Vísir - 05.10.1961, Blaðsíða 10

»p
V I S I R
-imintudagur 5. október 196
••••••:••••: ;v:..:.:.:.;.:.: ..........
Guðmundur Benediktsson: Sitjandi kona (járn).
(Á 15 ára afmælissýningu Myndlistarskólans).
*
Læturðu strákinn-
Pramh af 9. síðu.
þig við listinni, Guðmundur?
- - Eg var smástrákur, þeg-
ar eg fór fyrst að móta í
gips, var oftast að þessu í
eldhúsinu. Einu sinni sem
oftar hafði eg verið að bar-
dúsa með gips í eldhúsinu og
var búinn með mynd, harð-
ánægður, en gipsið auðvitað
út um allt eldhúsborðið. Þá
kom frænka mín í heimsókn,
og hún gat nú ekki annað
sagt við mömmu en þetta:
„Heyrðu góða. Af hverju
læturðu strákinn útsvína
borðið svona fyrir þér?“
Þetta var víst fyrsta viður-
kenning, sem eg fékk fyrir
listina. En það var erfitt um
vik að læra eitthvað á þess-
um árum, engir myndlistar-
skólar og kreppa í landinu,
þegar maður var að komast
á legg og langaði til að læra
þessa list.
— Fylgdust þið bræðurnir
yfirleitt að?
— Já, oftast var það. Við
vorum saman undir handar-
jaðri Karls og Marteins, og
nutum svo kennslu Ásmund-
ar í Myndlistarskólanum, og
auðvitað búum við alla tíð að
því. Jón hafði fyrr farið út
fyrir landsteinana til að lit-
ast um. En svo tókum við
báðir þátt í hópferð Mynd-
listarskólans til Englands og
Frakklands, sem verður okk-
ur áreiðanlega ógleymanleg.
Við skoðuðum margar sýn-
ingar á leiðinni, í Edinborg
og London. Af enskum mynd-
höggvurum fannst okkur
skemmtilegastur Richard
Butler, sem gerði minnis-
merkið um pólitíska fang-
ann, sérkennilegur listamað-
ur og frjáls í iúlkun. Líka
var gaman áð skoða verk
Barböru Hepwood. Hún er
dálítið lík Henry Moore, en
létt og fíngerð listakona.
Þegar við komum til París-
ar, vorum við daglega á
söfnum, eyddum venjulega
öllum formiðdeginum þar
og heimsóttum vinnustofur
frægra manna, t. d. rúm-
ensku hjónanna Istrati og
Dumitresco, og danska lista-
mannsins Robert Jacobsen,
sem búsettur er í París. Þá
sáum við heilar syrpur eftir
Herbin og skoðuðum mörg
verk eftir hina miklu mynd
höggvara Rodiri, Brancusi og
Zadkine.
— Og til hverra fannst
ykkur mest koma?
— Það er mjög erfitt að
gera upp á milli þeirra. Þeir
eru allir snillingar og þó á-
kaflega ólíkir. Rodin, hinn
fíngerði hugsuður, hinir
nýrri kraftmiklir br’autryðj-
endur. Þeir hafa allir sín
sérkenni, og það eru áreið-
anlega bezt áhrifin af fjöl-
breytninni.
— Þetta vil eg taka undir,
grípur Jón fram i. Það sem
mestu máli skiptir í verkun
um er, að listamaðurinn sé
sannur. Ef það er fyrir hendi,
skiptir ekki máli eftir hvaða
stefnu eða stíl er unnið. Það
sem eg leitast við, er að
komast í samband við efnið
sem eg vinn úr, ná hrynj-
andi og línu í verkið.
— Hvernig tekst ykkur að
sameina daglega stritið og
listina?
— Víst er um það, að okk-
ur langar til að gefa okkur
alla við listinni, brauðstrit
og lisþ er tvennt. Það þýðir
t. d. ekki að ætla sér að
vinna að listaverki þegar
maður er þreyttur. Og högg-
myndalistin er að því leyti
strembnari sem tómstunda-
verk, að hún er erfiðari, dýr-
ari og rúmfrekari.
— Hvað hefir orðið ykkur
helzta hvatning til að halda
áfram?
— Það ei- Ásmundur.
Hann vildi að við héldum
áfram og hefir alltaf hvatt
okkur. í hvert sinn sem hann
sá eitthvað gott hjá nem-
endum sínum varð hann svo
innilega glaður og ' örvandi.
