Alþýðublaðið - 05.07.1962, Blaðsíða 1

Sporhundur
fann þriðja
illvirkjann
ALÞÝÐUBLAÐIÐ birti frétt
fyrir skömmu þess efnis, að ráð-
ist hefði verið á íslending í
Gautaborg, hann barinn og rænd-
ur. Árásarmennirnir voru þrír
ungir Danir, sem nú hafa verið
dæmdir i þriggja vikna fangelsi.
Frétt um mál þetta birtist í
danska blaðinu BT sl. laugaidag,
og fer hún lauslega þýdd hér á
eftir.
Meðvitundarlaus, illa til reika
og rændur 400 sænskum krónurn.
Samningafundur í togara-
deilunni var boðaffur í fyrra
kvöld, og stóð hann til kl. 7
í gærmorgun. Annar fundur
var boffaffur í gærkvöldi kl.
8,30, og stóff hann enn er
blaffiff fór í prentun um kl.
eilt. Eklti var loku fyrir það
skotiff, aff samningar gætu
náffst í nótt, en engu hægt að
slá föstu.
í fyrrinótt hafffi töluvert
gengiff saman meff deiluaffil-
um, og þar af leiffandi var
annar fundur boffaffur í gær-
kvöldi. Er blaffiff ræddi við
sáttasemjara í gærkvöldi,
sagði hann, aff brugffiff 'gæti
til beggja vona rmi sam-
komulag. „Þó aff þessum
fundi ljúki án þess aff sam-
komulag náist, vona ég, að
einliver þráffur hangi saraan
svo hægt verffi aff halda ann-
an fund strax aftur.” — „F.f
slitnar upp úr viðræffum, er
hætt viff aff langt hlé verði
þar til næsti fundur veröur
lialdinn,” sagði sáttasemj-
ari.
Þannig ásigkominn fannst íslenzk
ur sjómaður í íbúð í Gautaborg.
Árásarmennirnir eru þrír ungir
Danir, sem iflsru dæmdir í gær í
Gautaborg í þriggja vikna fang-
elsi. Áður höfðu þeir játað á sig
hina ruddalegu árás.
Tveir Kaupmannahafnarbúar,
24 ára gamall háseti, Jimmv Nil-
sen, 19 ára gamall háseti, John
Kurt Hjarsö og 19 ára gamall
verksmiðjuverkamaður Flemming
Damsgaard frá Kolding, hittu 42
ára gamlan íslenzkan sjómann á
Jerntorvet í Gautaborg. íslend-
ingurinn sagði Dönunum frá því,
að hann hefði verið að fá greidd
laun, og ætlaði nú að fara að
skemmta sér í bænum.
Danirnir buðu nú íslendingnum
heim í íbúð Flemmings Dams-
gaard, sem var þarna skammt frá.
Strax og þangað kom, réðust þeir
á íslendinginn. Þeir slógu liann
og spörkuðu í hann þar til hann
missti meðvitund. Síðan stálu
þeir veski hans og héldu á brott.
Nágrannarnir höfðu heyrt þegar
íslendingurinn hrópaði á hjálp.
Gerðu þeir lögreglunni aðvart, og
eftir nokkrar klukkustundir fann
lögreglan tvo af Dönunum á göt-
unni. Þeir skýrðu frá því, að 3.
árásarmaðurinn hefði keypt far-
miða með hraðlestinni til Kaup-
marnahafnar.
Lestin hafði lagt af stað frá
Gautaborg IV2 klukkustund áður
en Danirnir voru teknir. Lögregl-
an lét stöðva haria í Halmstad,
og með lögregluhund í broddi
fylkingar leituðu þeir í öilum
klefum lestarinnar, og fann
Hjarsö, sem reyndi að fela sig
á bak við dagblað.
Þetta var frásögn BT um mál
þetta, en eins og kunnugt er, fékk
blaðið ekki nafn íslendingsins,
en vegna sænskra laga var sjúkra
húsinu, sem hann var lagður inn
á, ekki heimilt að gefa upp nafn
hans.
Akureyri, 4. júlí.
MJÓLKURBÍL var stoliff í
Strandgrötu kl. 2 í nótt. Lögregrlan
náff'i bílnum þó fljótlega. Sá, sem
stal bílnum, var drukkinn, og er
nú í gæzluvaröhaldi.
Bíllinn var óskemmdur þegar
j lögreglan náði honum, enda var
i þá stutt síðan bílnum var stolið.
i —g.s.t.
mndni ll rinADI Hafnarfjörgur undir
I U|\3iuULlIÍ)A!\I stjórn atvángiurekenda
ATVINNUREKENDAVALD Sjálfstæffisflokksins og
Framsóknar hefur verið leitt til valda í málefnum
Hafnarfjarðarkaupstaðar.
Þar með lýkur 36 ára stjórn alþýðuhreyfingar-
innar í þessum sérstæða verkamanna- og sjó-
mannabæ.
Þetta er útkoman af þrjátíu ára sundrungar
starfi kommúnista í Hafnarfirði. Þeir stefndu að
því með ofsóknum sínum, rógburði og taumlausu
níði að érfa sjálfir ríkið. en útkoman varð óstgur
alþýðufólksins og útilokun þeirra sjálfra frá öll-
um áhrifum á stjórn kaupstaðarins.
