Vísir - 14.09.1962, Síða 15

Föstudagur 14. september 1962.
VISIR
nú kemur þú með okkur! Hvar
er bfllinn, Noble?
Rose stanzaði fyrir utan hús
Franks og stóð kyrr andartak.
Sfðan gekk hún hægt upp tröpp-
umar. Dyrnar voru ólæstar, svo
að hún gekk beint inn í for-
stofuna. Mary var á leið niður
frá herbergi sínu, og þegar hún
framan í ungu stúlkuna. — Nú
verðið þér að hlusta á mig and-
artak, Mary, sagði hún vald-
mannslega. — Við erum einar
hér í húsinu og það, sem við
segjum við hvora aðra, er al-
gjörlega á milli okkar tveggja.
— Við eigum ekkert vantalað,
sagði Mary reiðilega. — Farið
í burtu héðan.
hana. — Hinir illu halda alltaf
að hinir góðu sé eins slæmir og
þeir sjálfir, sagði hún hæðnis-
lega.
Rose kinkaði kolli. — Já, mað
ur verður að hafa eitthvað illt
í sér, til að geta skilið, hvernig
það er í hinu heitasta víti, eins
og við höfum báðar verið í und-
anfarið.
— Farið burtu héðan ... Far-
— Þér væruð ekkert betri, þó að þér væruð morðingi og
myrtuð föður yðar, hrópaði Rose æst.
kom auga á Rose, flýtti hún sér
alveg niður, benti með skipandi
svip á dymar: — Farið leið yð-
ar! skipaði hún reiðilega. — Þér
eigið ekkert erindi hingað.
Rose stóð kyrr og horfði beint
— Við eigum annars svo
margt sameiginlegt, að við ætt-
um að geta skilið hvora aðra,
sagði Rose óhindrað. — Við er-
um agnir af sama hlut!
Mary leit með fyrirlitningu á
ið... segi ég, heyrið þér það?
— Þér farið alveg rangt að
þessu, Mary, sagði Rose hrærð.
— Þér viljið breyta föður yðar
og þvinga hann til að gera það,
sem þér viljið. En það er bæði
ljótt og rangt... Þannig kom ég
fram við manninn minn á sín-
um tíma, svo að ég veit um
hvað ég er að tala.
— Vesalings Tony var svo
hamingjusamur, þegar ég kom
hingað frá Italíu til að giftast
honum, en ég upprætti ham-
ingju hans og eyðilagði líf hans.
Ég var eins og barn í leikfanga-
búð, þegar ég var komin til Am-
eríku, Mig langaði í allt, sem ég
sá, og það var svo margt fal-
legt. Tony átti enga peninga,
svo að hann varð að stela til að
geta uppfyllt ósanngjarnar ósk-
ir mínar. Það var eina ástæðan
til þps-að hann var drepinn
svoha ungiir.
Mary tók fyrir eyrun. — Ég
vil ekki heyra meira, hrópaði
hún örvilnuð. — Farið nú burt.
— Ekki fyrr en ég hef sagt
yður allt, sagði Rose, án þess
að hörfa eitt skref til baka. —
Þér meðhöndlið föður yðar á
sama hátt og ég meðhöndlaði
Tony, og þér eruð ekkert betri
en þó að þér væruð morðingi,
sem vildi svipta hann lífi.
Mary leit í kringum sig með
stórum óttaslegnum augum. Því
næst hljóp hún hratt upp stig-
ann og inn í herbergi sitt aftur,
en Rose fylgdi strax á eftir
henni.
— Mary, sagði hún lágt og
biðjandi, farið nú út úr þessu
herbergi og verið niðri, þegar
faðir yðar kemur heim. Ef þér
gerið það ekki, leggið þér líf
hans algjörlega í rúst.
Máry lét fallast á rúmið, og
Rose settist á stól og horfði á
hana.
— Faðir yðar gerði skyssu,
þegar hann ætlaði að kvænast
mér, en þér megið ekki hegna
honum meira en þér hafið þeg-
ar gert. 'Reynið nú að gleðja
hann aftur ... hann á það skilið.
