Óðinn - 01.10.1928, Blaðsíða 5

Óðinn - 01.10.1928, Blaðsíða 5
Ó Ð I N N 77 ur yflr Borgarfjörð. Bjargaði það lífi þeirra, að hvergi var auð vök í fjörðinn. Komust sumir þeirra að Hamri í Borgarhreppi og aðrir að Öl- valdsstöðum. Voru þó lítt kalnir. Með þessari sögu sannasl máltækið »oft eru kröggur í vetr- arferðurm. í sambandi við þessa sögu, finn jeg ástæðu til að minnast hinnar merkilegu konu, Steinunn- ar í Höjn. Höfn í Melasveit lá í hinni mestu þjóðbraut, bæði sumar og vetur, svo lengi sem Borgfirðingar urðu að sækja allar sínar nauð- synjar til Akraness og Reykjavíkur. Peir voru því næsta fáir Borgfirðingarnir, sem ekki höfðu sjeð og heimsótt Steinunni í Höfn. Og enginn myndi gleyma að minnast hennar, sem vildi minnast hinna mestu kvenna. En hilt athuga fáir sem skyldi, hvílík undur konur leggja á sig, sem í þjóðbraut standa. Alt er gert fyrir gestina, vakað við fataþurkun og matreiðslu. Heimilis- fólk flýr í eitthvert skot úr rúmum og nýtnr lít- ils næðis. Pær eru ekki svo fáar íslensku kon- urnar, sem þannig hafa fórnað kröftum sínum. Peim er það, sem heiðursmerkin ber, fremst allra. En til þessa hefur þó slíkt gleymst. Stein- unn var dóttir síra Porgrims í Saurbæ, og síð- ari kona Pjeturs Sívertsens. Fyrri kona hans var Sigríður, dóttir sira Porsteins Helgasonar i Reyk- holti. Synir þeirra Pjeturs og Steinunnar voru þeir Torfi bóndi i Höfn og prófessor sira Sig- urður Sívertsen. Steinunn var há og þrekin og allra kvenna tígulegust. Framgangurinn djarflegur og hispurs- laus og viðmótið milt og laðandi. Hún hafði gylt hár, sem tók í beltistað. Á fegmð hennar sýndist ellin lítið vinna. Var líkt með hana og fjallatindana, sem skarta best í kvöldsólarskini, að hún var jafnvel aldrei fegurri en á niræðis- aldri: Pá var hið gullna hár hennar blandað silfurhærum, og þá var gleðin og hlýjan enn á yfirbragði hennar. 1 þessu sambandi finn jeg ástæðu til þess að minnast hjer Iíka á Pjetur Sivertsen, mann frú Steinunnar. Mjer er nafn hans svo minnistætt frá mínum bernskuárum. Þegar jeg þá heyrði talað um menn, sem bæru af að hreysti og at- gerfi, var Sívertsen í Höfn jafnan fyrst talinn. Pá höfðu fornsögurnar vakið hjá mjer ást á öllum afreksmönnum. Práði jeg því að fá að sjá þenn- an mann er allir dáðu svo mjög. Sú ósk mín rættist. Vorið 1879 reið jeg fyrsla sinni hjá Höfn, var þá einn á ferð á heimleið úr veri. Á vegin- um utanvert við ána var maður á gangi, sem gaf sig á tal við mig. Maður þessi var hár vexti og herðabreiður, þykkur undir hendur og breið- ur um brjóst, dökkhærður með alskegg. Þekti jeg strags að þar var Sivertsen í Höfn, sem jeg hafði lengi þráð að sjá. Talaði hann mjög vingjarnlega við mig, meðal annars gat hann þess, hve geysimikið flóð hefði þá nýskeð hlaupið þar í ána. Mundi hann fá slik í vor- Torfi P Sívertsen. F. 7. des. |865, d. 7. nóv. 1908. iPórunn Ríkarösdóttir. leysingum. Enn fremur spurði hann mig eftir vinnumönnum sínum, sem hann átti von á úr veri. Hjetu þeir Ketill Rjarnason og Bjarni Ei- ríksson. Pekti jeg þá menn báða vel. Var Ketill frá Brautartungu i Lundarreykjadal en Bjarni frá Brúsholti i Flókadal. Er nú þessi sami Bjarni aldursforseti allra hjúa í Borgarfirði og hefur nú um fimmtíu ár unnið á þessu sama heimili, Höfn, með trúmensku og trygð til álthaga, fólks og fjenaðar. — Þess má geta hjer, að Pjetur Sívertsen andaðist á þessu sama sumri. — Sú stund hefur staðið mjer jafnan svo einkennilega ljóst í minni, er jeg sá í fyrsta sinni heim að Höfn, og hafði tal af þessum nafntogaða manni. Hans þreklega vaxtarlag og mikli svipur bar svo langt af því sem er almennast. Jörðin sjálf, hvað landslag snertir, vekur líka athygli. Túnið eggsljett alda á bakka Borgarfjarðar, sunnan

x

Óðinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Óðinn
https://timarit.is/publication/205

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.