Vísir - 27.08.1962, Blaðsíða 15

Mánudagur 27. ágúst 1962.
Y'lSIR
Saga eftir kvikmyndinni THE BLACK ORCHID
frá PARAMOUNT-kvikmyndafélaginu.
Jæja, nú þakka ég kærlega fyr-
ir blómið og held á brott. Þér
þurfið ekki að fylgja mér til
dyra...
•
Eldhúsið hjá Frank Valente
var stórt og bjart og útbúið eft-
ir nýjustu þægindum. Á sunnu-
dagsmorguninn var Mary önnum
kafin við að útbúa morgunverð-
inn, en Frank sat á eldhússtóln-
um og fægði skóna sína.
— Nei, heyrðu nú, pabbi,
sagði Mary, — ég burstaði
skóna þína áður en við fórum
í kirkjuna.
— Já, en það var fólk, sem
ruddist framhjá okkur inn í
sömu bekkjarröðina, það sté of-
an á tærnar á mér, sagði Frank
hlæjandi. Það er allt of þröngt
á milli bekkjanna.
Það er syndsamlegt að gagn-
rýna kirkjuna, sagði Mary al-
varleg. Hún var algjör mótsögn
föður síns, og tók allt mjög al-
varlega.
— Hver var að segja nokkuð
Ijótt um kirkjuna, svaraði Frank.
Það eru bara byggingafræðingar
°g byggingameistarar, sem spara
svona húsrýmið. — Jæja, en
komdu þá og fáðu þér að borða
pabbi.
Hann fór í skóna og gekk út
að glugganum. — Ég er alls ekki
svangur, sagði hann, — og þar
að auki ætla ég í smá ferð.
— Ætlar þú út? spurði' Mary
gremjulega. — Ertu buinn að
gleyma því að Noble kemur, og
við ætlum út að aka í nýja
bílnum hans.
— Það verður að bíða, þar til
síðar, góða mín, sagði Frank
fjarhuga.
— Það er innfluttur ítalskur
sportvagn, pabbi! Og Frank hló
hressilega. — Það er skrítið með
þennan tilvonandi eiginmann
þinn, elskan mín, og tilvonandi
tengdason minn, hann Noble,
sagði hann. — Hann er svo ótrú-
lega nýtízkulegur, en svo kaup-
ir hann samt bíl að heiman frá
gamla landinu.
• Mary var setzt við borðið og
var farin að borða. — Hvert ætl-
ar þú að fara? spurði hún litlu
síðar.
— O, ég ætla bara .... bara
smáferð.
— Svona út með það, pabbi!
Frank setti ermahnappana í
skyrtuna sína. — Sjáðu til,
Mery, það er . . . ég ætla . . . .
ég á við, að . . . þú manst eftir
ungu ekkjunni, henni Rose
Bianco, sem á heima við hlið-
Aðalhlutverk:
------------------------------------------------------------- 75
hætta að þykja vænt um föður — Hvað er þetta eiginlega?
sinn, þó að hún gifti sig.
Frank lagði hönd sína blíðlega
á axlir hennar. — Elskan mín,
sagði hann ástúðlega, hvers
vegna í ósköpunum ætti þér
ekki að þykja vænt um mig
lengur? Því máttu aldrei hætta,
og þú mátt heldur ekki halda
þessum svip á þér í allan dag,
því að þá eyðileggur þú sunnu-
daginn fyrir mér, Noble og líka
sjálfri þér. Vertu nú góð, gerðu
það!
> Rose Bianco
| Frank Valente
i Mary Valente
,'Guilia Gallo
i Almo Gallo
I Noble
i Ralphie
¦ Tony Bianco
Mr. Harmon
Sophia LorenJ
Anthony Quiniu
Ina Balin;
Nacmi Stevensj
Virginia Vincent)
Mark Richmanj
Jimmie Baird)
Jack Washburnj
Whit BissellJ
ina á Gallos-hjónunum? Dreng-
urinn hennar er á . . . á bæ uppi
í sveit, og hún hefur boðið mér
að koma með sér að heimsækja
drenginn.
Mary leit snögglega á hann,
— Hvers vegna í ósköpunum
gerðir þú það, pabbi?
— Vegna þess að hún er ó-
vanalega falleg og viðkunnan-
leg kona, og mér . . . mér fellur
vel við hana.
— Maðurinn hennar var í bófa
flokki, sagði Mary reiðilega.
— Má ég biðja þig að við-
hafa ekki þennan tón, svaraði
Frank ákveðinn, en iðraðist
þess, þegar hann sá gremjusvip-
inn á Mery.
— Geturðu nú ekki verið svo-
lítið glaðlegri á svo yndislegum
sunnudegi? sagði hann friðmæl-
andi.
Hún hristi áköf höfuðið.
— Hvernig viltu að ég líti út,
þegar ég fæ að vita, að faðir
minn umgengst slíka konu?
Frank gekk til hennar og
sagði hrærður? — Hvað gengur
eiginlega að þér, elsku barn? Má
ég ekki fara í smáferð með ungri
fallegri konu? Þú ert sjálf að því
kominn að gifta þig, og þá er
það bara ágætt, ef ég finn eirí-
hvern, sem ég get verið með,
þegar þú ert farin. Við tvö erum
búin að búa saman í öll þessi
ár. Nú finnst mér að við ættum i
spurði hann hlæjandi. — Er
þetta nýjasta gerðin af hand-
tözkum fyrir konur?
