Alþýðublaðið - 16.05.1963, Blaðsíða 7

LESTAR FOR-
ELDRA SINNA
VIÐ LANDAMÆRIAUSÍUR- OG VESTUR- BERLÍNAR
UNG, ísraelsk stúlka á við all-
óvenjulegt vandamál að stríða.
Hún hefur ekki minnstu hugmynd
um, hvaðan hún er og hverjir eru
foreldrar hennar og ættingjar
Jafnvel í ísrael, þar sem svo
mikill fjöldi einstæðinga og
heimilisleysii\gja þyrptist saman
eftir síðari heimsstyrjöldina, er
saga þessarar ungu stúlku næst-
um algjört einsdæmi.
Stúlka þessi heitir Zehava
Reiss og er aðeins tvítug að aldri.
Bæði blöðin í ísrael ög almenn-
ingur í landinu hafa komið Ze-
hövu til aðstoðar í leit hennar að
uppruna sínum, en samt hefur lít-
ið sem ekkert áunnizt. Allt og
sumt, sem tekizt hefur að upp-
lýsa, er það, að Zehava Reiss
kom til ísrael frá Evrópu . árið
1943 í hópi af gyðingabömum.
Strax eftir komuna til ísraels,
var hún svo ættleidd af hjónum
nokkrum i Beith Yitzhak í Shar-
ondalnum.
Hið eina, sem Zehava sjálf á
i fórum sínum og minnir á liðna
daga, er gömul og lúð mynd. —
Myndin gefur þó í sjálfu sér
ekki miklar upplýsingar, því að
hún er af ofur venjulegu litlu
barni. Barnið brosir framan í
Ijósmyndarann og virðist hraust
og ánægt með tilveruna.
Þegar blöðin gerðu Zehövu
BRÚÐKAUP Alexöndru prinsessu
var mjög umtalað í Bretlandi og
vakti almenna athygli. Til marks
um, hve almenningur lét sig þenn-
an atburð miklu skipta, má geta
þess, að miðar að sætum á áhorf-
endapöllum í nágrenni Westmin-
ster Abbey, þar sem hjónavígslan
fór fram, seldust á 2500 til 3000
ísl. króna.
Reiss að umræðuefni, byrjaði sím-
inn að hringja án afláts á heim-
ili hennar í Beith Yitzhak, Hinir
og þessir vildu forvitnast um hagi
hennar. Einn taldi hana vera syst-
ur sína. Annar dóttur sína. Samt
kom í ljós við nánari eftirgrennsi-
anir, að allir höfðu þessir aðilar
aðrar manneskjur í huga en
Zehövu Reiss.
Það var ekki fyrr en kona að
nafni Ela Slotzky leit í mynda-
albúm sitt á heimili sínu í Tel
Aviv, að hún taldi sig kenna þar
Zehövu litlu Reiss. Ela þessi hafði
starfað í Þýzkalandi í lok styrj-
aldarinnar. Hafði hún þá meðal
annars tekið í sína forsjá hóp
gyðingabarna frá Póllandi. Með-
al þessara barna var Zehava litla
Reiss. Átti Ela Slotzky hlut að
því að koma þessum pólsku gyð-
ingabörnum, þ. á. m. Zehövu, til
ísraels árið 1948.
Ela Slotzky skýrir frá því, að
hún hafi fyrst rekizt á Zehövu
ásamt öðrum pólskum börnum á
sjúkrahúsi einu í Ulm árið 1946.
Ela annaðist börnin síðan allt til
ársins 1948, er þau voru flutt úr
landi til ísraels. Ela kvaðst hafa
vissu fyrir því, að Zehava væri
fædd 6. maí 1943.
Ekki gat Ela gefið neinar upp-
lýsingar um foreldra og ættingja
Zehövu Reiss. Það hefur enginn
getað hingað til. Yfirleitt er ekk-
ert sem varpað getur ljósi á ætt-
erni Zehövu og þrjú fyrstu árin
í lífi hennar.
Ennþá hringir síminn á heim-
ili Zehövu Reiss. Ennþá koma
þangað menn og konur í leit að
horfnum ástvini, sem hvarf þeim
sjónum árið 1945. Samt hefur
engum enn sem komið er tekizt
að ráða gátu Zehövu. Kannski
verður uppruní hennar aldrei
upplýstur.
Flmmtudagur 16. maí.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05 Morgunleikfimi. — 8.15 Tónl. —
8.30 Fréttir. — 8.35 Tónl. — 10.10 Veðurfr.).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. — 12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.00 „Á frívaktinni“; sjómannaþáttur (Sigríður Hagalin).
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilk. — Tónleikar. — 16.30 Veður-
fregnir. — Tónleikar. — 17.00 fréttir.
18.30 Danshljómsveitir leika. — 18.50 Tilkynnningar.
19.20 Veðurfregnir. — 19.30 Fréttir.
20.00 Erindi: Iíarþagó, — borgin sem hvarf (Jón R. Hjálmarsson
skólastjóri).
20.25 Organleikur frá Kristskirkju í Landakoti 17. f. m..: Anton
Hiller prófessor frá Vínarborg leikur.
