Alþýðublaðið - 05.05.1963, Qupperneq 8

í marz sl. var mér ásamt öðru j
ungu fólki, sem sat ráðstefnu ungra
sljórnmálamanna í Bonn boðið til
Beriínar. Þessi ferð varð mér sem j
Og öðrum þátitakendum ógleyman- i
leg, því þó svo að flestir hafi bæði ,
lesið um ástandið í Berlín og séð |
myndir þaðan mun flestum sem .
með eigin augum sjá hinn marg- ,
umrædda múr verða líkt innan- I
brjósts og mér varð á þessum vor-
degi ,en ég verð að játa að ég stóð
agndofa gagnvart þessu furðuverki.
Það er hins vegar ekki gott að
lýsa með orðum þeirri tilfinningu
sém grípur mann en þó vil ég
reyna að segja frá því helzta í
þessu greinarkorni.
Við komum með flugvél til
Berlínar frá Bonn og strax við upp
haf ferðar verður maður var við
það stríð um Berlín sem »enn er
óleyst. Flugleiðin er afmarkað 20
km. svæði sem í engu má af víkja,
e nnig er aðeins þrem flugfélögum
heimilt að fljúga til Berlínar, þ. e.a.
s. P.A.A. Air France og B.E.A. Luft
hansa, sem nú flýgur um allan heim
fær ekki að fljúga til borgar inn-
an Þýzkalands og Berlínar.
Móttökur allar í Beilín voru
góðar. Við hlustuðum á Villy
Brandt yfirborgarstjóra Berlínar í
Ráðhúsinu og ég verð að segja
að fáir menn hafa orkað eins
sterkt á mig og hann og ég er
ekki hissa hve fúslega hinir frjálsu
Berlínarbúar fylktu sér um slíkan
persónuleika. Sú heimsókn verður
ógleymanleg. Einnig vorum við
gestir Félags Sameinuðu þjóðanna
í Berlín og Félags Atlantshafs-
bandalagsins. Við bjuggum á mjög
góðu lióteli og var auðséð á þeirri
byggingu sem og öðrum að mikið
hefur verið gert og er verið að
gera í uppbygingu Berlínar. Þó
fannst mér eftirtektarverðast að
heimsækja Hansa-hverfið sem sam-
anstendur af byggingum, teiknuð-
um af öllum helztu arkitektum
heims. Einnig gafst okkur tækifæri
til að sjá hina nýju óperu Berlín-
ar, mjög glæsilega byggingu sem
hefúr á að skipa söngvurum og
h’jómsveit sem er með því bezta
er þekkist. Þar sáum við óperu
eftir Hans Werner Henze, sem á
þýzku heitir Elegie Fúr Junge Lie-
bende, þeíta er nútíma ópera og
vcrð ég að viðurkenna að ekki
féll mér sú músík þótt textinn væri
í mörgu góður. í sambandi við
þessa óperu og óperuna í Köln
som við heimsóttum, dettur mér
í hug útvarpsþáttur Sigurðar Magn
ússonar, þar sem Friðjón Stefáns
son gaf þá j^irlýsingu að í yestur ,
Þýzkalandi væri ekkert nema pen-
ingar list og óþverri. Sú yfirlýsing
er gott dæmi um hinn alþjóðlega
Torgið í' Postsdam, Piccadilly Berlínar, var einu sinni einn miðpunktur borgarinnar. Nú ríkir þar þögn kirkjugarðs
STEFNIR HELGASON:
komúnisma sem fólk í alvöru held
ur að ekki sé til á íslandi vegna
sérstöðu og þroska íslendinga. Slík
um mönnum er hossað hér og hrópa
þeir manna mest um óréttlæti og
einokun, menn sem fyrstir verða
til að svíkja allt sem þjóðlegt og
heilbrigt, er fyrir þá list sem í
öllum ríkjum kommúnista nefnist
„Socialist realism" En sem betur
fer eru íslendingar alltaf betur
að kynr/ist raunveru!le;ju starfi
kommúnista hér sem er og verður
nákvæmlega eins og þeim er skip-
að frá þeirra eina föðurlandi, Rúss-
landi.
Ekki vil ég láta hjá líða að segja
frá heimsókninni að múrnum ;,c/n
allir hafa séð á myndum. Múrnum
sem kommúnistar segja að hafi
verið byggður til að koma í veg fyr
ir mannrán vestan megin frá, e.n
þeir eru einir um þá skoðun. Þessi
múr er að mínum dómi einstakt
minnismerki um hugsanagang
kommúnista og virðingu fyrir al-
mennum mannréttindum, því að
það hlýtur að þurfa einstakt hug-
myndaflug til að láta eér detta
slíkt í hug. Múrinn er þarna og til
að kóróna sköpu :arverkið er raðað
gierbrolum ofan á og síðan
er snengdur gaddavír. Ekki virðist
húsnæöisleysi vera fyrir að fara
hjá þeim aus'anmönnum ef dæma
5 ef' ir þvi hvernig þeir fara með
bygingar við mörkin. Þar er fyilt
upp í hvern glugga í allt að fimm
hæða húsum og auk þess er strengd
ur gaddavír eftir þakinu ef ske
kynni að einhverjum tækist að
komast upp á þak húsanna. Já
Bcriín er skipt í tvo hluta og það
svo algjörlega að ef hringja þarf
frá einum hluta til annars verður
að hringja fyrst til annarra borgar
og síðan að fá samband við viðkom-
andi. Sama er og ef senda þarf
bréf og tekur það allt að 10 daga
þó í næsta hús sé.
