Alþýðublaðið - 18.01.1963, Blaðsíða 15

varlegt andlit hennar lifnaði við,
þegar hún brosti. Á höfði hafði
hún stóran hatt, sem hún hafði
fléttað úr pálmablöðum. Hann
myndaði grænan dýrðarbaug um
hverfis höfuð hennar. Háls henn-
ar og axlir voru gullin í sólinni.
Skonrok fann til skyndilegs hita
innra með sér, og síðan til kiti-
andi tómleika þrárinnar.
J „Hafmey," sagði hann.
i Hún svaraði ekki, en leit ekki
af honum, og d.iúpur roði steig
upp háls hennar og upp í andlit.
„Það er allt í lagi”, sagði hann.
„Ég kann reglurnar, þó að þú haf-
ir ekki sagt þær. Ég lofa að gera
þér ekki erfiðara fyrir en nú er.
En þegar við komumst eitthvert
heilu og höldnu, þegar þessu er
öllu lokið — ”
r. „Þá ætlar þú að gera eitthvað,
sem máli skiptir”, sagði hún.
„Já, ég geri það. En þú — _
Hverjar verða tilfinningar þínar?
Viltu? — Viltu gefa mér eitthvað
til að treysta á. Ef þú gerir það,
lofa ég að minnast ekki framar á
þetta fyrr en við erum orðin ör-
ugg”-
Hún vár orðin föl. Þar sem hún
stóð þama í vatninu í tötralegu
fati sínu, virtist hún aumkunar-
leg.
„Þegar við erum orðin örugg”,
endurtók hann, talaði með aug-
■ tinum, án þess að vita, hvað varir
hans sögðu.
Hún hristi höfuðið örlítið.
„Þá verðum við að kveðjast",
svaraði hún.
„Ég skal láta þig i friði, eins
• lengi og þú vilt, þar til við höf-
um jafnað okkur. En ég bíð. Ég
mundi vita, ef þú dæir, ég er viss
um, að ég mundi finna það á mér,
- ef eitthvað kæmi fyrir þig eða þú
. þarfnaðist mín. Það er eitthvert
. band, er það ekki?”
Hún kinkaði kolli.
„Þú finnur þá — ?”
í „Það skiptir ekki máli hvað ég
finn”, sagði liún hljómlausri
röddu.
■ „Máli? Auðvitað skiptir það
máli. Það gr það eiria, serii skiþtir
ináli”.
Hann byrjaði að ganga til henn-
ar í vatninu. Hann langaði til að
snerta hana, taka hana í faðm
sinn. En svipur hennar stöðvaði
liann.
,,Trúir þú —” bvrjjfSi hún, en
stanzaði. Hún iokaði augunum
augnablik, opnaði þau síðan, aft-
ur, horfði beint á liann um leið
og hún sagði: „Það eina, sem
skiptir máli nú, er, að við höld-
um hópinn, öll fjögur, vinriúm skerinu, þar sem þilfarbútunum
saman, berjumst að sama tak- hafði verið hleypt á land. Þar, á
marki og treystum á guð. En um stað, sem þeim reiknaðist til að
leið og við erum örugg hætta _ mundi vera undir vatni við
Skonrok og Hafmey, Bolabítur og næsta stórstraumsflóð, smíðuðu
Númer fjögur að vera til. Þau ‘ þau flekann.
hafa þá önnur nöfn, fara mis- Hann var risastór og tilkomu-
munandi leiðir. Ég hef talað við mikill. En hlutarnir voru ekki ör
Bolabít um þetta, og hann er al- ri ugglega'festir saman. Nagla þá
gjörlega sammála”. ; .4,, pg skrúfur, sem þeim hafði tek
”Það var eftir honum! Hann jzt að ná, var erfitt að nota að
hugsar eingöngu um sjálfan sig. gagrii. Það hefði verið betra að
Þegar við erum komin heim,:i þjnda-hlutana saman, en tilraun
heilu og höldnu, vill hann ekki, jj- þeirra til að gera reipi tókust
að neitt okkar hangi neitt ná- ■ -ekki. Skönrok hélt, að hægt
lægt honum, geri kröfu til vin,- % ;njundi veja að nota akkerisfest
áttu. En ég hugsa aðeins um þig ina> þar til Bolabítur benti á, rið
og ætla ekki að fela mig á bak . huri mundi renna til, nema því
við dulnefni. Ég er Michael Can- aðéins að þéim tækist að skera
nan, hef ekkert heinnlisfang, en » fatffar j tréð
hægt er að hafa samband við mig ' ,,
gegnum Garrick-klúbbinn. ViltU~“ . f'rMaðuý saknar elds til matar
ekki éndurgjalda trúnað minn og •ggriBar”, sagði hann. „En við
segja mér, hver þú ert?” höfum rildréi þarfnast hans svo
Hann stöð rétt við hliðina á ' míög sem nú. Með eldi væri
henni í vatninu og beið eftir hægt að gera sér verkfæri”.
svari. %im varð hugsað til hinna
Rödd Bolobíts barst til þeirra. 7- ÉnikÚ aðfáriSa, sem þau höfðu
„Hafmey, Skonrok. Kómíð reynt til að kveikja eld, og mis
þi3!” tekitt. Þau þjáðust af hita, en
Hún hrökk við og hálf-brosti. - gátu., ekki .kveikt Ioga.
