— Enginn maður, sem h.eit
ir Bridger
Hún hrissti höfuðið.
— Nei, ég — ég fann það
í bók, sagði hún á þennáfi
heimskulega hátt, sem maður
segir hlutina, þegar hjarta
manns er þrungið af allt öðru
en orðum.
— Og Colin. — COLIN
Anna?
Þá.leit hún á hann með ást
og bæn í augum.
— Já, sagði hún, já Blaine.
Hann þrýsti henni að sér,
þrýsti henni að hjarta sér og
leit yfir höfuð hennar með
augum, sem ekki sáu neitt
meðan hann minntist allral
þeirra ára, sem hann hafði
lifað, án þess að skilja.
— Ó, Anna, sagði haná
aftur. — Anna, elskan mín!
■i
ENDIR. j
' SKÁKIN....
Framhald af 7. síðu.
og lesendur geta sjálfsagt sann
fært sig um. ,
Mér datt því í hug að reyná
34. — He7 sem ég er þó allg
ekki sannfærður um að nægi
til vinnings, Athugum nokkra
möguleika.
A: 35. Hc8 Hxb7 36. Hxc8t
Kf7 37. Ha8 Hxb2 og svartmr
ætti að vinna. B: 35. Db3f Hf7
36. Dxc2 Hxf3t 37. Kg2 Hf4 og
svartur lilýtur að vinna. C: 3Ej»
Dxá6 Dd7 og staðan er tvísýn.
Aftur á móti átti Friðrikröij
uggan vinning fyrr í skákinnj
eins og rakið var í seir-.asia
þætti. 1
Ingvar Ásmundsson
KJÓLAFÓÐUR
í 6 litum, kr. 22,90
FLÓNEL,
hvítt, frá kr. 18,90.
FLÓNEL,
mislitt frá kr. 19,50
LÉREFT,
hvítt frá kr. 18,90
LÉREFT,
mislitt fra kr. 19,30
LÉREFT,
óbl. frá kr. 34,80
SÆNGURVERADAMASK ,
frá kr. 53,40
NANKIN
frá kr. 47,50 ,
SKYRTUFLÓNEL .
frá kr. 37,60
BLEYJUR — OG
BLEYJUGAS ,
ULLARNÆRFÖT
<
Póstsendum.
«
Verzlunin
Anna Gunnlaugsson ;
Laugavegi 37
25. febr. 1962 |,5'
Alþýðu'blaðið