Alþýðublaðið - 30.07.1963, Síða 5

— ÞAÐ er fjári hart a5 þnrfa
að sleppa fólki út í J?að, sem mað
ur veit að er hreinasta ófæra,
en hvað á maður að gera, þegar
valdið vantar.
Við erum komnir í Kalmans-
tungu undir jöklum, og það er
Kristofer Ólafsson bcndi, sem tal
ar.
í nærfellt viku hafði landsfólk-
ið staðið á öndinni yfir ferðalagi
sextíu og sex ára gamallar konu,
sem lagði fylgdarlaust og einhesta
á Arnarvatnsheiði með þá ætlan
í huga að ná Hveravöllum og síð-
ar Auðkúluheiði til Norðurlands.
Það vissu að vísu margir, að Sig
riður Jóna Jónsdóttir var ekki
neinn veifiskati til ferða um ó-
byggðir og hafði langa reynslu af
baki í þeim efnum, en dagana eft-
ir brottför hennar gerði illviðri á
fjöllum og af ferðum hennar frétt
ist ekki, er búist var við. Sigríð-
ur Jóna Jónsdóttir var týnd í ó-
byggðum.
Leitarflokkar héldu samstundis
til Hveravalla og Arnarvatnsheið-
ar — þjóðin öll beið í ofvæni.
Dagarnir liðu, þeir urðu fjórir
— fimm. Kjökurhljóð var komið I
í fyrirsagnir blaðanna. Fólk bjóst [
við illum tíðindum einum. Þó voru j
þeir menn til, sem glottu í kamp-!
inn, er minnst var á ferðir Sigríð-
ar Jónu. Töldu minni ástæðu til
ótta, en sýndur var. Gamla kon-
an ætti eftir að koma öllum á ó-
vart, lífs og án meins.
Föstudagur rennur upp með ill-
viðri sunnanlands — enn er beð-
ið. Upp úr hádegi lýkur biðinni.
Það er skýrt frá því, að Sigríður
Jóna Jónsdóttir hafi fundist þann
eama morgun við Skammá uppi
ó Arnarvatnsheiði heil á húfi.
Flestir varpa öndinni Jéttara. Fá
einir kokhraustir geta kastað til
höfði og gengið um með þeim svip,
sem segir án orða: Hvað sagði ég7
Það komast ýmsar sögur á loft.
Sigríður Jóna hcfur misst Vitið Sig
ríður Jóna sat á þúfu við tjöld
veiðimanna, er þcir komu út á
föstudagsmorgni. Þeir héldu hana
helfrosna. Sigríður Jóna kennir
sér einskis meins. Sigríður Jóna
— Sigríður Jóna . . .
Gömur kona, sem ann óbyggð- \
tim og gleymt hcfur forsjá íyrir |
Sildin
minni
Skýrsfa Fiskifélag-sins um síld
veiðina nordaníands og austan 27.
júlí 1963.
Framan af vikunni var kalsa-
veður og hvassviðri á síldarmiðun-
um og cngin veiði. Á íimmtudag
tók veðrið að lægja og var dálítil
veiði á föstudag og laugardag.
Norðan Langaness var ekki telj-
andi veiði, en aðalveiðisvæðin
voru í Reyðarfjarðardjúpi, á Digra
nesgrunni og út af Bjarnarey.
Vikuaflinn var aðeins 48.247 mál
og tunnur, en var sömu viku i
fyrra 336.040 mál og tunnur. Heild
araflinn í vikulokin var 556.952
mál og tunnur, en var 1.781.600
mál og tunnur - í lok sömu víku
í fyrra.
Aflinn var hagnýttur þannig:
t salt, upps. t. 209.131 (235.342).
í bræðslu, mál 327.971 (929.830).
Hjónin í Karlmanstungu —•. Liebet Ziemsen og Krist jfer Ólafsson. — Ljósmyndari Alþýðublaðsins, Jó-
hann Vilherg, tók þessa mynd á föstudagskvöldið erbeðið var eftir fréttum úr óbyggðum. Málverkið bak
við þau er eftir Þórarinn B. Þorláksson. Svo einkennilega vill til 'að það sýnir þær slóðir, er Sigríður
Jóna fannst á.
kappi um stund, er allt í einu orð-
in miðdepill umtals og athygli.