Hann er snillingur í list
sinni og guil af manni. Svo
er hann svo ákaflega
skemmtilegur maður, að
hann verður öllurn ógleym
anlegur sem kynnast honum
Við, sem höfum verið nem
endur hans, stöndum í óbæt
anlegri þakkarskuld við
hánn. Ef við hefðum ekki
notið kennslu hans og hvatn
ingar, hefðu verk okkar
ekki verið talin þess virði
að stilla þeim unp á Norður
landasýningunni nú þrisvar
í röð, fyrst í Gautaborg 1957,
þá í Odense 1959 og svo á
sýningunni hér.
— Hvenær kynntust þið
Ásmundi fyrst?
— Við ólumst upp beint
andspænis húsinu, sem hann
byggði við Freyjugötu, höfð-
um hann svo að segja dag-
lega fyrir augunum og verk-
in hans úti í garðinum. Við
af-
sláttur Loft>
Eeiða.
Flugfélagið Loftleiðir leitar
nú fyrir sér í Bandaríkjunum
um heimild þarlendra yfir-
valda um að mega veita fjórð-
ungs afslátt á fargjöldum til
námsmanna sem ferðast milli
Islands og Bandaríkjanna.
íslenzka ríkisstjórnin hefur
fyrir sitt leyti fallizt á þessa
beiðni flugfélagsins, en til þess
að hægt sé að taka þetta fyrir-
komudag upp verða opinber
stjórnarvöld beggja landa að
samþykkja þetta.
Þetta afsláttarfyrirkomulag
gildir nú fyrir námsmenn, sem
þurfa að ferðast rnilli íslands
og annarra Evrópulanda.
Ætlað er að regla þessi muni
geta gengið í gildi 4. nóvem-
ber n.k. Hún gildir fyrir alla
námsmenn undir þrítugsaldri
og maka og börn, en námsmenn
á förum til Evrópulanda mega
ekki vera eldri en 25 ára til að
njóta þessarra fríðinda.
Guðmundur Benediktsson: Sitjandi stúlka (tré).
(Á fyrstu sýningunni, sem Guðmundur tók þátt í)
vorum oft að snuddast kring-
um hann og fá að kíkja inn
á vinnustofuna hans. Hann
var ósköp umburðarlyndur
við okkur krakkana. En það
var dálítið einkennilegt, að
hann varð fyrst kennari okk-
ar eftir að við urðum full-
orðnir. Mikið þykir okkur
skemmtilegt, að Myndlistar-
skólinn skuli nú eiga heima
þarna.
— Þið hafið þá líka verið
nágrannar Einars Jónssonar.
Komuð þið ekki oft í Hnit-
björg?
— Nei, það var allt öðru-
vísi Einar var okkur mjög
fjarlægur. Við litum eigin-
lega á hann eins og munk,
eg held að við höfum meira
að segja kallað hann það.
Húsbyggingin orkaði líka á
okkur eins og klaustur. Svo
þegar Einar kom út, var
hann í stórum svörtum
frakka, og alltaf man maður
eftir stóra lyklinum, sem
hann hélt á og opnaði og lok-
aði hliðinu með. Ekki vog-
uðum við að fara inn í klaust
urgarðinn. Þó var Einar víst
góður maður, en feikilega
fáskiptinn og ómannblend-
inn. En það var gaman á
sumrin, þegar hópar útlendra
ferðamanna komu til að
skoða þetta dýrlega safn í
Hnitbjörgum. Manni fannst
oftast að það væri eiginlega
eingöngu útlendingar, sem
kæmu að skoða safn Einars.
Það ættu fleiri að gera sér
það ómak. G. B.
í : ‘ ‘ li ‘1 ÍI ‘‘i' ti ‘Í * ‘ • í «' ít'Ptif íx*i. h H‘ iiÁ ii, j 5Í' '. 1 “ ' |,T 'U'I»•“!' .rji Sjtjjj, r ' t 1 : i rf 'i ' ' < ’
i:iÍí:ilí:lfTflllÍ}|;iÍIÍSÍál;*ínl:í:
1
A
U
r
X
J%’
1) — „Komdu Zomat,“ Tarzan.“
öskraði konunur frumskóg- 2) — Nótin hvíldi yfir
anna. „Við skulum refsa Zimba. Wölu dreymdi brúð-
þeim manni, sem kallar sig kaup sitt.
3) — En hún vissi ekki að
ráðgert var samsæri gegn
henni. „Wala skal ekki gift-
ast utanaðkomandi manni,“
öskraði Wogg, æðsti prestur-
inn. „Tunglguðinn krefst
þess, að Tarzán verði fórn-
að“.