20.45 Raddir skálda: Ásta Sigurðardóttir les smásögu og Einar
Bragi ljóðaþýðingar.
21.30 Tónleikar: Fílharmoníusveit franska útvarpsins leikur tvö
verk; Antal Dorati stjórnar.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Svarta skýið“ eftir Fred Hoyle; XXI. (Örnólfur
Thorlacius).
22.30 Harmonikuþáttur (Reynir Jónasson). — 23. Dagskrárlok.
LONG BIÐ
Þessi mynd er frá Ianda-
mærum Austur- og Vestur-
Berlínar og sýnir langa bíla-
lest, sem hyggst bregða sér
yfir £ Austur-Berlín. Er hér
ýmist um að ræða forvitna
ferðalanga eða fólk sem
ætlar sér að heimsækj.i vini
og kunningja austur þar.
Ekki virðast verðirnlr að aust
an of fljótir á sér að hleypa
ferðalöngunum inn i eystri
borgarhlutann af myndlnnl
að dæma.
Maður nokkur í Suður-Rhodesíu
var orðinn dauðleiður á að heyra
sífellt hunda nágranna síns gelta
og spangóla jafnt daga sem nætur
(Þess má geta að nábúinn átti 16
hunda).
Gelt og spangól hundanna tók
þó snöggan enda, þegar maðurinn
tók bljóðin, sem þeir gáfu frá sér
upp á segulband og spilaði svo af
segulbandinu og beindi hátölurum
yfir að húsi granna síns.
Hinn fullkomni
glæpur
W.C. á
rauðu
Malayar hafa bannað sýningar
á kvikmyndinni „Tuttugastá og
fjórða hæð svarar ekki”, en hún
lýsir baráttu ísraelsmanna gegn
Aröbum. Til skýringar á þessu
segja Malayar, að kvikmyndin sé
ekki boðleg Múhameðstrúarmönn-
um. Verður fróðlegt að sjá þessa
nafntoguðu mynd, ef hún á eftir
að berast hingað til íslands.
HINN fullkomni glæpur, sem tal-
að er um £ flestum reyfurum og
hvergi heppnast, á sér stað á degi
hverjum í Indlandi. Allt og sumt,
sem til hans þarf, er dauð slanga,
en sem kunnugt er þrífast slöngur
allvel þar í landi, og sennilega frem
ur fljótgert að verða sér úti um
slík kvikindi, Iífs sem liðin. Það
var dr. Yengar, forstöðumaður vís
indastofnunarinnar í Kalkutta, scm
skýrði frá því nýlega, að indvcrsk-
ir morðingjar fái mjög oft dulið
hryðjuverk sín með því að koma
fyrir dauðri slöngu einhvers stað-
ar í grennd við fórnarlömb sín og
fái menn þannig til að álíta, að
slangan standi í sambandi við hinn
látna, þó að svo sé í raun réttri
alls ekki.
— Jafnvel þó að fjöldi manns
látist raunverulega fyrir tilvcrkn-
að eiturslangna, þá tel ég mér al-
veg óhætt að fullyrða, að mikill
fjöldi morðingja og það flciri en
mann grunar, búa þannig um linút
ana með því að láta dauða slöngu
víð lík hinna myrtu, að fáa grunar
að ekki sé slöngubiti um að kenna,
sagði dr. Yengar. Á þennan háti-
hafa margir afbrotamenn forðá'ð
sér undan réttlátri refsingu.
— Þess má geta að um 100 manns
deyja dag hvern í Indlandi af vötdT
um slöngubits, sagði dr. Yengar sð
lokura. Hvatti hann til aukinnar
aðgæzlu um það, hvort raunveri*
lega væri um dauða af völdunk
slöngubits að ræða, eða slungnir
glæpamenn byggju aðeins þannig
um hnútana, að svo liti út, senfc
slöngur hefðu verið að verki. §
VIÐ uppgröft í ævafornum manna
bústöðum i þorpinu Gagarino (Tak
ið eftir nafni þorpsins!) í Lipetsk-
hérði í Sovétríkjunum fann kunn-
ur fornleifafræðingur frá Lenin-
grad, Tarasov að nafni, litla mynd
úr mammút-tönn. — Myndin sýnir
mann frá eldri steinöld og er gerð
af hagleik miklum. Henni hefur lít
ið orðið meint af geymslunni, þó
að hún muni vera um tuttugu þús-
und ára gömul.
-SMÆIKI-
Prófessorinn: Segið mér eitt-
hvaS um John Milton.
Stúdentinn: Já, hann giftist og
orti þá Paradísarmissi. Svo dó kon
an hans og þá skrifaði hann Paradis
arheimt.
_ , ★
Fruin (við barn, sem stendur
kjökrandi á götunni): Ég muridi
ekki gráta svona í þínum sporutn.
Barnið: (gremjulega): Jæja, grátiu
þá hinsegin.
★
Móðirin: Vertu ekki að gretta þig
framan í hundinn.
Barnið: Hann byrjaði.
★
— Hefur konan þín gaman af
að hlusta?
— Nei, henni finnst mikið
skemmtilegra að tala.
HIN SlÐAN
ALÞÝÐyBLAÐIÐ — 16.- maí .1963 %