Alþýðublaðið - 09.10.1965, Blaðsíða 8

KONAN OG HEIMILIÐ
i:
| NÚ er sláturtíðin og húsmæðurnar
; hamast við að sjóða slátur, blóð-
í mör, liírarpylsu, og sumar búa til
lundabagga. Nú þarf ekki lengur
að geyma slátrið í sýru yfir vetur
! inn, þægindi nútímans sjá fyrir
j því. og nú má :geyma ósoðna slátur-
í keppi mánuðum saman í frysti.
i Sumir geyma þó enn þá slátur í
. sýru, þar-eð mörgum finnst súrt
} slátur gott, sérstaklega roskna fólk
! inu. Flestir eru sjálfsagt sammála
um það, að slátur sé góður matur,
heit lifrarpylsa og heitur rúsínu-
j blóðmör er hvort tveggja mesta
? hnossgæti, að nú ekki sé talað um
! kalda niðurskorna lundabagga, og
; slátrið er mjög hollur matur, sem
.j inniheldur mikið af járni og víta-
| mínum. Mjög er gott til þess að
' vita hversu síátur er vinsæll mat-
ur og vinsældir þess fara sízt
minnkandi. Þá tilheyrir oft slátur-
gerðinni að búa til sviðasultu, sem
j er afbragðs fæða.
j Innst á Laugaveginum í slátur-
I •
i
sölu Sláturfélags Suðurlands hef-
ur undanfarna daga verið mikið
verzlað. Margir hafa verið að
kaupa slátur, og í dag er síðasti
söludagurinn.
Sigurbjörg Sigurbjarnardóttir
heitir stúlkan, sem afhendir af-
greiðslumiðana, en sá háttur er
hafður á slátursölunni, að kaup-
endur greiða fyrst eins mörg slát-
ur og þeir ætla að kaupa, þá fá
þeir afgreiðslumiða og afhenda þá
afgreiðslustúlkunum, sem síðan
taka til slátrið. Eitt slátur er 3
pelar af blóði, sviðahaus, lifur,
hjarta, tvö nýru ásamt vömb,
keppi og þind og hálsæðar fylgja
einnig með. Hreinsaður ristill fylg-
ir stundum með, en það fer eftir
atvikum, hvort hann hefur komið
með slátursendingunni í slátursöl-
una eða ekki. Sem sagt ristill-
inn er ekki alltaf fáanlegur. —
Mörinn fylgir ekki með, hann verð-
ur að kaupa sérstaklega, og biður
Sigurbjörg okkur að taka það
fram, þar eð margar húsmæður
hafa ekki áttað sig á því.
‘4
Afgréiðslustúlkurnar í slátur-
sölunni verða að hafa snör hand-
tök, þegar margir bíða. Flestir
kaupendurnir hafa með sér bala
eða önnur stór ílát og gamla mjólk-
urbrúsa undir blóðið. Og húsbænd-
urnir virðast ekki síður áhugasam-
ir en húsmæðurnar við að sækja
slátur. Þeir rogast með stóra
þvottabala fulla af mör og sviða-
hausum inn í bílana sína og börn-
in hjálpa líka til og bera þá gjarn-
an blóðið. Við erum orðin svo vön
því að sjá slátur, að við kunnum
ekkert ver við að vera með fullan
brúsa af blóði heldur en mjólk, en
hætt er við að sumum óvönum
slíku mundi finnast nóg um að sjá
blóðið. fossa ofan í brúsana eða að
sjá sviðin afhöggvin lambahöfuðin
stara ásökunaraugum upp úr
þvottabölunum. En hvað um það,
blóðmörinni, lifrapylsan og sviða-
sultan renna niður með beztu lyst,
og það eru víst flestir sammála um,
að betri matur er vart til. Þegar
svo balarnir og brúsarnir með slátr
inu eru komnir heim á borð, er haf-
izt handa við sláturgerðina. Vamb
irnar, sem notaðar eru utan um
sláturkeppina eru þvegnar vei,
þar til þær eru ljósar og tandur-
hreinar. Þá er næst að klippa þær
niður í hæfilegar stærðir og síðan
Texti og myndir:
Anna K. Brynjúlfsdóttir
Frú
eru þær saumaðar saman. En auð-
vitað er þá skilið eftir hæfilegt op
fyrir verðandi innihald, sem svo er
saumað fyrir, þegar keppirnir eru
tilbunir til suðu, því að hvergi má
vera op á keppunum, þá fer allt
innihaldið út í vatnið og eyði-
leggst.. Eftir saumaskapinn er
byrjað að gera slátrið. Blóð, rúg-
mjöl og haframjöl ásamt salti er
hrært saman í réttum hlutföllum,
Afgreiðslustúlkurnar Iiafa nóg að gera.,
Húsbændurnir sýna ekki tninni áhuga en húsmæðurna
(*8 9- okt. 1965 — (iALÞÝÐUBLAÐIÐ