Alþýðublaðið - 03.01.1963, Blaðsíða 12

Unglingasagan:
ALLTAF eru Gyðingar að verða fyrir smá-
ofsóknum, sem ekki láta mikið yfir sér nú á
friðartímum, en eigi að síður svíður sárt undan
þeim. Nú berast frá Rússlandi þær fréttir, að
Gyðingar þar séu ekki Iátnir óáreittir af þar-
lendum mönnum, — meira að segja stjórnarað-
ilum þar. Þetta kemur meðal annars i ljós í við
leitni stjórnarinnar til að þröngva þeim frá trú
þeirra og afnema venjur þeirra. Þar að auki eru
þess dæmi að Rússar hafi kennt Gyðingum um
ef eitthvað hefur misfarizt, sem ákveðið var
rétt af hinni kommúnistísku stjórn. Eitt annað
dæmi frá Englandi er, þegar þekkt knattspyrnu
lið keypti knattspyrnumann sem var Gyðingur
að uppruna. Um Ieið og hann fór að spila með
félaginu, varð honúm næsta ólíft þar vegna
þeirra háðsyrða sem samherjar hans jafnt se«tt
mótherjar létu bitna á honum vegna þjóðecn-
is hans. Þrátt fyrir þessa ruddalegu framkomu
er Gyðingurinn einn af færustu mönnum félags
ins og mjög háttprúður. . Þjálfari þeirra hefur
sagt, að ekki væri hægt að skýra frá þeim smán
aryrðum sem um vesalings Gyðinginn hefðu
verið höfð í leikjum.
BARN LANDA-
MÆRANNA
afganginn af hundtað dölun-
um, sem hann lél þig fá“. '
,Já,“ sagði kroppinhakur-
inn. Hann tok fram veski
og úr því seðlaiirúgu. IVilli-
am Benn þreif veskið af
honum.
Hvar fékkstu þetta svikar-
inn þinn?“ spurði Benn.
„Mér var gefið það".
„Gefið það! LjúgSu ekki
að mér“
„Ég segi satt“.
„Ilver gaf þér það?“
„Stúlka“, sagð'i Lew.
„Ég skal snúa þig úr háls-
liðnum“, sagði AYilliam
Benn alvarlegur.
„Maud Ranger gaf mér
það,“ sagði kroppinbakurinn
og brosti.
„Ha,“ sagði William Benn.
Hann bætti við, „segðu
mér hvað skeði".
„Hún hitti hann aftur um
kvöldið“.
„Hvar?“
„Heima hjá honum“.
„í mexíkauska kofanuin?"
„Já“.
„Þú ætlar þó ckki að
telja mér trú iim að hún
hafi farið inn í þann kofa?“
,Jú hún borðaði kvöldverð
með fjölskyldunni".
„Kvöldverð!“
„Svei mér þá. Ilún liafði
góða matarlyst“.
„Ætlarðu að lialda á-
frani?“
„Ég hef ekki meira að
segja. Jú annars hún hclt
smáræðu“.
„Ræðti“.
„ Já. Húsi sagði Perez
gamla að hún elskaði Rtc-
ardo son hans. Og að Ric-
ardo elskaði hana. Og að þau
ætluffu aff gifta sig ef Ant
onio gamli Percz Ieyfði það.
Og svo —“
William Benn öskraði og
læknirinn stóð á fætur.
„Og svo varff ég of for-
viiinn,’“ sagði kroppinbakur-
inn „og Rieardo sá mig og
stökk á mig og dró mig inn
og hló þegar að hann sá aff
þaff var ég og sagði þeim
ýmíslegt um mig “
Kroppinbakurinn hikaði
ögn og sagði svo með alvöru-
þiuiga: „Hann Ricardo er
stórvinur minn. Stúlkan hans
líka. Ég ætla aff búa hjá
þeim og hugsa um þau ef
ég losna frá þér, Benn.“
„Gaf hún þér peninga?“
„Fyrirfram greidd laun."
„Svo það gekk,“ sagði
William Benn.
„Já,“ sagði lækmirinn
æstur. „Við skulum elta
hann þangað til við fáum
okkar hlut.“
„Okkar hlut,“ sagði Willi
am Benn. „Læknir þú ert
sjúklingur.“
„Sjúklingur?"
„Já,“ sagði William Benn.
„Þú ert nieff annan fótinn
í gröfinni.“
Opiö bréf
FramhaM ai 1. síðu-
galdramenn á móti draugum, er
þeim voru sendir, gerðu þá sér
undirgefna og sendu þá aftur. —
Sama gerum við Grundfirðingar.
Við sendum þér þinn eigin draug
til baka. En hann er svo illa hor-
aður af þinni hálfu, að hann er
hálfmáttlaus, greyið, og getur víst
ekki annað gert en fylgt þér. —
Annan miska getur hann ekki
gert. En hvimleiður kann hann að
verða þér' áður en lýkur.
