Alþýðublaðið - 21.04.1965, Blaðsíða 13

Grein Ingólfs
Framhald af 7. síðu
slær nú heldur en ekki í baksegl-
in hjá greinarhöfundi, því að
niðurlagsorð greinarinnar eru
þessi: „Ef. þettá verður látið af-
skiptalaust sem hingað til, fer
svo að lokum, að kennaralið gagn
fræðaskólanna verður ekki
menntamenn, heldur lítið mennt-
ir vöðvamiklir „töffgæjar”, og
menntun unglinganna eftir því”.
Þarna kemur agaleysið í hugsun
höfundar einna skýrast fram.
Inntakið í ummælunum er
þetta: Fyrst. Það á ekki að berj-
ast fyrir prófum. Síðan. Koma
skal á námskeiði, sem ljúki með
prófi. Og loks. Koma skal á
ströngum aga í skólunum, svo að
menntamenn haldist þar viö. En
liverjir eru menntamenn? Eru
það próflausir menn? Eru það
ekki fyrst og fremst þeir, sem
lagt hafa stund á langskólanám
og lokið því með prófi?
Höfundur snýst gegn því að
menn ljúki námi og á sveif með
þeirri óheillaþróun, sem er á
'góðri leið með að útrýma mennta
mönnum úr skólunum.
Viðvíkjandi námskeiði þvi,
sem greinarhöfundur minnist á,
vil ég taka það fram, að Félag há-
skólamenntaðra kennara biður að
sjálfsögðu ekki um námskeið fyr-
ir þá, sem ekki liafa lok-
ið háskólaprófi, enda færi það
þá inn á verksvið Landsambands
framhaldsskólakennara.
Eéttindi fást því aðeins, að
menn afli sér þeirrar menntun-
ar, sem krafizt er í lögum eða
e. t. v. sambærilegrar menntunar,
sem kynni að fást á löngu nám-
skeiði (1 til 2 vetur), sem lyki
með prófi.
Því væri ekki úr vegi fyrir
greinarhöfund, að ýta við full
trúum Landssambands fram-
haldsskólakennara (LSFK) í
nefnd þeirri, sem fjallar um
námskeiðsmál á vegum mennta-
málaráðuneytisins og krefjast
þess, að þeir beiti sér fyrir þessu,
því að það er í þeirra verka-
hring. Ég get upplýst hann og
aðra um það hér, að nefndir
fulltrúar hafa lýst því yfir, að
væntanlegt námskeið eigi ekki
að veita nein réttindi að þeirra
dómi. Annar fulltrúinn, núver-
andi formaður stjórnar LSFK,
lýsti því og yfir á fundi í Félagi
gagnfræðaskólakennara í Reykja
vík í vetur, að fengið væri loforð
fyrir því, að þessu námskeiði
lyki ekki með prófi. Þá lítur
dæmið, þannig út: Námskeiðið á
ekki að veita réttindi og því á
ekki að ljúka með prófi sam-
kvæmt skoðun þessara tveggja
fulltrúa i nefndinni. Það á bara
að halda það til að hækka laun
in. Fulltrúar LSFK í nefndinni
berjast því fyrir algeru
málamyndanámskeiði, sem á eng
an hátt eykur verðleika þátt-
takanda. Ég spyr, hvernig er
unnt frá siðferðilegu sjónar-
miði að krefjast hærri lauha,
þegar svona stendur á, án þess að
auka hæfni sína að sama skapi?
Slikar kröfur, slík sýndar-
mennska, er langt fyrir neðan
virðingu kennarasamtaka.
Títtnefndir forystumenn LSFK
ættu að sjá sóma sinn í því að
taka upp aðra og virðulegrl
stefnu, krefjast myndarlegs
námskeiðs, er stæði t. d. 1 til 2
vetur, og beita sér fyrir því að
þátttakendur yrðu styrktir með
ýmsu móti, t. d. minnkuð
kennsluskylda þeirra o- fl.
Þeir ættu að sjá sóma sinn í
því að styðja kennara til að auka
menntun sína í stað þess að reka
ábyrgðarlausa kröfupólitík.
Brýnasta verkefnið.
