Skólablaðið - 01.01.1912, Qupperneq 15

SKOLABLAÐIÐ
15
manni sæmdi. Þetta vildi jeg nú biðja ykkur vinir mínir, að
hafa, frá upphafi, hugfast; í þessa átt vildi jeg að fræðsla sú, sem
hér á fram að fara, stefndi. — Það hefur stundum verið kvartað
yfir því að þeir, sem eitthvað færu að læra yrðu fráhverfir allri
vinnu; þeir sem þessu hafa haldið fram hafa haft nokkuð til
síns máls, og fyrir það hefur mentunin stundum orðið fyrir
óverðskulduðum ýmigust og lasti. Jeg held nú samt að þetta
sé að lagast, og alþýðumenn mega ekki gleymaþvíað menntun-
in á að verða þeim viðbótarvopn í baráttunni fyrir tilverunni,
styrkur til þess að verða nýtari og uppbyggilegri synir og dætur
lands síns og þjóðar.
Smælki.
Góðir kennarar og góðir foreldrar þurfa ekki oft að refsa.
Það eru til betri ráð.
Einu sinui gerði einkennilegt illgresi vart við sig í akri
bænda; þeir reyndu ýms ráð til að uppræta það, en það óx æ
meira og ætlaði að drepa allan gróður. Loks kom það upp
úr kafinu, að ein besta hveititegundin var besta ráðið til að út-
rýma þessu illgresi. Allir fóru að reyna þetta, og illgresið hvarf
von bráðar.
Er það ekki eftirtektarvert, að besti jarðargróðurinn útrýmdi
skaðvænu illgresi?
Besta ráðið til að uppræta illgresi úr barnssálinni mun reynast,
það að gróðursetja þar fagrar hugsanir, góðar eftirlanganir og
ákvarðanir.
Þær munu uppræta Ijótar hugsanir og illar hvatir.
* *
*
Kenslukona var eitt sinn spurð, hverja stund hún hefði lif-
að sælasta. Hún svaraði: »Þegar ungur maður, sem var að
taka við kennimannsembætti, sagði við mig: »Þér hafið gjört núg
að manni! — Það var ekki svo mjög það, sem þér sögðuð, og
ekki heldur það sem þér gerðuð, heldur það sem þér vóruð, sem
vakti hjá mér hugmyndir um h'fið og lífsstarfið.«