Alþýðublaðið - 16.07.1964, Blaðsíða 2

.SUtstióriar: Gylfi Gröndal (áb.) og Benedikt Gröndal. — Fróttastjóri:
Árni Gunnarsson. — Kitstjórnarfuiltrúi: Eiður Guðnason. — Símar:
Í4900-14903. — Augl,ýsingasími: 14906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið við
Hvcrfisgötu, Keykjavík. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins. — Askriftargjald
fer. 80.00. - í lausasölu kr. 5.00 eintakið. — Útgefandi: Alþýöuflolckurinn.
Aflamet og veiðitækni
UM SÍÐA'STLIÐNA helgi var «enn «einu afla-
tmeti hrundið. «Þá varð .sólarhringsafli síldveiðiflot-
ans fyrir norðan og austan rúmlega eitt hundrað
<og tíu þúsund mál og «tunnur. Sámanlagt útflutn-
ingsverðmæti þessa mikla aflamagns er talið nema
'tæpum fimmtíu milljónum króna.
íslendingar hafa aldrei fyrr átt á að skipa svo
.glæsi'legum flota síldveiðiskipa sem nú. Undanfar-
in misseri hefur hvert skipið af öðru bætzt í flota
iandsmanna, og öll færa þau okkur björg í bú.
Það er viðurkennd staðreynd, að hin góðu
aflábrögð undanfarinna ára eru í ríkum mæli að
þakka þeirri fullkomnu veiðitækni, sem íslenzkir
sjómenn nú beita. Að mati þeirra, sem bezt til
þekkja, stöndum við feti framar mörgum þjóðum,
hvað snertir tækni og tæki við snurpuveiðar.
I A lþýðublaðinu 1 gær birtist athyglisvert við-
tal við Hilmar Kristjónsson, dei'ldarstjóra fiskveiði
■deildar FAO,, matvæla- og landbúnaðarstofnunar
aGameinuðu þjóðanna.
Hilmar kemur þar fram með athyglisverða
fekoðun, sem vert er að gefa fyllsta gaum. Hann
segir réttilega, að ekki sé síður nauðsyn að kenna
; imönnum. veiðitækni, heldur en önnur störf. „Það
er ékki ,,heppni“, sem veldur því, að sömu 15—20
skipstjórarniír (veiða þrefalt meira en meðalafla,.
•mörg ár í röð, þó þeir séu með samskonar skip og
ihinir, sem minna afla“, segir Hilmar.
„ í viðtalinu leggur hann áherzlu á nauðsyn
*Jþess, að tekin verði upp 'kennsla í veiðitæknigrein-
^ <om við Stýrimannaskólann og bendir einnig á að
. ■•efna þurfi til námskeiða fyrix þá skipstjýmarmenn,
-sem brottskráðst hafa úr skólanum. Hilmar segir,
að í hinum svokölluðu þróunarlöndum, sé mönn-
'um viðast hvar vel ljós nauðsyn kennslunnar, en
ihins vegar sé það svo, að í gömlum fiskvéiðilöndum
Ihætti mönnum til að láta sér sjást yfir mikilvægi
og nauðsyn skipulegrar kennslu.
I lok viðtalsins segir Hilmar: „Munur á hæfni
; -og kunnáttu mafvna er alltof mikill og efalítið er
: údýrasta leiðin til að auka framleiðni flotans sú,
að bæta kunnáttu og hæfni skipstjóranna með
Ikennslu. Þannig má auka meðalafla svo hann iverði
nær því sem. hjá hinum beztú'.
. . \
Hér er á ferðinni mál, sem við íslendingar
höfum ekkí «efni á að láta órannsakað. Ef við get-
<um verulega aukið framleiðni fiskiskipastóls okk-
ar með kennslu í iveiðitækni, ættum við einskis
að láta óíreistað á því sviði. Kennsla í veiðitækni
þyrfti ekki að verða ýkja dýr, og kostnaður við
hana gæti fengizt margfaldlega endurgreiddur með
aúkmun afla.
iri" 1 , " "
2 16. júlí 1964 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ
:}. khj i’i .if • • a.uilií ut
'1
Æ
Ð
JL
th
Togararnir inn fyrir 12 mílurnar.
Allir iandsmenn að njóta góðs af sigrinum.
-fo Ekki affeins sumir landsmenn.
Svar til gamals sjómanns frá togarasjómanni. |
Ti.i < imii m-iriiiiiiiiiimmmiiiiiimiimimiiimiiiiiimimiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiniiiiii»»»*
TOGARASJÓMAÐUB 6krifar:
„í dag birtir þú bréf frá manni,
sem nefnir sig „Gamlan sjómann“,
Ég efast ekki um að hann sé það.
Hann veitist aö útger'ðarráði Baej-
arútgerðar Reykjavíkur fyrir það,
að liafa iá ið það álit sitt í Ijós, að
íslenzkir logarar eigi að fá að
veiða innan tólf mílnanna. Ilann
fordæmir þessa tillögu og brýnir
menn til andstöðu,
ÉG ÞYKIST SKILJA hvað þess
um gamla gengur til. Hann ótt-
ast, að togararnir eyðileggi miðin.
