Vísir - 16.01.1959, Blaðsíða 10

10
VÍSIB
Föstudaginn 16. janúar 1959
beif
SKALDSAGA EFTIR MARY ESBEX.
sinni, leiðinlegri stelpu en forríkri. En annars var móðir hans
bezta manneskja, sagði hann. Allt þetta sagði hann henni í fyrstu
ökuferðinni þeirra — hann tæpti á því, að hún yrði að kynnasi
foreldrum hans, og hún fann að hann gaf henni nánari gætur.
Hún vonaði með sjálfri sér að hún kæmi ekki illa fyrir sjónir.
Hún gat ekki vitað að Colin hafði oröið ástfanginn af henni við
fyrstu sýn — ljósa hárinu og fallega hörundinu. Hún var svo
hressandi ólík stúlkunum, sem hann umgekkst oftast.
Þegar þau námu staðar fyrir utan húsið, sem hún átti heima i,
var það ekki nema sjálfsagt að Candy byði honum inn.
Þau komu dálítið flatt upp á frú Grey, hún hafði farið sér
hægt eftir að Candy var farin. Hitinn hafði komið svo óvænt og
frú Grey þoldi illa hita og hafði hvorki farið úr morgunkjólnum
eða tekið til. Hún varð ringluð þegar hún sá Candy, sem hafði
farið fyrir hálftíma, vera komna heim aftur með karlmanni,
jem leit út eins og grískur guð.
Áður'en hann fór aftur hafði henni dottið nokkuð í hug: Hún
hafði lesið eitthvað um Colin í blaði, og séð mynd af honum á
prenti. Faðir hans var barón, og vafalaust renndu margar ung-
ar stúlkur hýru auga til piltsins! En nú leit hann Candy hýru ;
auga. Hún minntist á þetta við Candy þegar hann var farinn.
— Bull! sagði Candy.
— Því ekki það? Mörgum finnst þú verulega lagleg með ljósa
hárið og gráu augun, þær eru eflaust öðru vísi þessar, sem hann
er vanastur. Það væri dásamlegt ef hann giftist þér!
Candy varð blóðrjóð..Hún andmælti eindregið, en gat samt ekki
annað en hugsað um þetta. Og svo var dyrabjöllunni hringt og
inn kom ljómandi vöndur, ljósrauðar rósir með löngum leggjum j
.... Þetta Var fyrsta skiptið sem karlmaður hafði sent Candy j
rósir.
Á spjaldið sem fylgdi hafði Colin skrifað að hann mundi lítaj
inn síðdegis, til að frétta hvernig henni liði. Hann vonaði að hún
mundi hafa jafnaö sig eftir áfallið og gæti ekið út með honum.'
Þau gætu farið eitthvað út í sveit til að heyra í gauknum....
— Eg hef líklega talað of mikið um sjálfa mig á leiðinni heim,
sagði Candy sneypt.
Frú Grey var mjög áfram um að Candy færi með Colin, og
þau óky langa leið. Gegnum skóg og meðíram beitilandi, trén
voru Ijósgræn i fegursta skrúði, þau heyrðu í gauknum — annars
var kvakið í honum öðru vísi en Candy minnti. Þau höfðu
ávaxtakörfu með sér í bílnum, ferskjur, vínber og villijarðarber.
Ef hún væri til í það gætu þau ekið út á morgun líka.
Daginn eftir átu þau í gildaskála langt fyrir utan borgina.
Candy varð að vera í bláa kjólnum enn einu sinni, hún átti ekki
neitt annað sem notandi var. Hún átti hatt, sem átti við hann,
en skildi hann eftir heima, hann var laglegur en ódýr, og hún j
kunni betur við sig berhöfðuð, aðeins eina rós, gleym-mér-ei og
liljukonvall, sem hún festi á kjólinn. Þetta mundi visna bráðum,
en hún hafði aldrei séð fallegri blóm. Augun Ijómuðu þegar hún
horfði á hann — enginn gat gefið henni gjöf, sem giaddi liana
meira!
— Hann er ástfanginn af þér, ságði móðir hennar, þegar hún
kom heim um kvöldið. — Áður en þú fæddist sagði spákona mér,
að dóttir mín mundi giftast ríkum manni — það var skráð í
stjörnunum, sagði hún. Annars las hún það úr tebolla.... En
íiún hefur vafalaust átt við Colin.
Svona byrjaði nú þetta.
