Vísir - 14.01.1959, Blaðsíða 11

•Miðvikudaginn 14. janúar 1959
VÍSIR
Þau gistu Frón
(Frh. af bls. 7)
þann minnisvarða, þegar sjó-
menn í hafsnauð hétu því að
láta byggja kirkjuna þarna, ef
þeir kæmusí að landi. Strandar-
kirkja var síðan byggð fyrir
þá peninga að einhverju eða
öllu leyti.
Já, það var sannarlega gam-
an að vera þarna. Maður kemst
í svo náið sarnband við íslenzka
náttúru og hugsunarhætti al-
mennings. Það er mikils virði
fyrir mig.“
,,Hvaða mat fenguð þér að
borða?“
„Hangikjöt og baunir á að-
fangadagskvöld. Og amerískan
ávaxtakokteil á eftir. Það var
skemmtilegt en ánægjulegt
sambland. Ég fékk svo nýtt
steikt kindakjöt á jóladag. Skyr
borðaði ég einnig.“
„Er þetta í fyrsta sinn, sem
þér eruð ekki heima á jólun-
um?“
„Nei, ég var í Sviss á jólun-
um 1948. Ég hef ferðast nokkuð
víða um Evrópu undanfarin
ár.“
„Þér eruð frá Chicago. Voruð
þér þar á háskóla?“
„Já. Ég lærði á háskólanum
þar (University of Chicago).
Þegar ég kem aftur til Banda-
ríkjanna, fer ég til Texashá-
skóla, sem er í borginni Austin.
Þar er ég ráðin til að kenna
á jéíum —
Norrænu, eða forn-íslenzku.“
„Eru margir bandarískir há-
skólar, sem kenna forn-ís-
lenzku?“
„Þeir eru ellefu talsins. Að-
sókn að kennslunni er dálítið
misjöfn. Þar sem ég var -— við
Chicagoháskóla — voru venju-
lega um 10 nemendui' í senn.“
„Ég sé, að þér hafið setið við
ritstörf. Er það eitthvað
skemmtilegt, sem þer eruð að
skrifa?“
„Ég er að þýða Laxdælasögu
á ensku. Ég legg þar sérstak-
lega áherzlu á hið sögulega og
listræna gildi bókarinnar, frek-
ar en málfræðilegt. Ég vonast
til, að bókin geti komið út bráð-
lega. Njáls saga var þýdd af
prófessor við Texasháskóla, og
vona ég, að Laxdæla verði svip-
uð að frágangi. Ég á að taka
við kennslu af þessum prófess-
or.“
„Eigið þér mörg systkini,
ungfrú?“
„Ég er einbirni. Nei, ekki trú-
lofuð.“
„Þér hljótið að hafa fengið
jólapakka að heiman.“
„Já, heldur betur. Og það sem
bezt var — tollverðirnir voru
svo elskulegir, að þeir slepptu
mér alveg við að borga toll af
honum. Það hefði líka kostað,
að ég hefði ekki getað leyst
hann út . . .“
Tasso A. Englesos.
heima, svo ég er orðinn vanur
því. Annars .var ég ekki hérna
í bænum um jólin. Ég var svo,
heppinn, að mér var boðið upp
í sveit yfir liátíðirnar, og þá ég:
það með þökkum, því ég hafði
áhuga á að kynnast íslenzku
sveitalífi.“
„Hvar voruð þér?“
„Uppi í Borgarfirði. Að
Hamraendum í Stafholtstung-
um, hjá Sigurði Sigurðssyni
bónda þar. Þar leið mér prýði-
lega um jólin.“
„Þar hafið þér auðvitað feng-
ið al-íslenzkan mat að borða.
Hvernig finnst yður hann?“
„Ef ég á að segja yður allan
sannleikann, þá er ég ekki mjög
hrifinn af honum, — en það
er ekki vegna þess að ég sé hon-
Emkennilegast við sviðaát,
að heilinn er ekki etinn,
um óvanur eða þekki hann ekki.
Það er nefnilega þannig, að við
borðum eiginlega alveg sams-
konar mat í Grikklandi. Hangi-
kjöt, kindakjöt og skyr — já,
{skyr, alveg eins og hér á ís-
segir Grikkinn Tasso A
Engfesos.
