Alþýðublaðið - 03.11.1965, Blaðsíða 16

Á
Aðeins einn maður fórst,
flugvél lirapaði í Iendingn,
Alþýðublaðið,
Gæinn krúmpaði malbikið
þegrar liann skifti um gír og
fór úr 70 upp í 80. . .
Það þarf sterkar taugar
tii að róa taugarnar með síg
arettum, eftir allar hryllings
síigur krabbameinssérfræð
inganna.
ÞAÐ VERÐUR gaman að vera
sagnfræðingur eftir nokkra manns
aldra, þegar allir stjórnmáiaflokk
arnir okkar verða búnir að skrifa
endurminningar sína og segja frá
því, sem gerðist á bak við tjöld
in, eins og forsætisráðherrann seg
ir þeim að gera í síðasta Reykja
vpfeiurbréíi. Þessari dagskipun
hljóta þeir að hlýða allir með
tölu, og varla þarf víst að efa, að
forsætisráðherrann ríði sjálfur 'a
vaðið og sé jafnvel þegar farinn
að sitja við skriftir, þegar tóm
gefst frá öllu vafstrinu, og skýri
pappírnum frá ýmsu, sem ekki
'þykir hæfa að birt sér í Morgun
blaðinu. En án efa eru þau plögg
vandlega innsigluð og geymd í
læstum peningaskáp eða eldtraustu
bankahólfi, því að þau eru ekki
ætluð okkur, sem núna lifum, held
ur sagnfræðingum framtíðarinnar.
Það er sjálfsagt rétt, að ekki sé
sögð nema hálf sagan í stjórn
málaskrifum blaðanna, — og illa
það stundum, og þesg vegna væri
að því mikill fengur, að þeir menn
skrifi um málin komandi kynslóð
um til fróðlelks eða jafnvel skemm
tunar. En nú vill svo til, að þetta
liafa sumir stjómmálamenn okk
ar gert, og sannast sagna hefur
verið harla misjafn gróði af þeim
skrifum. Það er t.d. ekki ákaflega
merkilegt framlag til stjórnmála
sögu, að tíunda alla smákvilla
eiginkonu og barna þingmanns úr
sveitakjördæmi eða halda því blá
kalt fram, að stjórnmálalegar svipt
Invar orslakist af t>,ví> einu, að
bessum sé illa við binn, A hafði ein
hvern tíma móðgað B, eða menn
hafi ekki almennt þolað einhvern
flokksforingjan til lengdar. Þetta
kann vel að hafa einhver álirif, en
varla er þó sagan með þvi nema
hálfsögð — og illa það stundum
svo að þá fer að verða álitamál
livort blöðin séu ekki jafngóðar
heimildir þrátt fyrir allt ..
En eflaust vaxa stjórnmálamenn
irnir upp úr slíkum skrifum þegar
æviminningagerðin fer að verða
almenn meðal þeirra. En þá er ó-
Í>< >OOOOOOC OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
Erfiðieikar með innheimtu
barnsmetHaga
Aö rukka inn meðlögin erfiði er,
sem ógieði veldur og leiða,
því feðurnir þeir eru hist og' her
og harðneita sumir að greiða.
Þær vita ekki alveg sko upp á hár
hvar eigi feðranna að Ieita,
og margir af köppunum ár eftir ár
þessum óvissu meðlögum néita.
Svo losnum við út úr þeim erfiðleikiun
svo ekkert á bláþræði hangi.
Við heitum að konurnar krefjj þá um
kvittun með heimilisfangi.
KANKVÍS.
OOOO OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
Þarna hefur margt gerzt — á bak við tjöldin
sköp hætt við, að svolítið annað
hlaupi í spilið. Það er t.d, trúlegt
að síðari tíma sagnfræðingar fái
einhvem tíma í hendurnar tíu ævi
sögur tíu gagnmerkra og trúverð
ugra stjórnmálamanna og allir
telji þeir sig eiga heiðurinn af
því að hafa hrundið einhverju á-
kveðnu máli í framkvæmd. Og án
efa munu þeir allir flytja ákaf-
lega sannfærandi sögur um það,
hvernig það mál allt atvikaðist,
hver talaði við hvern og hvaða
laumuspili var beitt til að koma
málinu í liöfn, og auðvitað verð
ur því heldur ekki gleymt, hvaða
skúrkar stóðu gegn því. Gallinn
verður ,bara sá að þessum tíu ævi
sögum ber ekki saman, og ef þetta
verður hlýtur aumingja sagnfræð
ingurinn að eiga úr vöndu að ráða
Ekki getur hann leitað til blað
anna til að fá úr því skorið hver
þessara tíu manna sé trúverðugast
ur, því að ef um er að ræða mann
sem eitthvað hefur kveðið að, má
ganga að því vísu að eitthvert
blaðanna hafi talið hann óalandi
og óferjandi þótt önnur blöð
ikunni að liafa hafið liann upp til
skýjanna.
Brezkir og bandariskir hersliöfð
ingjar hafa undanfarin ár verið að
berjast um það í ævisögum sínum
hver þeirra hafi unnið síðustu
heimsstyrjöld. Það er ákaflega
liætt við, að eitthvað svipað hefði
verið uppi á teningnum, þegar
stjórnmálamennirnir okkar fara að
skrifa æviminningar sínar, og það
má gera ráð fyrir að þeir verði
nokkuð margir, sem þykist hafa
bjargað landinu, þegar það var
komið fram á yztu nöf, og hengi
fluiéið blasti við, en þetta land
liefur alltaf hangið á barmi hengi
fluga annað eða þriðja hvert ár svo
lengi sem menn muna að 'sögn
stjórnmálakalianna.
Endurminningar hershöfðingj-
anna hafa verið gefnar út að þeim
lifandi, en endurminningar for-
sætisráðherrans og þeirra, sem
hlaupa nú til og hlýða kallinu,
verða varla birtar fyn- en höf
undarnir verða löngu komnir und
ir græna torfu. En er trúlegt, aS
það breyti miklu? Mönnum er
það eðlilegt að vera annt um heið
ur sinn. Það getur verið satt, aS
ekkert sé stöðugt undir sólunni.
en eitt er þó víst, og það er, að
hégómaskapur sumra manna iiær
út yfir líf og dauða.

— Hann er farinn að
svara mér. aftur!
— Þarftu endilega að — Geturðu aldrei gleymt
hafa svona hátt? því fið þú ert hálslæknir?