Alþýðublaðið - 01.09.1962, Blaðsíða 8

■~~m
fcorvaldur Guffjónsson: Hægt aff lifa góffu lífi aff söðlasmíði. — Ljósm.: Rúnar A.
Fyrst förum við eftir Lauga
veginum og þar verður á vegi
okkar búff, þar sem hnökkum
og fögrum stangarbeizlum er
stilit út í glugga.
Við göngum inn fyrir og
hittum þar fyrir eiganda
verzlunarinnar, Þorvald Guð-
jónsson, söðlasmið. Hann var
einn á verkstæði sínu og sneið
leður.
— Hvað hefur þú stundað
söðlasmíðina lengi sem aðal-
atvinnu?
— Ja, ég hef nú verið við
þetta síðastliðin átta ár svo
til eingöngu, og svo þar áður
öðru hverju, jú, lærði fagið
ungur fyrir vestan, hef dútl-
að við þetta gegnum árin.
— Hvernig hefur þér líkað
starfið, hefðuru viljað velja
þér einhverja aðra iðn að ævi
starfi en söðlasmíðina?
— Nei, það held ég afsalútt
ekki, þetta er ágætis vinna
hæg, skemmtileg og þrifaleg.
Annars eru náttúrlega allt
önnur viðhorf í þessum mál-
um nú til dags, það er svo
margt sem kemur íil greina
þegar ungu mennirnir eru að
velja sér starf, — og svo er
söðlasmíðin ekki eins mikil-
væg nú eins og hún var áður.
— Hverja telur þú aðal-
ástæðuna fyrir því að söðla-
smiðum fer svo fækkandi nú
eins og raun bér vitni?
Ja, tímarnir eru náttúr-
lega breyttir, engir taka við
af þeim gömlu sem leggja
upp laupana fyrir elli sakir,
það vantar lærlinga. Svo er
eins ég segi, það kemur svo
margt til greina nú til dags,
og ungu mönnunum finnst
víst flest girnilegra heldur en
söðlasmíðin. Annars ræð ég
ekki neinum ungum manni að
fara út í söðlasmíði nema
hann hafi áhuga á starfinu,
— og hann þarf líka að hafa
áhuga á hestum, án þess að
vera hestamaður er ekki hægt
að verða góður söðlasmiður.
Ef maðurinn er á annað borð
laghentur og hefur áhuga á
hestum, þá hlýtur hann að
hafa áhuga á því að hnakk-
arnir séu fallegir og hestinum
og eigandanum til sóma. Það
er hið rétta viðhorf, og slíkur
maður er efni í góðan söðla-
smið.
— Hefur verðlag á reiðtygj
um ekki breytzt mikið síðan
þú varst að hefja söðlasmíði
hér í gamla daga?
— Jú, það hefur orðið mik-
il verðlagsbreyting. Þegar ég
var að byrja á þessu um 1930
kostaði kílóið af leðrinu þrjár
krónur, nú kostar það orðið
á þriðja hundrað krónur, það
hefur orðið meira en sjötug-
föld hækkun á hráefninu til
söðlasmíði, það er ekkert
annað.
Annað er náttúrlega að at-
huga. Verðgildi krónunnar
hefur fallið á þessum árm,
en það er alveg sama, hækk-
unin er alveg gífurleg, og
orsökin er kannski sú, að út-
lenda leðrið er nú flutt inn
sem lúxusvara, það er á lista
yfir sportvörur, en ekki nauð
synjavöru eins og áður var.
Menn kaupa heldur ekki
hnakka nema upp á sport,
hestamennskan á íslandi er
að verða ekkert annað en
sport. — O, það held nú ég.
Annars bjó ég til í fyrra
ein fimm aktygi, og þau
gengu öll upp, furðulegt nokk
það síðasta fór í vor.
— Hvað kosta góðir hnakk- -
ar nú til dags, með öllu þessu
hækkaða verðlagi?
— Fyrsta klassa hnakkar
kosta frá 4500—5000 krónur,
og dýrustu stangarbeizlin hjá
mér kosta 1400-5000 krón-
ur, úr ekta nýsilfri, sem ekki
ryðgar og ekta leðri frá Ak-
ureyri fléttuðu.
— Telur þú ekki, að hægt
sé að lifa góðu lífi í framtíð-
inni af söðlasmíði, rétt eins
og hingað til?
— Jú, alveg tvímælalaust,
það er líka svo margt annað
að gera, framleiða bönd fyrir
símann m.a. og allskonar leð-
urvinna, t.d. hef ég alltaf
nóg að gera, hef meira að
segja ekki undan. En það
vantar unga áhugasama menn
það vantar menn sem vilja
læra söðlasmíði, það vantar
lærlinga.
SÖÐLASMIÐIR eru fámennastir allra
stétta hér á landi. Þessi ágæta iðn er að
deyja út samfara auknum bílainnflutningi
og fækkandi hestum til nytja.
Það er mikil list að smíða góða hnafcka,
list sem er ekki á allra færi, og jþað væri
skömm fyrir jafnmikla hestamenn og við Is-
lendingar þykjumst vera að láta hana fara í
gröfina með þeim fáu gamalmennum sem
enn eru eftir og stunda söðlasmíði sem aðal
atvinnu. Eins og nú er komið málum er að-
eins einn maður í læri sem söðlasmiður, og
er hánn austur á Selfossi hjá Jóni Guðna-
syni söðlasmið þar.
íslendingar eiga nú orðið hesta fyrst og
fremst vegna ánægjunnar af þeim en ekki
sem púlshesta eins og áður gerðist. Að eiga
hest er að vera þjóðrækinn og hestamaður
að auki. Manni virðist sjálfsagt að allt hald
ist í hendur hjá góðum hestamönnum: Is-
lettzkir menn á íslenzkum hestum með ís-
lenzkt brennivín, — og í íslenkum hnökk-
um. Og til þess að hressa upp á minni ýmissa
aðila sem geta bætt úr skák, með það síð-
asttalda birtum við hér rabb við söðíasmiði í
Reyk ja víkurborg:
■:% 1. sept. 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Á Óffinsgötu númei
einn af fulltrúum J
hverfandi stéttar aff
Maðurinn heitir Gunr
geirsson. Hann situr og
hnakkpútu þegar viff ]
dyra og göngum inn.
— Ert þú ekki elztui
sem stunda þessa ií
söfflasmíðina hér á la
— Ég? Elztur? Ó,
deilis. Ekki einu sinr
hérna í bænum. Niú
tveimur eðá þremur á
man ekki hvort, flutti
að frá Vík í Mýrdal f
Einarsson söðlasmií
hann er elztur okka
held ég, 83 ára gama
ars er hann að mes
hættur að vinna, t
orðinn svo gamall ka
ið. Svo er einn eld
norðan á Sauðárkróki,
man ég hvað hann h<
einn er enn hérna í
eldri en ég, en hann
ur í helgan stein. Það
Þorkell Ólafsson og
<