Vísir - 27.08.1962, Blaðsíða 15

Mánudagur 27. ágúst 1962.
v 'ISIR
15
tUS-L-ZL'\\ \
-AW3N3 SIH M32H123A0
NVW-32V 3H1 '1N3W3A0W
nsnrnir '■>oinb v hiim
oWrö
^ iNvzayi no
430N0OA N3H1'33431
AOI NV 01 431MV20
320913 39NV21S V
/,/^ay5’A13AVI43WWI 36 3S13--2Qfcl3S’WIH 3SV3132 IIIM OOA*
'SáNIM 9NI1M0H 3H1 3A05V 4311V0 AlN344nS 30IOA HS2VH VIHS
Saga eftir kvikmyndinni THE BLACK ORCHID
frá PARAMOUNT-kvikmyndafélaginu.
Jæja, nú þakka ég kærlega fyr-
ir blómið og held á brott. Þér
þurfið ekki að fylgja mér til
dyra...
★
Eldhúsið hjá Frank Valente
var stórt og bjart og útbúið eft-
ir nýjustu þægindum. Á sunnu-
dagsmorguninn var Mary önnum
kafin við að útbúa morgunverð-
inn, en Frank sat á eldhússtóln-
um og fægði skóna sína.
— Nei, heyrðu nú, pabbi,
sagði Mary, — ég burstaði
skóna þína áður en við fórum
í kirkjuna.
— Já, en það var fólk, sem
ruddist framhjá okkur inn í
sömu bekkjarröðina, það sté of-
an á tærnar á mér, sagði Frank
hlæjandi. Það er allt of þröngt
á milli bekkjanna.
Það er syndsamlegt að gagn-
rýna kirkjuna, sagði Mary al-
varleg. Hún var algjör mótsögn
föður síns, og tók allt mjög al-
varlega.
ar þú að fara? spurði hún litlu
síðar.
— O, ég ætla bara .... bara
smáferð.
— Svona út með það, pabbi!
Frank setti ermahnappana í
skyrtuna sína. — Sjáðu til,
Mery, það er . . . ég ætla ....
ég á við, að . . . þú manst eftir
ungu ekkjunni, henni Rose
Bianco, sem á heima við hlið-
Aðalhlutverk:
i Rose Bianco
| Frank Valente
i Mary Valente
| Guilia Gallo
i Almo Gallo
| Noble
i Ralphie
| Tony Bianco
i Mr. Harmon
Sophia Loren
Anthony Quinn
Ina Balin
Nacmi Stevens
Virginia Vincent’
Mark Richman
Jimmie Baird!
Jack Washburn
Whit Bissell
ina á Gallos-hjónunum? Dreng-
urinn hennar er á . . . á bæ uppi
í sveit, og hún hefur boðið mér
að koma með sér að heimsækja
hélt áfram:
— Hver var að segja nokkuð ! dr^ginn;
Ijótt um kirkjuna, svaraði Frank.
Það eru bara byggingafræðingar
°g byggingameistarar, sem spara
svona húsrýmið. — Jæja, en
komdu þá og fáðu þér að borða
pabbi.
Hann fór í skóna og gekk út jMary'
að glugganum. — Ég er alls ekki'
svangur, sagði hann, — og þar
að auki ætla ég í smá ferð.
— Ætlar þú út? spurðí Mary
gremjulega. — Ertu búinn að
gleyma því að Noble kemur, og
við ætlum út að aka í nýja
bílnum hans.
— Það verður að bíða, þar til
síðar, góða mín, sagði Frank
fjarhuga.
— Það er innfluttur ítalskur
sportvagn, pabbi! Og Frank hló
hressilega. — Það er skrítið með
þennan tilvonandi eiginmann
þinn, elskan mín, og tilvonandi
tengdason minn, hann Noble,
sagði hann. — Hann er svo ótrú-
lega nýtízkulegur, en svo kaup-
ir hann samt bíl að heiman frá
gamla landinu.
•Mary var setzt við borðið og
var farin að borða. — Hvert ætl-
Mary leit snögglega á hann,
— Hvers vegna í ósköpunum
gerðir þú það, pabbi?
— Vegna þess að hún er ó-
vanalega falleg og viðkunnan-
leg kona, og mér . . . mér fellur
vel við hana.
— Maðurinn hennar var í bófa
flokki, sagði Mary reiðilega.
— Má ég biðja þig að við-
hafa ekki þennan tón, svaraði
Frank ákveðinn, en iðraðist
þess, þegar hann sá gremjusvip-
inn á Mery.
— Geturðu nú ekki verið svo-
lítið glaðlegri á svo yndislegum
sunnudegi? sagði hann friðmæl-
andi.
Hún hristi áköf höfuðið.
— Hvernig viltu að ég líti út,
þegar ég fæ að vita, að faðir
minn umgengst slíka konu?
Frank gekk til hennar og
sagði hrærður? — Hvað gengur
eiginlega að þér, elsku barn? Má |
ég ekki fara í smáferð með ungri
fallegri konu? Þú ert sjálf að því
kominn að gifta þig, og þá er
það bara ágætt, ef ég fir.n ein-
hvern, sem ég get verið með,
þegar þú ert farin. Við tvö erum
: búin að búa saman í öli þessi
ár. Nú finnst mér að við ættum
hætta að þykja vænt um föður
sinn, þó að hún gifti sig.
