Skólablaðið - 01.04.1921, Síða 8

44
SKÓLABLAÐIÐ
April 1921
4. Að búa sig undir að lesa fyrir
aðra.
5. Að lesa til þess að búa sig undir
frásögn. Hver nemandi tekur að sjer
vissan hluta viðfangsefnisins og ber á-
byrgð á, að afla sjer svo mikillar þekk-
ingar, að hann sje fær um að fræða
hina. Vilji nemendurnir t. d. fræðast
um eitthvert land, tekur einn að sjer
fólkið, annar dýr og jurtir, þriðji lands-
lag o. s. frv., svo koma allir saman og
segja hver öðrum.
6. Hraðlestur, til að búa sig undir að
svara vissri spumingu.
7. Lestur til að búa sig undir að
segja frá nýjungum úr blöðum, bókum
og tímaritum. Margir skólar ætla að
minsta kosti eina stund á viku til
slíkra frásagna.
10. Að lesa til þess að ná vissu tak-
marki í hraða og annari lestrarleikni.
þetta ráð, að nemandinn keppi við
sjálfan sig, er ef til vill eitthvert öfl-
ugasta framfarameðalið, sem skólinn
á. pví til sönnunar má vitna í tilraun-
ir, sem gerðar voru, til þess að rann-
saka hvað mestum framföram gæti
valdið. Verður síðar vikið að þessu nán-
ar í kafla um mælingar á árangri skóla-
starfsins. (Meira) S. A.
----o----
Gæfan
eftir John Ruskin.
öll sönn og holl skemtun hefir staðið
mönnum jafnopin alla tíð frá því mað-
urinn var gerður af leiri jarðar og til
vorra tíma. Og best njóta menn henn-
ar í kyrð og ró. Að sjá grasið spretta,
blómin springa út, kasta mæðinni við
orfið, lesa, hugsa, elska, vona og biðja
— þ e 11 a er það sem gerir menn ham-
ingjusama. þetta er það sem jafnan
hefir haft í sjer máttinn til að gera
menn hamingjusama, og það mun aldrei
eignast hann í ríkari mæli en verið hef-
ir. Meðlæti og mótlæti er undir því kom-
ið, hvernig vjer kunnum og kennum
þetta, en engan veginn undir jámi,
gleri, gufu eða rafmagni.
Jeg er það bjartsýnn, að jeg trúi því
að sá tími muni koma, að heimurinn
sjái þetta. Heimurinn hefir nú prófað
allar hugsanlegar stefnur aðrar. það er
því eðlisnauðsyn að hann nú loksins
reyni líka hina einu rjettu leið. Hann
hefir reynt baráttu, þrælkun, föstu,
kaup og sölu, eyðslu og sparnað, dramb
og auðmýkt, sjerhvern lifnaðarhátt,
sem von gat verið um að fæli í sjer
nokkra göfgi eða gæfu. Meðan heimur-
inn hefir verið allur í kaupum og söl-
um, bardögum og föstuhaldi, meðan
hann hefir unnið sig þreyttan á stjórn-
málabraski, metorðagirnd eða sjálfsaf-
neitun, þá hefir Guð fólgið hina sönnu
farsæld hans í ástinni á blómum vallar-
ins og skýjum himinsins. Einstaka sinn-
um hafa þreyttir konungar eða þjakað-
ir þrælar fundið í hverju hinn sanni
konungdómur yfir heiminum er fólg-
inn, og lagt undir sig óendanlegt ríki
með vinnunni í garði sínum. En heim-
urinn hefir ekki viljað trúa vitnisburði
þeirra og haldið áfram að troða blómin
undir fótum og ekki að heldur litið til
skýjanna,og leitað gæfunnar með gamla
laginu. Seint um síðir bar náttúruvís-
indin að garði. Menn rannsökuðu nátt-
úruna og reyndu á allan hátt til að hafa
aukin not af henni. En vitanlega fór
heimurinn villur vegar úr því nokkur
leið var til þess, og komst á þá skoð-
un að nytsemi náttúrunnar myndi verða
honum uppspretta gæfunnar. Hann
byrgði skýin inni í kötlum og ljet þau
þjóta með sig um jörðina með hraða
himinskýjanna. Hann tók svifþræði
blómanna og óf sjer úr þeim ódýr og
fögur klæði — þar var þá hamingjan
loksins höndluð. Að þjóta eins og ský-