Alþýðublaðið - 21.04.1965, Blaðsíða 10

„É ísienzkri æsku er
góður efniviður",
segir Benedikt Jakobsson á sextugsafmælinu
„Gullfoss" tapaði báðum
leikjunum um páskana
FH gjörsigraði „Gullfoss" 31:16
VIÐ verðum að trúa því, hvort sem
Okkur líkar betur eða verr, að
Benedikt Jakobsson, íþróttakenn-
ari varð sextugur á 2. í páskum.
Undirritaður hefði alveg eins, og
jafnvel frekar, trúað þvf, að hann
?etti flmmtugsafmæli.
Benedikt fæddist að Fossseli í
Suður-Þingeyjarsýslu 19. apríl
1905, foreldrar hans voru hjónin
Jakob Hallgrímsson og Helga
Benediktsdóttir. Fyrstu níu ár æf-
innar dvaldi Benedikt í föður-
garði, en þegar móðir hans veikt-
ist, flutti hann að Grenjaðarstöð-
um sem vinnustrákur séra Helga
Hjálmarssonar. Hann fór í hér-
aðsskólann að Breiðumýri, sem
var einskonar undanfari Lauga-
skóla, en að loknu námi þar flutti
hann til Austfjarða, að Snæ-
hvammi í Breiðdal, en þar réði
húsum Sigurjón Jónsson, skáld.
Hugur Benedikts stefndi
snémma til mennta og læknis-
starfið hefur ávallt heillað hann,
en f jármunir voru litlir í þá daga
og þess vegna gat ekki orðið neitt
úr því. Haustið 1923 innritaðist
Benedikt í Búnaðarskólann að
Hvanneyri og þar kynntist hann
ýmsum mætum mönnum, sem áttu
eftír að hafa góð áhrif á hann.
Einn af kennurum skólans var
Þorgils Guðmundsson, íþrótta-
kennari, íþróttamaður góður og
glæsilegur. Hann var fvrirmynd
Benedikts og hvatti Þorgils hann
til að gerast íþróttakennari. Þar
kpmst Benedikt fyrst í kynni við
íþróttirnar og íþróttakennslu, þar
var kveiktur sá neisti, sem lifir
enn. En þetta voru erfiðir tímar
og þó heillandi ó sinn hátt, pening
ar voru litlir en það þurfti pen-
inga, dugnað og ódrepandi bjart-
sýnl til að sigrast á erfiðleikun-
um I þá daga.
Benedikt hélt til Reykjavíkur og
stundaði þar ýmis störf. en neist-
inn, sem kveiktur hafði verið að
Hvanneyri, náði stöðugt meiri tök-
um á hinum unga og gjörfulega
manni. Hann tók þátt í íþrótta-
námskeiði, sem UMFÍ og ÍSÍ geng
ust fyrir vetúrinn 1926—'27. Þar
kynntist hann ýmsum áhugamönn-
um, m. a. Jóni Þorsteinssyni,
íþróttakennara, sem hvatti hann
jög til að leggja stund á frjáls-
róttákennslu.
Haustið 1929 sigldi Benedikt
■áleiðis til Stokkhólms og innritað-
ist í GCI (Gymnastiks Central
dhstitut) sem þá var einn merkasti
áþróttaskóli Evrópu. Þar stundaði
hann nám í þrjá vetur og auk
^náms í íþróttakennslu lagði Bene-
dikt mikla rækt við sjúkraleik-
|imi og nudd. Hann telur þann þátt
námsins hafa orðið sér að mestu
gagni, að öðru ólöstuðu.