Á ritstjórnarskrifstofum dag-
blaðanna, glampa augu eins og
menn hafi skyndilega fengið
svæsna hitasótt. Það er búist til
ferðar, án tafar. Sagt er, að leit-
arflokkar skáta verði komnir með
týndu konuna í Kalmans()ilngu
innan fárra tíma. . . . er í Kalmans
. tungu er komið, eftir hraðakstur
lum misjafna vegi, hefur það frétzt
gegnum Brú í Hrútafirði, sem hef
ur talsamband við leitarmenn, að
enn sé flokkurinn við Skammá og
muni innan skamms leggja af stað
til byggða, átta tíma ferðalag. Það
er reiknað: Klukkan tíu — átta
tímar — klukkan fimm í fyrramál
ið.
helmingi
í fyrra
í frystingu uppm. t. 19.849 (33.428)
í vikulokin var vitað um 216
skip, sem fengið höfðu einhvern
afla og af þeim höfðu 178 skip
aflað 1000 mál og tunnur eða meira
Hér fer á eftir skTá um þau skip,
sem aflað hafa 1500 mál og tunnur
og þar yfir:
Mái ogtunnur
Akraborg, Akureyri 5364
Akurey, Hornafirði 4419
Anna, Siglufirði 4528
Arnarnes, Hafnarfirði 3016
Árni Geir, Keflavík 4339
Árni Magnússon, Sandgerði 5308
Ársæll Sigurðsson, GK 2340
Ársæll Sigurðsson II., 2647
Áskell, Grenivík 4152
Auðunn, Kafnarfirði 4783
Baldur, Dalyík 3112
Baldur Þorvaldsson, Dalvík 3375
Bára, Keflavík 4826
Bergvík, Keflavík 2954
Bjarmi, Dalvík 5554
Björg, Neskaupstað 2761
Björg, Eskifirði 3422
Björgúlfur, Dalvík 3914
Björgvin, Dalvík 3153
Búðafell, Fáskrúðsfirði 3753
Dalaröst, Neskaupstað 3410
Dofri, Patreksfirði 2235
Draupnir, Suðureyri 2425
Einar Hálfdáns, Bolungarvík 4304
Einlr, Eskifirði 2763
Eldborg, Hafnarfirði 6060
Eldey, Keflavík 1528
Engey, Reykjavík 3097
Fagriklettur, Hafnarfirði 2078
Faxaborg, Hafnarfirði 4149
Fram, Hafnarfirði 3447
Framnes, Þingeyri 2292
Freyfaxi, Keflavík 7.730
Framhald á 14. síðu.
Ekki kemst fréttin í Laugardags
blaðið.
Við sitjum átta blaðamenn í
stofu hjá Kristofer bónda og konu
hans Lisbet Ziemsen. Kaffi og kök
ur á borði. Kristofer brosir að lítt
duldri óþolinmæði okkar: Þeir
hafa gaman af þessu hérna niðri
á Hvítársíðunni, segir hann. Þeir
ræða um það sín í milli að það
væri vafalaust hálf Reykjavík kom
in á vettvang, ef ung stúlka hefði
týnst.
Það er gott að koma í Kalmans-
tungu, maður hefur það á tilfinn
ingunni að þar sé öllum tekið sem
góðum vinum — það gleymist næst
um því, að hér eru aðeins á ferð
„flækingsblaðamenn í leit að Sig-
ríði Jónu“, eins og skráð er í gesta
bók.
