Vísir - 14.01.1959, Blaðsíða 3

Miðvikudaginn 14. janúar 1959
vlsik
3
Sikkrisnælulaus Sjeikspír væri sennilega
harla ómerkilegur Sjeikspír
- að tjaldabaki á leikkvöidi Menntaskólans

Klukkan er hálísjö á mánu-
dagskvöldi og við leggjum
leið okkar niður í Iðnó. Eftir
eina og hálfa klukkustund á
tjaldið að fara frá á Þrett-
ándakvöldi eftir hann Sjeik-
spír gamla, sem dó fyrir 343
árum.
Það eru milli þrjátíu og
fjörutíu unglingar sem standa
að þessari sýningu, alit nem-
endur í Menntaskólanum -—
því fyrirtækið ber nafnið
Herranótt. En Herranótt
Menntaskólanemenda er svo
sem engin ný bóla, stendur
hvorki meira né minna en á
eitt hundrað og ellefu ára
gömlum merg.
Erindi okkar er að taka
viotal við nokkra leikara um
leiklist, Menntaskólann, Sjeik
spír og allt það.
Bakhurðin er opin og þarf
ekki annað en ganga upp
fimm sex tröppur, þá er
maður kominn inn á mitt
leiksvið. Þar er allt á rúi og
stúi og er þá vægt að orði
komist.
Þarnn eru skólapiltar að
Hón bjo
í búðargíugga
í 11 daga
Mundir þú vilja eiga heima
i búðarglugga í hálían mán-
uð?
Þetta gerði ung stúlka í
Bandaríkjunum. Hún snœddi,
afklœdd.ist, fór í bað (bak við
plasttjald) og svaf, Hreyfði
sig sem sagt ekki úr glugg-
anum í ellefu daga. Tug þús-
undir manna horfðu á hana.
Þetta var gert með það eiít
fyrir augum að vekja athygli
á nýrri verzlun, sem var ao
hefja starfsemi sína.
Stúlkan varð samt enn
frœgari en verzlunin. Því
henni bárust tilboð frá sjón-
varpsstöðvum, og nú er hún
ein allra tekjuhœsta sjón-
varps-auglýsinga-leikkona
Ameríku.
Hún heitir Russell Elizabeth
Lee, er tuttugu og átta ára og
mynd af henni í búðarglugg-
anum fylgir þessari grein.
koraa fyrir trjágróðri heil-
miklum, búnum til úr tusk-
urn og vírneti. Einar Magg
(sem í símaskránni heitir
Ómar: Nú er að standa sig —
Þjóöleikhússstjóri og Guðni
verða í kvöld . . .
auovitað Einar Magnússon,
kennari) birtist í dyrunum
og segir: Hér eru nú hraust-
leg handtök. Okkur gefst
ekki kostur á að svara því
hann er þotinn með það
sama. i>. i
Við göngum niður í kjall-|!
ara og hyggjumst hitta ein-
hvern til að taka viðtal við. í
miðjum stiganum mætum við
stúlku með aðra augnabrún-
ina máiaða. svarta og hina
ljosa og hún segir: Hæa.
(Þetta mun vera nútíma-
kveðja og táknar allt á milli
halló —• og komdu margbless-
aður og sæll). Við segjum að
sjálfsögðu Hæa á móti og eru
ákveðnir í að taka bara við-
tal við hana fyrst hún var
fyrsti leikarinn, sem við hitt-
um, en hún var þotinn eins
og hann Einar áðan.
Niðri í kjallara er allt í
hershöndum, sem í þetta
skipti á að tákna hjá okkur,
að það hafi verið jafnvel enn
verra en rúið og stúið einni
hæð ofar. Þarna var þó mað-
ur sem við þekktum, hann
Bendikt Árnason leikari, sem
í þetta sinn var leikstjóri
Þrettándavöldsins. Við
spyrjum Benedikt hverjir
séu eiginlega aðalleikarar,
því við séum komnir hér í
blaðaviSí''.lshugleiðingum.
Hann tekur leikskrá og segir
þessi og þessi og líka þessi og
hann gerði kross við hvert
einasta nafn, hann var meira
að segja búinn að gera hann
Gissur Pálsson ljósameistara
að aðalleikara og þá gáfumst
við upp á Benna (hann
Benedikt var nefnilega kall-
aður Benni af öllum þarna).
Allt í einu kemur stúlku-
andlit í ljós í dyrunum og
segir: Ja, nú er það agalegt,
hárið á mér í einni klessu.
Þarna er þá hárgreiðslu-
kona sem svarar henni: Það
er alls ekkert slæmt.
Andlitið í gættinni: Jú, það
er alveg eins og á villimanni.
Og síðan kemur andlit út um
dyrnar og allt sem því til-
heyrir og sezt á stól og hár-
greiðslukonan tekur til. starfa
við liárið, sem er í einni
klessu.
Piltur kemur hlaupandi
niður stigann og segir: Óii,
hefurðu talað við Sigga Þór-
arins?
Og Óli svarar: Nei.