Frank lagði hönd sína blíðlega
á axlir hennar. — Elskan mín,
sagði hann ástúðlega, hvers
vegna í ósköpunum ætti þér
ekki að jiykja vænt um mig
lengur? Því máttu aldrei hætta,
og þú mátt heldur ekki halda
þessum svip á þér í allan dag,
því að þá eyðileggur þú sunnu-
daginn fyrir mér, Noble og líka
sjálfri þér. Vertu nú góð, gerðu
það!
Hann kyssti hana á ennið og
gekk fram í forstofuna. Hann
bjó sig undir að fara af stað, en
þegar hann kom að útidyrunum,
var Noble einmitt að stíga út
úr fallegum litlum sportbíl. —
Góðan dag, kallaði hann.
— Hvað finnst þér um viðundr-
án þess að segja orð, en hann j bæði að fara að fá eitthvað
meira út úr ljfinu.
— Þegar ég hugsa nánar um, Andlit Mary var orðið eld-
það, þá var það víst ég, sem rautt, þegar hún svaraði: — Já,
bauð sjálfum mér að fara þetta, ; þetta hljómar allt fallega, en ég
! vissi ekki, að dóttur ætti að!
— Ætlar þú að fara út? spurði
Mary föður sinn, ertu búinn að
gleyma því að Noble ætlar að sýna
okkur nýja bíiinn sinn?
ið, tengdapabbi?
Frank gekk að bílnum.
— Hvað er þetta eiginlega?
spurði hann hlæjandi. — Er
þetta nýjasta gerðin af hand-
tözkum fyrir konur?
— Bíddu bara, þangað til við
förum að aka i honum, sagði
Nobel hreykinn.
— Ég get því miður ekki farið
með, sagði Frank. — Ég þarf að
fara annað ,og þið viljið áreiðan
lega bara vera tvö, það veit ég.
Þegr Noble hafði kysst Mary
og heilsað henni, spurði hún:
— Segðu mér, ertu búinn að
finna íbúð í Atlantic City fyrir
okkur?
— lýei, enga, sem var nógu
góð fyrir væntanlega eiginkonu
mína. Ég hlýt að rekast á hana
von bráðar.
Hún kinkaði kolli. — En gæt-
um við ekki búið hérna hjá
pabba, þangað til þú finnur rétta
íbúð?
Hann leit undrandi á hana.
Að vera hérna i Fíladelfíu? Það
eru hundruðir húsa í Atlantic
City. Ég finn áreiðanlega eitt-
hvað, sem við getum fellt okkur
við, í þessari eða næstu viku.
Hann leit snögglega á Mary.
— Hvað er að, elskan mfn?
spurði hann. — Þú ert svo hrygg
á svipinn, það er engin ástæða
til þess.
— Jæja, þú hugsar bara um
okkur tvö, Nobel, sagði hún
áköf. — En ég er líka að hugsa
um föður minn. Hvernig heldur
þú að fari fyrir honum, þegar
hann á að fara að búa hér einn?
Hvers vegna ættum við ekki að
geta búið hér svolítinn tíma eft-
ir að við höfum gift okkur?
— Nei, heyrðu nú! Hvernig eig
um við að búa hérna, og ég
hef verzlun mína í Atlantic City?
Það er óframkvæmanlegt, góða
mín.
— Jæja, andvarpaði hún þung-
lega, — þá tölum við ekki frek-
ar um það.
Riðfrí stólhnífa-
pör V-þýzk fyrlr
6 nw Verð nðeins
kr. 298.00

.i EiJr m^- *
Sviplaus og hreyfingarlaus beið
apamaðurinn að „skrímslið“ nálg-
aðist og tæki eftir honum.
En skepnan snéri burt og hefur
eflaust enga lykt fundið af mann-
inum vegna vindáttarinnar
En núna var nýr óvinur kom-
inn tii skjalanna sem ógnaði Tarz-
an, ókunn mannleg vera sentÍfRndi
í leyni.
Barnasagan
KALLI
og græm
pófa-
gaukur-
inn
Verzlunin
Stýrimaðurinn tók öskjuna með
pillunum inn með sér og fór síðan
að velta vöngum yfir því, hvar
hann ætti að geyma þær. „Eldhús-
inu“ hugsaði hann, „Tommi hefur
svo margar pillur og töflur að
hann tekur ekkert eftir þvl og án
þeirra talar Jakob ekkert meira“.
Hann læddist inn í eldhúsið og
geymdi piíiurnar í hnetudós. Það
var ekki hægt að þekkja öskjurn-
ar í sundur. En einmitt rétt síðar
bjó Tommi til gulrótabúðing og í
honum vildi Kalli alltaf hafa mik-
ið krydd. Og það varð víst áreiðan
lega vel kryddað, því eftir fyrsta
bitann fór öll skipshöfnin að
hnerra og hósta og Kalli spurði
hvað í djöflinum væri nú komið í
búðingínn.
„Þetta er ekki hans sök, skip-
stjóri. Þetta hljóta að vera töfl-
urnar sem ég setti í dós í eldhús-
inu. Hann hlýtur að hafa tekið
þá dós í. misgripum.
i.m