Frækorn - 22.03.1909, Blaðsíða 4

36
FRÆKORN
kensla ætti alveg að hverfa úr
þeim, séu þeir styrktir af al-
mannafé, — er hárrétt afleiðing
af trúarbragðajafnrétti.
Kirkjufélögin frjálsu tækju auð-
vitað trúarbragðakensluna að sér
sém sérkenslu, líkt því og hefir
tíðkast víða í löndum mót-
mælenda og t. d. á sér stað að
nokkru leyti hér á landi, þar
sem kristindómsfræðslan er feng-
in í hendur prestanna. Prestar
þeirra kirkna, sem yrðu í land-
inu eftir að »umbótin mikla<
væri komín, fengju þá eðlilega
það hlutverk að fræða börn hver
í sinni kirkju, en ekki annara
kirkna börn.
„Ðjarmi" um trúboð §, d.
aðvontista.
15. f. m. flytur »Bjarmi<' grein
eftir einhvern A. B. um >Trú-
mál og kristindóm«. Ræðir þar
um ýms trúmál, þótt lítið béri á
röksemdum. Skal eg ganga fram
hjá öllu, sem þar er sagt, nema
eftirfarandi orðum um mig og
s. d. a. trúboðið. Pað geti sem
sé verið vel vert að sjá, hvílíkar
staðleysur þétta blað geti borið
á borð fyrir lesendur sína, at-
hugasemdalaust að öllu leyti.
Á. B. segir:
»Aðventista-trúboðið, sem Da-
vid Östlund flytur hér í blaði
sínu Frækornum og fleiri ritum,
kvað vera farið að fá áhangend-
ur í Reykjavík. Mun það mest
koma af því, að blað hans inni-
heldur svo mörg fögur kristin-
dómsatriði innan um hinarGyð-
inglegu bókstafskreddur, svo sem
helgihaldið og svo um skírnina,
sem fáir munu geta séð að hafi
! þýðingu í þá átt, að gera mann
að guðs barni, — ekki að tala
um sálarsvefninn, sem ekki hef-
ir einusinni bókstaf fyrir sér í
ritningunni. Um þessar kenn-
ingar hefir einhver Ó. V. ritað
ágæta grein í Bjarma og ræð
eg mönnum til að lesa hana.«
„Syðinglegar bóksfafskredc/ur".
Eins og menn sjá aftilvitnun-
inni hér að framan, er það tvent,
sem þessi gamli, heiðursverði
»rétt-trúaði« »Bjarma«-höt'undur
uppnefnir þannig; það er helgi-
haldið og skírnina.
Gáum nú að:
1. Skírnin.
Sé skírnin »gyðingleg bók-
stafskredda«, hví vill »Bjarmi«
og fylgislið hans þá viðhafa hana?
Eða vill þessi sveit meða! trú-
mannanna afneita skírn ailri, af
því að gyðingurinn Jesús Kristur,
frelsari vor, innsetti hana?
Eða er skírnin ekki »gyðing-
leg bókstafskredda«, ef breytt er
nógu mikið frá orðum heilagrar
ritningar, eins og þjóðkirkjan
vitanlega gerir?
Á. B. hælir »hreinni Lúth-
erstrú«? Veit liann það, að
Lúther sjálfur var öldungis sam-
dóma því, sem s. d adventistar
framfylgja í tilliti til skírnarað-
ferðarinnar? Vér höfum áður
tilfært orðrétt orð Lúthers um
þetta mál, en vegna »Bjarma«
og Á. B. verðum vér að gera
það aftur. Lúther segir um
skírnaraðferðina, í Stóra-katekis
mus:
»Að lokum verða nienn einnig
að þekkja, hvað skírnin þýðir,
og hvers vegna guð einmitt býð-
ur slík ytri tákn og verkanir í
því sakramenti, sem fyrst veitir
oss móttöku í kristnina. En
verknaðurinn eða ytri táknin eru
i því innifalin, að oss er dýft
niður í vatnið og: vér síð-
an dregnir upp úr því.
Pessi tvö atriði: að hverfa niður
í vatnið og koma aftur upp úr
því, táknar kraft og áhrif skírn-
arinnar, sem ekki er annað en
deyðing hins gamla Adams og
því næst upprisa hins nýja
manns.«
Petta er »hrein Lútherstrú*.
Og hún er bókstaflega og and-
lega í samræmi við heilaga ritn-
ingu.
Vill ekki »Bjarmi« og Á. B.
fylgja oss að málum að boða
og framfylgja þessari »hreinu
Lúthers-trú< ?
Væri það ekki betra og sæmi-
legra en að uppnefna kenningar,
sem »Bjarmi« og Á. B. geta ekki
með einu orði neitað að séu
bæði biblíulegar og lútherskar?
»Bjarmi« leggur ekki út í að
svara þessum skýru spurningum.
Það er engin hætta á því. Og
fólk út um land skilur ógn vel,
hvers vegna hann ekki gerir
það.
2. Helgihaldið.
Manni verður á að segja:-
Þegar sunnudagurinn er lielg-
ur haldinn hjá þjóðkirkjumönn-
um, þá er það alt í lagi. En
undireins og menn faraaðhalda
helgan þann dag, sem drottinn
óneitanlega hefir helgað og bless-
að til hvíldar, þá þarf að koma
með óviðeigandi orð um þá, sem
halda þessu »helgihaldi< fram,
Erhvíldardagshelgihaldið »gyð-
inglegt« í raun og veru?
Jesús Kristur svarar þeirri