Vísir - 13.01.1960, Blaðsíða 10

10
VISIR
'; :M t*■* • ;; írhs^
Miðvikudaginn 13. janáar 1&60
Rosa Lund Brett:
x *
^Jkstin
-x
sigrar - durtinn.
legum þurrkuðum skordýrum, sjaldgæfum jurtum og pastel-litum
skeljum.
,,Hvað hefur hann fyrir stafni?“ spurði hún forvitin.
„Það er margvíslegt. Þetta er efnamaður og þarf ekki að vinna
fyrir daglegu brauði, en samt stritar hann. Sumt af þessurn
gripum, sem hann hefur fundið hérna, hefur hann sent náttúru-
gripasöfnum um allan heim. Og hann gerir fólkinu hérna ómet-
anlegt gagn. Hann hefur aukið söluna á flúruðu leðri fyrir það,
og útvegað skip, sem flytur varning fólksins tii túristanna i
Penleng."
Sherlie hafði heyrt talað um flúrað leður, en .vissi ekki meir
en svo hvað það var, og ekki kærði hún sig um það heldur. Nú
var allt í einu orðið dimmt, því að röRkrið er stutt í hitabeltinu.
og ékki dámaði henni þegar þjónninn kom inn með gamaldags
steinolíuiampa.
Það fór hröllur um hana og hún hneppti að sér jakkanum.
teinninn dreypti á drykknum og lagði að henni að smakka á
sherryglasinu, sem borið hafði verið fram handa henni.
„Eg vona að Paul komi bráðum,“ sagði hann, „eg verð að
komast til baka á ílóðinu, annars stranda eg á einhverju sand-
rifinu."
„Greig kapteinn....“ sagði hún hikandi, en hún vissi að það
er til lítils að segja karlmönnum frá hugboðunum, sem kvenfólk
fær á svona stað. Hann mundi ekki skilja að þetta hús þarna
inni í risekrunum gæti orðið þýðingarmikið í lífi Sherlie. Svo aö
hún sagði:
„Hugsum okkur að herra Stewart geti ekki hjálpað mér aó'
komast áfram. Eg meina....“
„IJann er neyddur til þess,“ sagði Greig brosandi. „Hann þekkir
alla hérna — og hann skilur hve erfiðlega stendur á fyrir yður —
og eftir dálitla stund eruð þér steinsofnuð og haflð gleymt öllum
erfiðleikum. Annars vildi eg að hann færi nú að koma.“
Hann drakk glasið í botn og kallaði á þjóninn — jú, liúsbónd-
inn hafði verið kallaöur eitthvað út eftir storminn, en mundi
koma aftur í kvöld, fékk hann að vita. Ef til vill kæmu ein-
hverjir gestir með honum, en honum mundi þykja vænt um að
hitta kapteininn og ungfrúna — og sjálfur hann, Musi, skyldi
sjá um, að nógur matur yrði handa öllum.
Kapteinninn gekk um gólf, svo leit hann á klukkuna og sagði
„Þvi, miður — flóðið bíður ekki eftir mér. Eg skrifa Paul nokkrar
línur — það er bezt að þér hvilið yður á meðan.“
„Eg vil heldur fylgja yður niður að bátnum,“ svaraði hún um
hæl/„Eg er ekki vitund hrædd við að verða yður samferða áfram."
„Eg vil ekki hætta á það, því að ef þér yi’ðuð veik mundi eg
missa skipiö mitt og aldrei eignast annað í staðinn. Mér þykii
það leitt — þér verðið að bíða hérna.“
Hreimurinn í röddinni var þannig, aö hún þorði ekki að malda
í móinn. Hann var maður, sem var vanur .að gefa fyrirskipanir,
og í hans augurn var hún ekki annað en farþegi, sem hann varð
að gera skyldu sína við- Hann bað um pappír og settist við að
skrifa langan pistil. Svo stóð hann upp, braut blaðið saman og
stakk því undir lampanm
„Koffortið yðar veröur flutt í land og þér getið vitjað um það
í fyrramálið,“ sagði hann. „Þér verðið að vera þolinmóð og bíða.
