Alþýðublaðið - 14.04.1962, Side 12

I
DE bXdNS SVEllER MBU&A SttNN&US rA'~ i«E
MODSTÁ PRESS£r-06 SoM EN M'/VA/t &PVfc*'<? !4>
NIN6EN FRA OfiV AFSPORED6 VWQ6?,' 'liO 'JJFP. ÍMF.
SÍ m HAN JO PRfS-
VE AT SPRIN6B fOR
LIVET-miSC0l.BR
N06BH STSDBR AT
SPRIN6E HBNui
TUVd&NEN! MOf/
KKS BHIADNM6
6RANTTBIOKKB
mi fTANDse mm!
í ÆTLI granítbjarg geti ekki stanzað þenn-
an vagn? — Nú getur hann reynt að hlaupa,
— ef hann getur þá nokkúð komízt. En fúna farmurinn á vagninum veltur yfir Eddie
tréð á milli teinanna þolir ekki þungann og
MOCO
©PiB
r.OMKHASfN
aði í vindinum og í hendinni hélt hún á priki. Hún
kom æðandi alla leið að hesti kóngsins, greip í
makka hestsins og hrópaði:
„Kanntu boltaleik?“
Áður en Jón gæti svarað, kallaði hún. „Okkur
vantar einn mann, komdu“. Hún dró hann af hest-
inum og þrýsti priki í hendina á honum. Áður en
hann vissi af var búTð að draga hann út á stóran
KRULLI
GRANNARNIR
FYRIR LITLA FOLKIÐ
LEMMY
völl bak við hölíina. Völlurinn náði alveg út á
klettabrún og hann var þakinn í ökladjúpri leðju.
Fyrir neðan klettna gat Jón kóngur séð reiðilegar,
gráar öldur lemja klettavegginn, en uppi á klett-
unum lamdi vindurinn fólkið á sama hátt.
Leikurinn hófst, en Jón kóngur áttaði sig aldrei
á því í hvoru liðinu hann væri eða hvað hann væri
eiginlega að leika. En næsta klukkutímann, lamdi
vindurinn hann, fólkið Iamdi hann með prikun-
um, og sjórinn sendi gusur yfir hann við og við.
Raddir glumdu í eyrum hans, hendur þeyttu hon-
um til og frá og leðjan þakti hann frá hvirfli til
ilja.
Að lokum virtist svo sem leikurinn væri á enda.
„Ég ætla að fá að líta á hringa. Eigið þér á tveggja og hálfs . . .“
Jón kóngur hneig niður alveg uppgefin. En jafn-
vel þá fekk hann ekki að hvíla sig, því að sauma-
stúlkan barði á bakið á honum og sagði: „Stattu
upp, hver ertu eiginlega?“
Jón muldraði“, ég er kóngurinn' í Hversdags-
landi“.
„Nú það var ekkert. Og til hvers ertu kominn
alla leið hihgað.“
„Til þess að biðja kóngsdótturinnar“.
„Ertu að segja satt. Nú byrjaðu þá“.
„En þú ert ekki. . .“ byrjaði Jón veiklulega.
★ ÉG BVGGÐI húsið mitt svo-
leiðis, sagði Jónsi, að gluggarnir
snúa allir á móti suðri. Samt eru
gluggar á öllum hliðum. Hvernig
gat þetta verið satt? (Svar neðst
á síðunni).
Kvikmyndir
★
LAUGARÁSBÍÓ: Ævintýri í
Dónárdölum, þýzk mynd m«ð
fallegum söng og heitum til-
finningum.
ÞESSI þýzka mynd ber dálítinn
keim af myndinni f r æ g u ,
„Vínardrengjakórinn", v e g n a
þess, að í henni leikur frægur
drengjakór allmikið hlutverk og
söngur þeirra er það, sem gefur
myndinni mest gildi í annan stað
minnir hún lítið eitt á myndína
um Trapp-fjölskylduna, einkum
vegna hlutverks Hans Ilolts í
þeim báðum, en bæði eru urmin
á nákvæmlega sama hátt, og er
það e k k i sagt leikaranum til
hróss.
Myndin gerist í klausturskóla,
þangað kemur stúlka, sem gert
hefur tilraun til sjálfsmorðs. Hún
verður uppáhald drengja.ina í
skólanum og hvers manns liug-
ljúfi.
Ábótinn í klaustrinu grefnr
upp ástæðuna til verknaðar hcnn
ar og það dregur ýmislegan dilk
á eftir sér, sem verður ekki rak-
inn hér, en látið nægja að segja
að allt fer að lokum eins og bezt
verður á kosið.
Sabina Bethmann fer með hlut-
verk stúlkunnar, hún er falleg
stúlka, en af þessu hlutverki veið
ur varla dæmt um leikhæfni henn
ar.
Eins og áður segir er það
drengjakórinn, sem gefur mynd-
inni helst gildi, auk þess skeður
ýmislegt kímnilegt.
Þrátt fyrir það, að myndin sé
ef til vill nokkuð rómantízk — en
það orð hata ýmsir — er ekki
úr vegi fyrir fólk að sjó þessa
mynd.
II. E.
uin
-uipd.ine.iojÆ v ii!s ptsnii igSSÆq
tsuoj* — ^ofjqeiiOH Pía HVAS
12 14' apríl 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