Að loknu námi við GCI kom
Benedikt heim og haustið 1931 tók
hann við af Birni Jakobssyni sem
fimleikakennari hinna þekktu
flokka ÍR. Hann var kennari hjá
ÍR til 1934, en réðist þá til KR og
hefur verið kennari þess félags
síðan í nær öllum greinum íþrótta,
og er enn. Aðalgreinar Benedikts
og hans uppáhaldsgreinar eru
frjálsar íþróttir og fimleikar- —
Hann gerðist íþróttakennari Há-
skólans í febrúar 1932 og hefur
séð um líkamsmennt háskólaborg-
ara til þessa dags. Benedikt hefur
átt góða samvinnu við marga há-
skólamenn, en mesta og bezta við
Alexander Jóhannesson, fyrrver-
andi rektor. Auk þjálfunarstarfa
hjá KR hefur Benedikt þjálfað
mörg landslið og flokka á Evr-
ópu- og Olympíumót. Margar
ánægjustundir hefur liann átt í
sambandi við starf sitt, þó stund-
um hafi útlitið verið dökkt. Þing
BENEDIKT JAKOBSSON
og ráðstefnur hefur hann sótt um
íþróttamál og þjálfun. Árið 1962
hlaut Benedikt m. a. styrk frá
Raunvísindadeild Háskólans á
þing, sem Sameinuðu þjóðirnar
stóðu að.
Nú fyrir páskana ræddi frétta-
maður blaðsins við Benedikt
nokkra stund og fer það rabb hér
á eftir.
— Hvað viltu segja um æskuna,
þegar þú varst að hefja þína
þjálfun og þá, sem er að alast upp
í dag?
— Þegar ég var að hef ja þjálfun,
var æskan mun samvizkusamari
og stundvísari en nú er. Þá kom
varla fyrir að nokkurn vantaði í
tíma, án þess að sá hinn sami léti
vita um ástæðuna. í þessum efnum
hefur orðið mikil breyting til hins
lakara. Æskan í dag er mun sterk-
ari og hávaxnari, en kæruleysi og
óregla er meiri. Hinn sanna áhuga
vantar hjá heildinni. íslenzk æska
hefur mikla hæfileika, en því mið-
ur lætur hún glepjast um of af fá-
nýtum og innihaldslausum skemmt
unum og gleymir að efla andann
og likamann. Þolinmæðina vant-
ar. Ef árangur kemur ekki strax,
þá gefast menn fljótt upp.
— Hvað er hægt að gera til að
beina æskunni meir inn á brautir
íþróttanna?
— Það þarf að efla íþróttirnar
mun meira innan skólanna. Kenn-
ararnir þurfa helzt að vera í tengsl
um við hina frjálsu íþróttahreyf-
ingu, það þarf að haga íþrótta-
kennslunni þannig, að æskan sæk-
ist eftir íþróttaiðkun. Ein klukku-
stund á dag í íþróttaiðkun í skól-
unum ætti að vera lágmark.
íþróttakennaraskóli íslands er
ekki nógu öflugur. Þeir sem þar
útskrifast eru ekki nægilega
menntaðir, til að rækja störf sín
af nægilegri þekkingu. Þetta verð-
ur að breytast, ef ekki á illa að
fara.
— Hvers vegna eru aímennings-
íþróttir ekki á eins háu stigi hér
og t. d. f Noregi og víðar?
— íslendingar hafa ekki enn
gert sér nægilega grein fyrir gildi
íþróttanna í nútíma þjóðfélagi.
Meirihluti menntamanna þjóðar-
innar gerir sér ekki grein fyrir
þýðingu íþrótta, svo að ekki er
von, að almenningur geri það. —
Tökum Bretland sem dæmi, þar
þykir sjálfsagt að iðka einhverja
íþrótt, kennurum og nemendum
brezkra skóla, jafnt æðri skóla
sem annarra, þykir sjálfsagt að
leggja stund á íþróttir, þar eru
íþróttirnar almenningseign. Á
þessari vélaöld vex stöðugt gildi
íþrótta. Hér hefur nýlega verið
stofnaður félagsskapur sem er
góðra gjalda verður og nefnist
Hjartavernd, en hjartabilun er nú
sá sjúkdómur, sem mest herjar í
öllum menningarþjóðfélögum. Or-
sökin er of lítil hreyfing og
áreynsla. En er ekki betra að
koma i veg fyrir sjúkdóminn? Fátt
eða ekkert er betri áreynsla en
hófleg iðkun góðrar íþróttar.
