Vísir - 15.09.1961, Blaðsíða 2

VlSIR
Föstudagur 15. septemb'er $[961]
nr 1 (D Uj I
)mm i
*'-Gr*'n
w
ig{3

Hástökkvarinn, bandaríski, John Thomas, er einn úr hópi þeirra blökkumanna, sem við íþróttir
fást, og hafa óbilandi trú á vitamínpillum. Hann tekur þær næstum í tíma og ótíma, og telur
sig hafa gott af.

FRJALSIÞROTTAAFREKIN:
Hver er þáttur bætiefna?
Hugleiðingar og rabb þýzks íþróttafréttaritara
rnn gildi „vitamína" fyrir keppendur
Það hefur mikið verið um það
rœtt i röðum íþróttamanna á
undanfömum árum, hvort, og
að hve miklu leyti það sé rétt-
lœtanlegt að snœða að staðaldri
vítamin, gjarnan þá í pillum,
sem innihalda nœr allar teg-
undir þeirra bætiefna, sem lik-
aminn þarfnast daglega, auk
ýmissa málma og málmsalta.
Það mun staðreynd, að sum
efni eru nauðsynleg öðrum
fremur í líkamanum, m. a. til
þess að forðast meiðsli} svo sem
vissar tegundir málma, sem
geta komið í veg fyrir tognanir.
En spurningin er, hvort það
bœtir árangur iþróttamanna,
að taka inn sérstaklega það, sem
telst lágmark af bætiefnum,
auk þess sem líkaminn kann að
vinna úr fœðunni.
Einn af blaðamönnum þýzka
blaðsins „Sport Illustrierte“ var
viðstaddur morgun einn í sum-
ar, meðan bandaríska landsliðið
í frjálsum íþróttum dvaldi í
Þýzkalandi, þegar verið var að
gefa liðsmönnum inn slíkar pill-
ur, og i því sambandi ræddi
hann við nokkra af keppendum,
! og hvað þeir álitu um bætiefna-
( gjafirnar.
Er gengið hafði verið um og
dreift pillum, fyrst hvítum, síð-
an rauðum og loks grænum, tók
hann tali stangarstökkvarann
I Uelzes.
I .
j „Eg trúi ekki á þær, eins og
sumir aðrir,“ sagði hann. „Það
eru vissulega mörg vitamín, cal-
cium, fosfór og jafnvel eggja-
1 hvítuefni í þeim. Meira virði
|er samt að hafa trú á, að þessi
efni auki á getu manns. Aðal-
lega eru það blökkumennirnir,
sem hafa óbilandi trú á þessum J
meðulum. Ég hef verið 12 ár|
í Bandaríkjunum og vandistj
þessu fljótlega, en samt er ég
of tortrygginn til þess að leggja
of mikið upp úr þe.ssum ,,með-1
ulum“, Það er fyrst og fremst
annað sem kemur tii greina.
Ég legg aðaláherzluna á þá
tilsögn, sem maður fær, bæði
Ihina tæknilegu og einnig þá
| uppbyggilegu. sem er kannske
^tðallega andleg, og gefur það
sjálftraust, sem til þarf Ég hef
æft stangafstökk í fimm ár, og
það var fyrst þegar ég fékk til-
sögn hjá sama þjálfara, Aubrey
Dooley, að ég fór að ná ein-
hverjum árangri. Pillurnar
kunna að vera ágætar, en það er
annað, sem gerir útslagið."
Blaðamaðurinn spurði þýzka
landsliðsþjálfarann Heinz Sch-
lund, hvort þýzku íþróttamenn-
irnir tækju líka pillur. „Nokkr-
ir gera það,“ sagði hann, „en
menn mega ekkj rugla þessu
saman við deyfilyf af neinu
tagi. í þessum pillum eru hins
vegar bætiefni og þau geta ver-
ið mjög hjálpleg, þótt það sama
eigi ékki við hvern og einn
í þeim efnum. Sá, sem ekki hef-
ur á þessu trú, ætti ekki að
