Tölvumál - 01.12.1986, Blaðsíða 7

Að einu leiti verður undirritaður þó að lýsa
vonbrigðum sinum. Þegar kemur að hinu faglegu og
fagpólitisku hlið tölvumálanna hefur ekki mikið
áunnist. Að visu hafa TÖLVUMÁL fegnið aðsendar
þrjár ágætar greinar um upplýsingamál og
tæknileg mál, en um almenna umræðu er ekki að
ræða. i þessu blaði birtist til dæmis hin
siðasta i röð þriggja greina, sem undirritaður
skrifaði um upplýsingamál i ljósi nýrrar tækni.
Greinarnar eru langt i frá að vera lofsöngur um
vinnubrögð manna i þessum málaflokki hér á landi.
Þrátt fyrir það hafa þær ekki kallað á andsvör
eða umræðu.
Ef til vill hafa menn verið önnum kafnir við
störf sin og ekki haft tima til ritstarfa.
Upplýsingar um að i fyrra hafi verið fluttur inn
tölvubúnaður fyrir einn miljarð króna benda til
þess að margt sé að gerast i tölvumálunum.
Þvi hefur verið haldið fram að fjöldi þeirra
íslendinga, sem vinna við framleiðslu hugbúnaðar
sé ekki undir 500 manns. Þá eru ótaldir þeir sem
sjá um að keyra tölvurnar, gera við þær, og selja
tæki til notenda og halda við kerfum hjá
notendum. Ekki má heldur gleyma öllum þeim
rekstrarvörum, sem tölvurnar nota. Seguldiskl-
ingar, segulbönd, borð, stólar, litabönd i
prentara og skápar, að ógleymdum hundruðum tonna
af pappir. Þá er ekki allt talið.
Enginn veit hversu margir islendingar vinna við
þessi tæki. Við tölvubúnað SKÝRR einan eru
tengdir 800 - 900 skjáir. Þegar bankakerfið,
opinberir aðilar með sértölvur, stór einka-
fyrirtæki og smá eru talin með eru tæplega færri
en 6 þúsund manns sem sitja við þessi tæki á degi
hverjum.
Svona má lengi telja. Endingartimi tölvutækja er
svo skammur að vafasamt er að lita á kaup
tölvubúnaðar sem fjárfestingu. Þau ber i
alflestum tilfellum að flokka sem kostnað. Sá sem
þessa grein ritar telur varlegt að áætla að
kostnaður við rekstur og viðhald tölvukerfa okkar
íslendinga sé lægri en 3 miljarðir króna á ári.
5