Frækorn - 15.10.1903, Page 13

FRÆKORN.
141
(4) Hún þykist gjðra mannlífið fullkomnara, en
stendur þó á móti allri upplýsingu. Science
and Health kennir, að heilbrigðisfræðin og
likamsbyggingarfræðin leiði til sjúkdóms og
dauða.
(5) Hún tileinkar sér æðri vizku, en gjörir
þó staðhæfingar, sem ganga óviti næst.
(7) Hún þykist lækna líkamann með því að
kenna, að allir sjúkdómar séu bara ímyndanir
dauðlegrar hugsunar, þar sem hún læknar þá
að eins með einföldum og velþekktum að-
ferðum - áhrifum á taugakerfið.
(7) Hún þykist taka burtu sársauka lífsins,
þarsem það þó mundi margfalda bölið hundrað-
falt, að fylgja blekkingu hennar.
(Úr ritgjörð í Aldamótum XII,
eftir séra Björn B. Jónsson.)

Auður og réttlæti.
Ensk saga.
John Qriffith, auðugur enskur verksmiðju-
eigandi, sat eitin dag heima á herbergi sínu í
hinu skrautlega húsi sínu. Ef dæma ætti eftir
útliti hans, voru hugsanir hans að hvarfla um
eitthvað mjög hugnæmt.
— Það lítur svo út, sagði hann við sjálfan
sig, sem tekjur mínar í ár muni hækka upp í
15,000 pd. sterl. (270,000 kr.) Það er engin
smá-upphæð fyrir mann, er byrjaði sem fátækur
strákur. Eg er heldur eigi mjög gamall, að-
eins 60 ára. Það er fleiri en einn aðalsmaður
hér í landinu, sem mundi verða feginn, ef hann
hefði þær tekjur, sem John Griffith hefur.
Dóttir mín skal fá mikið fé í meðgift.
Vinnumaður einn kom inn og truflaði John
Griffith í hinum þægilegu hugsunum hans.
— Herra Griffith, sagði vinnumaðurinn, þrír
menn standa fyrir utan og óska að fá að tala
við yður.
— Þrír menn ?
— Já, herra Griffith; þeir eru engir herrar,
sagði vinnumaðurinn, sem skildi spurninguna.
Eg ímynda mér, að þeir séu úr verksmiðjunni.
— Svona. Látið þá koma inn.
Það var helgur dagur og því ekki unnið á
verksmiðjunni. Mennirnir voru því lausir.
Fljótt heyrðist fótatak í tröppunni, og inn
komu þrír menn, sem hægt var að sjá, að til-
heyrði þeirri stétt, sem verður að aflasér dag-
lega brauðsins með harðri og stöðugri vinnu.
Föt þeirra og allt útlit þeirra bar þess ijósan vott.
— Hvert er erindi yðar? spurði herra Griffith,
um leið og hann stóð upp frá stóli sínum og
leit með undrun á mennina. Eru þeir í vinnu
við verksmiðju mína?
— Já, herra Griffith, svaraði sá, sem stóð
fremstur, en hann hét Hugh Roberts. Vér er-
um í vinnu við verksmiðjuna, og vér erum
komnir til þess að tala við yður um vinnu
vora þar.
— Svo er það, sagði herra Griffith, um leið
og hann settist aftur; gerið þér svo vel að segja
hvers þér óskið.
— Já, herra Griffith, vér vonum, að þér eigi
misvirðið það við oss, sem vér höfum að segja.
Vér erum komnir til þess auðtnjúklega að biðja
yður um að gjöra svo vel að hækka laun vor.
— Hækka laun yðar! hrópaði herra Griffith
með óánægju.
— Já, herra Griffith; vér vonum, að þér
reiðist oss ekki út af því.
— Borga eg ekki eins mikið og aðrir verk-
smiðjueigendur borga?
— íJað getur verið, herra Griffith, svaraði
Hugh Roberst. En það er fjarskalega erfilt að
komast af með 3 shillings um daginn. (1 shill-
ings er 90 au.)
— En ef eg borgaði yður meira í vinnu-
laun en aðrir gera, þá mundu þeir geta selt
vörur sínar með iægra verði en eg mundi geta.
— Eg veit ekki, herra minn, en eg trúi því,
að við mundum vinna njeð meiri lyst og at-