Óðinn - 01.07.1923, Qupperneq 3

ÓÐINN
51
langar lýsingar, álilti því, sem maður sá, er fyrir val-
inu varð, hafði hjá þjóðinni. Allir treystu honum til
þess verks, sem honum hafði verið í hendur fengið.
Og af hverju? Af því, að honum höfðu verið mörg
trúnaðarverk í hendur fengin áður, og þau höfðu ávalt
reynst að vera í góðum höndum.
Sveinn Ðjörnsson
var orðinn þjóðkunn-
ur maður löngu áður
en honum var fal-
ið sendiherraembættið,
og það verk, að vera
talsmaður Islands, eigi
að eins hjá Dönum,
heldur um leið eini
fulltrúinn, sem ísland
á erlendis gagnvart
öðrum þjóðum. Og þó
er hann ungur maður.
Brautin var að nokkru
leyti rudd fyrir hann,
er hann fór að starfa
hjer, að loknu námi.
Hann var sonur eins
þjóðkunnasta íslend-
ings síðari tíma, manns
sem allir könnuðust við
landshornanna á milli.
En þetta er ekki ein-
hlítt. Sumir hafa gagn
af því að vera mikilla
manna synir, en öðr-
um er það skaði.
Menn vænta sjer mik-
ils af þeim, og komi
það ekki fram, festist
ættleramerkið fljótt
við þá.
Sveinn Björnsson
gerðist málaflutnings-
maður er hann kom heim hingað, og voru þeir í fje-
lagi hann og Magnús Sigurðsson bankastjóri, og
höfðu skrifstofu í Hafnarstræti, þar sem nú er heild-
verslun Þórðar Sveinssonar & Co. Eftir^nokkur .ár
skildu þeir, en hjeldu áfram störfum sínum hvor í
sínu lagi. Var starf Sveins strax í byrjun mjög um-
svifamikið. Jafnframt venjulegum málfærslustörfum
hlóðust á hann ýms trúnaðarstörf; hann varð mjög
riðinn við stjórnarstarfsemi ýmsra fjelaga og fáir menn
munu um eitt skeið hafa þurft að mæta á fleiri aðal-
fundum en einmitt Sveinn Björnsson. Hann var
alstaðar.
Vert er að minnast sjerstaklega afskifta hans af
einu miklu velferðarmáli þjóðarinnar, sem var stofnun
Eimskipafjelags íslands. Hún var þjóðarfyrirtæki. Og
nokkuð má marka álit þjóðarinnar á Sveini Björnssyni
af því, að hann var
kosinn fyrsti formaður
þessa fjelags, og að
álitið hafi ekki reynst
óverðskuldað má sjá á
því, að jafnan var hann
endurkosinn formaðar
sama fjelags alt til þess
að hann fluttist burt
hjeðan, haustið 1920.
Þrátt fyrir þetta hef-
ur Sveinn Björnsson
aldrei verið talinn í
hópi þeirra, sem póli-
tiskur dragsúgur leik-
ur um að jafnaði. Að-
staða hans hefur alla-
jafna verið sú, að
menn leituðu til hans
um atfylgi, en hann
leitaði aldrei að fylgi.
Fyrir gott málefni var
hann jafnan reiðubú-
inn og dugði vel þar
sem hann hjet fylgi.
En um hann má segja,
að hann hefur ekki að
sama skapi verið and-
ófsmaður þess, sem
honum var lítið um
og taldi óhollustu að.
Hann hefur jafnan ver-
ið forustumaður nyt-
semda, en hirt minna
um hitt, að vera mótstöðumaður þess, sem miður
stefndi. Hann lætur sig eingöngu varða það, sem
»positivt« er.
Sveinn Ðjörnsson var um langt skeið fulltrúi í
bæjarstjórn Reykjavíkur og um nokkur ár alþings-
maður fyrir Reykjavík. Hefur hann náð meiri atkvæða-
fjölda en nokkur frambjóðandi Reykjavíkur fyr eða
síðar og má af því marka vinsældir hans og álit í
Reykjavík.
Þegar brunabótafjelag íslands var stofnað, varð
Sveinn Ðjörnsson