Heldur virtist okkur dauft aust
an við múrinn og til að geta kynnt
okkur lítillega þann hluta borgar-
innar ákváðum við gestirnir frá
Norðurlöndum að fara í heimsókn
austur fyrir. Til þessarar farar á-
kváðum við laugardagskvöld sem
flestir myndu álíta að væri vel
til þess fallið, þar sem fólk á þá
yfirleitt frí og notar tímann til
skemmtana. Þessa ferð fórum við
einir og á eigin ábyrgð og gekk
okkur nokkuð vel að komast í
gegnum „landamærin" en þó þurft
um við að bíða lengst eftir vega-
bréfum okkar ísendinganna. Það
tók hálfan tíma að grandskoða þau
og mynda, hitt má koma fram að
austur-þýzkir starfsmenn, sem við
áttum við voru mjög kurteisir,
spúrðu að vísu hvað við værum að
gera, hve mikla peninga við hefð-
um-o.fl. En að sjálfsögðu eru sömu
peningar ekki notaðir og var okk
ur sagt að létt væri að losna við
vestur-þýzka peninga fyrir marg- ,
falt verð, einnig væru sígarettur
ein af þeim vörum sem illa vant-
aði austan megin. Að fengnu ferða-
leyfi lögðum við upp í ferðina
gangandi, því að bæði var fátt
um leigubíla og hitt að við kusum
að ganga óáreittir um borgina.
Skammt frá hliðinu er hin fræga
gata Unter der Linden, Stalin-
alle eða Karl Marx Alle sem hún
heitir víst nú þessa stundina. Þessi
gata sem fræg er frá gömlum tíma
var algjörlega mannlaus, héldum
við því ferðinni áfram og komum
að aðal verzlunarhverfi þeirra aust-
anmanna, ekki var ástandið betra
þar því að slökkt var í öllum glugg
um nema í gluggum sem sýndu út
bifreiða-
verkstæði í Húsavík
flutningsvöru. Nokkuð var af
fólki á gangi en aðeins sáum við
eitt veitingahús þar sem fólk sat
að snæðingi, þá sáum við járn-
brautarstöð og fórum við þar
inn þar sem járnbrautarstöð er
alltaf eins og smækkað þjóðfélag
þar sem allt úir og grúir af fólki
og athafnalíf er mikið. Nægir í bá
c-—■' ' d að nefna járnbrautar
stöðina í Kaupmannahöfn sem
margir þekkja, eiijnig er sá saman
burður góður að því leyti, að íbúa-
tala er ekki fjarri, í Austur-Berlín
búa um 1,1 milljón manna en í
Vestur-Berlín , milljónir. Það brá
hins vegar svo við, að mikil deyfð
virtist ríkja þarna, nokkrar hræður
voru þar en eng'n umferð. Afram
héldum við göngunni og næst sá-
um við tvo lögreglumenn með stóra
hunda sér við hlið ðf hafði einn
félaga okkar frá Noregi orð á að
Húsavík 28. apríl.
Laugardaginn 27. þ.m. var opnað
hér í Húsavík nýtt og glæsilegt
bifreiðaverkstæði. Eigandi er Jón
Þorgrímsson, bifvélavirkjameistari
Hiisið er byggt úr steinsteypu með
strengjasteypubitum í þaki. Gólf-
flötur er tæpir 500 fermetrar, en
allt liúsið um 3000 rúmmetrar.
Húsinu er skipt niður þannig,
að nyrzt er það á þrem hæðum.
í kjallara eru upphitunartæki og
geymslur fyrir lagervörur. Á fyrstu
hæð er lager, skrifstofur, vistlegar
snyrtingar og kaffistofa. Þar er
einnig vélasalur til upptöku bif-
véla. Á efstu hæðinni er svo íbúð.
Sambyggt við þetta er svo aðal-
vinnusalurinn, er veitir mjög full-
komin vinnuskilyrði fyrir 12-15
manns. Er þarna vandað loftræst-
ingarkerfi, og eru m.a. loft-„kanal-
ar“ í gólfi til varnar kolsýrings-
SIGGA VIGGA
myndun. Þá er vönduð smurstöð
og eru öll tæki hennar frá Olíu-
verzlun íslands, mjög fullkomin.
Mun smurstöðin að sjálfsögðu hafa
allar vörur Olíuverzlunarinnar til
sölu, svo og allar aðrar algengar
olíur. Þá verður þarna benzín-
sala, þvottastöð, og alhliða þjón-
usta önnur er tilheyrir faginu.
Öllu er þarna mjög haganlega
fyrirkomið. M.a. eru sér skápar
með verkfærum og vinnuborð fyrir
hvefn mann. Verkstæðið er þó
ekki enn fullbúið að véum, en dag
lega eru að koma alls konar við-
Framhald á 13. síðu.
8 5. maí 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