Vísir - 13.01.1960, Síða 6

6
VÍSIR
Miðvikudaginn 13. janúar 1960
^KSXIL
D A G B L A Ð
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritstjórnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,30—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: 11660 (fimm línur).
Vísir kostar kr. 25,00 í áskrift á mánuði,
kr. 2,00 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Samvirk stjórnarandstaða.
Tíminn heldur áfram iðju sinni
fyrir kommúnista. Er engu
líkara en samráð séu höfð
um lýgina og útúrsnúning-
ana, sem stjórnarandstaðan
lætur málgögn sín bera á
borð fyrir lesendur.
Allir, sem nokkuð hafa fylgzt
með afstöðu stjómmála-
flokkanna hvers um sig til
launamála, vita það, að
Framsóknarflokkurinn hefir
alltaf staðið gegn kjarabót-
um launafólks, eins lengi og
hann hefir séð sér fært. Og
þegar sá flokkur er í ríkis-
stjórn, sjá forustumenn hans
yfirleitt aldrei aðrar leiðir til
tekjuöflunar fyrir ríkissjóð
en hækkaða skatta eða kaup-
lækkanir, og stundum hvort-
tveggja.
Það er því sennilega ekkert
áhlaupaverk fyrir Tímann
að fá fastlaunafólk og
verkamenn til þess að trúa
því, að Fi'amsóknarflokkurr
inn sé nú allt í einu orðinn
bi'jóstvörn þessara stétta í
hagsmunabaráttu þeirra.
Tíminn segir að menn hafi
orðið sérstaklega undrandi
yfir þeim orðum í nýársræðu
forsætisráðherra, að 5—6%
kjararýrnun yrði óhjá-
kvæmileg í bili.
Út af þessu hefir Tírninn veiúð
að leggja meira og minna
flesta daga síðan. Segir blað-
ið, að ,,ekki verði annað séð
, en að ríkisstjórnin sé að leita
eftir ýmsum tylliástæðum til
að knýja hér fi'am samdrátt-
, arstefnu í amei’ískum stíl —
samdráttarstefnu, sem myndi
draga stórlega úr framfara-
sókn þjóðarinnar, skerða lífs-
kjör almennings, en bæta
hag einstakra gróðamanna.“
Flestir, sem ættu að gizka á,
hvar þessi setning væri upp-
runnin, myndu án efa eigna
hana Þjóðviljanum. En svona
náið er sambandið milli rit-
stjóra Tímans og sálufélaga
hans við Þjóðviljann, að
hann vílar ekki fyrir sér að
eta upp fáránlegustu blekk-
ingar kommúnista, til þess
að æsa fólk gegn ráðstöfun-
um, sem varða fjárhagslega
afkomu og fi-elsi þjóðarinn-
ar um ófyrirsjáanlega fram-
tíð.
En hvernig stendur á því.að þau
úrræði, sem núverandi ríkis-
stjórn er að undirbúa til við-
reisnar, eru nú fyrirfram
skírð „samdráttarstefna“ í
Tímanum? Var það þá ekki
líka samdráttarstefna, sem
vinstri stjórnin tók upp og
lióf valdaferil sinn með?
Byrjaði ekki sú sæla stjóm
á því, að lögbinda kaupið?
Var það þá ekki líka „tylli-
ástæða til að knýja fram
samdráttarstefnu í amerísk-
um stíl“?
Það situr sízt á Tímanum að
ráðast á aðra fyrir kjara-
skerðingu launafólks. Hefðu
Framsóknarmenn fengið að
ráða launamálum lands-
manna, myndi slíkt ranglæti
ríkja hér í þeim efnum, aðl
sambærileg dæmi væru
vandfundin meðal vesti'ænna
menningarþ j óða.
Stubbur (Ragnar G. Guðjónsson) og Massi Pedersen (Aðal-
björg M. Jóhannsdóttir).
Leikfélag Hveragerðis
sýnir Stubb.
Manni hálfleiddist lestur jóla
leikritsins í útvarpinu og mikl-
ar sögur fara af leiðindum
Reykvjkinga á sýningum jóla-
leikrits Þjóðleikhússins að und-
anförnu.
Öðru máli gegnir sannarlega
um „jólaleikrit" þeirra Hver-
gerðinga, sem var gamanleik-
urinn Stubbur eftir Arnold og
Bach og farið hefur mikla sig-
urför hér austanfjalls að und-
anförnu.
Emil heitinn Thoroddsen
mun á sínum tíma hafa þýtt
þetta leikrit, og eru það sannai'-
lega meðmæli, því hann var
einn af okkar ágætustu leik-
húsmönnum og enginn íslend-
ingur mun hafa haft næmari
skynjun fyrir því skoplega á
senunni en einmitt hann.
