Alþýðublaðið - 25.07.1962, Blaðsíða 12

LEMMY
vfijí JE6 me brucjt ind / sv frbaambp mavds
VIUA FOR AT 6tve HAMS KDNS SINB SMYKKER VI-
8A&EM6N S&CAN ER DER vö- sK■ ME6ET.,.
... VAR EVAS 0RECUPS tKKE HAVNET
/ MiN 10MME...06 HVtSVEb IKKE
VAR sZ FORBISTIZET N'fS6ERRi6,.,
HVlS JE& /KKE HA.VDE TRUFFET
EVA PAROU, Oá FtVlS ÞEN FYR
UDE PÁ SKiBET iKKE VAR 8E-
4YNDT AT KASTE MED 6tN- ,
FIASKER...
-
m
i " t
Ef ég hefði ekki hitt Evu Paroli og
og — ef náunginn úti á skipinu hefði ekki
farið að kasta ginflöskum, — hefðu eyrna-
lokkar Evu ekki hafnað í vasa mínum, og
ef ég væri ekki svona frámunalega forvit-
inn — væri ég ekki hér, búinn að brjótast
inn f hús ókunnugs manns, til þess að
geta fært konu lians aftur skartgripina
sína. En þannig er það oft á tíðum.
Fátæki Jói og
hundur hans
að allir gætu séð hann og hrópaði : „Þessi piltur
fann kettlinginn minn.“ Allir urðu mjög glaðir
og frétíirnar flugu eins og eldur í sinu frá hásæt-
issalnum út á gangana og þaðan út í garðinn og
að síðustu út á stræti.
Innan fimm mínútna höfðu allir tekið upp sín
venjulegu störf, borgarhliðin voru opnuð og kóng-
urinn spurði Jóa, hvað hann vildi fá í fundarlaun.
Jóa langaði mest af öllu til þess að biðja um
kóngsdótíurina í fundarlaun, því að hún hefði átt
svo vel við hvolpinn hans.
Hárið á henni var alveg eins á litinn og eyrun
á hvolpinum og brúnu augun hennar horfðu eins
blíðlega til hans og augu hvolpsins hans. En auð-
vitað gat það ekki komið til greina, svo að hann
svaraði:
„Mig myndi langa til að taka við starfi kon-
unglegs skógarhöggsmanns, þangað til rétti skóg-
arhöggsmaðurinn er orðinn frískur.“
„Það verður ekki meðan þú ert á lífi,“ sagði
kóngurinn. Jói skyldi alls ekki hvað kóngurinn
átti við, en hann var of kurteis til að spyrja kóng-
— Næsti, gjörið svo vel.
inn nánar hvað hann meinti. Honum fannst líka,
að kóngar ættu að hafa leyfi til að tala eins og
þeim sýndist, jafnvel þó að það væri í gátum.
’■ „Réttu mér öxina,“ sagði kóngurinn. „Krjúptu
á kné og beygðu höfuðið.“
Jói vonaði, að kóngurinn ætlaði sér ekki að
höggva af honum höfuðið, svona að ástæðulausu.
en hann hlýddi og kraup á kné. Hann fann, að
kóngurinn snerti hann milli herðablaðanna með
skallanum á öxinni. „Rístu upp, konunglegi skóg-
Síldarvinnsla
Framhald af 7 síðu.
astur. En til þess aó svo megi
verða, verður að gera átak til
að gera úr hcnni verðmætan
mat, sem orðið gæíi markaðs
vara.
Væri ekki óeðlilegt að ríkið
eða ríkisstofnanir stofnsettu
eina niðursuðuverkcmiðju hér
syðra, sem yrði fyrst sem til-
raunaverksmiðja og i'ærði svo
út kvíarnar eftir því ssm reynsi
an gæfi tilefni til.
Væri ekki óeðliiegt að sami
eða sömu aðilar og stofnuðu
niðurlagningaverksmiðjuna á
Siglufirði, hefðu hér um for
göngu.
Ekki verðun því trúað að
standi á lánastofnum að hjáfpa
slíku fyrirtæki á fót. Þáð cr
ekki vansalaust að láta Fava-
síldina lenda mestmegnis i sílrt
arþrónum, sem gefur minnstar
gjaldeyristekjur, en gera alltof
litlar tilraunir með aðrar leið
ir og skapa bæði þeim er afla
vörunnar, meiri tekjur og p.iíð
arbúinu í lieild auknar gjald
eyristekjur. — Ó.J.
ÞEIR BÍÐA
ÚRSKURÐAR
Framhald af 7. síðu.
og hækka laun þjóna þá um leið.“
Þá sendi SVG Félagi fr'am-
reiðslumanna einnig bréf 12.
júlí, þar sem óskað var skýringa
á setningunni: „Samið verði sér
staklega um afgreiðsluhætti í
veitingahúsum,“ sem var einn lið
ur í kröfugerð íramreiöslumanna.
Svar við því bréfi barst aldrei,
en óljósar upplýsingar fengust á
fundi með sáttasemjara, þar sem
það virtist vera íramreiðslumönn
um þyrnir í augum, að veitinga
menn hafa í hyggju að setja stimp
ilkassa á bari, svo að viðskipta
menn fái kvittun fyrir það sem
þeir kaupa.
Þess má einnig geta, oð á fundi
þeim, þar sem framreiðslumenn
tóku ákvörðun um verkíall, var
staddur Þorsteinn Pétursson og
samkvæmt upplýsingum Jón«
Maríussonar, formanns. Félags
framreiðslumanna, upplýsti hann
ekkert um samtal það, sem getið
er um í bréfi SVG írá 9. júli.
í sambandi við lokun veitinga
sala á Hótel Borg vill SVG taka
fram, að ógerlegt cr að afgreiða
suma viðskiptamenn og aðra
ekki. Hins vegar tíðkast sú venja
bæði hér og erlendis, að hótel-
gestir fái veitingar á herbergi
sín, og þannig er það þrátt íyrir
verkfall íramreiðslumanna.
Loks er rétt að undirstrika, að
þjónustugjald er hér hærra en
nokkurs staðar annars staðar, sem
SVG hefur spurnir af. Þess vegna
eru kröfur um hækkað þjónustu
gjald fráleitail, og sérstaklega
væri undarlegt ef launþegar
•vildu styðja svo fráleita lcröfu
framreiðslumanna, að þeir fái
30% álag á frídögum ýmisSa
stétta, eins og 'Sjómannadaginn
og frídag verzlunarmanna. En
framreiðslumenn eru eina stéttin
sem fær laun sín hækkuð ,'.jáif
krafa eftir því sem breytingar
verða á verðlagi.
Veitingamenn telja verkfall
framreiðslumanna óiögl.egt, eins
. og getið hefur verið um í blöð
um, og munu ekki ræða málið
frekar, fyrr en úrskurður cr íall
inn í félagsdómi.
12 25. júlí 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