Vísir - 03.08.1962, Blaðsíða 15

Föstudagur 3. ágúst 1962.
VISIR
SAKAMÁLASAGA
V
EFTIR CHARLES WILLIAMS
ná í peningana, gerð í örvænt-
ingu.
— En afhverju skutuð þér
hana til bana? Eða finnst yður
kannske, að það hafi verið hægt
að gera án þess að hafa nokkra
sérstæða ástæðu til þess?
— Ég skaut hana til bana
vegna þess, að hún vogaði sér
inn á mitt heimili. Hún hefur
ekki verið í neinum vafa um,
að ég mundi gera það, ef ég
fengi tækifæri til þess, en hún
bjóst sem sagt ekki við að ég
yrði heima.
— En af hverju kveiktuð þér
f húsinu?
'— Afi minn átti þetta hús
og þar næst faðir minn — og
nú var það mitt — og ég er ein
eftir í ættinni. Ég hefi rétt til
þess að gera við mína eign hvað
sem ég vil.
— En vátryggingafélagið?
— Það kemst hjá að borga,
þvl að það verður enginn til
þess að taka við peningunum.
Og þetta var vitanlega lauk-
rétt hjá henni, því að Madelon
Butler var ekki lengur til.
Ég hafði líka rétt fyrir mér,
fannst mér — en ég gat ekki
skyggnzt inn í framtíðina?
13. kapituli.
Það voru um 20 kílómetrar
til flugvallarins og þött ég væri
dálítið hressari eftir drykkinn
náðu þau áhrif skammt, og ég
var dasaður og illa haldinn af
svefn- og matarleysi. Samt ók
ég hart, enda nær engin umferð.
Ég ók inn á bílastæðið sem var
varðmannslaust blánóttina. Áð-
ur en ég fór út úr bílnum þurk-
aði ég vandlega af öllu, sem ég
hafði snert. Ég lét lykilinn vera
í skránni og þurrkaði vandlega
at handfanginu, þegar ég fór.
Það mundi enginn ætla, að
þetta væri bílinn sem við Made-
lon höfðum ekið í og þar sem
lykillinn stóð i mundi bílnum
vafalaust fljótlega verða stolið,
og þá var ekki að vita hvar
hann fyndist að lokum.
Ég gekk inn í veitingastofuna
sem var opin alla nóttina náði
mér í balað og fékk kaffi og
brauð og gætti þess að fram-
reiðslustúlkan sæi ekki framan
í mig. Ég leit á fyrirsögn með
stóru letri í blaðinu:
Tvísýnt um líf lögrégluþjónsins.
Hann var þá ekki dauður —
en, — það voru nokkrar klukku
stundir' liðnar frá því blaðið var
prentað. —
Og það mynd af Madelon í
blaðinu. Og. í blaðinu gat að lesa
eftirfarandi:
Carl L. Madden lögreglu-
þjónn í Vale-sýslu liggur enn
meðvitundarlaus í sjúkrahús-
inu í Mount Temple, eftir að
hann var sleginn niður hrotta
lega af ókunnum árásar-
manni i gærkvöldi. Madden
var einn þeirra, sem voru á
verði í grennd við hús hins
myrta bankastjóra J. N. Butl-
ers.
Eldur kviknað í húsinu um
svipað leyti og árásin átti
sér stað og vegna eldsvooans
fannst Madden ekki fyri> en
klukkustund eftir að ársin
var gerð, — Lögreglan var
fyrst kvödd á vettvang af ná-
býlingum, sem töldu sig
hafa heyrt hleypt af skoti í
húsinu og lögreglubíll var
sendur á vettvang. Þegar lög
reglubíllinn var kominn inn í
húsagarðinn sáu lögregluþjón
arnir þegar, að kjallarinn var
alelda.
Var nú elökkviliðinu gert
atvart, en þegar það kom á
vettvang hafði eldurinn náð
slíkri útbreiðslu, að hann
varð ekki slökktur og brann
húsið til kaldra kola.
Félagar Maddens söknuðu
hans nú, en þeir vissu, að
hann hafði verið við húsið,
og í svip héldu þeir, að hann
hefði farið inn í húsið og
brúnnið inni. Tveir menn
gerðu árangurslausa tilraun
til þess að komast inn í það,
en eldhafið var svo mikið, að
þeir urðu að snúa aftur þeg-
ar, en svo fannst Madden
keflaður og handjárnaður —
með sínum eigin handjárn-
um. Honum var þegar ekið
til sjúkrahússins og að skoð-
un lokinni sagði læknirinn,
að hann væri höfuðkúpubrot-
inn og hefði fengið alvarleg-
an heilahristing.
Að því er virðist var kom-
ið aftan að honum og hann
barinn niður sem einhverjum
hörðum hlut og gera verður
ráð fyrir, að sá sem það gerði
hafi verið stór maður vexti
og haft krafta í kögglum. En
menn eru einnig sannfærðir
um, að frú Butler sé flækt í
málið, og hennar er leitað á-
fram. Eins og kunnugt er, hef
ur lögreglan leitað hennar
vegna gruns um, að hún hafi
verið viðriðin morðið á manni
sínum.
