Sovétvinurinn - 01.10.1935, Qupperneq 11

[Sovétvinurinn]
og brauði, önnur voru kröfuliarðari og létu sigj
dreyma um sjóðstuldi. Sum áttu sér saklausari fyr-
irætlanir, eins og t. d. þau, sem nota vildu sér huliðs-
hjálm sinn og bregða fæti fyrir þá, er fram bjá
gengu. Sum vildu koma fram hefndum á einhverj-
um. „Eg myndi eitra fyrir alla Gyðinga og Ukrainu-
búa.“ Slík svör komu og einnig slík sem þetta úr bin-
um armi stéttabaráttunnar: „Öllum þeim peningum,
sem eg næði í, ef eg væri ósýnileg vera, myndi eg
skifta á milli atvinnuleysingjanna.“ Þá voru og
ýms svör, sem bentu til óeðlilegra kynfýsna. En
langflest báru svörin vott um peningagræðgi í ein-
hverju formi.
Þessi dapurlegi árangur fyrirspurnanna leiddi til
þess, að Tatjana Tess — fræg skáldkona í Moskva,
ritar einkum fyrir börn lét sér detta i luig að
leggja samskonar fyrirspurn fyrir verkamannabiirn
á sumardvalarbeimili. Þau voru börn verkamanna
við „Elektrosawod“ í Moskva. Og enn sem fvr var
fyrir því séð, að börnin gælu svarað örugg þess, að
uppvíst yrði ekki um einstaka svarendur.
Hvað kom í ljós í svörunum?
Meðal svaranna voru ýms mjög barnaleg eins og
t. d.: „Kæmist eg um allt, án þess að neinn sæi mig,
myndi eg fara út í skóg og horfa á öll villidýrin,
meðan þau væri að fá sér að drekka.“ „Eg mundi
sigla umhverfis jörðina á fegursta skipinu, sem til
væri.“ Þá skorti ekki ýmsar „ólöglegar“ óskir t. d.:
„Eg myndi læðast án aðgöngukorts inn á áhorfenda-
pallana einhverntíma, þegar liðskönnun ætti að fara
fram.“ „Eg myndi ganga í kínverska rauða herinn
og koma með hann hingað.“ Ekkert einasta svar bar
vott um fégræðgi. Aflur á móti hljóðaði fimti hluti
allra svaranna á þessa leið: „Eg myndi frelsa félaga
Thálmann úr fangelsinu.“ Þá voru og ýms svör t. d.
„Eg myndi læðast inn í öll fangelsi í heiminum og
segja föngunum frá þvi, sem viðbæri i föðurlandí
þeirra og í Sovétríkjunum“. „Eg myndi bjálpa ungu
áhugaliðunum í Þýzkalandi“. „Eg myndi ganga í
rauða lierinn í Kína og hjálpa honum“. „Ef til vill
gæti eg komið einliverju til leiðar í Ameriku, svo að
atvinnuleysinu létti af“. Ýms vildu fljúga ósýnileg
á hinum erfiðustu og áhættumestu leiðum Sovét-
flugkappanna. Einum svarandanna var sérlega mik-
ið niðri fyrir og kærði sig ekki um að leyna nafni
sinu, heldur spurði skáldkonuna, livort sá, sem
ósýnilegur væri, vægi nokkuð. Er því var svarað
játandi, sagði litli svarandinn hryggur: „Þá verð
eg víst að hætta við að fljúga með Levanevski, því
að eg ofþyngi annars flugvélinni hans“.
I'lest börnin vildu nota sér ósýnileikann til þess
að drýgja öflugar félagslegar dáðir. Þessi litli við-
hurður varpar betur en nokkuð annað ljósi yfir
Sovét-Pikjunum einum
er fyllilega að treysta
í friðarmálunum.
Auðvaldsblöðin bafa keppzt um að hæla Bret-
um fvrir frammistöðu þeirra í Abessiníudeilunni,
en minnast varla á afstöðu Sovét-lýðveldanna til
bennar, enda þótt þau liafi frá upphafi, bæði fyrr
og síðar, verið framkvöðlar að því að stilla til
friðar og balda uppi friði í heiminum.
Á fundi Þjéiðabandalagsins 14. f. m., bélt Lit-
vinoff, utanrikisfulltrúi Sovét-ríkjanna, ræðu, þar
sem liann m. a. vítti Þjóðabandalagið fyrir and-
varalevsi þess i friðarmálunum. Kvað hann deilu
þessa kærkomna ástæðu til þess að draga fram
úr skjalaskápum ráðsins fjölmörg mikilvæg mál-
efni, sem drepið liefði verið á, en lægju síðan
óafgreidd og falin í skápum ráðsins.
Hann henti á, að síðustu fjögur ár hefði banda-
lagið fjallað um vopnaviðskipti milli meðlima
sinna og benti það til þess, að nauðsynlegt væri,
að starfandi væri stöðugt sáttanefnd. Þá vissi árás-
arþjóðin, að alltaf væri aðili til taks, sem vekti
yfir friðnum. En nú væri bara rokið til þegar í
óefni væri komið. Annars kvaðst hann ekki geta
komizt hjá að benda á það, að þjóð sín hefði fyrst
allra þjóða borið fram tillögur til algerðrar af-
vopnunar, en eins og menn vissu, væri það eina
ráðið til þess að tryggja friðinn. Mundi þjóð sín
vaka yfir því, að mál þetta sofnaði ekki.
Þá vék hann að samningi þeim, sem Ráðstjórnar-
ríkin hafa gert við Tékkóslóvakíu og Frakkland
og liarmaði það, að enn hefðu ekki öll lönd i
Austur-Evrópu fallizt á hann, enda þótt hann væri
mikilsvarðandi atriði til þess að halda friði í Ev-
rópu og gæti verið til fyrirmyndar eða upphaf
að alþjóðasamningi um friðinn. Öryggið stvrktist
enn, sagði hann, er fransk-enski samningurinn frá
3. febrúar var gcrður, og ræða Sir Samuel Iloare
gaf mér góðar vonir um framtíð Þjóðabanda-
lagsins.
Um sjálfa deiluna milli ítalíu og Abessiníu sagði
hann m. a.:
„Þér getið verið þess fullvissir, að ef allar sátta-
tilraunir stranda og ef deilan milli Italíu og Abes-
siníu kemur fyrir ráð eða fund Þjóðabandalags-
ins, þá kveða fulltrúar Sovét-rikjanna upp úrskurð
Frh. á bls. 14.
sálfar Sovétæskulýðsins. Ekki einungis líf æsku-
mannanna, heldur einnig draumar þeirra hafa losn-
að úr læðingi við þá dáð, að feður þeirra steyptu
auðvaldinu af stóli.
11