Alþýðublaðið - 04.06.1964, Blaðsíða 8

KLUKKAN er aðeins fjögur. Úti
er d.mmt. Höfuðborgin sefur.
Umferðin um Ves.urbrúna hefur
því sem næst fjarað út. Strætis-
vagn með rauð blikkljós, talstöðv
arbíll með POLIS í gulum bók-
stöfum á þakinu og leigubíll með
einn farþega á heim.eið frá ein
hverju næturævintýri eru einustu
lífsmörkin á þessu eyðilega og
breiða asaltstræti.
Það kviknar ljós á 7. hæðinni
í háhýsinu, sem stendur eins og
risi á vakt við nyrðri brúarsporð-
inn. Ljós í einum glugga af öllum
þeim hundruðum glugga í þessari
risabygg.ngu, En bak við þennan
glugga er íorsætisráðherra Svía,
Tage Erlander, að byrja vinnudag’
sinn.
Já, — ótrú'egt, en satt. Svo
snemma rís hann úr rekkju. Að
vísu byrjar hann ekki vinnudag-
inn í embættisins nafni fyrr en
fjórum tímum síðar, þegar hann
sezc við skrifborðið í ráðuneytinu.
En þá er hann sem sagt búinn
að „dunda“ næstum 4 tíma heima
í íbúðinni sinni 5 herbergja og
120 metra, með fögru útsýni
yfir Riddarafjörðinn í hjarta borg
arinnar.
Hvað skyldi nú forsætisTáðherr
ann hafa fyrir stafni þessar morg
unstundir?
Jú, hann sýslar með ýmislegt,
sem ekki fær rúmazt innan ramma
hins venjulega vinnudags. Og það
eru fyrsc og fremst þrenns konar
verkefni:
□ Hann hlustar á útvarpið, —
Þýzkar og franskar stöðvar
er útvarpa um þetta leyti sólar-
hringsins, siðan BBC frá London,
fréttir og stut.a þætti um bak-
svið heimsviöburðanna, og loks á
fréttir í sænska útvarpinu kl. 7.
□ Hann les dagblöðin. Ö-1 þrjú
stóru morgunblöðin í Stokk-
hólmi detia í póstkassann hans kl.
4,30, og þá sækir hann þau þegar
í stað. Hann hefur mestan áhuga
fyrir pólitísku greinunum, en fyrst
rennir hann samt augunum yfir
forsíðurnar. Hann les Dagens Ny-
heter (Folkeparu) á undan Stokk-
hólms Tidningen (jafnm.) og
Svenska Dagbladet (hægri).
□ Hann skrifar dagbók hvern
einasta morgun, en mismun-
andi mikið. — Stundum nokkrar
línur, — stundur rnargar blaðsíð
ur.
Hvers vegna?
— Reynslan hefur kennt mér að
minni okkar mannanna er næsta
brothætt og óábyggilegt. Þess
vegna vil ég festa á pappírinn þá
viðburði dagsins í gær, sem ég
gjarnan óska að varðveita ,meðan
þeir eru ferskir í minninu.
Það sem ég skrifa, er ekki um
síörf þingsins og orðasennur eða
opinberar stjórnarathafnir, — Það
er allt bókfært og skjalfest á sín-
um stað. Eg skrifa um ýmislegt
annaö, sem á vegi mínum verður,
— um samtöl og viðtöl við alls-
konar fó.k og um áhrif, sem á
einhvern hátt setja svip á mynd
dags.ns í gær. Eg skriía alltaf
mikið í dagbókina mína meðan
kosningabardagi stendur yfir, —
þá hefi ég oft góðan tíma á ferða
lögunum um landið.
(Það verður einhvemtíma slag-
ur um útgáfuréttinn að bókinni
þeirri).
□ Og svo er það brothætta minn
iðið! — Það er næstum því
broslegt að heyra forsætisráðherr
ann tala um slíkt. Hann er nefni-
lega frægur fyrir sitt fág | ta
minni.
Samverkamenn hans fullyrða,
að minni hans sé líkt og ósvikið
segu band. Hann þarf aðeins að
renna augunum yfir blaðsíðu í
bók, til þess að hann muni síðar
næs.um hvert smáatriði. Þannig
man hann. einnig ótrúlega vel
eftir fólki, sem hann hefur ein-
hvern tíma hitt og þá jafnframt
hvar og hvenær.
Þetta stálminni kemur honum
að góðu gagni t.d. í orðasennum
við póhtíska andsiæðinga. Þá virð
ist hann ævinlega og fyrirvara-
l— ALÞÝÐUBLAÐIÐ
laust geta brugðið á loft þeim
svipmyndum liðins tíma, sem bezt
henta hverju sinni.