En ég vil benda á eftirfarandi: Áð-
ur en nýja landhelgin gekk í gildi
voru að veiðum á grunnmiðun
um ekki aðeins um fjörtíu íslenzk
ir togarar heldur hundruð brezkra
þýzkra, hollenzzkra og belgískra
togara og jafnvel frá fleiri þjóð-
um. Það var fyrst og fremst til-
gangurinn með baráttu okkar, að
nytja miðin fyrir alla íslendinga,
Öngþveiti á
UNESCOþingi
Genf, 14. jiílí. — NTB-Reuter.
Fulltrúar kommúnistaríkjanna
og Asíu- og Afríkuríkja reyndu
að lialda áfram störfum mennta-
málaráðstefnunnar í Genf í dag,
en sendinefndir fjörutíu vest-
ræna ríkja og Suður-Ameriku-
ríkja gengu af fundi í gær í mót-
mælaskyni við þá kröfu Afriku-
manna að tillaga þeirra um brott
rekstur Portúgals yrði boriu und-
ir atkvæði.
Jáfnframt ákváðu stofnanir þær
sem boðuðu til ráðstefnunnar, —
UNESCO og Alþjóðamenntaraála-
skrifstofan, að leggja ekki til rit-
ara, túlka, hátalara o.s.frv.
Fulltrúi frá Túnis gegndi túlks-
störfum í dag, en tækniörðugleik-
ar voru svo miklir', að sennilega
verður að slita ráðstefnunni á
morgun.
ekki aðeins nokkra íslendinga.
Við lögðum áherzlu á það, að það
þyrfti að friða miðin fyrir þjóð-
ina sem landið byggir og koma í
veg fyrir að erlendar þjóðir nytj-
uðu þau.
OKKUR TÓKST að ná þessu
fram. Það munar bókstaflega öllu
hvort togararnir eru 300 eða að-
eins fjörtíu eða tæplega það. Og
það er vitanlega óþolandi ástand
ef drepa á ákveðna grein íslenzks
sjávarútvegs, en hygla um leið ann
ari. Eg vil líka benda á það, að
stærstu vélbátarnir nota sömu
veiðarfæri og togararnir, er þeir
eru á grunnmiðum.
ÞAÐ ER ALVEG víst, að hefðu
togarafélögin látið sér detta í hug,
að togurum yrði algerlega bann-
að að veiða innan 12 mílna, bá
myndu skipin ekki liafa verið
keypt til landsins. Ég vil minna á
þá staðreynd, að landhelgisdeilan
mæddi fyrst og fremst á togara-
útgerðinni, því að löndunardeil-
an í Englandi olli henni gífurlegu
tjóni. Það cr því hart ef það. á aS .
vera þannig í framtíðinni, að ein-
mitt þeim landsmönnum, sem urðu
að þola búsifjar af völdum þessa
nauðsynjamáls yrði svo bannaS
að fá hlutdeild í sigrinum. Sókn
skipanna á fjarlæg mið stafaði og
af útbreiðslúnni, en það kostaði
útgerðina mörg skip og þjóðina
mannfórnir.
ÉG HEF ÞESSI orð mín ekkl
fleiri áð þessu sinni. Mér fannst
bréf gamla sjómannsins of einsýnt
og sjónarmið hans því í raun og
veru röng. Togaraútgerðin hefur
til skamms tíma verið öfiugasti
atvinnuvegur okkar. Hann liefur á
síðustu árum átt við mikla örðug-
leika að stríða — og þá er að flestu
leyti hægt að rekja til útbreiðslu
landhelginnar. Togaraútgerðin er
algerlega innlendur atvinnuvegur
og þúsundir manna hafa atvinnu
af lionum. Hvers vcgn* eiga þeir
ekki að njóta sömu réttinda og
aðrir landsmenn, sem lifa á einn
eða annan hátt af fiskveiðum?
Hannes á hominu.
SAMBANDÍSLÉNZKRA
S V EITARFÉL AGA
Simi 103SÓ Postholf 1079 Reykiovik
ÚTSVARSSTIGAR
til notkunar við álagningu útsvara samkvæmt lögum um
tekjustofna sveitarfélaga fást keyptir á skrifstofunni og
kosa kr. 150,00 eintakið. *
Samband íslenzkra sveitarfélaga
Laug-avegri 105. — Pósthólf 1079.
Reykjavík
VERKSTJORI óskast á
Vélaviðgerðaverkstæði
hjá opinberu fyrirtæki.
Lysthafendur sendi upplýsingar um menntun og fyrjri störf
í lokuðu umslagi merktu Verkstjórn á afgreiðslu blaðsins
fyrir 22. júlí n.k.
í Kleppsspítalanum er laus staða fyrir sálfræðing. LauQ
samkvæmt kjarasamningum opinberra starísmanna.
Umsóknir meö upplýsingum um aldur, námsferil og fyrri
störf sendist til stjórnarnefndar ríkisspítalanna, Klappar-
stíg 29, fyrir 16. ágúst n.k.
Reykjavík, 15. júlí 1964.
Skrifstofa ríkisspítalanna.