Vísir - 17.08.1962, Blaðsíða 4

4
V'ISIR
Föstudasur 17. áeúst 19fi2.

■9BBBÍMSna|B0naBKðfeKOMD
Ungur Manar-búi

Meðal erlendra gesta,
sem gist haf a land okkar
að undanförnu er Chris-
topher Norris frá eynni
Mön á írlandshafi, en
hann stundar nám í St.
Catherine’s College,
Cambridge-háskóla Bret
landi. Hann kom hingað
18. júlí og hefur ferðazt
um landið ásamt einum
námsfélaga sinna í Cam-
bridge.
Norris kom í heimsókn í rit-
stjórnarskrifstofur VIsis í gær
og spurði ég hann um tildrögin
til íslandsfarar hans og var svar
hans á þessa leið:
víkingaferðir
og landafundir.
— Það á sér nokkuð langan
aðdraganda, þvl að áhugi minn
fyrir fslandi vaknaði snemma,
við lestur bóka um víkingaferð-
ir og iandafundi. Norrænir vík-
ingar herjuðu á Mön og höfðú
þar bækistöðvar. Á þá tirha
minna mörg örnefni, svo sem
Tynwalla (Þingvellir), Snaefell
(Snæfell) og Laxey (nafnið er
þannig ritað á Mön). Hið sameig
iniega með þinghaldi til forna á
Mön og Islandi dró snemma að
sér athygli mína og ég fór að
lesa íslendingasögur I enskum
þýðingum og á siðari árum óx
með mér áhuginn, að kynnast fs
landi nútfmans.
Fornar þingvenjur.
— Ég hefi lesið um, að sum-
ar fornar þingvenjur séu enn I
heiðri haldnar á Mön.
— Mön er sem kunnugt er
hluti hins Sameinaða brezka kon
ungsríkis eða „United Kingdom
of Great Britain and Northern
Ireland", en hefur sitt eigið
þing. Eftir að Manarþing hefur
afgreitt lög og sent til Lundúna
til konunglegrar undirritunar
, verður hátíðleg, hefðbundin full-
gildingarathöfn fram að fara á
Tynwald eða Tynwald Hill (þing
hóli) og þar eru lögin lesin á
Manar-máli (Manx-máli), máli
Manar, sem ekki er lengur tal-
mál eyjaskeggja, þótt nokkrir
menn geti enn talað það. Þetta
er gert á Tynwald Day eða þing-
valla-degi, sem er 5. júlí ár
hvert. . ,
Fornar minjar.
— Viljið þér segja nokkur orð
um hinar merku minjar, sem
fundizt hafa á Mön, frá Víkinga-
tímanum?
— Merkar fornleifar hafa
fundizt á Mön, eins og þeir sem
gista eyna geta sannfært sig um,
er þeir skoða hið fræga Manx
Museum, m.a. frá þeim tlma, er
norrænir vlkingar herjuðu þar
og settust að á 9. öld, eða er það
tíðkaðist að látnir vikingjahöfð-
ingjar voru lagðir til hinstu
hvílu I víkingaskipum, I herklæð
um, með vopn við hlið, og margt
góðra gripa, og haugur opinn yf-
ir. Tveir haugar með víkinga-
skipum I hafa fundizt á eynni og
alls um tuttugu slíkir greftrunar
staðir heiðinna manna. í safninu
er margt merkra muna, sem
fundizt hafa, og þar er eftirlík-
ing af Gaukstaðaskipinu, sem
fannst I Noregi 1880. Var eftir-
líkingin gerð fyrir framtak sam-
taka, sem I eru vinir safnsins
(Friends of The Manx Museum).
Þetta safn skoða allir ferðamenn
sem til eyjarinnar koma og Man
arbúar eru þar síðir gestir. Þeir
þekkja sína sögu eins og íslend-
ingar og eru stoltir af henni.
Mön og nútíminn.
— Vinsamlegast segið okkur
eitthvað frekara um eyna — og
nútímalíf þar.
— Mön er a miðju frlands-
hafi, tignarleg og fögur að allra
dómi. Víða getur að líta nakin
klettabelti við sjó frammi og
mergð er þar af víkum og vog-
um, en einnig eru fell gróin upp
'á koll, gróðursæld n^ikil, enda
loftslag milt og festir sjaldan
snjó. Eyjarskeggjar stunda land-
búnað og garðrækt og stunda
sjó og margir hafa atvinnu við
móttöku ferðamanna, þvl að eyj-
C. Morris.
an hefur á síðari tímum orðið
einn eftirsóttasti sumardvalar-
staður fólks frá Bretlandi og víð
ar að. Margt fólk, sem þætt er
störfum, og býr við dágóð efni
sezt að til þess að eyða elliárun-
um. Samgönguskilyrði eru ágæt,
áætlunarferðir allt sumarið milli
eyjarinnar annars vegar, og
hafna I Skotlandi, Englandi, Wal
es, Eire og Norður-frlandi hins
vegar, og flugsamgöngur allt ár-
ið. Höfuðborgin er Douglas, íbú-
ar um 55.000, en ýmsir smábæir
njóta engu minni vinsælda, svo
sem Ramsay, Port Erin o. fl.,
að ógleymdri Laxey.
Tal okkar barst að sumarleyf-
isdvöl þeirra félaga hér og sagði
Norris m.a.:
ísland í augum
Manarbúans.
— Hún verður mér alltaf
eftirminnileg, ekki sfzt hve þjóð-
in er blátt áfram og vingjarnleg.
Fegurð landsins hefur hrifið mig
og mér fannst það víða hrika-
legra og naktara en ég bjóst við,
en ég kom líka á gróðursæla
staði, gisti á nútíma býli stutt
frá Selfossi og ég sá korngresið
bylgjast á ökrum á Egilsstöðum,
og sannfærðist þá um, að fjöi-
breyttari skilyrði eru hér á sviði
landbúnaðar en ég hafði haldið
I fyrstu. Við fórum norður til
Akureyrar og til Mývants og allt
til Fljótsdalshéraðs pg við ferð-
uðumst um Suðurland. Ég þarf
ekki að taka fram, að við fórum
til Þingvalla, þess fornhelga stað
ar. Hefði ég tækifæri til að læra
málið gæti ég vel hugsað mér að
eiga heima á íslandi.
Sú er ósk mín, að ég eigi
eftir að koma aftur og svo bið
ég að heilsa öllum, sem ég
kynntist, með þakklæti fyrir góð
kynni.
Þessi voru kveðjuorð hins |
unga Manar-búa og megi þær |
óskir hans rætast, að koma aft- Ö
ur til fsiands.
, í
er v/ð Christopher Norris
Frá Mön: Víða getur að líta nakin klettabelti við sjó frammi, en gróðursæld er víðast mikil á eynni.
A. Th,