Vísir - 22.01.1960, Blaðsíða 4

4
VÍSIB
Föstudaginn 22. janóar 196®
- _________________ i
>>*"TT"ra . "■
íþrótti
Spjallað um íþróttamann ársins 1959:
Martin Lauer er enargt til iista lagt
auk mikitla yfirbria í íþróttum.
Hann leikur á ntörg hgjóðlærl, er góöur söngmaöur
og lærlr til verkfræötngs.
Þessi mynd var tekin af Lauer í London í sumar.
Eins og sagt var frá í sl. viku
var íþróttamaður ársins 1959
kjörinn á vegum málgagns
brezku olympíunefndarinnar
nú fyrir skömmu. Brezkir frétta
ritarar völdu Marin Lauer með
32 stigum af 40 mögulegum.
Úr því að svo fór í Bretlandi,
gat vart á annan veg farið í
lieimalandi Lauers sjálfs,
Þýzkalandi, og þar fékk hann
3912 stig, eða rúmlega 1000
stigum meira en nokkur annar
íþróttamaður. — Það er því
AViIlie May tekur í höndina á
Lauer eftir að heimsmetið cr
i'allið.
ekki úr vegi að minnast nokkuð
á Lauer og afrek hans, og ef
til vill eina eða tvær sögusagnir
Kém gengið hafa um hann.
Lauer varð 23ja ára 2. jan.
fil., en hálfu ári áður, að kvöldi
hins 7. júlí s.l. aflaði hann sér
á einni kvöldstund þeirra
frægðar sem halda mun nafni
hans á lofti meðal frjálsiþrótta-
manna um langan aldur, jafn-
vel þótt hann geri aldrei neitt
meir á því sviði.
Hann leggur stund á verk-
fræði og sækir tíma við tækni-
háskólann í Múnchen. Að
morgni hins 7. júlí sótti hann
tvo tíma, flýtti sér síðan út á
flugvöll og komst þangað rétt
í tæka tíð til þess að ná í síð-
ustu flugvélina þann daginn
til Zúrich í Sviss. Síðari hluta
dagsins eyddi hann með vini
sínum og keppinaut, Walter
Pensberger á seglbáti á Zúrich-
vatni. Um kvöldið voru þeir
mættir til keppni á Letzigrund-
leikvanginum.
Það var fyrst þá, að LTauer
tók eftir því hve hentugt veðrið
var til þess að vinna mikil af-
rek. Hitinn var um 32 stig á
Celcius, svo lítil hætta var á
því, að hánn „kólnaði upp“ fyr-
ir hlaupið. Kann reyndi hlaUpa-
brautina, sem hefur orð á sér
fyrir það að vera ein bezta í
heimi. Honum fannst hún góð
að öðru leyti en því, að það
var eins og gaddarnir á skónum
; vildu ioða í henni. Vindhraðinn
I (meðv.) var rétt undir 2m/sek,
j sem er hið leyíða hámark. Eitt
var það enn s :m vakti þá hug-
myrid méð Lauer, að nú væri
réttur tími til að reyna að slá
heimsmet Bandaríkjamannsins
Jack Davis í 110 m grinda-
hlaupi, og það var, að nú hafði
hann harðari keppinaut en
venjulegt getur talizt í Evrópu.
— Sá var blökkumaðurinn
Willy May, frá USA.
Hugmyndin varð að veru-
leika. Innan 51 mínútu hafði
Lauer hrifið til sín tvö heims-
met, 13.2 sek í 110 m grindahl.
og 22.5 se kí 200 m grindahl.
Þetta var í sjálfu sér merki-
legt augnablik. Hann hafði
bætt sinn bezta tíma um 0.3
sek, og það sem meira var, ekki
var hægt að gefa afreki hans
stig eftir tugþrautartöflunni —
hann hafði sprengt hana.
Einhverjum hefði dottið í
hug, að Lauer kynni að hafa
slegið upp veizlu í tilefni þessa.
En svo var ekki. Morguninn
eftir var hann enn kominn að
borði sínu í skólastofunni í
Múnqhen. Próf var yfirvofandi
og það ekk fyrir. Vegna þess af-
salaði hann sér og réttinum til
Japansferðar og S.-Afríku-
ferðar, en þangað hafði honum
verið boðdð.
Þeir sem bezt þekkja Lauer
segja að það sé erfitt að gera
sér í hugarlund, þegar menn
horfa á hann hlaupa jrfir grind-
urnar, að hann sé með „platt-
fót“ — að hann sé svo slæmur
í fæti, að hann eigi erfitt að
standa uppréttur langan tíma í
einu og að hann verði aldrei
kvaddur til herþjónustu vegna
þessa líkamsgalla. Það er líka
erfitt að trúa því, að fyrir átta
árum síðan hafi honum verið
sagt, að hann myndi aldrei aft-
ur taka þátt í íþróttum.
Sem drengur reyndi Martin
Lauer sig við flestar greinar
íþrótta, jafnvel hnefaleika, þótt
flestir séu sammála um að nef
hans sé ekki þannig að talizt
geti heppilegt fyrir þá íþrótt.
Hann lék einnig handknattleik,
körfuknattleik, knattspyrnu og
Hér sést Lauer við „engisprettuæfingu“. Sumir kynnu að halda
að myndin væri af afskræmingaratriði í sirkus.
tennis. Hann var allgóður á
skíðum og sæmilegur á skaut-
um. Hann átti eftir að gjalda
fyrir kunnáttu (eða vankunn-
áttu) sína á skautum. Einu
sinni datt hann og fannst með-
vitundarlaus eftir hálfa klukku-
stund.
Árið 1952 braut harin á sér
hnéskelina í knattspyrnu og
læknarnir sögðu honum að nú
gæti hann lagt íþróttirnar á
hilluna. Ef hann yrði skorinn
upp, myndi hann ef til vill fá
stífan hnjálið. Hann hætti við
uppskurðinn.
Nákvæmlega ári eftir að hinn
þungi dómur læknanna var
kveðinn upp, tók Lauer ásamt
þremur jafnöldrum sínum á
móti verðlaunum fyrir sigur í
4X100 m boðhlaupi á þýzka
unglingameistaramótinu. 1954
og 1955 vann hann sjö unglinga-
meistaratitla, og árið 1956
meistaratitil fullorðinna í fyrstu
tilraun.
Síðla það ár var hann valinn
til þátttöku í Ol-leikjunum í
Róm, sem tugþrautarmaður.
Hann keppti í þeirri grein og
110 m grindahlaupi. í tugþraut*
inni varð hann fimmti, en fjórði
í grindahlaupinu. Nokkrum
mánuðum áður hafði hann tek-
ið þátt í sinni fyrstu tugþraut.
Þá náði hann 6.892 stigum. f
annarri tilraun setti hann nýtt-
þýzkt met, 7.201 stig. Hann
vann hvern sigurinn af öðrum.
1958 vann hann Evrópumeist-
aratitilinn i 110 m. grindahl.
Tíminn þá var 13.7 sek. í maí
í fyrra bætti hann Evrópumetið
í 13.5 sek og tveimur mánuðum
siðar komu svo heimsmetin.
í 27 ár höfðu Bandaríkja-
menn verið beztir í grinda-
hlaupunum.
Frh. á 11. síðu.
Sjalfstraustið er sagt nálgast gort — en hann sigraði Bandaríkjaau. unina í þeirra sergrein.