Frækorn - 22.03.1909, Blaðsíða 9

Frækorn - 22.03.1909, Blaðsíða 9
FRÆKORN 41 um, sem gerðust kristnir af heið- ingjunum, að þessir t. d. skyldu láta sig umskera og halda Móse- lögmál, — fórnfæringar, matarsiðir og hátíðahald þar í innifalið. Út af þessu ágreiningscfni héldu postularnir almennan fund í Jeiú- salem. Niðurstaðan, sem jaeir kom- ust að, var þessi: »Ekki skai íþyngja þeim, er frá heiðni snúast til guðs, heldur skrifa þeim að þeir haldi sér frá allri flekkun af skurðgoð- um og frá frillulífi og frá köfn- uðu og frá blóði.« Pgb. 15, 19. 20. í hinum nýja sáttmála er þetta því gildandi lög enn. »F*að er á- kvæði heilags anda«, að trúaðir menn haldi sér »frá köfnuðu og frá btóði« sem fæðu. Pgb. 15, 28. 29 Sá, sem lætur drottins orð leiða sig, mun því ekki — þrátt fyrir hina almennu reglu í Róm. 14. — g.ta gefið sig viðslíku, hvað fæðu snertir »Hið kafnaða og blóð« sem mat er hið eina, sem er undantekið, þegar kristnir menn að öðru leyti eru leystir frá regl- um garnla testamentisins um mat og drykk. Hvíldardagurinn getur held- ur ekki verið afnuminn, þótt fórn- færingar og hátíðisdagar aðrir frá gamla testamentinu séu afnumdir, því að: 1) Krislur hélt hann heilagan (Lúk. 4, 16). 2) Kristur skipaði lærisveinum sínum að biðja um guðs náð til þess að gæta í'.úus við flótta þeirra frá Jerúsalem ár 70 e. Kr. (Matt. 24, 20). 3) Sið- ferðislögmálið, sem hann er í, gild- ir um allar aldir nýja sáttmálans (Matt. 5, 17. —19). 4) Páll post- uli og hinir fyrstu kristnu héldu hann heilagan (sjá áður tilfærða ritningarstaði). 5) Sabbatsdagurinn var enginn skuggi af Kristi, held- ur endurminning um sköpunina og hefir sama varanlegleika og hún (2. Mós. 20, 8.-11. Lúk. 16, 17). 6) Guðs börn á hinum síðasta tíma tnunu varðveita guðs boðorð og Jesú trú, en sabbatsboðið er eitt þeirra (samb. Jak. 2, 10). 7) Hvíld- ardagurinn mun verða haldinn á hinni tilkomandi nýju jörðu. (F.s. 66, 22, 23). „HGÍlsuhælis~brennivín.u Rað er einkennilegt, að sjá orðin »heilsuhæ!i* og »brenni- vín« saman.' Aðflutningsbannið hefir fengið alveg spánný mótmæli nú á þingi. Einn þingmaðurinn ber fram frumvarp um það, að láta aliar tolltekjur af víni og brennivíni og öðru áfengi þangað til 1915 ganga til Heilsuhælisins. Pingmaðurinn og aðrir, sem vilja þetta, þykjast nú geta látið landsjóð komast af án áfengis- tollsins til hinna almennu út- gjalda, fyrst þeir leggja til, að láta fé þetta renna til þessa nýja fyrirtækis, og mega aðflutnings- bannsmennirnir taka sér þetta »til inntektar*, enda þótt varla sé hægt að komast hjá því, að frumvarp þetta uin »heilsuhælis- brennivínið* eigi að vera að- flutningsbanninu til tafar um nokkur ár, og ef til vili um óá- kveðinn tíma. Reir menn, sem vilja tefja fyr- ir aðflutningsbanninu eða fella það, sjá sér ekki annað fært en að leitast við að setja hina feg- urstu gyllingu á áfengispening- ana, til þess að þjóðin vilji halda 1 þeim, og heilsuhælís hugmyndin er svo göfug, að annað betra er ekki til að dreifa, því að berklaveikismálið he.ir hlotið þær viðtökur hjá þjóðinni, sem eru eins dæmi til urn langan tíma. En anti-banningarnir reikna skakt, ef þeir vilja styðja mál sitt á þenna hátt. Heilsuhæiis málið er of gott til að verða svfvirt með þessum blóðpeningum. Þjóðin mun ekki fagna því, að sú stofnun, sem hún íríviljuglega og af hreinum og heilögum mannkærleika er farin að taka að sér til styrktar, skuli saurgast af fé því, sem næst inn handa landinu með sölu hinna ban-eitruðu drykkja. F*að að græða fé á auðvirðileg- um áfengis-ástríðum landsmanna til þess með því að styrkja heilsuhælið — það er að »gjöra ílt til þess að gott komi af því.« Reii munu vera mý-margir, sem segja: Sú leið er ekki farandi. Pað mun hægt að koma heilsuhælinu upp, án blóðpen- inganna, og biðin eftir því, að aðflutningsbannlögingangi í gildi, er nógu löng, þó hún verði ekki lengri en til 1. jan. 1912, eins og frumvarpið til tekur. Noregur og bindindismálið. Jónas Guðlaugsson fyr og nú. í »Reykjavíkinni«, sem kom út 12. þ. m., er ritstjórinn að segja sögu um anti-banninga í Noregi, og því miður er sú saga miður rétt, að minsta kosti er ekki ali- ur sannleikurinn sagður. Vér skulum benda á eitt atriði sem vantar í sögusögn »Reykja- víkur«. Pað er um upptökin að anti-

x

Frækorn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Frækorn
https://timarit.is/publication/181

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.