Alþýðublaðið - 08.12.1963, Blaðsíða 8

Að elskendur taki sig til og
gangi út í Örfirisey og njóti
þeirrar blíðu sem hún hefur
löngum sýnt slíku fólki, tilheyr
ir nú fortíðinni og er leitt til
þess að vita.
Nú aka þangað „óinnspírer-
aðir og stemningarlausir gæj-
ar“ á „átta gata tryllitækjum“
og sýna „skvísum“ sínum hæfni
þeirra farartækja á holóttum
troðningum eyjarinnar.
Þrátt fyrir „stóriðjuna"
sem haldið hefur innreið sina
í þennan áður vinsæla stað,
hefur ekki enn unnizt tími til
að gera þessa troðninga öku-
færa. Þeir eru enn sem áður
hinir óhollustu þeim tækjum
sem um þá renna fjórum hjól
um. Stóriðjuframkvæmdunum
í Örfirisey fylgja steinsteypu-
kumbaldar og lýsis- og olíu
geymar, sem fáum hefur til
þessa fundizt fegurðarauki að.
Þessi mannvirki skyggja á út
sýni þeirra fáu upprunalegu
kofa sem ennþá standa af sér
eyðileggingu tækninnar- Ófögur
sjón blasir við augum þeirra
gömlu báta sem liggja þarna
í sátrum sínum og muna sinn
fífil fegri.
Flestir þessara báta eru enn
þá pússaðir upp á vorin, þann
dag í dag og færa eigendum
sínum björg í bú, ánægju eða
búsílag. Á vorin og sumrin er
þeim hleypt á grunnmiðin kring
um Seltjarnarnes og sumir
þeirra gerast svo frægir að
flytja skakara til fjarlægari
hafna, sem gera þá út þaðan
sumarlangt. Þessir gömlu, og
nýju smábátar (eða trillur),
liggja þarna roggnir á annarri
hvorri hliðinni, og sumir jafn
vel á réttum kili, misfagrir og
misgóðir. Með þeim er líkt
á komið og blessuðu mannfólk
inu, gæðin fara ekki eftir feg
urðinni. En allir telja þeir sig
hafa rétt til roggni, sem von
legt er- Eða eru þeir máske
ekki fulltrúar nútíðar jafnt sem
þátíðar og smækkuð tákn ís
lenzkrar framfleytni?
Fyrir glugga sumra þessara
báta, hafa verið negldar spýtur
til varnar grjótkösturum þeirr-
ar kynslóðar sem skilur ekki
gildi smábáta fytrir íslenzkt
þjóðlíf. Og máske nota þessir
fulltrúar eldstafi til að blinda
þessar varnarlausu fleytin- með.
„Nú er hún Snorrabúð
stekkur".
Vafalaust líða ekki ófá ár
þar til Örfirisey verður eitt
steinsteypt plan, skreytt stein
steypubáknum og tönkum af
ýmsum gerðum, gefandi öllum
fegurðarelskandi augum fulla
ástæðu til að ljúkast, glepjist
þau til að líta í átt til hennar.
Sennilega hefur eyjan til að
bera eitt feg'ursta útsýni ná
grennis Reykjavíkur. í vestri
gnæfir Snæfellsnessfjallgarð
ur með jökulinn trónandi í end
ann, Akrafjall og Skarðsheiði
láta ekki sitt eftir liggja- Sí-
breytileg Esjan í norðri leiðir
augað í au turátt. Viðey, Mos-
fell, Helgafell, Lágafell, Úlfars
fell og síðan að borginni sjálfri
stórhýsunum í innbænum og
höfninni með öllum sínum at
hafnasvæðum og skipum. Og
skömmu áður en við liöfum snú
ið okkur heilan hring munar
minnstu að Seltjarnarnesið
og Gróttuvitinn loki útsýninu
til opins hafs.
Hér spígsporuðu skáldin og
sungu ættjörðinni (eða bara
hinni ástmeynni) lof og dýrð
og stungu sér þess á milli í
tærar öldur Örfiriseyjargrunns-
Nú lemur grúturinn þær
klappir sem áður yljuðu ást-
föngnum sénítám, eftir faðm
lög við ægisdætur.
Þvílík paradís væri þessi
staður hefði hann breytzt til
batnaðar, í stað þess að breytast
í þá ófreskju sem hann nú er-
Segjum svo að þarna liefði
verið komið á fót skemmti-
svæði fyrir borgarbúa með bað-
stað og öllu tilheyrandi.
Lónið hefði mátt dýpka og
hita upp með hveravatni en und
irstöðuvökvinn hefði verið sjór
inn áfram.
Turnbygging með veitinga-
stað í toppinum, þar sem gler
hefði verið á öllum hliðum.
Ja, þvílikt útsýni.
Skemmtigarður um alla eyna
með tilheyrandi tívolítækjum,
og svona mætti lengi telja.
Og einhver hefði munurinn
'l UiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiuiiiiiiiiiniiiuiiiniiiiiiiiuiuiniiiiMiiuiiíiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiimiiiiiiiiuiiiiii liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiÉiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiViiiiiiiiiminiiiimiiiiuiHiiiiiiiiii«iltii«ntitinminminmirimimn'iniiii
8 8. des. 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