Og þá heldur pilturinn á-
fram: Hann bað mig að taka
frá miða og svo heyri ég
ekkert í gæjanum. (Hér skal
því skotið inn til hægðar-
auka fyrir menn að átta sig á
nöfnunum, að gæinn Siggi
Þórarins er hann Sigurður
Þórarinsson jarðfræðingui-,
en Ólinn sem svaraði með
neiinu er Óiafur Mixa, einn
leikendanna og jafnfrarnt
formaður leiknefndar).
Og svo kemur Jakob Mull-
er, sem við munum eftir frá'
því í sumar sem aðalhvíslara
í leikhúsi Heimdaliar. Hann
kíkir yfir öxlina á okkur og
segir: Hvern fjandann er nú
verið að pára?
Það væri svo sem ekki svo
vitlaust að taka bara viðtal
við Jakob, ef hann talaði
ekki svona óvirðulega við
okkur.
Ut úr einu herberginu
kemur hár piJtur með þrótt-
mikla rödd og segir æstur:
Heyrðu, Benni, veiztu það, að
í Alþýðublaðinu er eg talinn
með statistum og í Mánu-
dagsblaðinu er ekki minnzt á
mig?
Benni: Hvað ætlarðu að
gera?
Þá hrópar andlitið, sem átti
villimannshárið: Þykistu
kannske vera . einn af aðal-
leikurunum?
Pilturinn gefur sér ekki
tíma til að svara, því inn
kemur stúlka, hann réttir
henni blómapakka og segir:
Edda, gjörðu svo vel, þetta
var að koma.
Edda: Það er aldeilis
munur.
Og enn bætist nýr leikari í
hópinn og segir hann: Sæll
Benni, þú ert bara órakaður.
Benni: -Já, ég nenni ekki að
standa í þessu helvíti.
Sá nýkomni: JEðisgengn-
um fötum ertu í. Frá París?
Benni: Nei, Andrési.
Nú kemur einhver hlaup-
andi nið'ur af sviði og segir:
Eggert Stefánsson verður hér
í kvöld.
Honum er svarað: Held-
urðu að það verði ekki hægt
að redda því að hann komi
niður á eftir?
Þá gellur við kvenmanns-
rödd innan úr einu búnings-
herberginu: Eggert Stefáns-
son, hver er það?
Benni lýtur afsakandi til
okkar og segir: Hvíiík æska,
Framh. á 11. síðu.
Hún Citte
var skki
hún Gitts
Fyrir nokkrum vikum skýrð-
um við frá því „með þrjú-
kaffinu", . að ný, mjög góð
söngstjarna, að nafni Gitte,
vœri komin fram í Danmörku.
Höfum við það eftir „áreið-
anlegum heimildum", að
þetía vceri hin sama Gitte og
Gitte; Stendur efst á óslca-
listanum.
hér lék á sílófón af mikilli list
fyrir nokkrum árum. Síðan
heíur komið í. Ijós, að þetta
er önnur Citte, og sannast
enn ■ þetta með „áreiðan-
legu heimildimar". En Gitte
þessi er vœntanleg hingað
mjög bráðlega og er það
n'okkur sárabót fyrir þessi
mistök okkar.
Með Gitte kemur hingað
kvartettinn Four Jacks, sem er
lang bezti söngkvarteít, er
fram ' hefur komið í Dan-
mörku, stendur ekkert að
baki hinum beziu amerísku
söngkvartettum. Má því bú-
ast við góðri skemmtun þegar
þar að kemur.
Hún átti heima í búðarglugga í elleju daga — og varð frccg fyrir.
Kossar
í þágu
landhelginnar
Framsóknarhúsið hefur feng-
ið erlenda töframenn til að
skemmta hjá sér. Ilótel Borg
hefur fengið enska dægurlaga-
söngkonu til að skemmta hjá
sér og þegar nýjabrumið er
íarið af Röðli má búast við að
þeir verði að leyta eftir. erlend-
um skemmtikröftum.
Ný Marshallhjálp
handa íslendingum.
Samkeppni milli veitingahús-
anna er að aukast um leið og
þeim fjölgar, þau eru meira að
segja orðin of mörg fyrir ekki
stænl borg en Reykjavík, þess
vegna á samkeppnin eftir að
aukast enn.
Gömlu og rótgróin samkomu-
hús verða eflaust að taka upp
annað og fjölbreyttara rekst-
ursfyrirkomulag til að gera
gestum sínum til hæfis.
Skal nú lítillega vikið að
Borgarsöngkonunni ensku, sem
mikið hefur verið skrifað um
í blöðum undanfarið. Hún ber
nafnið ungfrú Marshall og væri
óskandi, Borgarinnar vegna, að
þessi nýja Marshallhjálp verði
ekki lakari en sú fyrri, því að-
sókn að Borginni var komin
iiiður í sama og ekki neitt.
Hin enska ungfrú Marshall er
sögð hafa það til síns ágætis að
hafa kysst rnenn fyrir þóknun
á erlendri grund og inntektirn-
ar runnið til göðgerðarstarf-
semi. Skjótum við því hér fram
í mestu vinsemd hvort hún
gæti ekki endurvakið þessa
iðju sína meðan hún dvelur
hér og látið ágöðann renna í
sjóð, er varið yrði til kaupa á
nýjiv varðskipi handa íslend-
ingum.