Alþýðublaðið - 17.12.1965, Blaðsíða 4

á

Rltstáórar: Gylfl GröndaJ <6b.) og Benedilct Gröndal. - Ritstjórnarfull-
trúl: Eiöur GuSnason. — Símanc 14900 - 14903 — AugLýstngasimi: 14906.
Atisetur: AlþýðuhúsiS vlB Hverfisgötu, Reykjavik. — PrentsmiSja AlþýSu-
blaSsin?. — Askriftargjald kr. 80.00. — 1 lausasölu kr. 5.00 eintakia.
JDtgefandi: AlþýSuflokkurinn-
:
I Úrtöluflokkur
j FRAMSÓKNARMENN hafa nú endanlega tekið
i'afstöðu á móti byggingu alúmmíumverksmiðju í
Straumsvík sunnan Hafnarfjarðar. Gaf Eysteinn
iJónsson yfirlýsingu um þetta á Alþingi í fyrra-
jkvöld, og kvað flokk sinn hafa íhugað málið vand-
jlega í heilt ár.
Vitað er, að innan Framsóknarflokksins eru
mjög skiptar skoðanir um þetta mál. Fjöldi hinna
yngri flokksmanna, sem skilja þróun sinnar samtíð
ar, eru fylgjandi því, að þessi verksmiðja verði reist
í landinu. Þeir vilja skapa grundvöll að stóriðju, sem
Íslendrngar gætu síðar byggt á sjálfir, og flytja nýja
tækni inn í landið. Þeir vilja auka fjölbreytni ís-
lenzkra atvinnuvega.
; En Eysteinn Jónsson og félagar hans, sem enn lifa
í liðinni tíð, hafa ráðið málinu. Mun vafalaust
Ivoma á daginn, að með þessari afstöðu sinni hafi
jþeir gert enn eina alvarlega, pólitíska skissu. Þeir
liafa framlengt einangrun Framsóknarflokksins í ís-
lenzkri pólitík. Þeir hafa fórnað Jóni Skaftasyni fyr
ir Kristján Thorlacius.
Enn hefur komið í Ijós, að Framsóknarflokkur-
inn kiknar undir nafni. Hann er í raun og veru
ihaldssamur úrtöluflokkur.
Sterkur efnahagur
KOMMÚNISTAR fluttu hver á fætur öðrum ít-
árlegar ræður um alúminíummálið á Alþingi í
fyrrakvöld. Kom að vísu fátt nýtt fram í málflutn-
ingi þeirra, en þó voru tvö atriði þess verð, að eftir
þeim sé tekið Þau eru þessi:
1) Langmestur hluti af ræðum kommúnista um mál
ið beindist að tilraunum til að sanna, áð samn-
ingamir við svissneska alúminíumhringinn væru
óhagstæðir. Þetta er orðið aðalatriði málsins.
: Einhverjum kynni þó að detta í hug að spyrja,
hvort þingmenn Alþýðubandalagsins mundu sam
þykkja 'byggingu alúminíumverksmiðjunnar ef
samningar við Svisslendinga væru hagstæðari.
. Eða er þetta aðeins fyrirsláttur til að fela and-
; stöðu, sem er af allt öðrum toga spunnin?
2) ; Þegar talað er um stóriðju á íslandi, éiga komm
] i únistar varla orð til að lýsa því, hve íslenzka
í ; þjóðin sé efnahagslega sterk og hve mikið hún
’ j »eti gert á eigin spýtur. Lúðvík Jósefsson segir
; j til dæmis, að við gætum lánað sjálfum okkur
i j 2.000 miiljónir króna til stórframkvæmda af
| j gjaldeyrisvarasjóði þjóðarinnar ef okkur sýndist.
1 j Svona er þá efnahagur þjóðarinnar eftir sex
] I ára viðreisnarstjórn!
4 17. des. 1965. - ALÞÝBUBLAÐIÐ .
pi C '■ ;ví . 'JA • i-Ji}. 'UA
•feálíjolt b.f.
Halldór Laxness: Svavar Guðnason
Guðmundur Daníelsson: Jóhann Briem
Indriði G. Þorsteinsson: Jóhannes Geir
Thor Vilhjálmsson: Þorvaldur Skúlason
Hannes Pétursson: Sigurður Sigurðsson
Matthías Johannessen: Gunnlaugur Scheving
Sveinn Einarsson: Nína Tryggvadóttir
Baldur Oskarsson: Jón Engilberts
Sigurður A. Magnússon: Ásmundur Sveinsson
Oddur Björnsson: Sverrir Haraldsson
Sigurður Benediktsson: Jóhannes Kjarval
Hjörleifur Sigurðsson: Sigurjón Olafsson
Steinunn Briem: Sveinn og Karen Agnete Þórarinsson
Gísli Sigurðsson: Eiríkur Smith
Jón Oskar: Kristján Davíðsson
Inngangsorð eftir Björn Th. Björnsson