Þegar þér hafiö hitt föður yöar gleymið þér fljótlega þessari
fei’ð. — Góða nótt!“
Áður en Sherlie gat sagt orö var hann horfir.n, og hún sat
agndofa og horfði á lokaðar dyrnar. Henni fannst hún vera
lokuð inni — hún gat ekkert farið — engan hafði hún til að tala
við og hún var svo þreytt að hún reyndi ekki að brjóta heilann
um hvernig hægt væri að komast hina löngu leið til Panleng i
myrkrinu.
Hana fór að lengja eftir Stewart. Ríkur maður eins og hann,
sem safnaði skrítnum munura og bár velferð hirína innfæddu
fyrir brjósti, mundi vafalaust vera hjálpsamur og viðfeldinn
maður, Þetta var hlægileg ímyndun hjá henni, að þetta hús væri
geigvænlegt, stofan var björt og vistleg.
Hún tók af sér hattinn og fór úr jakkanum og settist í einn
hægindastólinn, hann var þægilegur og hún hagræddi sér sem
bezt í honum. Nú fór hún að vona að Stewart kæmi ekki fyrr en
undir morgun, því að hana langaði til að sofna þarna í stólnum
og láta sér líöa vel, þangað til hún fengi fylgdai-mann til Pan-
leng. Á morgun, hugsaði hún með sér, hitti eg föður minn og
Dolores og Melissu og þá hverfur mér vonandi allur kvíði. Mikið
var hún heimsk að hengja sig í æfintýratrúna, að allar stjúp-
mæður væru vondar og stjúpsysturnar ráðríkar og hofmóðugar.
í rauninni var hún stjúpsystir líka.
Hana syfjaði, því að þetta hafði verið erfiður dagur, frá þvi
að javanski þjónninn vakti hana í morgun og sagði henni, að
hina fai’þegana yrði að flytja í land, út af einhverjum krakleik,
en hún ætti að halda sig í klefanum sínum, skipstjórinn hefði i
mælt svo íyrir. Hún mátti ekki umgangast skipshöfnina, en samt:
varð hún þess áskynja hve órótt öllum var, og stafaði það af
hjátrú. Hún hafði iðað af löngun eftir að skipið héldi áfrarn til
Panleng.
Klukkan fimm kom skipstjórinn með slæmar fréttir — hitasótt
væri um borð, og þá væri skipið engin aufúsugestur til Panieng j
og allra skemmtigestanna þar. Hann mundi verða sviftur rétt- |
indum til að fá að koma við í Panleng ef hann kæmi þangaðj
með veikt fólk. Og vegna þess að ungfrú Windgate var eini far-
þeginn, sem átti að fai’a af skipinu í Panleng yrði hún að fara \
þangað landleiðis.
eÞgar Sherlie hafði rakið söguna þangað, háliaðist höfuðið á
henni til hliðar ög hún steirísofnaði. Ekki vissi hún hve lengi
hún hafði sofið er hún glaðvaknaði allt í einu ög vai-ð þess
áskynja að hún var elcki ein í stofunni.
Hár maður i reiðbuxum og silkiskyrtu stóð með hendurnar í
buxnavösunum við gluggann. Tekið hafði verið af borðinu en
öskubakkinn vár fullur af vindlingastúfum. á matborðinu hjá
lampanúirí var samanvafið pappírsblaö, sem sýndi að Stewart
hafði ekki orðið glaður yfir bréfi kapteinsins. Hún varð hi’ædd
og bærði á sér. Maðurinrí léitt snöggt við, og hún sá sólbakað
andlit hans með arnarnef og dökk hvöss augu, sem horfðu fast
á hana.
„Þjónninn færir yður mat þegar yður hentar, og svo getið þér
háttað,“ sagði hann stutt.
