Alþýðublaðið - 17.07.1964, Qupperneq 7

MWMHE—^M—WBí'tiH HWWWBIIIIIII llllll IIII' l"illl'll Willll I llllll IIHIIMII' II rir’Tll'HHWBWIMwiwaWBwSBtSBy
HEIMTUÐU KRÆSINGAR,
EN ÁTU MEGRUNARLYF
Reykjavík, 16., júlí, HKG.
Meruij leita oft langt yfir
skammt. — Þeir lá'a sig dreymá
um ævintýri hinum megin við
LÍSBET ÞORÐARDOTTIR
úthafið en veita ekki athygli
því, sem gerist handan við bæj-
arlækinn.
Blaðamenn endasendast út
um hvippinn og hvappinn í leit
að ævintýrum, — en oft mættu
|>eir minnast þessa: „Maður
líttu þér nær!“
Á flokkí^krifstofu Alþýðu-
fiokksins við enda gangsins sit
xu- ung stúlka, sem var heilt ár
matráðskona á stórum herra
garði í Suður-Svíþjóð, þar sem
hei’ir að Skáni. Við spurðum
s úikuna, sem heitir Lísbet
Bergsveinsdóttir og er nýorð-
in 22 ára, hvort hún vildi ekki
segja okkur frá dvöl sinni þar.
Hún dróst á það eftir nokkurt
þóf.
Þegar Lísbet var 18 ára fór
hún á húsmæðraskóla á Lauga
landi í Eyjafirði og dvaldist
þar veturlangt við nám í ýmiss
konar kvenlegum fræðum bæði
til munns og handa. Sumarið
eftir vann hún í Reykjavík, —
en um haustið rakst hún á
auglýsingu í 'Morj[;unblaðinu,
sem síðan leiddi til þess, að
hún réðist sem matráðskona á
sænskan herragarð, en vin-
kona hennar réðist sem stofu
stúlka á sama s'að. Þær sigldu
síðan stöllurnar, eða réttara
sagt flugu til Kaupmannahafn-
ar, — en þar tók herragarðsfrú
in á móti þeim og þaðan ók
hersingin alla leið suður á
Skán.
— Ég hefði aldrei Iagt út í
þe ta, ef ég hefði vitað, hvern-
ig þetta var, segir Lísbet um
leið og hún hlær og bætir því
við, að hjónin hafi þó verið á-
gæt. Én það er annað en leik-
ur, að vera allt í einu orðin á-
byrg fyrir mat á heilum herra-
garði, hjá fólki, sem ekki veit
aura sinna tal, heimtar fyrs a
fiokks mat, blóm og postulíns-
styttur á borðið, — þó svo að
það nærist að mestu á megrun-
arpillum eftir all! saman.
Hjónin voru bæði á bezta
aldri, — hann á milli fertugs
og fimmtugs en hún tíu árum
yngri. Þau áttu tvö börn, 3 og
11 ára og þar að auki 5 ára
kjördóttur, sem orð lék á að
væri af !ignum ættum, — jafn
vel með prinsessubióð í æðum.
En frúin sleit sér ekki út við
að hirða um börnin, — til þess
hafði hún barnapíu, — enda
var nóg að gera við að sækja
ýmiss konar nefndaríuufli góð-
gerðarfélaga, fara í ferðalög,
halda veizlur og fara í veízlur.
— Þegar veizla var á herra-
garðinum, þurfti Lishet fekki
að hugsa fyrir matnUiU, — þá
var fengin matreiðslukona,
•sern var alvön við að kokKa of-
an í kónginn.
En veizíurnar þarna á herra-
garðinum voru hver annarri
giæsilegri. Þá komu gestirnir
samkvæmisklæddir og eit.ir að
Framh. á 13. síðu.
r’
Jordberga Slott á Skáni. A efri myndinni sést framhlið hallarinnar.