Tveir dagar
hjá Nínu
Sveinn Einarsson leikhússtjóri
skrifar bráðskemmtilegt viðtal
við Nínu Tryggvadóttur.
Steinar og sterkir litir
er fögur jólabók.
ÉG ÆTLA að gera þá játninfíu OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO (
Heimsókn til Reykjavíkur fyrir heilli öld.
ýt Kynni mín af mönnum og málefnum í þá daga.
+ A5 sprengja fjöll í fámenni - eða steypa vegi í
fjölmenni.
ic ísfirðingur ávítar mig fyrir þröngsýni.
oooooooooooooooooooooooooooooooo-
EKKI ER ÞESSI SÍZT bókanna
að oft begrar égr skrifa pistla mína
að minnsta kosti þegrar ég segi
frá viðburffum, hef ég það í huga
að ef til vill, geti sögurannsókn
arar framtíðarinnar fundiff ýmis
legt í þeim, sem varpi ljósi á
það sem ekki hafi fengizt á nsegi
leg skýring við Iestur opinberra
skjala eða kannanir á tölum og
skýrslum. Oft er hægt að ráða
gátur í sögu með þvi að finna
hræringiér meðal ahiierminjgs á
þeim tíma, sem um er fjallað.
MÉR DATT ÞETTA í HUG í
morgun þegar ég var að lesa nýj
ustu bókina með íslenzkum sendi
bréfum, en þær eru nú orðnar
margar fyrir atbeina Bókfellsút
gáfunnar og Finns Sigmundsson
ar fvrrverandi landsbókavarðar.
Sendibréf spegla oft einmitt það,
sem ég drap á í upphafi. Og ég
vil segja það, að oftast finnst
mér þegar ég skrifa pistla mína,
að ég -sé að skrifa bréf til þín.
Allar liafa þe'-sar bréfabækur
haft að geyma stórmerkilegan fróð
leik og margt hefur skýrzt í sögu
þjóðar og einstaklinga við lestur
þeirra.
Hún birtir bréf frá síðustu öld
og hún er svo nærri okkur, að
mörg erum við fædd á henni, en
samt opnast manni ný sýn við lest
ur bréfanna. Það er líka rétt sem
getið er í bókinni, að sendibréf
in gegndu áður fyrr oft sama hlut
verki og blöð og útvarp gegna nú
það er að segja: Þau voru frétta-
bréf, ekki aðeins voru sögð al-
menn tíðindi heldur og fréttirnar
á bak við fréttirnar, en þær eru
oft ákaflega forvitnilegar. Ég lok
aði bókinni Gömul Reykjavíkur
bréf ánægður. Mér fannst að ég
hefði heimsótti Reykjavík fyrir
öld, séð hana og kynnst nánar
ÍSFIRÐINGUR sendir mér eft
irfarandi ádrepu. ,,í pistli þínum
5. növ. sl. ræðir þú um Reykja
nesveginn nýja og segir: „Nú bíð
um við eftir fleiri svona vegum
hér í fjölmenninu og bjóðumst
til þess að bcXrga skatt. Hins-
vegar heimtum við að hætt sé við
að sprengja sundur fjöll fyrir
milljónir í mjög fámennum byggð
um.“
Á VESTFJÖRÐUM, Norðurlandi
og Austfjörðum er landslagj þann
ig háttað að viss byggðalög hljóta
um alla framtíð að verða einangr
uð frá öllum samgöngum á landi
við aðra landshluta um 6—8 mán
uði á ári hverju nema að gerð
séu stórátök í samgöngumálum
þessara byggða, en til þess að
veruleg bót verði ráðin á þessu
þá þarf að sprengja torfærur á fjöll•/
um.
Framhald á 10. síðn.
i