Öllum vegum sem liggja að
og frá Mount Temple, var
þegar lokað -nokkrum mínút-
um eftir að eldsins varð vart.
Eru litlar líkur á, að frú Butl-
er hafi komizt undan áður en
komið var fyrir vegatálmun-
um . .
Framreiðslustúlkan kom með
kaffið mitt og gægðist til þess
að horfa á myndina af Madelon.
— Hún er lagleg, sagði hún.
— Hver?
— Frú Butler. Hún drap mann
inn sinn og kastaði honum í
gamlan brunn, — hvers vegna
veit enginn. Hver er yðar skoð-
un?
— Kannske hann hafi hrotið?
— Nei, heyrið þér nú, — það
nær engri átt, en ég get sagt yð-
ur það, að ég þekki þernu, sem
veit með vissu hver ástæðan var
— honum var ekki að treysta
fremur en öðrum karlmönnum.
— Jæja,. jæja, hann tók þá
fram hjá henni, og það er nú
það, en ég þarf að fá meira kaffi
og meira brauð, og ég bið yð-
ur að hafa hraðan á.
Og svo las ég áfram:
Enn sem komið er hafa
menn ekki látið í ljós neinar
skoðanir um eldsupptök. I
dag stendur bara reykháfur-
T
A
R
Z
A
Eftir dauða Zatars snéri Tarzan |
sér að hinum ógurlega Sorro, tók
hann upp og hengdi i næsta tré.
Áhorfendur fylgdust með fullir að-
dáunar og þakklætis.
Þeim stafaði ekki lengur hætta
af Mongólunum.
Barnasagan
Kalli
og
eldurinn
Tommi dró stýrimann með sér
inn í skúmaskotið og reyndi að
útskýra fyrir honum að hann ætti
ekki sök á eldinum. „Herbergi fullt
af petroleum, stráþak og maður
með eld“, „það er ekki hægt að
komast hjá bruna.“ Stýrimaðurinn
samþykkti það. „Já“, sagði hann,
„ég var líka búinn að segja Kalla
að það þyrfti að slökkva eldinn".
„Það var ekki hægt, þvi þá væri
húsið Slapsky fallið, eldurinn verð
ur að loga. Leitum að Kalla".
„Við skulum láta það vera dreng
ur minn, hann er í slæmu skapi,
vegna þess að furstinn er horfinn.
Hann segir að nú verði bylting.
Við verðum að finna furstann“.
\5
Eftir það sem læknirinn sagði
um líðan þína, þá held ég að ég
hætti bara að prjóna þessa peysu
á þig.
inn og brot úr vegg af húsi,
sem allt frá 1890 hefur dreg-
ið að sér athygli manna
vegna legu sinnar og sérkenni
leika.
Ekki hefur tekizt að leysa
þá gátu, hvers vegna ekki
hafði verið hleypt af skoti úr
skammbyssu Maddens, en
hún fannst í garðinum. Það er
vörður hjá honum dag og
nótt, því að komi hann til
meðvitundar er von um, að
hann geti lýst árásarmannin-
um, því að hann kann að
hafa séð til hans fyrir árás-
ina.
Leitað hefur verið að frú
Butler frá því líkið af manni
hennar fannst í uppþornuð-
um brunni á lóð sumarbú-
staðar hjónanna við Crystal
Springs Lake.Æm 30 km aust
ur af bænum. Það voru smá-
strákar, sem komu lögregl-
unni á sporið fyrir einum sól-
arhring. Þar með var leitinni
að Butler hætt, en hans hafði
verið leitað frá 8. júní, er
hann hvarf með 120.000 doll-
ara af fé bankans.
Peningarnir eru enn ó-
fundnir.
Ég braut saman blaðið og ég
tók varla eftir framreiðslustúlk-
unni, er hún kom aftur með
meira brauð og meira af heitu
kaffi.
Lögregluþjónninn hafði verið
á lífi er blaðið fór í pressuna.
Það var staðreynd — og auð-
vitað mundi hann lifa þetta af
Hann var ungur og sterkur og
hvað þýddi að hafa lögreglu-
þjóna, sem ekki þoldu það að
fá vel úti látið högg í hausinn.
Ég verð að játa, að ég hafði
ekki áhyggjur af líðan lögreglu-
þjónsins, nema ef hann dræpist,,
því að þá gæti ég aldrei verið'
öruggur.
Og vitanlega hefði ég aldrei
farið út í þetta, ef mig hefði
grunað að ég kynni að verða
manns bani — svo mikið freist-
! uðu peningarnir mín ekki, þótt
þetta væri álitleg upphæð. Það
hlaut að vera eins og að lenda
i fúafeni eða aurbleytu, sem ó-
gerlegt var að komast upp úr,
að lenda í slíku.
Ég hugsaði um það af nokkr-í
um beiskleika hve auðvelt þetta i
hafði allt verið í byrjun. Hlut-
verk mitt var að leita að pen-
ingum í auðu húsi og annað
ekki. Fyndi ég peningana yrði
ég ríkur — fyndi ég þá ekki
yrði tveggja daga erfiði á glæ
kastað. Það var allt og sumt —
og engu til kostaö. Ég hafði