Vísir - 11.01.1962, Síða 15

V I S I R
15
Fimmtudagur 11. jan. 1962
— Hvað er að frétta af —
ungfrú King? spurði Steve
hikandi.
— Allt gott — núna. Hún
hefur upplifað óskemmtilegt
atvik, en nú gengur ekkert
að henni, ég fullvissa yður
um það, sagði Parnell. — For
eldrar hennar eru á leiðinni
heim núna og koma um mið-
nætti. Hvort viljið þér heldur
tala við ungfrú King áður en
þau koma, eða á eftir?
— Ég vil hitta hana undir-
eins og hægt er, sagði Steve.
— Er ekkert að henni — er
það satt? Hún hafði þá ekki
— Sannleikurinn er sá, að
maður sem heitir Whitehead
var í húsinu allan tímann,
sagði Collard. — Hann faldi
sig uppi á lofti. . . Bros Col-
lards varð dálítið skömmustu
legt. — Ég var þar uppi sjálf-
ur, en hann hafði falið sig
svo vel að ég fann hann ekki.
Það var mér að kenna. Hann
kom skömmu á eftir yður í
glerkvöldi, brauzt inn meðan
þér og ungfrú King sátuð í
stofunni og var þama þangað
til núna áðan.
— Getið þér sagt mér hvers
vegna hann gerði allt þetta?
Og hvers vegna hann drap
Jack Morgan? Parnell gat
ekki enn áttað sig á þessu.
Það hefur komið á daginn
að hann var í Hotel Regal í
gær, sagði Collard. — Hann
var á sínum tíma alræmdur
glæpamaður og fékkst aðal-
lega við innbrot. Enginn lás
stóðst hann. Við vitum núna
að hann brauzt inn i gistihús-
herbergið, og erum að reyna
að gera okkur hugmynd um
hvernig í öllu þessu liggur.
Við vitum ekki enn með vissu
hvaða hvatir hann hefur haft
til glæpanna. En þér skuluð fá
að vita það seinna. Ef þér
viljið hitta ungfrú King áður
en foreldrar hennar koma
heim, er bezt að þér farið
strax, hélt Collard áfram. —
Ég skal láta aka yður til
Chesterton Avenue nr. 23.
— Ég vil komast sem fyrst
sagði Steve.
Honum fannst eins og hann
væri að koma heim. Honum
fannst hann þekkja götuna
svo vel, þó dimmt væri orðið.
Tveir bílar stóðu fyrir utan
húsið. Og tíu-tólf menn voru
þar á vakki. Tveir einkennis-
búnir lögreglumenn héldu
vörð við útidyrnar, og þeir
báru höndina upp að húfunni
48
þegar Steve kom út úr lög-
reglubílnum.
— Allt í lagi, sir?
—í Jú, þökk fyrir.
Steve gekk upp að dyrun-
um en hann þurfti ekki að
hringja. Hurðin opnaðist áð-
ur en hann kom upp á dyra-
pallinn, og Steve hélt að
þarna væri Sue komin. En
þetta var kona, sem hann
hafði aldrei séð áður, kringlu-
leit kona. Og bak við hana
stóð maður, sem hann rámaði
í að hafa séð. Einmitt þegar
hann var að fara héðan í dag.
— Já, Susie mín, þetta er
ameríkanski vinurinn þinn!
kallaði frú Harrison. — Ég
vissi að hann mundi ekki láta
þig bíða lengi.
Hún tók báðum höndunum
um höndina á Steve og dró
hann svo nærri sér að hann
varð hræddur um að hún Wtl-
aði að faðma sig. En í stað-
inn hvíslaði hún: — Þetta
hefur reynt hræðilega mikið
á hana. Þér megið ekki verða
hissa þó að þyrmi yfir hana
þegar hún sér yður. En hún
jafnar sig fljótlega. Maðurinn
minn og ég erum hérna henni
til skemmtunar þangað til for
eldrar hennar koma. Það er
maðurinn minn sem bjargaði
henni, — vitið þér það? Ef
hann hefði ekki verið eins at-
hugull og hann er, hefði
margt getað skeð, og ég get
sagt yður, að lögreglan við-
urkennir þetta. Er það ekki
rétt, Bert?
— Jú, rétt er rétt, sagði
Harrison. — Þeir játuðu mis-
tökin sín. Hann heilsaði Steve
með handabandi og gaf hon-
um svo olnbogaskot: — Hún
er í eldhúsinu, lasm!
Steve gekk hægt að eldhús
dyrunum.
Ljós var í eldhúsinu, en
hann gat ekki séð Susan fyrst
í stað. En loks sá hann í bak-
ið á henni, þar sem hún stóð
við uppþvottarborðið. Hún
var með plastsvuntu. Hárið
var úfið. Augun gljáandi og
honum sýndist hún vera afar
þreytuleg. En augun ljómuðu
þegar hún sá hann, og hún
lyfti upp höndunum, eins og
hún væri að biðja hann um
að faðma sig.