„Þetta ennri við", sagði hún. „Ég spurði Númer fjögur,
„Hafmey og Skonrök, sem verða : hvort hann gæti ekki gert eld,'
að byggja fleka. eipa ,og innfæddir fara að því,
Það þurfti erin að safnri hnét- míéð því rið núa saman tveim trjá
um. Skonrok, sem var stoltur af búttim”, hélt Bolabítur áfram.
færni sinni, valdi ungu ávextina, ..„Og_vitið þið hvað hann sagði?
sem vóru fullir áf vökva og til- Hárin sagðist ekkert vita um slíkt,
tölulega auðvelt að opna. Þau afg þVí að hann væri menntaður
skiptust öll á um að leita að maður.“
skjaldbökueggjum. Númer fjög- „Þó held ég, að hann mundi
ur, sem í stað þess að vera duirir— hjálpri okkur, ef þú hvettir hann
fullur einsetumaður hafði verið____dálíti,ð”, sagði Hafmey.
gerður að hálfgerðum þjóni,~ „Hvetja hann! Eini mögnleik-
gerði það, sem honum var sagtt^ inn' ikeð slíkah náunga er að
lifði í eins könar þolinmóðTÍ halda„ honum niðri. Ég þekki
þögn og virtist enn meira einf* þessa karla.“
mana en þegar hann hafði ver- öjfSkonrok • var eins harð-
ið einn. En hann var nytsamleg-^ brjósta gagnvart múlattanum
ur. í alls konar skurði og lokáð- ejns 0g Bolabítur, því að Haf-
ar tjamir, sem hrinn gerði um meþÉálði'Íofað Númer ffögur að
fjöru, veiddi hann rnikið af fiski; vera góg við hann) þegar þau
Hann slægði hann með brotinni kæmust í örugga höfn, en hon-
skel, saltaði hann með sjávar- urnliafði hún ekkert boðið nema
seltu og hengdi hann upp til kveðjur. Hann velti því fyrir sér
þerris i sólinni. _ , ! -1 með'áfbrýði, hvað gæti verið á
Hin eyddu mestu af stai’fst.íma mim þeirra tveggja> hvað þau
smum í byggingu flckans. Metn hefgi telað um £ löngum samtöl
aður þeirra ha»ði vaxit. fjetta ;um gtnum á litlti eyjunni.
átti aðeins að verða sterkur flekj,, Kyöld nokkurt> vlku fyrir stór-
heldur stærsti og. bpzti fleki í straumsfióð,.. voru þau að koma
sögu skipbrolsmanna. Þriii vpru -,; hgjrir-': að kofanum, þægilega
vön að tala um þetta á kvöldm. þreytt> og hlökkuðu til hinnar
Númer fjögur hlustaði á og vjrf 'éiftföldu máltíðar sinnar, áður en
ist óft að því kominn að taka þátt myrkrið skylli, á, og svo svefns-
í viðræðuhum. Að súriiu leyti lns pau sau Nftmer fjögur sitja
hefðú þau tekið ráðuiri lians með fýrir utan ög veltu þyí fyrir sér,
þökkum^ því að þegar öllu var hvaðJiann væri svöna önnum kaf-
á botninn hvolft var hanri sjð- * jnn við að gera. Hann hélt hönd-
maður. En þau útilokuðu hanri ■nftum sairiaft og færði þær upp og
frá því að koma nálægt flp^a- niður með.-eins konar dæluhreyf-
smíðinni. Það varð að Rrilda lion ingu rétt yfir sandinum. Þá rétti
um á sínum stað. " ? há'nri upp''handlegginn og það
Með gífurlegri áreynslu og gliJíaði á eitthvað í hendi hans,
með því að lemja flakið svó tll eiris og spegil. Á næsta augna-
í sundur, tókst þeirn að Tosa /bWki sá-ftSrin þau koma. ÍTann
iriöstrin. Þau fleyttu þoim að lét handlegginn falla og beið
þeim að þeim stað, gegnt 'oþi f' ' ' þriirra. Hann hélt á hníf með
breiðu blaði, sem var meira en
fet á lengd.
„Hvað ertu með þarna?“ hróp-
aði Bolabítur.
„Högghníf," sagði Númer fjög-
ur og glotti.
„Hvar í fjandanum fannstu
hann?“
„Þegar ég var að slétta sandinn
í kofanum. Fullt af hlutum graf-
ið þar. Hann var svartur. En
sjáið hann nú.“ Hann tók upp
blýantsstubb og yddi hann vel, —
eins og hann hefði verið með vasa
hníf. „Gott stál eldist ekki."
„Láttu mig sjá,“ sagði Bolabít-
ur og rétti fram höndina.
Hinn kæni sjálfsánægjusvipur
sem þau höfðu ekki séð svo
lengi, breiddist yfir andlit múl-
attans. Augu hans gneistuðu.
