Vísir - 14.03.1962, Blaðsíða 7

Þriðjudagurinn 13. marz 1962.
VISIR
að líta á
mu
glNNI og hálfri mínútu áður
en ég skyldi sendur af stað
gerði ég ýmsar hreyfingar til
að .reyna hvort ég væri ekki
Iíkamlega vel undir allt búínn.
Síðan lagði ég vinstri hönd á
öryggislokuna.
35 sekúndum áður en skotið
skyldi ríða af, féil rafmagns-
Iínan niður, en frá henni hafði
geimhylkið fengið rafmagn
að þessu. Um leið dróst
sjónpipan inn. Nú var stundin
kornin.
Ég heyrði í heyrnartækjun-
að verið var að telja síð-
sekúndurnar, tölurnar
komu aftur á bak, tíu - níu -
átta - sjö - og ég tók .þátt í
eftirvæntingu fólksins.
Loks komum við að tölunni
núll. Það kviknaði á hreyflun-
Ég fann að þeir lyftu eld-
flauginni örlítið. Hylkið titraði
meðan kviknaði á þeim og ég
heyrði drunurnar í þeim.
Meðan hreyflarnir voru að
ná fullum þrýstingi hélzt eld-
flaugin niður við skotpallinn.
Síðan losnuðu höldurnar frá og
ég fann að við lögðum af stað.
4
ÉG hafði ímyndað mér að
maður færi hægt af stað,
og í húsaiyftu. Þar hafði
fyrir mér. Það var
ekkert líkt því að vera í lyftu,
heldur þeysti maður óstjórn-
lega og kastaðist fram á við
upp í loftið.
A1 Shepard og é^ fórum að
tala saman gegnum talstöðina
um hvernig þetta gengi. Þetta
var fyrsta þrep eldflaugarinnar
það stærsta.
Allt var undir því komið að
þetta fyrsta þrep verkaði fuli-
kofnlega rétt. Mikiil vandi ligg-
og í því að eldfiaugin verð-
ur fljótlega að sveigja til norð-
austurs, ef hún á að komast
inn í rétta braut kringum jörð-
ina.
Tvær fyrstu sekúndurnar
flýgur Atlas-eldflaugin beint
upp. Á næstu 13 sekúndum
taka sjálfstýritækin til við að
sveigja hana á rétta braut. Ég
fapn hreyfinguna og sá hana
einnig gegnum gluggann í
speglinum.
Ég sagði gegnum talstöðina
að eldflaugin hristist nokkuð
og kastaðist til í fyrstunni, en
við því höfðum við búizt. Ég
var heldur ekkert að kvarta,
aðeins að segja þeim frá þessu.
Mér var þó sagt síðar. að ég
hafi verið skjálfraddaður
4
JpYRSTA þrepinu lauk slysa-
laust. Ég setti tímaklukk-
á úlnliðnum af stað 20
sekúndum eftir að skotið re;ð
af og síðan fór ég að iesa á
ýmsa mæla, svo sem loftbrvst-
ing í hylkinu, súrefni oe elds-
neyti og rafhlöðumælinn Allt
virtist í stakasta lagi.
AI Shepard kom inn á tal-
stöðinni og sagði mér að mæ'i-
tæki sýndu að eldflaugin væri
á réttri braut.
Það var hleypt af öðru þrap-
inu þegar ég kom inn í það
sem kallað er „Háa Q-svæðið“.
Á því mátti búast við mestum
þrýstingi og núningi frá and-
rúmsloftinu þegar mesta hraða
væri náð. Þar reynir mjög á
tækin.
Við komum inn í þetta svæði
eftir 45 sekúndur og það stóð
yfir í 30 sekúndur.
. Hét • varð titringurinn mest-
ur. Ég bjóst ekki við neinum
vandræðum, en við vissum að
hér mátti aðeins reyna á tæk-
in að vissu marki. Hér lauk
einni Mercury-tilrauninni með
tómu geimhylki af því að
áreynslan varð of mikil.
Nú höfðu verið gerðar breyt-
ingar á tækjunum til að bæta
úr því sem þá misheppnaðist.
Þó vissi ég, að ef þessi titring-
ur yrði of mikill myndu sjálf-
virk tæki leysa hylkið frá eld-
flauginni og þar með væri för-
inni lokið.
Ég sá að viðnámsþungi minn
var orðinn sexfaldur líkams-
þungi. Ég streyttist gegn hon-
um til þess að athuga, hvort
allt væri ekki í lagi og það
var allt í lagi.
4
N° kveiktum við í þriðja
þrepinu þegar fyrri þrepin
tvö höfðu brunnið út og fallið
aftan af hylkinu. Nú vorum við
komnir út úr andrúmsloftinu
og höfðum náð svo miklum
hraða að nú þurfti aðeins svo-
lítinn kraft til viðbótar frá
fasta hylkinu svo að ég kæm-
ist á braut kringum jörðina.
Þótt ég væri kominn á gífur-
legan hraða, varð ég hans lítið
var af því ég hafði ekkert fyrir
utan til að bera mig saman
við.
Ég tók vinstri hendina aðeins
einu sinni af öryggislokunni og
það var þegar að því kom að
litli jafnvægisturninn ofan á
hylkinu skyldi losna frá því.
Ég þurfti 900 punda þunga
hans nú ekki lengur við til jafn
vægis og hann myndi aðeins
'eyða til ónýtis eldsneyti sem
ég þurfti til að komast á braut-
ina. Ég var tilbúinn að grípa
í gikkinn til að losa turninn
frá, en ég þurfti þess ekki.
Sjálfstýritækin sáu fyrir því á
réttum tíma og ég sá turninn
skjótast burt við eldblossa og
reyk. Ég fann aðeins kipp, þeg-
ar hann losnaði og ég sá hann
fjarlægjast. Nú var viðnáms-
þungi minn aðeins 1 y2 faldur.
Fjórða þrepið verkaði hárrétt
og ég var kominn á braut um-
hverfis jörðina. Þegar þessi síð-
asta eldflgug var brunnin út
fann ég enn kipp ,er hvellhett-
,. ,Ffamh. á 10. síðu.
.UliíVM - >
Þannig sat Glenn i geimfarinu
og beið úrslitastundarinnar.
John Glenn, geimfari, lýsir þvi hér sjálfur, hvernig honum leib i
hylkinu, meðan verið var að skjóta honum á ioft, og útsýninu, ér
hann sveif á nokkrum minútum yfir At antshafið — Önnur grein

Þessi sérkennilega tnynd var tekin á Kanaveralhöfða, þegar John Glenn var skotið á Ioft. Á myndinni sést röð eldflauga-
tuma á höfðanum.