Margir af okkar ágætustu
rithöfundum hafa þegar ritað
leikdóma um Stubb þeirra
Hvergerðinga, og Agnar Boga-
son hefur vakið athygli á leikn-
um, sem þeir munu kunna hon-
um beztu þakkir fyrir. Það
ætti því að vera ástæðulaust að
fjölyrða um hina ágætu leik-
meðferð að þessu sinni, en ég
vildi aðeins, með línum þess-
urn, vekja athygli á leiknum, í
tilefni af því að nú hugsa
Hvergerðingar sér að halda
vestur yfir fjall, leika i Hlé-
gai'ði í Mosfellssveit, á Suður-
nesjum og ef til vill víðar.
Það leika 13 Hvei'gerðingar
í Stubb og má segja að allir
leysi þeir hlutverk sín pi'ýði-
lega af hendi. Flestir eru þeir
líka þaulvanir leikarar og sumt
afbui'ðaleikarar, sem fullyrða
má að vart mundu „stinga í
stúf“ eða rnissa marks i léttum
leikritum á sjálfri Þjóðleikhús-
senunni, með alli'i vii'ðingu fyr-
ir þeirri mei'ku stofnun. Sumt
eru afburðaleikarar af þessu
fólki. Má í því sambandi nefna
Ragnar Guðjónsson, Geirrúnu
ívarsdóttur og Aðalbjörgu Jó-
hannsdóttui', Eg fullyrði að
hvoi’ki Guðlaugur Rósinkranz
né Agnar Bogason mundu bíða
tjón á sálu sinni við að horfa á
leik þessa ágæta leikfólks.
Magnús Pálsson er leikstjóri
og hefur hann unnið starf sitt
af mikilli prýði. En andi for-
manns Leikfélags Hveragerðis
frá Magneu Jöhannesdóttur
svífur yfir vötnunum. Þessi á-
gæta leikkona hefur um langt
árabil verið stoð og stytta þessa
litla leikfélags og vissulega
saknar maður hennar á sen-
unni.
Það mun engum leiðast, sem
sér þessar leiksýningar og fast-
lega má gera ráð fyrir „rauðri
lukt“ á hverjum stað, nú þegar
Leikfélag Hvei-agei'ðis leggur
land undir fót og heldur suður
í þéttbýlið og menninguna.
Stefán Þorsteinsson.
Hvar á að fá lán?
Nýr sendiherra ísraels til
íslands í dag.
Þeirri staðreynd verður ekki
hnekkt, að á undanförnum
5 árum hafa íslendingar eytt
1000 milljónum meira en
þeir öfluðu. Það er líka óvé-
fengjanleg staðreynd, að á
næstu árum þarf að nota um
11% gjaldeyi-isteknanna til
þess að greiða vexti og af-
borgun af erlendum skuld-
um, og er það tvöfalt há-
mark þess, sem talið er að
nokkur þjóð geti með góðu
móti ráðið við. í þi'iðja lagi
er það staðreynd, að láns-
traust okkar erlendis er
þrotið og vonlaust að þar
verði breyting á, nema við
breytum tafarlaust um
stefnu í efnahagsmálum.
Það má furðulegt heita, að
Tíminn skulj ekki fást til að
viðurkenna þessar staðreynd
ir á sama tíma, sem hann er
að halda því fi’am, að ástand
efnahagsmálanna hafi stór-
vei’snað síðan vinsti'i stjórn-
in fór frá, en þá var, að sögn
forsætisráðherrans, Her-
manns Jónassonar, í slíkt ó-
efni komið, að ríkisstjói’nin
ti'eysti sér ekki til að stöðva
verðbólguölduna, sem skollin
var yfir.
Nú er helzt að skilja á blöðum
stjóxmarandstöðuxinar, að
bezta ráðið sé að gera ekki
neitt, láta allt reka á reiðan-
um, eins og í tíð vinstri
stjórnarinnar, enda sé nú
allt í bezta lagi og væntan-
legar tillögur ríkisstjórnar-
innar aðeins sprottnar af ill-
girni og löngun til þess að
skerða kjör almennings.
Getur nokkur heilvita maður
tekið mark á slíkri stjornar-
andstöðu?
Kominn er nýr sendiherra
ísraels á Islandi. lir. Arie Aroch,
sem jafnframt er sgndiherrs
Israels í Svíþjóð og búsettur í
Stokkliólmi.
