Frækorn - 16.12.1903, Blaðsíða 6

174
FRÆKÖRN.
Vegur krossins
Konungur himinsins, drottinn dýrðarinnar,
yfirgaf auð, heiður og vald til þess að frelsa
fallna menn. Hann kom til jarðar og lifði
lífi í niðurlægingu, fátækt óg smán. „Hann
þoldi krossfestíngu í stað þeirrar gleði, sem
hann átti kost á.“
Hví erum vér þá svo næmir í tilliti tilhörm-
ungar og smánar, þegar drottinn og meistar-
inn hefur gefið oss slíkt dæmi? Oetum vér
gert oss von um að fá að innganga til gleði
drottins vors, þegar vér ekki erum viljugir til
þess að taka þátt í píslum hans?
Skyldi þjónninn vera óviljugur til þess að
lifa í niðurlægingu og smán, þegar herrann
og meistarinn urnbar þetta allt hans vegna?
Skyldi þjónninn halda sér frá því að lifa í
auðmýkt og sjálfsafneitun, sent mun vérða
honum til eilífrar gleði?
Heitasta ósk hjarta míns er, að eg mætti fá
hluttöku í píslum Krists, til þess að egásíðan
mætti verða hluttakandi í dýrð hans.
Hinn guðlegi sannleikur hefur aldrei verið
heiðraður i heiminum. Af náttúrunni til gera
menn uppreisn gegn sannleikanum. En með
guðs hjálp er það mögulegt að segja skilið við
allan stoltleika, allan kærleika til heimsins og
allt, sem leiðir burtu frá guði, til þess að fylgja
Kristi. Þeir, sem hlýðnast sannleikanum, verða
aldrei elskaðir né virtir af heiminum Þegar
hinn guðlegi meistari gekk á meðal mannanna
barna, þá hljómuðu þessi orð af vörutn hans
„Hver, sem vill fylgja mér, afneiti sjálfum sér,
taki á sig sinn kross hversdagslega og fylgi
mér eftir." Lúk. 9, 23.
Látum oss fylgja meistara vorum. Leitaðist
hann við að ná heiðri manna? Nei, nei.
Eigum vér þá að sækjast eftir heiðri og hylli
heimsins?
Þeir, sem ekki elska guð', elska heldur ekki
börn hans. Heyrið, hvað vor himneski meist-
ari segir: „Vei yður, nær tnennirnirhæla yður."
Lúk. 9,26. „Sælir eruð þér, þegar menn at-
yrða yður, ofsækja og tala gegn yður allskonar
illyrði mín vegna, en þó Ijúgandi. Fagnið og
verið glaðir, því yðar verðkaup er mikið á
himnum." Matt. 5, 11. 12.
E. O. White,
Hvað segir drottinn um gamla
testamentið?
Eftir C. Asschenfeldt Hansen sóknar-
PREST.
Já, hvað segir drottinn?
Lýsir hann Abraham sem þjóðsagna-
persónu ?
Segir hann oss, að Móse hafi ekkert
að gera með Mósebækurnar sem höfund-
ur þeirra?
Segir hann líka, að Davíð enga sálma
hafi i itað?
Hafnar hann einnig Jónasar bók og
Daníelsbók sem falsritum?
I Jóh. 5, 45—47 segii drottinn við
Gyðingana: »Ætlið ekki, að eg muni á-
kæra yður fyrir föðurnum; sá er, sem á-
kærir yður Móse, sem þér treystið,
Ef þér tryðuð Móse, þá tryðuð þér og
mér, því hann hefur skrifað um mig.
En ef þér trúið ekki hans ritum, hver
von er þá til þess, að þér trúið mínum
orðum?«
Kemur þetta heim við biblíukritík-
ina?
Um Abraham segir drottinn (Jóh. 8,
56): »Abraham, faðir yðar, gladdist af
því, að hann mundi sjá minn dag, og
hann sá hann 07 gladdist.«
Bendir þetta á, að drottinn skoðaði
Abraham sem þjóðsagnapersónu ?
Og með tilliti til Davíðs sálma nefnir
drottinn í Matt. 22, 41—45 Dav. 110.
sálm á þann hátt, að orð hans verða
meiningarlaus og án alls kraftar, efþessi
sálmur er ekki skrifaður af Davíð. Oll
röksemdaleiðsla drottins á þessum stað