Mary Ieit á hana blinduð af
tárum. — Hann var alltaf svo
glaður hér áður fyrr, þegar við
vorum tvö saman, hvíslaði hún
örvæntingarfull. Þegar mamma
dó , var það ég, sem fékk hann
til að hlæja aftur og vera ham-
ingjusamur ... og nú ætlið þér
að taka hann frá mér.
— Mér þykir ósegjanléga vænt
um föður yðar, Mary, sagði
Rose hægt. — Ég... ég elska
hann. Heitasta ósk mín væri að
sjá hann glaðan og ánægðan,
eins lengi og hann lifir. En ég
vil ekki láta yður drepa allt það,
sem er gott og heilbrigt í hon-
um og það vegna minna eigin
óska. Eftir andartak yfirgef ég
þetta hús hérna, og eftir það
mun hvorki faðir yðar né þér
sjá nokkuð til mín framar...
Þannig viljið þér hafa það ... og
þannig verður það.
T
A
R
Z
A
N
AFTEK FAILIWS TO STOF
'V HIS EWEMVJHE SF’ANIAK.F
GKABSEF SOANE CLIASBING
EQUimENT ANF QUICICLV
TAKZAN
FOLLOWEF
THKOUGH HONEV-
COM5EF PASSAGElVAVSi GKlMLY NOW-
FOZ WITH THE TU£N OF EVENTS,
JUAN'S MINP FETEKIOKATEF’—
AN7 A CKAZEI7 LAUGHTEK
OCCASIONALLV ECH0E7
THKOUGH THE INKV
SLACKNESS. I-5-574-7
i
Eftir að Juan hafði mistekizt að
koma andstæðing sínum fyrir katt-
arnef greip hann klifurtækið og
lagði á flótta.
Tarzan fylgdi á eftir honum,
gegnum ísgöng, og nú var um líf
eða dauða að tefla, því Spánverj-
inn var nú greinilega genginn af
vitinu.
Vitfirringslegur hlátur hans berg
málaði við og við í myrkrinu.
Barnasagan
KALLI
39 græm
páfo-
^aukur-
inn
Kalli hafði fylgzt með hvað fram
fór á skip sjóræningjanna og kvað
upp þann úrskurð að þar væru
eintómir landkrabbar. „En meðan
við höfum þennan páfagauk, losn-
um við ekki við þá“.
„Eigum við þá ekki að láta þá
hafa páfagaukinn", spurði stýri-
maðurinn. „Láta þá hafa páfagauk-
inn, ekki til að tala um“, hann er
ómetanlegur. „Já, en hann færir
okktir aðeins ógæfu og vandræði,
ég óska bara að ég hefði aldrei
keypt hann. Allt þetta tal um skot
og bardaga gerir mig taugaóstyrk-
an“.
„Biddu þangað tii við höfum
fundið fjársjóð James Tar“, sagði
Kalli uppörfandi, Síðan gaf hann
vélameistaranum fyrirskipun um
að auka ferðina eins mikið og hægt
væri.
Hún stóð upp og gekk að dyr-
unum. — Nú getið þér farið nið-
ur og beðið eftir föður yðar,
Mary, sagði hún blíðlega. — Það
er réttur yðar og skylda yðar.
Og ég fer mína leið, svo að þér
þurfið ekki að hugsa meira um
mig. Hún flýtti sér niður stig-
ann, en Mary stóð upp og hljóp
á eftir henni. Hún greip í hand-
legg hennar:
— Rose, sagði hún, og það
vottaði fyrir brosi, — viljið þér
ekki fá kaffisopa?
— Jú, það vildi ég gjaman,
svaraði Rose, og sfðan fylgdust
þær báðar fram í eldhúsið. Þær
grétu og hlógu, bjuggu til kaffi
og lögðu á borð ...
Frank gekk hægt upp tröpp-
urnar og leitaði strax í eldhús-
inu, og þegar hann kom auga á
Rose og Mary, sem sátu og töl-
uðu saman í bróðerni, hlammaði
ODYRT
skólafatnaður
skólatöskur