taka þær.“
Þá hitti blaðamaðurinn að
máli spretthlauparann Manfred
Germar.
Hafa pillur gefið yður kraft
og léttleika?
„Það getur verið að pillurnar
hjálpi mörgum," sagði hann, „en
það sem máli skiptir, er að mað
ur geti lagt allan sinn kraft í
hlaupið. Ef maður getur æft í
trú á sjálfan sig, keppt — og
sofið vel, þá er það ábyggilega
meira virði en þessi undrameð-
ul“.
Undarlega að farið.
EINS og skýrt var frá í gær,
náði Þorsteinn Löve, sem nú
er » keppnisbanni, vegna
meints brots á íþróttaregl-
um, 55,07 m kasti í fyrra-
dag. Vitað var að Þorsteinn
tók ekki þátt í sjálfri keppn
inni, eins og að líkum læt-
ur, heldur kastaði utan
hrings.
Nú hefur blaðið fregnað,
að sú mæling hafi ekki far-
ið fram á sama hátt, og mæl
ingar hinna. Kast Þorsteins
var ekki mælt af starfs-
mönnum við innanfélagsmót
heldur síðar, er keppendur
og starfsmenn voru farnir.
Skyldu menn hafa þetta í
huga, þegar þessi afrekstala
er íhuguð, því að þrennt ber
til sem ekki gerir kast sam
bærilegt. Keppandinn er í
banni, kastið er ekki mælt
af starfsmönnum — og ekki
var kastað úr hring.
VIV%\WWVWWWUVVVWVW.-
* *
v BRI»r,EÞATTl]R y
^ $ VÍSIS $ ^
Ritstjóri Stefán Guðjohnsen.
Eins og kunn-
ugt er unnu
ítalir alla sína
leiki í heims-
meistara-
keppninni með
töluverðum
yfirburðum. í
leik sínum við
Bandaríkja-
menn höfðu þeir 116 punkta
yfir og skapaðist sá mismunur
aðmiklu leyti út af slemmum,
sem ítalirnir sögðu en Banda-
ríkjamenn sögðu ekki.
í eftirfarandi spili réði val
á opnunarsögn því hvort
slemma náðist eða ekki. Staðan
var allir utan hættu og suður
gaf.
4 D-9-6-4
^ G-3
4 D-8-4-3
Jf. G-10-8
4 Á-7
4 6-4
4 K-G-10-9-6
4 Á-K-4-3
4 5
Á-K-D-9-8-5-2
4 5-2
4 D-9-2
Suður Vestur Norður Austur
1 hjarta pass 2 lauf 2 spaðar
3 hjörtu 3 spaðar 4 tígiai pass
4 grönd pass 5 laui pass
6 hjörtu pass pass pass
Massimo D’Alelio frá Ítalíu
valdi að opna á einu hjarta á
suðurspilinu; Paul Hodge frá
Bandaríkjunum opnaði á fjór-
um hjörtum. Eins hjartasögnin
framkallaði fjölda sagna, sem
að lokum leiddu til slemmu.
Vestur spilaði út spaðafjarka
og ásinn í borði átti slaginn
Suður tók trompin og þrjá
hæstu í laufi. Þar eð laufin féllu
gaf suður einn tígul ofan í
fjórða laufið og vann spilið
auðveldlega. Jafnvel þó að lauf-
in falli ekki hefur sagnhafi
50% möguleika að hitta rétt á
tígulinn, svo að slemman verð-
ur að teljast góð.
Þegar Bandaríkjamaðurin
opnaði á hindrunarsögn á spil
in, pössuðu allir og auðvitað
vann hann einnig sex. Var það
fjögurrahjarta opnuninni að
kenna að slemman náðist ekki?
Var það norðri að kenna, vegna
þess að' hann reyndi ekki
slemmuna? Vann Ítalía á spil-
inu vegna þess að 1 hjarta er
betri sögn á spilin en 4 eða
voru Bandaríkjamenn aðeins
óheppnir? Þessum spurningum
er erfitt að svara, en persónu-
lega finnst mér að pass norðurs
við fjögurrahjarta opnuninni
sé í daufara lagi.