Það er erfitt að ímynda sér að
nokkru sinni skuli hafa verið sagt
um Kristofer bónda og gestrisni
hans, að hún væri ekki upp á
marga fiska. En Kristofer segir
okkur söguna af því, er blað nokk
urt reyndi að koma á hann drykkju
mannsorði og lítilsvirða gistivin-
áttu hans. ,
Hópur manna úr Reykjavík
hafði komið um Kaldadal í vonzku
verðri blautur og hrakinn, naut
hann að blaðsins sögn lítillar fyr-
irgreiðslu af hálfu Kristofers, fékk
þó að tjalda, en var gert að greiða
fimmtán hundruð krónur fyrir
tjaldstæðið. Eftir blauta nótt og
kalda gerði einn mektarbokkin sér
ferð að Kalmanstungu með viskí-
flösku „til að gæða gamla mann-
inum 'á“, eins og blaðið sagði.
sagði. Bað bokkinn um rakvatn í
Karlmanstungu, en fékk ckki og
varð að gera svo vel að raka sigf
upp úr viskíinu.
Blaðið gleymdi að segja frá því,
að Kristofer geymdi hesta hópsins
; girðingu á ræktuðu landi í tvo
daga — nær sextíu hesta. Það
gleymdi líka að segja frá því, að
fólkið sem af Kaldadal kom var
tekið heim að Karlmanstungu og
föt þess þurrkuð eftir mætti þá
nótt. Það gleymdi líka ýmsu öðrui
og bætti öðru inn í til að krydda
frásögnina, svo sem sögunni um
rakvatnið og viskíið. Sannleikur-
inn var sá, að mektarbokkinn kom
aldrei heim að Karlmanstungu —-
og hefur ekki komið, fyrr né sío »
ar.
Það er tvibýli í Karlmanstungu,
á helmingi jarðarinnar býr Kal-
man Stefánsson, bróðursonur
Kristofers, ungur maður og rösk-
ur. Snemma kvölds hverfur hann.
til óbyggða með einn úr okkar
jhópi. Skömmu síðar kernur bóndl
1 neðan úr sveitinni á vettvang fyr-
'ir atbeina Kristofers, lokkaður at
I „Tímamannsins". Þó framsóknar-
|maður sé býðst hann til að áka
stjórnarliði og stjórnarandstöðui
saman til fjalla og gerast sjálíur
sáttasemjari. Vel boðið og stór-
mannmannlega.
Kristofer glottir og segir mér
söguna af því, er hann vildi ger-
ast hreindýrabóndi. Hann hafði
þegar tryggt sér dýr frá Tromsö
og hafði gengið frá öllum fram-
k\ æmdaatriðum viðvíkjandi hing
aðkomu þeirra, en á síðustu
stundu gripu stjórnarvöldin í
taumana og töldu. ótal annmarka .
á þessu fyrirtæki, sóttir og aðra >
óáran sögðu þau vísa. Og þar mefí j
var draumurinn búinn. Kristoferj
Ólafsson er þess vegna aðeins fjár ,
bóndi í dag. Reyndar er margt fé J
í Karlmanstungu, eitthvað yfir sjo |
hundruð fjár, en Kristofer, kveð-’
ur fjárbúsakpinn dellu éina og ó»
aiðbæran með öllu.
Þegar ég spyr hann um fjárþörf
bónda, lýsir hann því yfir, aði
hann hafi lengi talið það algerí:
óráð að leggja út í búskap, nema!
bóndinn tilvonandi hefði aö
minnsta kosti milljón í höndunum'
og aðra milljón í lánaloforðum.
Þetta kvöld í Kalmanstungu*
er hvasst af Eiríksjökli og mikifif
far á dökkum skýjum. Kristofer
lítur til lofts, þar sem við stönd-
um á hlaðinu og það er glettni i i
augunuin, er hann kveður þaðli
versta, að ekki líti út fyrir þurrk I
með morgninum svo unnt sé að *
nota þennan óvænta mannskap
við heyskapinn.
Víst væri það nokkur búbót og
meira en sjálfsagt. Þó eru átta
eða tíu menn ekki óvenjumiki’f
gestakoma í Kalmanstungu, sen>
áður var mesti gestabær á land-1
inu. Það kom fyrir að yfir hundr- i
að menn gistu þar sömu nóttina, '
vor og haust — kaupafólk, þing-
menn og skólapiltar. Kristofer ■
segir mér af þeim sið við þ£t»j
tækifæri, að þegar matur var;
framreiddur, voru busarnir aS*
Framh. á 15. síðu. /
ALÞÝBUBLAÐIÐ — 30. júií 1963 5