Sendiherrann er fæddur í
Rússlandi, en hefur átt heima
í ísrael síðan ái'ið 1924. Frá
árinu 1950 hefur hann verið í
þjónustu Utanríkisráðuneytis
Israels, fyrst sem forstjóri
ræðismannadeildar þess, en árið
1951 var hann skipaður fyrsti
sendiráðsritari við sendii’áð fs-
raels í Moskva. Árið 1953 hvarf
sendiherrann aftur til ísi’ael
og gegndi ýmsum menningai’-
störfum í utanríkisráðuneytinu
í Jerúsaléín. Árið 1956 var hann
svo skipaður sendiherra Israels
í Rio de Janeiro og ambassador
þar í lándi ái’ið 1958.
,*ei)diherra fsra-
els á"ÍMandi, Ðr. 'Chain Yahil
lét af þeim störfum á s.l. ári
og var þá hr. Arie Aroch skip-
aður í hans stað. Er þetta í
fyi'sta skipti, sem hr. Aroch
kemur hingað til lands og mun
hann því afhenta skilríki sín
foi'seta íslands einhvei'n næstu
daga.
„Varnarsk,jalið“.
Eins og getið var í blöðum i
gær hefur maður nokkur sent
blöðum nafnlaust bréf varðandi
hafmeyjuna. Kveðst hann vera
frumkvöðull þess, að listavei'k-
ið var sprengt í loft upp o.s.frv.
Flestum eða öllum mun virðast
sem þetta bréf muni raunveru-
lega frá þeim koma sem óhæfu-
verkið unnu, þar sem það er
eins konar vai’narskjal, fram
ið til að réttlæta skemmdarverk-
ið. Skal þó ekkert um það fullyrt.
Einn af lesendum Bergmáls
hefur óskað eftir, að stungið
væri upp á þvi hér í dálkinum,
þar sem menn þeir, er unnu
þetta verk, telja sig sýnilega
hafa unnið vei’kið í þágu lista
og fegurðar, að þeir játi nú
hreinlega á sig verknaðinn, og
verði þeir svo aðnjótandi þess
heiðurs, sem þeir til hafa unn-
ið, og taki allt ómak af rann-
sóknarlögreglunni, sem hafi
æmu að sinna við að hafa upp
á öðrum afbi'otamönnum, sem
fara huldu höfði.
Fordæmið.
Þessu er hér með komið á
framfæri, þótt ósennilegt sé, að
tilmæli eða áskorun í þessa átt,
beri árangur. Vei’a má, að hér
hafi verið drengskaparmenn að
verki í raun og veru, er fóra villu
vegar í blindu ofstæki, en hvort
sem svo er eða ekki væri allt
af hægt að virða við þá hugrekki
og drengskap, ef þeir játuðu á
sig verknaðinn. Og enn frekara,
ef þeir játuðu um leið, að þeir
hefðu ekki átt að vinna þetta
illa verk og gefa með því stór-
hættulegt fordæmi, en fráleitt
mundinokkur fai'a fram á, að
þeir afneituðu sinni skoðun á
listaverkum, því að hver maður
á*að vera frjáls að sinni skoðun,
hvort sem um listir er að ræða
eða annað. Andlega frjálsirmenn
telja sjálfsagt að virða rétt ann-
arra til skoðana, — og er það
ekki lágmarkskrafa, að menn
fremji ekki myrkraverk til fram-
dráttar eigin skoðunum eða
stefnu?
Framfei-ði unglinga.
Um fi’amferði unglinga í mið-
bænum — og raunar viðar —-
er mikið rætt manna á meðal.
Sem betur fer mun það ekki
nema brot unglinga, sem haga
sér ósæmilega. Þetta er mikið
vandamál hvaraetna í menning-
arlöndum nú á tímum og mikil-
vægt, að hér sé gripið í taum-
ana, áður en í óefni er kornið.
Hér ber að koma fram af
lempni og fostu. broði af foreldr-
um og lögicglu, og af skilr.ingi
á þein'i nútimóeii'ni, sem marg-
ir unglingar eru haldnir af. Og
getum við litið í eigin barm og
hugleitt hvað við kurmum að
hafa vanrækt eða skort skiln-
ing á, er við reynum að ala börn-
in okkar vel upp. — I.
NAUÐUNGARUPPBOÐ
sem auglýst var í 92., 93. og 94. tbl. Lögbirtingablaðsins
1959 á xk húseigninni nr. 87 A, (neðri hæðinni), við
Suðurlandsbraut, hér í bænum, þingl. eign Steinólfs
Jóhannessonar, fer fram eftir kröfu Landsbanka íslands
á eigninni sjálfri mánudaginn 18. janúar 1960, kl. 3V.x
síðdégis.
Borgarfógetinn í Reykjarfk.