A8 lokum þetta :
M ættir að leggja á hilluna
ritsíörf eða að minnsta kosti ekki
kalla svona sora sannleika. Það
er lágmarkskrafa, að þú biðjir
þetta fólk afsökunar og lýsir því
yfír, að þú hafír rangtúlkað mál
og ýkt. Einnig ættir þú að biðja
þjóðina afsökunar og segja starfi
þínu lausu og hverfa í fjöldann,
því sá maður, sem er fréttamað-
ur hjá íslenzka ríkisútvarpinu,
verður að hafa til brunns að
bera sómatilfinningu og virðingu
fyrir sannleikanum. Ef honum
verður fótaskortur á þeim vegi,
verður sá hinn sami aS biðjast
afsökunar eða hverfa úr starfi.
Það er mikil ábyrgð að vera frétta
maður og sömuleiðis að leggja út
á þá braut, að reyna að verða
rithöfundur, ekki sízt þegar menn
skrifa um atburði, sem öllum eru
í fersku minni. Vegna þess, að
þú segir, að þetta sé altalað hér
um slóðir og við höfum sjálfir
breitt þetta út, þá er það ský-
laus kraía, að þú gefir heimildar-
fólk þitt upp. Eg hef þekkt þetta
fólk í fjölda mörg ár, unnið með
Þorkatli daglega og aidrei heyrt
eitt orð um galdra í sambandi
við þau mál, er þú segir að séu
undirrótin í þessari sögu. Eg
þekki einnig hinn manninn og hef
þekkt hann í mörg ár, en aldrei
heyrt hann nefna galdra eða
drauga. Við Grundfirðingar kær-
um okkur ekki um að liggja und-
ir svona málflutningi. Þess vegna
krefjum við þig um nöfn. þeirra,
sem hafa sagt þér þennan þvætt-
ing.
Ef þu ekki gerir það, þá lýsi
ég þig ábyrgan.
Grundfirðingur.
Laxafiskeldi
Framh. úr opnu
á landi, m. a. teiknaði hann ásamt
Jósepi Reynis, arkitekt, laxastigá
i Skuggafossi í Langá, sem byggff
ur var síðastliðið sumar.
laxana upp í þær aftur, þannig að
þeir njóti, sem sleppt hafa göngu
seiðífm í árnar. Þetta er mikil-
vægt atriði fyrir laxarækt á ís-
lancTi og opnar möguleika, sem
ekkr eru fyrir hendi á hinum
Norðtirlöndunum, bæði með til-
lifrfn; reksturs laxabúa og til stór
auklfingar laxastofnanna í ánum.
Svo sem kunnugt er, fer lax-
veiði í Noregi, Svíþjóð og Dan-
mörku fram aðallega í sjó, og
þannig aðeins 10 — 15% af
stofnunum að ganga í árnar. Virð-
ast því Dönum og Norðmönnum
lítil ástæða til þess að sleppa
gönguseiðum í árnar, þar sem svo
lítið kemur aftur til þeirra, sem
sleppa seiðunum. í Svíþjóð er lax
veiði í sjó mikilvæg atvinnugrein
og hefur löggjafinn því ákveðið
að rafveiturnar haldi við lax-
stofnunum i ánum. Þeir ala því
laxaseiði upp í gðngustjærö og
sleppi í ámar, enda er það ár-
angursríkasta aðferð til að við-
halda Laxastofnunum. Hér á landi
er laxveiðum á annan veg farið,
þar sem bannað er að veiða lax
í sjó. Getum við því sleppt göngu
seiðum í ámar og fengið fullorðnu
Húseigendafélag Reykjavíkur.

©PIB
C0PE««»CW
Eltið þennan bíl. — Tveir menn hafa rænt
verzlunarbankann, — og þeir hafa þvingað
ungra stúlku með sér í bílinn.
Löggan er á hælunum á okkur —
tU hliðar.
aktu En á óheppilegustu stunðu fyrir lögregl-
una.
F0Í.6 EFTEK DEN 8IC. - \iffl TO MÆND HAR PíVNDRCr' j SYND/K£T8AN:<EN, 06 DE j HAP 1WN6ET EN UN6 A 4 l'.'J/NDE MEO /ND / V06NEN ^ d 9;:t ‘,l„ |i! - m [fajfoí 1 |
IplpfipSS!!! £- >T a*ii nrsW* i_. i—liBsS
MEN PÁ DET MEST UHEEt>l6E AFAilE
7IDSPUNKTER
PAHSEXNE EK U6E / HÆLBNE
PÁ OS - K$R IND Tlí S/DEN'
12 3. janúar 1963 - ALÞÝÐUBLAÐfÐ