..........................................................íiiiiiiiíiiiiiibiiiiiii'iíimmiiiiiiiiiiiim^^
HIÐ ÍSLENZKA NÁnORUFRÆÐIFÉLAG 75 ARA
Vorið 1887 var stofnað „íslenzkt
náttúrufræðifélag“ meðal íslend-
inga í Kaupmannahöfn í þeim til-
gangi „að koma upp sem full-
kommustu náttúrugripasafni á Xs-
landi, er sje eign þess og geymt
í Reykjavík“. Hugmyndina að
stofnun þessa félags átti Björn
Bjarnarson, síðar sýslumaður í
Dalasýslu. Hann færði þessa hug-
mynd i tal við Stefán Stefánsson,
síðar skólameistara á Akureyri,
og tóku þeir saman höndum um
að hrinda henni í framkvæmd. Á
fundi hinn 7. maí var það félag
stofnað og kosin stjórn, en hana
skipuðu Björn Bjarnarson, Stefán
Stefánsson, Móritz Halldórsson
Friðriksson, Ólafur Davíðsson og
Bertel E. Ó. Þorleifsson. Viku
seinna var haldinn framhaldsaðal-
fundur og félaginú sett lög. Þaö
var svo fljótlega hafizt handa um
framkvæmdir og keypt nokkuð af
náttúrugripum, sem Stefán Stef-
ánsson varðveitti fyrir félagið,
þangað til hann fór heim alfarinn
seinni hluta sumars sama ár.
Björn Bjamarson fór líka alfarinn
til íslands þetta sumar og var
engin furða þó dofnaði mjög yfir
starfsemi hins nýstofnaða félags
við að missa báða frumstofnend-
ur sína frá störfum strax á fyrsta
ári.
Á viðaukaákvörðun við lög fél-
agsins var það ákvæði, að þegar
félagsmönnum heima á íslandi
fjölgaði og þeir yrðu orðnir eins
margir í Reykjavík og í Höfn, þá
skyldi kjósa stjórn í Reykjavík og
hún taka við störfum Hafnarstjóm
arinnar. Stjórnin skrifaði því þeim
Benedikt Gröndal og Þorvaldi
Thoroddsen vorið 1887 og skoraði
á þá að koma upp náttúrufræðifé-
lagi í Reykjavík, en ekkert varð
úr því þá. Það var ekki fyrr en
tveimur árum seinna, sumarið
1889, að hreyfing komst á málið
hér heima og þá fyrir atbcina Stcf
áns- Stefánssonar. Á stofnfundi
kennarafélags í Reykjavík, vakti
Stefán máls á að stofna hér nátt-
úrufræðifélag og fékk það góðar
undirtektir. Stefán fékk í lið með
sér þá Benedikt Gröndal, Þorvald
Thoroddsen, Björn Jensson og J.
Jónasson og skrifuðu þeir bréf'
um stofnun slíks félags og létu
ganga til undirskrifta meðal bæj-
arbúa. Undir það skrifuðu 80
manns og þriðjudaginn 16. júlí
1889 var félagið stofnað í Ieikfim-
ishúsi barnaskólans. í stjóm voru
kosnir aðalstofnendur fimm oð
skiptu þeir þannig með sér verk-
um, að Benedikt Gröndal var for-
maður Jónassen gjaldk. og Björn
Jensson ritari, en þeir Stefán Stef •
ánsson og Þorvaldur Thoroddsen
voru einskonar meðstjórnendur.
Á stofnfundinum voru félaginu
sett lög og voru þau í öllum aðal-
atriðum samhljóða lögum Hafnar*
félagsins, sem var svo lagt niður*
síðla þetta sama sumar og nátft
úrugripir þess sendir hjnu nýstofn.
aða Reykjavíkurfélagi og n;Ci*
þeir þannig fyrstu gripir þess.
Framan af beindu: t störf félagí*
Framh. á 13. síðu.
Eyþór Einarsson, Þorvaldur Thoroddsen, Benedikt Bröndal.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 17. júli 1964 y