□ Frú Alna við stýrið
Rétt fyrir klukkan 8 ganga
forsæusráðherrahjónin að lyft-
unni á 7. hæðinni, þar sem íbúðin
þeirra er. A leiðmni niður verða
þau auðvitað oft samférða ein-
hverjum öðrum íbúum stórhýsis-
ins, — en sjaldan er mik.ð skraf-
að í iyftunni. Séu hins vegar börn
með í förinni, þá spjallar Erland-
er við þau, þvi að öll börn í hús-
inu þekkja „farbror Tage“ og hafa
á honum miklar mætur.
Þegar niður kemur, setjast þau
inn í bílinn sinn, grágrænan Volvo
PV 544 árgerð 1960, og frú Alna
ekur manni sínum í ráðuneytið. —
Sjálfur ekur forsætisráðherrann
aidrei.
Að því búnu heldur hún beina
leið í menntaskólann, þar sem
hún hefur kennt um langt skeið,
og þar hefst hennar vinnudagur
um sama leyti og maður hennar
hefur sezt við skrifborðið í ráðu
neytinu, þar sem mörg og óiík
verkeíni biða hans.
•
□ Rauða Ijósiff.
Það er ekki mikið um ró og
næði við skrifborðið í ráðuneyt-
inu. Út og inn streyma stöðugt
allskonar menn og nefndir, sem
þurfa að ræða við forsætisráðherr
ánn. Það er ekki fyrr en kl. 1,
sem liann gefur sér tíma til að
borða ofurlitla máltíð í einkamat
sal ríkisstjórnarinnar í ráðuneytis
byggingunni. Þangað sleppur eng
inn inn nema ráðherrarinr og
þjónustufólkið, og samkvæmt
gamalli hefð eru engar mynda-
tökur leyfðar í matsalnum.
En mitt í önnum dagsins í ráðu
neytinu kviknar öðru hverju leynd
ardómsfullt ljós fyrir utan dyrn-
ar hjá forsætisráðherranum. Með
an rauði lampinn lýsir, 4—5 mín-
útur i senn, má enginn gera hon-
um ónæði.
— Nú er Iiann að hvíla sig á
græna legubekknum, segir starfs
fólkið. Hann hefur þann dýrmæta
eiginleika að geta slappað af stutta
s.und og jafnvel sofnað 4—5 mín
útur, en vaknað síðan hress og
endurnærður.
Þegar Churchill var forsætisráð
herra, svaf hann 20—30 minútur
á hverjum degi samfleytt. Erland-
er sefur jafnlengi, en bara 4—5
mínútur í senn.
Sé Erlendur spurður, hvort
hann sofi, þegar rauða Ijósið log
ar, svarar hann:
— Nei, það er nú ekki öruggt.
Eg veit, að starfsfólkið stendur í
þeirri meiningu, að ég sofi, þegar
rauði lampinn lýsir, en þá get ég
haft ýmislegt annað fyrir stafni.
Þetta „ýmislegt annað” er hins
vegar ieyndarmál forsætisráðherr
ans.
Strax eftir máltiðina; með ráðu-
neytinu er haldið í þinghúsið, og
venjulega heldur svo forsædsráð
herrann heim til sín um sex leyt-
ið.
Endrum og eins lætur hann það
eftir sér að fara í leikhús með
fjölskyldu sinni, en oftast kýs
hann þó heldur að halda kyrru
fyrir og hví a sig eftir langan og
strangan vinnudag.
Húsmæðri
Hofsósi, 1. júní — ÞH.
TUTTUGU ára starfsafmæli hús-
mæðraskólans á Löngumýri í
Skagafirffi, var haldiff hátíðlegt
sl. laugardag, 30. maí, aff viff-
stöddu fjöimenni, eða á fjórffa
hrndraff manns.
Nemendur úr öllum árgöngum
skólans voru viðstaddir og nokkrir
af gömlum nemendum Ingibjargar
Jóhannsdót ur. frá því hún var
skóiaetjóri hú»mæb-ásFió>anB að
Síaffarfelli, auk ýmissa annarra
gesta. Hátíðin hófst með kvöld-
verði, en aff honum loknum hófst
kvöidvökuveizla meff því aff sókn
arpresturinn, séra Gunnar Gísla-
son í Glaumbæ, hafffr lielgistund
meff gestum.
Séra lngólfur Ástmarsson bisk-
upsriiari, sem er formaður skóla
Alltaf öffru hverju logar rautt ljós fyrir utan skrifstofu Erlanders.