— Bíddu bara, þangað til við
förum að aka í honum, sagði
Nobel hreykinn.
— Ég get því miður ekki farið
með, sagði Frank. — Ég þarf aö
fara annað ,og þið viljið áreiðan
lega bara vera tvö, það veit ég.
Þegr Noble hafði kysst Mary
og heilsað henni, spurði hún:
- Segðu mér, ertu búinn að
Hann kyssti hana á ennið og finna íbúð í Atlantic City fyrir
gekk fram í forstofuna. Hann | okkur?
bjó sig undir að fara af stað, en
þegar hann kom að útidyrunum,
var Noble einmitt að stíga út
úr fallegum litlum sportbíl. —
Góðan dag, kallaði hann.
— Hvað finnst þér um viðundr-
— Ætlar þú að fara út? spurði
gleyma því að Noble ætlar að sýna
okkur nýja bílinn sinn?
án þess að segja orð, en hann j bæði að fara að fá eitthvað | Mary foður sin«» ertu búinn að
hélt áfram: imeira út úr l{finu.
— Þegar ég hugsa nánar um j Andlit Mary var orðið eld-
það, þá var það víst ég, sem rautt, þegar hún svaraði: — Já,
bauð sjálfum mér að fara þetta, I þetta hljómar allt fallega, en ég
j Mary. | vissi ekki, að dóttur ætti að
ið, tengdapabbi?
Frank gekk
að bílnum.
— Nei, enga, sem var nógu
góð fyrir væntanlega eiginkonu
mína. Ég hlýt að rekast á hana
von bráðar.
Hún kinkaði kolli. — En gæt-
um við ekki búið hérna hjá
pabba, þangað til þú finnur rétta
íbúð?
Hann leit undrandi á hana.
Að vera hérna í Fíladelfíu? Það
eru hundruðir húsa í Atlantic
City. Ég finn áreiðanlega eitt-
hvað, sem við getum fellt okkur
við, í þessari eða næstu viku.
Hann leit snögglega á Mary.
— Hvað er að, elskan mín?
spurði hann. — Þú ert svo hrygg
á svipinn, það er engin ástæða
til þess.
— Jæja, þú hugsar bara um
okkur tvö, Nobel, sagði hún
áköf. — En ég er líka að hugsa
um föður minn. Hvernig heldur
þú að fari fyrir honum, þegar
hann á að fara að búa hér einn?
Hvers vegna ættum við ekki að
geta búið hér svolítinn tíma eft-
ir að við höfum gift okkur?
— Nei, heyrðu nú! Hvernig eig
um við að búa hérna, og ég
hef verzlun mína {Atlantic City?
Það er óframkvæmanlegt, góða
mín.
— Jæja, andvarpaði hún þung-
Iega, — þá tölum við ekki frek-
ar um það.
Riðfrí stálhnífa-
pör V-þýzk fyrir
6 m. Verð aðeins
kr. 298.00
Verzlunin
m^. .~~ ..

i4|'
,MC/&K&M\A3mi\ 3S 3S-|3--'2QN3S,WIH 3SV3132 tiim noA«
¦SáNIM SNI1M0H 3H1 3AOflVd3TlV3 /ClNadÆTð 30I0A HS2IVH VinS
A
Sviplaus og hreyfingarlaus beið
apamaðurinn að „skrimslið" nálg-
aðist og tæki eftir honum.
"AW3N3 SIH M32H123AÖ
NVW-3<iV 3H1 '1N3W3A0W
nsnmir ,->omb v hiim
•aoi *9jMipiLfs "n}»« p»n«n *<i gwa
¦jrlLS-L-zC'
0«W
mm.
iNvzavi NO
Aaomai NSHrss^sn
/01 NV 01J31MV20
3ans>aa9Nvaisv
En skepnan snéri burt og hefur
eflaust enga lykt fundið af mann-
inum vegna vindáttarinnar
En núna var nýr óvinur kom-
inn til skjalanna sem ógnaði Tarz-
an, ókunn mannleg vera senrtulndi j
í leyni. ¦ *-«* j
Barnasagan
KALLI
og græni
páfa-
gaukur-
inn
Stýrimaðurinn tók öskjuna með
pillunum inn með sér og fór síðan
að velta vöngum yfir því, hvar
hann ætti að geyma þær. „Eldhús-
inu" hugsaði hann, „Tommi hefur
svo margar pillur og töflur að
1
jB ^H^3íJ[-'"'l
11 ivJni
11-70H
hann tekur ekkert eftir þvl og án
þeirra talar Jakob ekkert meira".
Hann la?ddist inn í eldhúsið og
geymdi pillurnar í hnetudós. Það
var ekki hægt að þekkja öskjurn-
ar í sundur. En einmitt rétt síðar
bjó Tommi til gulrótabúðing og I
honum vildi Kalli alltaf hafa mik-
ið krydd. Og það varð víst áreiðan
lega vel kryddað, því eftir fyrsta
bitann fór öll skipshöfnin að
hnerra og hósta og Kf.lli spurði
hvað f djöflinum væri nú komið í
biíðingínn.
„Þetta er ekki hans sök, skip-
stjóri. Þetta hljóta að vera töfl-
urnar sem ég setti í dós í eldhíis-
inu. Hann hlýtur að hafa tekið
þá dós í. misgripum.
i./ n , , . . i i '