í upphafi máls míns gat ég um
hinn geigvænlega kennaraskort
á gagnfræðastigi, þar sem ein-
ungis um 26% allra bóknáms-
kennara hafa fyllstu réttindi til
kennslu (naumast hefur þetta
breytzt mikið síðan 1963). Að
sjálfsögðu hljótum við að stefna
að því að allir bóknámskennarar
hafi þessi réttindi. Það er því
eitt brýnasta verkefnið í skóla-
málum í dag að ná þessu tak-
marki. En til þess þarf að efla
verulega menntun kennara stétt-
arinnar.
Ákvæði núgildandi laga um
menntun og réttindi kennara eru
orðin það gömul (þau eru í aðal-
atriðum í Lögum um gagnfræða-
nám nr. 48, 7. maí 1946), að eðli-
legt er, að þörf sé endurskoðun-
ar og nokkurra umbóta á þeim,
svo örar sem breytingar hafa orð-
ið á atvinnuháttum þjóðarinnar
og menntunarkröfum til ýmissa
starfa síðustu árin. Lögin frá
1946 eru að sjálfsögðu miðuð við
aðstöðu og skilyrði þess tíma. Þá
var ekki til í landinu neinn skóli,
sem gegndi því hlutverki sér-
staklega að búa kennaraefni
undir kennslu á gagnfræðastigi.
Nú hefur Heimspekideild Há-
skólans m. a. verið skipulögð til
að gegna þessu hlutverki, og nú
er í ráði að endurskipuleggja
hana og bæta aðstöðu hennar til
að rækja það. Virðist því eðli-
legt og raunar sjálfsagt að miða
við þær kröfur, sem gerðar eru
til B. A.-prófs með kennararétt-
indum, sem lágmarkskröfur um
full kennararéttindi á þessu
stigi.
Stemma verður stigu við því,
að fólk freistist til þess að hefja
kennslu án tilskilins undirbún-
ings, en það tekst því aðeins að
launað sé eftir menntun, því að
hverfandi líkur eru fyrir að
menn leggi á sig mikið nám, sé
það í engu metið í launum. Fram
tíðarstefnan í jaunamálum kenn-
ara verður að miðast við það að
tryggja skólunum sem hæfasta
starfskrafta-
Áðurnefndar tillögur stjórnar
LSFK í launamálum eru þannig,
eins og fyrr er að vikið, að þær
gætu komið í veg fyrir að þetta
takmark náist. Þess vegna eru
þær menningarfjandsamlegar,
andstæðar hagsmunum þjóðar-
innar, sem hlýtur að láta sig
miklu varða, hvernig til tekst
með menntun og uppeldi æsku-
lýðsins. Hér er því ekki um neitt
innanfélagsmál LSFK að ræða,
heldur velferðarmál allrar þjóð-
arinnar.
(Þessi grein átti að birtast á
skírdag, en komst ekki vegna
rúmleysis i blaðinu.)
Sjálfsmorð
Framhald úr opnu.
Það er sagt, að fólk með sjálfs
morðsþanka sé einkum ruglað
og miður sín á kvöldin. Fyrsta
verk „símavinarins” er að vinna
traust og hylli hinnar þunglyndu
persónu, fá hana til að skilja
að til er einhver sem sérstak-
iega lætur sér hana skipta-
Þeir sem vinna á símahjálp
inni eru einkum stúdentar í
læknisfræði, sálfræði og trúar-
brögðum.
Árið 1964 fékk símahjálpin
1607 upphringingar og um tveir
þriðjungar fólksins sem hringdi
voru konur, meðalaldurinn var
um 35 ár. Um 65% tilfellanna
hringdu þeir er hjálparþurfi voru
sjálfir, en i öðrum tilfellum ætt
ingjar, vinir, nágrannar eða ó-
kunnugir menn, einkum starfs
menn við hótel eða síma.
Langflestar upphringingar
komu á miðvikudagskvöldum, en
fæstar á laugardagskvöidum.
Mest var að gera vikuna fyr
ir jólin og í desember yfirleitt,
en yfir jólin og vikuna milli
jóla og nýárs var tiltölulega lít-
ið að gera-
Segja má að sjálfsmorð væri
alveg yfirvofandi hjá 20% til-
fellanna. Sumir höfðu þegar tek
ið inn eitur.