Viku síðar, heitan sunnudagsmorgun er þau sátu við vatnið í
forsælunni undir stórum gömlum víði, með matarkörfuna hjá
sér, sagði hann allt í einu:
— Candy •— giítstu mér. Eg elska þig, ofsalega, stjórnlaust!
En þú segir nei, bind eg stóran stein við hálsinn á mér og fleygi
mér í vatnið. Vertu ekki að hlæja að mér — þetta er full alvara!
Getum við ekki gifst strax! Þú skalt aldrei þurfa að iðrast eftir
það, Candy. Eg skal verða trúasti eiginmaður í heimi, það skaltu
sanna. Kysstu mig, Candy — segðu að þú viljir giftast mér?
— Þú mátt ekki tala svona — við þekkjum varla hvort annað!
Henni fannst fullmikill flýtir á þessu. En þegar hann faðmaöi
hana að sér og kyssti hana aftur og aftur, fann hún að þessi
faðmur mundi ávallt vernda hana. Aðeins einn maður var til í
heiminum, sem máli skipti fyrir hana, og hann mundi hún elska
til efsta dags.
— Elsku stúlkan mín, getum við ekki giftst áður en sumarið
er úti? Eru sex vikur ekki nægur timi til undirbunings — þú
veröur að eignast margt fallegt — og til þess að undirbúa brúo-
kaup, eins og allar stúlkur langar til að hafa?
— En ekki stórbrúðkaup, sagði hún. —' Hún mamma getur
ekki lialdið stó.rt brúðkáup, skilurðu.
— En það má ekki vera of lítið heldur — það verður að fréttast
sem víðast hve heppinn eg hef verið! Eg vil að sem flestir öfundi
mig. Og svo förum við brúðkaúpsferð t!l Venezia, — sem allra
fyrst. Candy — er það ekki? Eg veit að það hefur venð dekrað
við mig, það er kannske mest mönnum að kenna — en nú kemur
til minna kasta að dekra við þig. Alla okkar æfi!
Candý sundlaði. Hér var allt sem hana hafði dreymt um,
maður sem elskaði hana og var stoltur af henni, hún átti hann —
hún tók höndunum um hálsinn á honum og fann að hun mundi
aeyja, ef hann hyrfi úr tilveru hennar núna. — Colin, eg elska
þig. Og það veröur dásamlegt að láta þig dekra — svolítið —
við sig.
Þau sátu þarna viö vatnið langt fram á dag, og svo átu þau
miödegisverð á litlum veitingastað á heimleiðinni. Þau höfðu
rauðar rósir á borðinu, og þegar dimmdi var kveikt á kertum.
Þau komu seint helrn. í meðvitund þeirra var tíminn hættur
að vera til. Kvöldið gat aldrei orðið nógu langt, engu lá a — þessi
dagur átti að verða endurminning, sem þau geymdu um ókomna
æfi — endurminning um trúlofunina. Loks óku þau hægt heim,
og hann raulaði fyrir hana ..All the things you are...." En mcð-
ur Candy var orðin veik af hræðslu, hú'n ímyndaði sér að slys
hefði komið fyrir — billinn oltið og þau bæði í sjúkrahúsi.
En hún leyndi öllu slíku er hún heyrði fréttina miklu. Nú var
himininn opinn hennar elskuðu Candy, nú var öllum leiðindum
og mótlæti lokið. Nury og sparnaður hjáliðin saga og áhyggjurnar
fyrir ínorgundeginum — þær höfðu lifað margt mótdrægt, en
nú brosti lifið við þeim.
Þegar Coiin var farinn og' hljóðið í stóra bílnum hans þagnað,
fór hún að tala um húsbúnaðinn við Candy. Hún varð að gefa
dóttur sinni sæmilega i búið, en hafði ekki hugmynd um hvar
hún ætti að fá peningana til þess. Og svo varð hún að halda
dálitla brúðkaupsveizlu líka. —■ erfiðleikarnir uxu lienni yfir
höfuð aftur.
.— Eg er svo glöð, Candy litla, sagði hún, en það er hræðilegt
að vita ekki hvernig við getum klofið' þetta. Það þarf svo mik-
ið til!
— Það verða einhver ráð með það, sagði Candy. Hún gat ekki
hugsað um neitt annað en að Colin elskaði hana, og að liún
elskaði hann — hvaða máli skiptu peningarnir þá?