— Sæl, Sue, sagði hann og
kom hægt nær henni.
— Sæll, sagði Sue í hálf-
um hljóðum.
— Og nú er allt komið í
lag, góða.
— Já, að svo miklu leyti
sem það er hægt, sagði Susan.
— Já, að svo miklu leyti
sem það er hægt, endurtók
hann. — Hve mikið veizt þú
eiginlega, Sue?
Nú var hann kominn nógu
nærri henni til að geta faðm-
að hana, og hann þráði að
gera það, en gerði það þó
ekki. Hann stóð kyrr og
starði í augun á henni.
Hún sagði: — Ég veit að-
eins það, að þetta stafaði eitt
hvað af styrkgreiðslu ofurst-
ans til frú Whitehead.
— Við fréttum það betur
seinna, sagði Steve — Ekki
svo að skilja að það skipti
nokkru máli núna . . . Hann
tók um hendur hennar. —
Sue, skelfing er langt síðan
ég sá þig seinast.
— Já, það segirðu satt.
— Hefur þér fundist það
líkali u H h
— Það hefur verið hræði-
legt.
— Nú er ég kominn til
baka, Sue.
— Já.
— Sue, það er brjálæði, en
ég . . . _
Og áður en hún vissi voru
þau í faðmlögum, og Susan
grét og Steve féll tár í aug-
un er hann fann hve ákaft
Susan þrýsti sér að honum.
Hann vissi að Harrison stóð
í dyrunum, en hirti ekki um
það. Þetta hafði verið eins og
eilífð. Nú vissi hann að þau
voru að byrja nýja eilífð.
Saman.
Þau höfðu sagt sömu orð-
in upp aftur og aftur, en þó
voru þau alltaf eins og ný.
Steve ætlaði að byrja þau
enn einu sinni þegar þau
heyrðu umgang fyrir utan.
Frú Harrison, sem sat í litlu
stofunni, fyrir opnum dyrum,
stóð upp og kallaði: — Nú
held ég að foreldrar þínir séu
að koma, Susan! Ég skal
opna fyrir þeim.
— Sue. Þú hefur gleymt
að segja mér hvernig foreldr-
ar þínir eru.
Það birti yfir andlitinu á
henni.
— Þau eru yndisleg, sagði
hún, og þau verða stórhrifin
af þér j Þú þarft engu að
kvíða, þeim þyltir jafn vænt
um þig, með tímanum, og
þeim þykir um mig. Hver
getur annað en elskað þig?
gep áróðrl
í Guinea, Vestur-Afríku,
voru nýlega sett lög, sem
miða að því að koma i veg
fyrir alla ..áróðursstarfsemi
erlendra sendiráða — og er
það opinbert leyndarmál, að
lögin voru sett vegna áróðurs
starfsemi kommúnistaríkj-
anna.
I lögunum er ákvæði, sem
leggur bann við allri dreif-
ingu áróðurs, og ekki vekur
minni athygli, að í lögunum
er ákvæði, sem lcggur bann
við að þiggja boð um heim-
sókn er að ræða, eða vináttu-
og kynningarheimsóknir o.s.
frv. — nema fyrir hendi sé
leyfi utanríkisráðuneytisins.
Það er orðað svo í fréttum
frá Conakrv, að þannig hafi
verið lokaðar fyrir kommún-
istaríkjunum í Austur-Evr-
ópuríkjunum leiðimar að bæj
ardyrum almennings í land-
inu. Það er nefnilega ekkert
launungarmál, að þessi á-
kvæði og fleiri eru til komin,
vegna áforma kommúnista.
Flokkur Sekou Touré for-
seta kom saman til fundar
milli jóla og nýárs og voru
þar samþykktar margar til-
lögur um lagabreytingar til
þess að treysta tök forsetans
og flokksins á öllum sviðum
þjóðlífsins. Flokkurinn er
hinn eini í landinu og öllu
ráðandi. Með tillögum flokks-
fundarins er miðað að því að
hefta starfsemi þeirra, sem
hafa orðið fyrir mestum á-
hrifum frá kommúnistum,
kennurum, menntamönnum,
stúdentum og jafnvel kaup-
sýslumönnum, en kommún-
istar hafa lagt sérstaka rækt
við að efla áhrif sín meðal
þessa fólks — í þeim tilgangi
að koma á kommúnistaríki í
landinu. Flokksfundurinn
hvatti til líflátshegningar
þeirra, sem sekir væru fundn-
ir um samsæri gegn forsetan-
um og landinu. Ekki er vitað
með vissu hve margir verða
skotnir, segir í frétt frá Con-
akry, sennilega 15—20, flest-
ir kennarar.
k v i s r
•Já, þetta er fjársjóðaeyja. Það var ég sem teiknaði
kortið og það er ég sem er fjársjóðurinn.
Getum við ekki kallað það eitthvað annað en rauða
hunda. Einkaritarinn minn var nefnilega með rauða
lmnda fyrir einni viku.