„Þakka yður fyrir....“ hún þagnaði, ef ske kyrini að hann
ætlaði að segja meira, en er hann þagði hélt hún áfram: „Eg
skil að það er yður til mikilla óþæginda að eg skuli hafa komið
hingað, en Greig skipstjóri hélt að þér munduð geta útvegað
mér gististað — hjá einhverjum vinum yöar hérna.“
„Hér býr aðeins ein hvít fjölskylda, og húsið hennar hefur
orðiö fyrir vatnsflóði. Eg hef verið aö hjálpa henni í allt kvöld
viö að bjarga innbúi og dúkum.“
„Já, en ef þér búið hérna einn....“
„Verið þér ekki að hugsa um það,“ sagði hann stuttur í spuna.
„Konan hans Musis sefur á bedda í herbei-gi yðar. Eg mundi
koma yöur til Panieng í kvöld ef eg gæti, en flóðiö veröur að
sjatna á vegunum fyrst.“
KVÖLDVðKUNNI
BliiijlWil
„Það er aðeins dæmalaus
hreysti yðar, sem hefir hjálpað
yður gegnum þenna sjúkdóm
MacNab.“
„Jæja, læknir góður. Þér
munið kannske eftir því þegar
þér skrifið reikniginn til mín?“
★
Herprestur fylgdi skozkri
herdeild og dag nokkurn spurði
hann einn af hermöpnunum
hvaða bók hann notaði oftast.
. „Biblíuna mína,“ svai'aði
hann samstundis.
Presturinn var ánægður við
þetta svar og sagði:
„Eg vona þá að þú lesir í
henni kvölds og morgna.“
„Lesi hana! Nei! Eg nota leð-
urbindið á henni til að hvetja
í'akhnífinn minn.“
★
Bæði í París og í Róm líta
menn með miklum áhyggjum
vaxandi þýðingu Madridar fyrir
kvikmyndirnar.
Það er sólin og hvað allt er
ódýrt þarna, sem dregur að sér
kvikmyndafélögin — og svo
hin víðáttumiklu spænsku lands
svæði, sem eru svo hentug þeg-
ar um er að ræða ósnortið land.
Gina Lollobrigida, Yul Bryn-
ner og Georg Sanders eru varla
komin í burtu eftir að hafa
leikið í „Námar Salómons“,
fyrr, en í stað þeirra hafa komið
Debbie Reynolds,Glenn Ford og
Eva Gabor og ætla að kvik-
mynda leik, sem heitir „Það
hófst með kossi“. Það eru ekki
enn margar stjörnur til sýnis
þanra, en á Gran Via í Madrid
má sjá mörg ung smástirni.
R. Burroughs
- TARZAIM -
Ljóð á bók
og plötu.
Út eru komin hjá Bókaverzl.
Siglusar Evmundssonar úrvals-
ljóð sex íslenzkra ljóðskálda.
Nefnist bókin 6 ljóðskáld og
fylgir talplata með upplestri
höfunda. Þeir eru eftirfar-
andi: áinar Bragi, Hannes
Pétursson, Jón Óskar, Matthías
Jóhannesen, Sigurður A. Magn-
ússon, Stefán Hörður Grímsson.
Útgáfuna hefur annazt Eiríkur
Hi'einn Finnbogason.
Hér er vegna talplötunnar
um að ræða nýjung í íslenzkri
bókagerð, og munu margir hafa
ánægju af að geta hlýtt á upp-
lestur skáldsins um leið og þeir
lesa ljóð þess.
3169
AS TME PlttCSAUS ÚINAL'.Y
l-:OVEKEt7 OV'ER ITS MEST.
TARZAN STgUCK OUT
WITM HI3 KNIPEI
TME PTEKOPACTyL
SCEEAMEP ANF COLLAPSEtt
PKOPPíNG ITS PEEY--
Þegar eðlan var beint yfir
hreiðrinu keyrði Tarzan
hríífinn í hana. Hún rak upp
ámátlegt vein og sleppti tak-
inu á herfangi sínu. Tarzan
féll á hreiðurbarminn og
.... rmmmú 4 4
P'rtf. hy Unltgil F«»tuVe Syndicat*, lnc. '// .'SMh
slapp naumlega frá þyí að
lenda í hreiðrinu miðju þar
sem hungraðir ungar biðu
þess að tæta hann í sig.
þér hafið ágóðavon
feú allt árið!
&,
9*2?

Z? ö <7 o ifelíömííDL
HASKOLANS