Morgunin eftir komu nýjar rósir, og skömmu síðar kom bréf
frá móður Colins í póstinum. Kannske ofurlitið þurrlegt, en þó
vmgjarnlegt. Hún skrifaði að Candy yrði að koma undir eins og
hún gæti, og m:ð bréfinu fylgdi ofurlítil demantsnæla — erfða-
gripúr úr ættirni. Manuna Colins hafði verið með þessa nælu
þegar maðurinn hennar bað hennar, og nú langaði hana til að
Candy notaði hana.
Þetta var undurfagur og dýr skartgripur, sem Candy gladdist
mikið yfir, hún varð heit og glöö við tilhugsunina um það, sem
fælist bak við þessa gjöf.
Candy gat vitanlega ekki kcmist hjá að heimsækja Cameron
Á XVÖLDYÖKUNNI
lllil
Þar sem löng og eyðileg
auðn hefst í Ameríku eru sex
benzínstöðvar í röð. Á fyrstu
stcðinni risavaxin auglýsing,
svohljóðandi: „Hér er síðasta
tækifæri til að fá benzín —
næstu fimm benzínstöðvar eru
aðeins tíbrá.“
★
Þegar eg var bai-n var eg'
óvenju sterkur. Eg var svo
sterkur, að fólkið mitt batt
mig við rúmið þegar það fór
út. Eg beið hálftíma — þá fór
eg' með rúmið í kvikmynda-
hús.
★
Það er hægt að leiða dreng
að vatninu — en það er ó-
t mögulegt að fá hann til þess
að þvo sér um hálsinn.
★
Það datt svo mikið af tönn-
um úr mér, að eg var eini
krakkinn í skólanum, sem gat
rekið út úr mér tunguna án
þess að opna munninn.
Á litlu kaffihúsi í Colorado
hangir skilti á veggnum me'ð
þessari áletrun: „Gerið svo vei
! að móðga ekki stúlkurnar, sem
jganga um beina með því að
bjóða þeim þjórfé.“ En þegar
jveitingamaðurinn er ekki við-
látinn stendur á borðinu lítil
sparibyssa og ritað á hana:
„Fyrir móðganir.“
★
Skattheimtumaðurinn stöðv-
aði litia drenginn.
„Heyrðu, sonur sæll. Eg skal
gefa þér heilan dal ef þú fylg-
ir mér að eimingarkerinu hans
föður þíns.“
„Eg skal fylgja þér,“ sagði
drengurinn litli. „En þú verð-
ur fyrst að gefa mér dalinn.“
,.Nei,“ sagði skattheimtu-
maðurinn. „Þegar eg kem aft-
ur skal eg gefa þér hann.“
„Heyi'ið méi' nú góði maður.“
sagði krakkinn. „Ef eg fylgi
yður að eimingarkerinu hans
pabba, þá komið þéi' ekki aft-
„Það lítur út fyrir að þér
geðjist ekki að nýju kennslu-
konunni,“ sagði móðir drengs-
ins.
,.Eg hata hana,“ gargaði
drengurinn. „Mig langar til að
taka hana og bíta hana aftan
á hálsinn eins og' pabbi gerir.“
★
'TI/AE FOK
VvWAT?* PANTEÞ
SUE AS SHE
STLVASLEÞ A^TESÍ.
THE MEN.
'TIME/GAPVEV KEFUB'P
COLPLV *TO PKEVENT
TONV FKCA /AUPPES'.NS
HIS BPOTHEK ANF> TO
CLEA!? VOJK CONSaEK.CE:'
Tarzan sannfærði sig um
hvarf Austin tvíburanna.
„Þessa leið,“ sagði hann. ,,Ef
við flýtum okkur, verðum
við máske ekki of sein.“ „Of
sein til hvers?“ sagði Sue
þar sem hún klöngraðist
: eftir mönnunum. ,;Of sein,“
svaraði Garvey kuldalega,
„til að varna því að Tony
myrði bróður sinn og losi
big við samvizkubit.“
..Þeir eru demókratar,“
sagði Ieb frændi
..En þú sagðir mér í síðast-
liðinni viku að þeir væri re-
públikanar.“
„Það var í síðastliðinni
viku,“ svaraði Ieb frændi. „En
í þessari viku haf-a augu .þ'eirra
opnast.“
Föt barna haldast hrein
marga daga — ef börnin eru
ekki í þeim.
*
Eg hefi verið beðin um að ■
giftast þúsund sinnum.
Hverjir bácu þig um það?
TP cí"KKi m i rm n o' m o m m o