Vísir - 11.07.1961, Blaðsíða 7

Þriðjudagur 11. júlí 1961
V IS I R
7
Margt er ógert í Reykja-
vík, slíkt er ekki að undrast,
hitt er meira hvað mikið
borgin og þeir sem hana
hyggja eru búnir að gera.
En það er líka margt hálf-
gert í höfuðborginni, og það
er verra, það spillir svip
borgarinnar og leiðir í hug-
ann illan grun um nokkra
vöntun á festu í framkvæmd
um. Sumt af því er þess eðlis
að gestir sem gista borgina
hljóta að undrast. Skal fátt
eitt nefnt.
Mikið hefir verið byggt af
stórum fjölbýlishúsum hin
seinni ár. Glæsileg hús, og
innan veggja eru rúmgóðar
bjartar íbúðir, mjög víða —
jafnvel víðast -— búnar ný-
tízku þægindum svo að af
ber. Gamla fólkið, alið upp
í torfbæjum og í harðgreip-
um lífsbaráttunnar, hefir
sannarlega ástæðu til þess
að spyrja: „Veldur þú þessu
Jón?“ En svarið verður víst:
„Já“ — þeir valda þessu Jón-
arnir mörgu. En það er ann-
að sem eigendur hinna góðu
íbúða í fjölbýlishúsunum
viíðast ekki valda, eða
gleyma að gera: Það er
hörmung að sjá lóðirnar
umhverfis mörg — allt of
mörg — af hinum glæsilegu
fjölbýlishúsum. Þær liggja
víða í vanhirðu ár eftir ár,
eins og mönnum sé það ekki
ljóst að það er hluti af
byggingu hússins og bygg-
ingarkostnaði að gera lóð-
inni til góða svo að hæfi hús-
inu. Er eg horfi á hinar ó-
hrjálegu lóðir verður mér
að spyrja: Eru þeim sem
hús byggja ekki sett nein
skilyrði og reglur um frá-
gang lóðanna frá hendi bæj-
Hér til hliðar má sjá
nokkrar myndir af samlyndi
dýra, og svo fyllum við síð-
una með mynd af dýri, sem
gerzt hefir brotlegt við lög-
in. Ljósmyndarinn „skaut“
Nikka, einn af þrem húnum
í eigu Whipsmade-dýragarðs-
ins í Bretlandi, þegar hann
hafði gætt sér á mjólkur-
dufti í pappaöskjum, sein
liann hafði rifið upp. Hinir
húnarnir voru vitanlcga í
þessu með honuun, en þeir
voru bara nógu slóttugir til
að forða sér, þegar þeir urðu
ljósmyndarans varir.
Kalli frændi
arins, sem lætur lóðirnar í
té og veitir leyfi til að byggja
á þeim? Það mun sjaldgæft
í nágrannalöndunum að sjá
vanrækslu af þessu tagi, hún
er séreinkenni Reykjavíkur
og ekki gott einkenni.
Annað atriði á sviði bygg-
ingarmála er engu betra —
og dapurlegt á að líta: —
Hálfbyggð hús eða ófullgerð.
með þeim hætti að það virð-
ist hafa verið gefizt upp í
miðjum klíðum — eða jafn-
vel stundum þegar ekki
vantaði nema herzlumuninn.
Tvö dæmi við höfnina:
Hversu lengi eiga vinnu-
pallarnir að standa við
Hafnarhúsið sunnanvert?
Þeir hafa staðið þar í nokk-
uð mörg ár. Staurarnir, sem
bera þá, eru mikil tré og
traust, geta vafalaust staðið
lengi. Það er farið að gróa
gras upp með þeim á gang-
stéttinni, en ekki er þetta
nein borgarprýði, og ber
ekki vott um festu né hag-
sýni í framkvæmdum.
Hvað eru liðin mörg ár
síðan S.Í.S. hóf viðbyggingu
eða stækkun á vöruhúsi sínu
við höfnina? Það eru nokkuð
mörg ár. Enn er verkinu
ekki lokið, enn er húsið ó-
frágengið og ófullgert eins
og það var fyrir þremur ár-
um. Hví svo? — er þetta
leyfilegt, er það ekki í
verkahring neinna bæjaryf-
irvalda að ganga eftir því,
að slíkum verkum sé lokið?
Varla getur auraleysi verið
um að kenna, svo mikil og
margvísleg skilst mér að
fjárfesting S.f.S. hafi verið á
þeim árum sem liðin eru síð-
an skilizt var við vöruhúsið
í því ófremdarástandi sem
það enn er, séð sem varan-
legt mannvirki við höfnina.
Vonlegt er það þótt ým-
islegt sem gert er til bráða-
birgða líti miður vel út, því
verður að una. Hitt er verra
og lítt viðunandi, að varan-
leg og góð mannvirki standi
árum saman ófullgerð, öll-
um sem á líta til ama og
höfuðborginni til vansa.
1. júlí 1961.
Gestur.
Bannað að fara
til SV-Afríku.
Bretar hafa bannað, að nc-.fnd
frá Sameinuðu þjóðunum fari
til Suðvestur-Afríku frá Bechu-
analandi.