Hannes á horninu
Framhald af 2. síðu
ina til Ameríku^ til að sækja
matvörur og aðrar nauðsynjar.
Síðan hafa skip þess félags gætt
öryggisþjónustu fyrir þjóðina.
ÉG SAKNAÐI þess að ekki var
minnst þessa tímabils, því nú er
um við flestöll að kveðja, sem
fögnuðum Gullfossi. Þá var þjóð
in einn flokkur í sameiginlegri
gleði. Ég var stoltur af því, að
ég átti einn ættmann meðal skips
hafnarinnar. Bróðir minn var þar
kyndari-
JÁ, ÞJÓÐIN OKKAR er góð, en
fljót að gleyma. Af skilningsleysi
hafa menn hrifsað frá Eimskip
en of sjaldan hugsað um öryggi
þess- Fyrir mínum augum er fé-
lagið tákn fullveldis þjóðarinnar
og hefir alltaf verið, flaggskip
þess er um leið flaggskip föður
landsins. Félagið er sameign, al
þýðueign, sem öllum íslendingum
ber að virða og styrkja öryggi
þess. Hlutafjáreign þess á að auka
og margfalda. Hverju fermingar
barni ætti að gefa hlutabréf í„
Eimskip, eitt eða fleiri- Láta þau^
finna og skilja, að þau eru þátt-
takandi í öryggi þjóðarinnar og
velferð þjóðfélagsins.
OG Á ÞESSU VORI eru 50 ár
frá því ég sá Ólaf Friðriksson
fyrst. Hann bjó þá £ draugahús
inu innst á Hverfisgötunni. Ég
sá hann út um búðargluggann,
kvikan á fæti, iðandi af fjöri,
vingsaðist og veifaði handleggjum
og með nefið upp í loftið; rétt
eins óg hann ætti himin og jörð.
Hann var fljótur að hugsa, orð
heppinn, og brúkaði munn við alla
betri borgara. Enginn smælingi
var feiminn við hann- Ólafur var
fyrsti maðurinn, sem fékk verka
mennina til að líta upp, þeir voru
áður bugaðir af fátækt og eymd,
en það réttist úr þeim er Ólafur
var nærri. Ólafur gat allt og
þorði allt.
ÓLAFUR ÞAUT eins og leiftur
um þjóðfélagið, var hersöngur
gegn kyrrstöðu og kúgun. Slíkir
menn gera mikið gagn, þó tími
þeirra sé stuttur. ÉG hlakka til
að hit+a hann að lífinu loknu, eing
og fjölmarga aðra samferðamenn.
aðra.“
HióibarðavíðgerðSp
OfTO ALLADAOA
(LfiCA LAUCAADAQA
OQ8UNNUDAGA)
FKÁKL. ST1L22.
CífflnávúmaítðfaH ífí
SMURT BRAUÐ
Snittur.
Opiff frá kl. 9—23.30.
Brauðstofan
Vesturgótu 25.
Simi 16012
FRÍMERKI
Framhald úr opnu.
a m.k. 4 nýjar útgáfur: Alþjóða
fjarskiptasambanldið '100 ára
Surtseyjarfrímerki. Evrópufrí-
merki, (teikn. Harðar Karlsson
ar.) Minningarfrímerki um Einar
Benediktsson- Þá hefir póst-
stjórnin auglýst eftir tilboðum
í kílóvöruna. Þurfa tilboð að
hafa borizt til Frímerkjasölunn
ar R.vík fyrir 1. júní n.k.- Við
síðustu sölu kílóvöru var lægsta
verðtilboð það, er tekið var til
greina kr. 1301.00 fyrir 250 gr.
Kristján Guðmundsson
frá Stykkishólmi,
sem andaðist í Landspítalanum 14. apríl, verður jarðsunginn frá
Fossvogskapellu föstudaginn 23. apríl kl. 1,30 e. h. — Blóm og kransar
vinsamlega afþökkuð.
Ólöf Jónsdóttir.
Málfríður Kristjánsdóttir.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 21. apríl 1%5 £3