Óðinn - 01.10.1928, Blaðsíða 8

80
Ó Ð I N N
frændur hans fleiri en einn skrifuðu honum
ljóðabrjef við og við, þó einkum Jón Jónsson
»lagsi«, sem var hagmæltur vel. Einu sinni var
Kristján spurður um, hvers vegna að honum
hefði búnast svo illa á Hróbjargarstöðum, en alt
blómgast svo vel undir stjórn hans í Hítardal.
Hann svaraði: »Jeg hef aldrei kunnað að fara
með lítiðcf. — Svo mun og vera um margan
stórhuga íslendinginn, sem aldrei kemst úr kútn-
um. Til minja um málfærslu hans skal hjer til-
færð vísa eftir Einar skáld á Harastöðum i Döl-
um. Kristján átti þá í málaþrasi við hinn al-
kunna Saura-Gísla:
»Ó, þú mikli Mýraguð,
sem margt hefur að sýsla,
voldug tignin vegsömuð,
vægðu Saura-Gísla«.
Að hann var smiður og fjölhæfui maður
sannar vísa um hann eftir Sigurð dannebrogs-
mann á Jörfa:
Krislján að gáfna kostum
knástum ríkur, fær ástir.
Drjúgvirkur, drengilega
dragkistur smíðar fagrar.
Sveitar og bústjórn bætir,
bót vinnur mörgum fljóta.
Glaðlyndur garaankvæði
af góðum kann hug að bjóða.
Dragkistusmíðið hefur Sigurði verið hugstætt
fyrir það, að Kristján og hann höfðu gletst heima
í Hítardal með hálfsmíðaða kommóðu. Sigurður
kom sem gestur þar inn, sem Kristján var að
smíða, steypir Kristján þá í hendingskasti botn-
lausri skúífu yfir hann, og skorðast hún um
axlir Sigurðar, svo hann gat ekki hreyft hend-
urnar. Þá kvað Sigurður:
Kristján, pegar kom jeg hjer,
kveðju daufa sendi,
botnlaust víti bauð hann mjer,
en betur gera kvendi.
Þá kvað Kristján:
í bróðerni jeg bjó svo um
að biluðu ekki hötdin,
til þess að í tímanum
tækir út syndagjöldin.
Glögg finn jeg merki þess, að Kristjáni hefur
verið Ijett um að kasta fram laglegri visu, og
skulu hjer tilfærð sárfá dæmi:
Eitt vor sem oftar fór Kristján út í Hvalseyjar
með piltum sínum, að hirða um plóg i eyjunum
(varp, kópaveiði og lundadráp). Gaf þeim ekki
i land í nokkra daga. Siðasta morguninn, sem
beðið var byrjar, var Kristján árrisull sem oftar.
IJegar hann kom inn í búðina, vakti hann pilta
sína með þessari vísu:
Senn er komið leiði í land,
lýðir hætti að blunda;
upp i Akra siglum sand
með sel, egg, dún og iunda.
Kveðið á ferð:
Riðið hart nú firðar fá,
fjörgast margt hjá lýði,
en slettist skartið okkar á,
er pað vart til prýði.
Heima í Hítardal:
Á liúsum skeliur Hræsvelgur
hart sem fjelli skrugga,
klæðir Fellið') krapelgur,
kemur svell á glugga.
HeiIIaósk (Úr brjefi):
Hverfi mæöa þung og þrá
þýðum kiæða-runni,
blíðum hæða buölung frá
björgin flæði að munni.
Til síra Guðm. á Kvennabrekku (úr brjefi);
Kysstu fyrir mig konu þína,
Kötu minat
henni máttu seðil sýna,
siðan brennist óþörf lina.
J. J. Lagsi reri hjá formanni, er Sigurður hjet,
vestur í Rifi; honum skrifaði Kristján brjef til
að leggja gott til með frænda sinum, og er
þetta þar:
Berðu kæra kveðju mína konu þinni
og þá bón, að hýrt hún hlynni
honum frænda á vertíðinni.
Síhrakinn af sjávarvosi, svakki og vökum
gleðji hún hann með kaffi og kökum.
Karlinn borgar það með stökum.
Allir, sem vel þektu Kristján Kristjánsson,
kendan við Ilítardal, minnast hans með virðingu
og hlýju.
Hvað bestan stuðning við samning þessara
minningarorða hef jeg fengið frá Bjarna skipa-
smið, syni sjerá Þorkels á Borg. Rúmsins vegna
hef jeg ekki þorað að tilfæra alt, sem hann gaf
1) Húsafell eða bæjarfellið. Bærinn bjet fyr Húsafeil.