Þetta dæmi um afleiðingarnar af iðju þessarar
ofstækisfullu sundrungarklíku er skýrt og skilmerki
legt, staðfest af dýrkeyptri reynslu, en slík dæmi
má þá sannarlega finna víðar um landið.
Það er ekki venjulegt íhald, sem leitt hefur verið
til valda í Hafnarfirði. Jafnvel Sjálfstæðismenn sjálf
ir viðurkenna, að meginuppistaðan í þeirri valda-
klíku, sem nú stjórnar þar, sé ribbaldar á póli-
tíska vísu, fullir af margþættri minnimáttarkennd,
haldin pólitískri ósvifni svo að fá dæmi finnist
önnur eins á landinu. Hvað sem um það er, er það
vitað, að forystumennirnir eru af gamla nazista-
skólanum: haturfullir, tillitslausir og fyrirhyggju-
lausir, völdin eru þeim aðalatriðið, en ekki mál-
efnin, sem mest eru aðkallandi.
Hafnarfjarðarkaupstaður byggðist eins og borg
og kaupstaðir við Faxaflóa á tiltölulega skömmum
tíma. Straumurinn inn í litla bæinn í hrauninu
var stríður og innflytjendurnir festu sér ból alls-
lausir víðsvegar að og reyndu af öllum mætti að
skapa sér lífsskilyrði á nýjum stað. Allt byggðist
þá á einstaklingsframtakinu og örfáir menn þar
á meðal nokkrir útlendir réðu lögum og lofum.
Þeir lögðu blátt bann við því að stofnað væri verka
mannafélag og eftir að alþýðufólkið hafði mynd-
að það þrátt fyrir bönnin ofsóttu þeir það á allar
lundir. Verkamannafélagið óx og dafnaði og réði
innan tiltölulega fárra ára mestu um kaup og kjör.
Um líkt leyti hrundi atvinnurekendavaldið. I>að
hafði aWrei miðað við annað en eigin gróða. Heim
ili alþýðufólksins og afkoma þeirra voru þeim al-
gert aukaatriði. Og margir þeirra fluttu burtu og
skildu fólkið eftir atvinnutækjalaust eða þeir lögðu
upp laupana og lifðu á því, sem þeir náðu út úr
hrynjadi fyrirtækjum sínum.
Jafnframt færðu alþýðusamtökin út kvíarnar.
Þau urðu að leita bjargráða og tóku meirihluta i
stjórn kaupstaðarins. Sá meirihluti barðist á
kreppu- og atvinnuleysistímum við næstum því ó-
yfirstíganlega örðugleika. En alþýðan og leiðtogar
hennar voru vanir erfiðleikum. Þeir höfðu oft bar
ið rauðarokið á sjónum og séð hann svartan. Þeir
leituðu nýrrá möguleika. Og meðan bæjarstjórn
Reykjavíkur lét verkamenn höggva upp sama klak
ann mánuð eftir mánuð í atvinnubótavinnu stofn-
aði alþýðan í Hafnarfirði til stórútgerðar. Hún
keypti togara og fiskvinnslustöð — og þar kom
hennar atvinnubótavinna. Hafnarfjörður blómstr:
aði og óx ár frá ári. Allt var miðað við afkomu-
möguleika alþýðuheimilanna. Pólitísk samtök kaup
manna- og atvinnurekendavalds stnðu álengdar,
höfðu ekki komið auga á neinar nviar leiðir en
urruðu grimdarlega og biðu átekta. Það kom fliótt
í liós, að af eigin rammleik mundn bau aldrei
geta sigrað samtök albvðnfóliisins.
En þeim barst þá liðsemd úr óvæntri átt. Komm
únistaflokkurinn var stofnaður og tevgði sig smátt
og smátt um land allt. Siálfstæðisflokkurinn sá
hvers virði starf þeirra gæti orðið og magnaði
hann og studdi leynt og Ijóst ti! valda í verkalvðs-
hrevfingunni. Kommúnistar fóru fram með ró<ri og
undirróðri um alla forystumenn alþýðunnar, öll fyr-
irtaeki hennar og öll málefni. sem «mtnk honnar
heittu sér fvrir og íhaldið tók imdir. stnddi við
bakið á beim. og ruddi iafnvei nfi hrantina fvrir
bá í verkalýðssamtökunum. Knmmúnistar ætlnðu
sér að erfa ríkið. En Sjálfstæðisfiokkiirinn ætlaði
sér það líka. FramH^id 4 0 cí*u.
OLIUBATUR
Á HVALFIRE
Áhöfnin bjargaöist
í land á skektu
OLÍUBÁTURINN L. W Haskell
sökk í gærdag út af Hvammsvík viff
Hvalfjörff. Á bátnum var þriggja
manna áhöfn og björguöust menn
irnir á land á báti. Haskell var aff
j innar I Hvalfirffi, þegar þetta gerff-
ist.
Olíubáturinn L. W. Haskell kom
hingað til lands fyrir allmörgum
árum á vegum Olíufélagsins h.f„
þess að þá var hann orðinn eldri
en tólf ára. Samkvæmt íslenzkuiv
lögum má ekki skrá hér skip, sem
keypt eru gömul erlendis frá séa
þau eldri en 12 ára. Haskell var
fara meff fuel olíu til Hvalstöffvar, c-n fékkst ekki skráður hér vegna
Frh. af 14. siðu.