Segir brezka stjórnin, að það
væri ólöglegt framferði sem
gæti haft óheppileg áhrif á ibúa
Bechuanalands, sem Bretar
bæru ábvreð á.
'Hendrik
Ottósson ætti
að taka suma
fréttaþulina í
tíma í fram-
burði erlendra
orða. Þótt þeir
aldrei gætu
náð þeim
snilldarhljóðum, sem Hendrik
framkallar við framburð afrí-
kanskra nafna, þá gætu þeir
samt lært margt, t. d. að bera
fram Mosambique, sem þulur-
inn las í gærkvöldi Moosam-
bik-ke.
Séra Gunnar Árnason talaði
um daginn og veginn. Því mið-
ur hefur séra Gunnar ekki góða
útvarpsrödd, en erindið hans
var fróðlegt og vel fram sett.
Hann kom víða við; talaði um
nýafstaðin verkföll, bóknám
og verknám, fiskirækt og lær-
dóma í sambandi við það, af-
brot og lausung unglinga. Til-
laga hans um það, að unglinga-
flokkum verði fengið það verk-
fni að hreinsa til i Örfirisey og
víðar, fannst mér pthyglisvrð.
í lokin ræddi hann nokkuð um
trúarlíf í Sovétríkjunum og
erfiðleika kirkjunnar þar. —
Komu þar fram upplýsingar,
sem margir hafa vafalítið sperrt
eyrun við. Dæmi: Fyrir fyrra
stríðið voru íbúar Moskvu 2
milljónir, en kirkjur 500. Nú
eru íbúarnir 7 milljónir en
kirkjurnar 50.
Iiugrún skáldkona ræddi við
Höllu Bachmann, trúboða á
Fílabeinsströnd i Afríku. Hlust-
endur hafa ábyggilega orðið
hissa við að heyra margt af
því, sem Halla sagði frá. Þeir
fengu að heyra um lifnaðar-
hætti frumbyggjanna í hinni
svörtu Afríku, sóðaskap þeirra,
fáfræði, grimmd og undirokun
veika kynsins. Ekki létu þó
svörtu kvinnurnar það á sig
fá, þótt eiginmenn þeirra húð-
strýktu þær fyrir að hlýða á
guðs orð. Blámann nokkurn
heyrðu þeir um, sem vildi fyr-
irfaYa veikburða barni, er kona
hans hafði fætt honum. Fyrst
gaf hann því eitur, en unginn
gaf ekki upp öndina við það.
En blámaðurinn gafst ekki upp
heldur, því þá gróf hann barn-
ið lifandi og sat við -gröfina og
beið þangað til hann heyrði að
hvítvoðungurinn var hættur
að anda. Þá óttaðist hann af-
leiðingar illgjörða sinni og
gerðist kristinn, og fékk hann
strax fyrirgefningu hjá guði.
Mjög hugnæmt. Hugrún spurði
Höllu, hvort henni hefði ekki
þótt öryggi í því að vita af hin-
um íslenzku trúboðunum í Kn-
só, sem er hinum megin á þessu
stóra meginlandio. Það fannst
mér skrítin spurning. Hugrún
virtist sjálf dolfallin að heyra
um „þennan guðlausa heið-
ingjalýð“, því hún sagði oft
ekkert nema ja-há.
f þættinum um fiskinn ræddi
Thorolf Smith við Othar Hans-
son um dragnótaveiðarnar og
erfiðleikana á því að gera góða
vöru úr fiskinum. Var þetta á-
gætur þáttur og mjög fróðleg-
ur fyrir alla þá, sem fylgjast
vilja með því, hvað er að ger-
ast í sjávarútvegmálunum. Á
undan var lesin hin vikulega
síldveiðiskýrsla.
Hljómlist kvöldsins var 'með
þyngsta móti, þegar undan er
skilinn hinn ágæti söngur Guð-
rúnar Á. Símonar. Við heyrð-
um konsert fyrir flautu og
hörpu eftir Mozart. Á kammer-
tónleikunum fengum við þann
óvænta heiður að fá að hlusta
á hljóðritun frá tónlistarhátíð
í Bergen, með klappi og öllu
saman. Þar léku einleiksflautur
lausum hala, en strokhljóðfæri
rumdu þunglyndislega á milli.
Hafa vonandi margir meðtekið
þessa kærkomnu menningar-
strauma frá sparifrændum vor-
um, Norðmönnum, því þetta
var norsk nútímatónlist.
Þórir S. Gröndal.
Sanna afskipti
Guðmundar J.
Fyrir helgi lagði Vinnuveit-
endasamband íslands fram vott-
orð í Félagsdómi, sem sanna að
Guðmundur J. Guðmundsson
varaformaður Daersbrúnar og
verkfallsst'jóri, gekkst fyrir
vinnustöðvun við flutninga-
skipið Laxá í síðustu viku.
Hinsvegar ætlaði hann og
stjórn Dagsbrúnar að láta líta
svo út, sem verkamenn hefðu
lagt niður vinnu til stuðnings
vörubílstjórafélaeinu Þrótti, en
stjórn þess hafði .aldrei óskað
eftir því. Málið var dómfest
fyrir helgi, en lögfræðingur
Dagsbrúnar mun leggja fram
wrí'jnarpprð í dag.