Fræðslu um íþróttir er einnig
mjög ábótavant hér. Það þarf að
gefa út fræðslurit um íþróttir og
gildi þeirra. Nú nýlega hefur ÍSÍ
hafið útgáfu fræðslurita, sem
fræðsluráð ÍSÍ sér um og það er
spor í rétta átt.
—- Eftirminnilegasti atburður-
inn á þjálfunarferli þínum?
Framhaid á 11. síðu.
DANSKA 1. deildarliðið Gull-
foss lék tvo síðustu leiki sína hér
á landi að þessu sinni á skírdag
og laugardag. FH sigraði Gull-
foss með miklum yfirburðum á
skírdag, 31 mark gegn 16, en á
laugardag sigraði úrval HSÍ Dan-
Lna með einu marki, 20:19.
FH sýndi heilsteyptan og góð-
an leik á skírdag, á köflum var
næstum um sýningu að ræða. FH
skoraði þrjú fyrstu mörkin, en
Gullfossmönnum tókst einu sinni
að jafna metin 4 gegn 4 og í tvö
skipti var FH-vörnin ekki á sín-
um stað, sem er nokkuð óvenju-
legt.
Ragnar Jónsson lék aðalhlut-
verkið í þessum leik og átti einn
af sínum stóru leikjum. Hann
skoraði þrjú næstu mörk og í
hálfleiknum skoraði hann átta af
tólf mörkum FH. Þegar tíu mín-
útur voru eftir af fyrri hálfleik
var staðan 11:5 fyrir FH, en Dan-
irnir minnkuðu bilið niður I tvö
mörk. í hléi var staðan 12:10. —
Þrátt fyrir góð tilþrif hjá íslands-
meisturunum, kom fyrir að þeir
gerðu glappaskot, sérstaklega var
vörnin nokkuð sein aftur í tvö
eða þrjú skipti.
Síðari hálfleikur var mjög ó-
jafn. FH skoraði fimm fyrstu
mörkin og markaregnið hélt áfram
óslitið til leiksloka. Hafnfirðing-
arnir skoruðu 19 mörk gegh 6 í
síðari hálfleik, sem eru ótrúleg-
ir yfirburðir gegn styrktu i.
deildarliði dönsku. Vörn FH var
nú mun traustari og sóknin heil-
steypt og laus við allt fum, það
var
uggu færi, enda árangurinn eftir
því.
Eins og fyrr segir, átti lið FH
í heild mjög góðan leik, en Ragn-
ar var beztur, skoraði 13 mörk.
Birgir stjórnaði liði sínu af festit
og skoraði 5 mörk. Örn Hall-
steinsson skoraði 5 mörk, Páll Ei-
ríksson 3. Geir og Jón Gestur
2 livor og Kristján Stefánsson 1.
Karl Jóhannsson dæmdi leik-
inn mjög vel.
■k HSÍ-úrval Gullfoss 20:19.
Á laugardag lék Gullfoss við
úrval HSÍ. Sá leikur var ekki eins
skemmtilegur og FH leikurinn,
úrvalið gerði þrjú fyrstu mörkin,
en Dönum tókst að minnka bilið
smám saman og náðu yfirhönd-
inni rétt fyrir hlé, 7:6. íslend-
ingar áttu þó síðasta orðið í hálf-
leiknum og tryggðu sér eins
marks forystu í hléi, 8:7.
Úrvalið tók ágætan sprett f
síðari hálfleik og tryggði sér 5
marka forystu, 18:13, en aldrei
var leikurinn verulega spennandi.
Það var eitthvert áhugaleysi í úr-
valinu, enda munaði minnstu, að
Gullfoss tækist. að jafna í lokin.
Segja má að frábær markvarzla
Þorsteins á síðustu mínútunni
hafi komið í veg fyrir það.
Dómari var Hannes Þ. Sigurðs
son.
Dönskum félögum vegnar ekki
vel hér á landi. Gullfoss lék hér
fjóra leiki, tveimur lauk með jafn
tefli Og í hinum sigruðu íslend-
ingar. Ajax, sem kom hingað í
haust, gekk þó enn verr. Þeir. töp-
uðu þremur leikium og einn af
I
sjaldnást skotið nema í ör- þeim varð jafntefli.
21. apríl 1965 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