„Góðan daginn, gjörið svo vel
að ganga inn fyrir,“ sagði Tasso
Anastasios Englesos á prýðilegri
tslenzku, og benti mér að koma
inn í herbergi sitt -á Nýja Garði.
„Þér munuð vera grískur, hr.
Englesos?“ Spurningin var í
rauninni alveg óþörf, þvi ef
ég hef nokkurn tíma séð grísk-
an Grikkja, þá var það hann —
fyrir utan það, að ég vissi það
fyrirfram hvaðan hann var.
Hann er hár og myndarlegur
maður, með hreinan og höfð-
inglegan svip, ekta grískt nef
og enni, hárið hrafnsvart, stutt-
klippt og hrokkið, greitt niður
í enni og endar þar með dálitl-
inn krullum, sem sagt ósvikinn
Grikki.
„Já, ég er ættaður frá Pire-
tss, hafnarborg Aþenu.“
„— og gengið þar á háskóla?“
„Nei, ég var á háskólanum í
Vínarborg og síðar á Stokk-
hólmsháskóla. Aðalfag mitt er
þýzka, en ég hefi einnig lagt
mikla stund á norrænu og önn-
ur germönsk mál. Hér er ég
við norrænunám.11
„Hve lengi hafið þér verið
hér á íslandi?“
„Síðan í september síðastliðn-
um.“
„Og talið svona góða ís-
lenzku! Höfðuð þér lært hana
áður en þér komuð hingað?“
„Nei, en áð sjálfsögðu var ég
vel kunnugur forn-íslenzkum
bókmennum áður.“
„Hvernig kunnið þér við að
vera hér á íslandi á jólunum?"
„Alveg prýðilega. Þetta eru
fimmtu jólin, sem ég er ekki
!andi.“
Mér brá dálítið í brún, því
mér virtust öll vopn vera sleg-
in úr höndum mér, þegar ekki
var liægt að búa til dálítinn
brandara úr hinum fræga, ís-
lenzka mat, — en bíðum samt
við . . .
„En hafið þér nokkurn tíma
smakkað sviðin svið?“
„Svið? Já, það er nú líklega.
En það, sem mér finnst ein-
kennilegast við sviðaát íslend-
inga er, að þeir skuli ekki borða
bezta hluta þeirra — heilann.11
„Heilann? Borðið þið svið í
Grikklandi? Og borðið heilann
úr hausnum þar?“
„Ójá, það gerum við reyndar,
enda er hann ljúffengas.ti bit-
inn . . .“
Ég gafst alveg upp á matn-
um.
„Hvernig liðu jólin annars í
Borgarf irðinum? “
„Við fórum til Stafholts-
kirkju kl. 2 á jóladag. Það var
mjög hrífandi stund. í sambandi
við þá kirkjuferð varð sorgleg-
ur atburður, sem fékk nokkuð
á mig. Orgelleikari kirkjunnar,
sem var fullorðinn maður og
hafði leikið á orgel í 65 ár, and-
aðist skyndilega um tveim dög-
um síðar. Ég hafði einmitt tekið
sérstaklega eftir leik hans og
var hrifinn af . . . og svo kom
dauðinn og sótti mannninn.
Ég heimsótti skólann að
Varmalandi og skoðaði gróður-
húsin þar. Það er stórfenglegt,
hvernig heita vatnið er nýtt. —
Nei, við höfum ekki heitt upp-
sprettuvatn heima, aðeins öl-
kelduvatn — kalt.
Jú, ég hafði mjög gaman af
að vera þarna um jólin. Þarna
voru 11 manns saman komin.
Ég var að leika mér við litlu
börnin, skreytti með þeim fyrir (
jólin, og ég held, að við höfum
öll skemmt okkur konunglega.“ |
„Ætlið þér að vera lengi hér,
á landi?“
„Ég býst við að vera hér þar
til í maí í vor. Þá langar mig
til að skoða mig' dálítið um á
landinu. Svo verð ég að fara.“
G. K.
Framhald af 3. síðu.
að vita ekki hver Eggert (
Stefánsson er.
Röddin aftur (og Benni
sagði okkur að eigandi radd-
arinnar héti María — en
hvort hún heitir það í alvöru
eða bara í leikritinu kom- j
umst við aldrei að raun um): j
Nei,. gvuð, hvaða gæ er þessi
Eggert?