„Nei, þið hafið flest, sem ég
hef ekki, en ég hef þetta.“ Hann
tók aftur að fægja blaðið í sand-
inum.
Hafmey horfði á hina með tal-
andi augnaráði og gerði smá-
hreyfingu með hendinni. Þeir
skildu hana, en hikuðu. Hún end-
nrtók hreyfinguna og þeir gengu
ófúsir í burtu. Þegar þeir voru
komnir úr heyrnarmáli, sáu þeir
stúlkuna setjast við hlið Númer
fjögur og sáu þau 'tala sairian
nokkra stund. Loks stóð hún á
fætur og gekk hægt til Bolabíts
og Skonroks.
„Hann vildi ekki láta mig hafa
hann,“ sagði hún. „En hann hef-
ur lofað að nota hann ekki til —
til neins, sem er rangt.“
Bolabítur starði, — en hrópaði
síðan, „og verðum við að eiga
líf okkar undir loforði.”
„Já,“ sagði Hafmey. „Þú Verð-
ur að gera það. Eg get ekki bet-
ur gért. Þú hefur ekkert að ótt-
ast.“
TUTTUGASTI OG ANNAR
KAFLI.
Númer fjögur ógnaði þeim
ekki beinlínis, hvorki með orð-
um né verkum. Hefði hann gert
það, hefðu Bolabítur og Skon-
rok ráðizt á hann, þrátt fyrir
bænir Hafmeyjar. Þvert á móti
— hann var glaðlegur. Hann hió
Vagnakaup
Frh. á 7. síðu. ' að Leyland voru 18% ódýrari. en
brezkir. Kom í ljós að þeir mundu
18% ódýrari en hliðstæðir Volvo-
bílar. Ræt var í stjórn Innkaupa-
stofnunarinnar um hvort bæta
skyldi þriðju vagnategundinni við,
en samkomulag náðist ekki um
það. Ákveðið var þó að kaupa 5-7
strætisvagna, þar af tvo af Ley-
landgerð til afgreiðslu í ársbyrjun
1963 ef samlcomulag næðist um
greiðsluskilmála og varahlutakaup.
Forstjóri SVR taldi sig þá ekkert
hafa við sjö vagna að gera. Hálfu
ári síðar brá þó svo við að hann
taldi hráðnaUðsynlegt fyrir SVR
að fá strax tvo nýja vagna, og voru
þá keyptir tveir af Mercedes
Benz-gerð, sem tilbúnir voru í
Þýzkalandi með ótrúlega stuttum
afgreiðslufresti.
Forstjóri Innkaupastofnuriarlnn-
ar kynnti sér reynslu af Leylanr’
vögnum í nágrannalöndunum, þar
sem þeir voru víða nötaðir ein-
göngu og kom í ljós að hún var
mjög góð, mun betri en af öðrum
tegundum. Samkomuiag háðist um
verð og varahlutakaup. En nú brá
svo við að andstaða var gegn því
að kaupa þessa vagna, og unnið yar
að því, bæði leyrit og ijóst að þessi
tilraun yrði ekki gerð.
Tilkvaddur verkfræðingur taldi
ekki unnt að gera samanburð á
Volvo og Benz-vÖgnum vegna þess
hve viðgerðaþjónusta SVR væri á-
bótavant.
Svo brá við að eftir að f ijós kons.
Volvo, að Volvo-bílarnir lækkuðu
um 15%, sem vafalaust hefði ckki
komið til hefði ekki tilboðið úm
Leyland-bílana borizt.
Óskar lagði til í Borgarráði’ að
keyptir yrðu tveir Leyland-bilar
og reynslan síðan látin skera úr
um hvort fleiri bílar af beirri gerð
skyldu keyptir. Rétt væri að gpa
þessa tilraun, þar sem forráða-
menn SVR hefðu ekki á 12.; r'urum
getað gert upp við sig hvop af
þeim vagriategundum, sem nú piu
í notkun væri betri og rétt værijiví
að samkeppnisgrundvöllur fengi^ að
ráða á þessu syiði sein Úm Önnur
innkaup. t
Óskar bar. síðan fram eftir|ar-
andi tillögu:
í því skyni að skapa samkeppnis
grundvöll vegna kaupa á nýijjum
yognum fyrir Strætisvagna Reý^cja
víkur, samþykkir borgar6tjóvútað
selja á fot nefnd, skipaða 4 sétfróð
um mönnum, er framkvæmir ýtar
legri athugun á því hvaða yagnajeg
undir komi tii greina og geri jpfn
framt tækriilegan samanburð á
þeim sem nú eru í notkun..... ._•>
Skal hver flokkur í borgarstjýrn
tilnefna einn mann í nefndina-i,
Geir Hállgrímsson, borgarstjóri
bar UPP. bréytingartillögu við;Vt\l-
lögu Öskars, en tók hans' tiíiygti
éfnislega inn í síria, nefnilegn, að
Innkaupastofnunin, gæti kallað ’ til
sérfræðinganefnd til að meta kofti
ög galla þeirra vagria serii í boði
væru.
uU.í'UA Le'. b „\.j; r
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 18. januar 1963