Nú hefur Ólafur (sá er
fyrr var nefndur) upp raust
ina og kyrjar lag, sem helzt
aldrei er sungið nema á rétt-
ardansleikjum. Hann byrjaði
í C dúr og var fallinn niður í
G dúr eftir sex, sjö tóna og
gafst upp.
Enn kemur ný persóna í
ljós; Ómar Ragnarsson kem-
ur niður stigann, hann könn-
umst við þó lítillega við. Með
hárrautt hái’, stuttklipptara
en í þrýstiloftsflugmanni.
Hann þiúfur hanjó og i’eynir
að stilla það, en hleypur síð-
an aftur upp stigann og enn-
þá í kuldaúlpunni.
Piltur hefur setið á móti
okkur við borðið í dx-ykklanga
stund og teiknað. Hvern ertu
að teikna, segir einhver.
Ég er að teikna Eddu, seg-
ir hann.
Edda kemur: Af hverju
teiknai’ðu mig alla í pörtum?
Pilturinn: Af því að ég er
að teikna þig samkvæmt upp-
mælingu.
Ólafur: Nei, heyrðu góði.
Hvenær sástu þennan part af
henni?
Benni sagði okkur að pilt-
ui’inn sem var aö teikna h,éti
Þorsteinn. Við flettum upp
í leilcskránni til að sjá hvers
son, en þar voru þá tveir
Þorsteinar. Klókur hann'
Benni.
Ómar kemur hlaupandi
niður stigann, úlpulaus- . en
ennþá með banjóið: Nú verð-
ið þið að standa ykkur. Þjóð-
leikhússstjóri verður hér í
kvöld og Guðni.
Þrjár, fjórar raddir: Guðni,
usss ....
Ómar: Já, og hann verður
á öðrum bekk.
(Og ennþá skýring: Þjóð-
leikhússstjóra þarf ekki að
útskýra nánar, en fyrrgreind-
ur Guðni mun vera einn
kennaranna við skólann).
Nú eru ílestir komnir í
búninga og það ætlar að
verða lítið úr þessu viðtali
hjá okkur. Ein stúlkan getur
ekki haldið upp um sig und-
irpilsinu af því að hana vant-
ar sikki’isnælu (sem að heit-
ir í’eyndar öi’yggisnæla). Einn
piltanna vantar sikkrisnælu
til að festa beltið saman.
Annar hrópar eftir sikkris-
nælu til að halda uppi hné-
háurn sokkunum og sá þriðji
þai’f sikkrisnælu í skyrtu-
ermina.
Við röltum út og reynum
að gei’a okkur í hugarlund,
að sikkrisnaslulaus. Sjeikspír
væri sennilega hai'la ómerki-
legur Sjeikspír .... höfðum
reyndar aldrei fyrr látið okk-
ur til hugar koma, að ein leik-
sýning gæti staðið og fallið
með nokkrum sikkrisnælum.
essg.
Þrettándakvöld -
Framh. af 9. síðu.
Ágústsson og Ómar Ragnarsson.
Einnig halda þær Edda Óskars,-
dóttir og Vilborg Sveinbjarn-
ardóttir mjög myndarlega á
hlutverkum sínum, og er fram-
sögn Vilborgar svo skýr, að til
fyrirmyndar er.
Þetta er í fyrsta sinn, sem
Herranótt tekur til sýningar
leikrit eftir Shakespeai’e. En
það er að flestu leyti svo af
hendi leyst, að ekki er ástæða
til annars en ætla, að þetta sé
ekki í síðasta sinn sem Mennta-
skólanemendur færist mikið í
fang. G.
LANDSMÁLAFÉLAGIÐ VÖRÐUR
iieldur fimd í SJáífslæSishúsinu í kvöld miðvikudag'nn 14. jan. kl. 8,30 e.h.
Umræouefni:
KQSNiNGAR FRAMUNDAN - ÞÁTTASKIL í ÍSLENZKUM STJÓRNMÁLUM
Fmmmælandi: BJARNí BENEDIKTSSON, varaformaÖur Siálístæðisflokksins.
Allt Siáifstæðisfóík velkomið meðan húsrúm Ieyfir.

Lrancl&inálafélaffið Varður