Vísir - 28.09.1962, Side 15

Föstudagur 28. september 1962.
15
VISIR
Friedrich iúrrenmatt
OO
hann hefði sungið Bernermars-
inn, eftir að Gulli\er var far-
inn, en það hlaut að vera mis-
minni. Hann var yfirleitt ekki
svo ákafur föðurlandsvinur.
Fjandinn sjálfur, hugsaði hann.
Bara aö hann myndi nú eftir
þvf. Gamli maðurinn leit tor-
tryggnislega í kringum sig í her-
berginu, á meðan hann sötraði
hafrasúpuna sína. (Alltaf hafrfc-
súpa). Á þvottaborðinu stóðu
nokkrar flöskur með meðölum,
sem ekki höfðu verið þar áður.
Hvað skyldi þetta tákna? Engu
var að treysta. Auk þess kom
hver systirin af annarri á tíu
mínútna fresti í ýmsum erinda-
gjörðum, annað hvort að sækja
eitthvað eða koma með eitt-
hvað. Og nú var ein þeirra að
flissa frammi í ganjnum. Hann
heyrði það greinilega. Um Hung
ertobel þorð: hann ekki að
spyrja, og hann var reyndar van
ur því að sjá hann ekki fyrr en
undir kvöldið, þar sem hann
starfaði úti í borginni allan eft-
irmiðdaginn. Márlach lauk við
bygggrautinn með eplamaukinu
(það var heldur engin tilbreyt-
ing), og varð steinhissa, þegar
honum .yar boðið kaffi og syk-
ui —'eftir sérstökum fryirmæl-
um dr. Hungertobels, eins og
systirin sagði í ásökunartón. —
Slíkt hafði aldrei skeð fyrr. Hon
um bragðaðist kaffið prýðilega
og hitnaði af því. Síðán sökkti
hann sér niður í skjölin. Það var
það skynsamlegasta, sem hann
gat fundið upp á. En hann varð
mjög undrandi, þegar Hunger-
tobel gekk skyndilega inn í her-
bcrgið, rétt fyrir kl. eitt, alvar-
legur í bragði. Gamli maðurinn
sökkti sér ^nn dýpra ofan í skjöl
in og þóttist ekki sjá það.
„Hans,“ sagði Hungertobel og
gekk ákveðið að rúminu. í guð-
anna bænum. Hvað hefur skeð?
Ég gæti ásamt öllum systrun-
um svarið að þú hefur verið á
orkan 1 -'nderíi."
„Jæja,“ sagði gamli maðurinn
og leit upp úr skjölunum. Og
síðan sagði hann: „Einmitt?"
„Einmitt," svaraði Hunger-
tobel. „Allt bendir mjög ákveðið
til þess. Ég hef t. d. verið að
reyna að vekja þig í allan morg-
un.“
„Það þykir mér leiðinlegt,"
sagði lögreglufulltrúinn iðrunar-
fullur.
„Það er bókstaflega ómögu-
legt, að þú hafir drukkið áfengi.
Annars hlýtur þú einnig að hafa
gleypt flöskuna,“ hrópaði lækn-
irinn örvilnaður.
„Það held ég líka,“ svaraði
gamli maðurinn. \
„Þetta er sannkölluð ráð-
gáta,“ sagði Hungertobel, og
fægði gleraugun sín, en það
gerði hann ævinlega, þegar hann
var æstur.
„Kæri Samúel,“ sagði lög-
reglufulltrúinn. „Það er ekki allt
af auðvelt að hýsa leynilögreglu
1 mann. Það verð ég að viður-
kenna, og ég verð að liggja und- j
ir þeim grun, að vera fyllibytta.
En nú langa^ mig til að biðja j
þig að panta fyrir mig pláss á
Sonnensteinklínikkinni í Zúrich j
undir nafninu Blaise Kramer, i
sem á að vera nýuppskorinn,
rúmfastur, en ríkur sjúklingur.“
„Viltu fara til Emmenberg-
ers?“ spurði Hungertobel for-
viða og settist.
„Auðvitað," svaraði Barlich.
„Hans,“ sagði Hungertobel.
„Ég skil þig ekki. Nehle er dauð
ur.“
„Já, Nehle er dauður, það er
að segja einn Nehle er dauður,“
leiðrétti gamli maðurinn. „Við
verðum að komast eftir, hvor
þeirra það er.“
„Guð sé oss næstur,“ sagði
læknirinn. „Þeir eru þó ekki
tveir?“'
Bárlach tók skjölin upp: „Við
skulum virða fyrir okkur í sam-
einingu öll atvik,“ hélt hann ró-
lega áfram, „og gætum að, hvað
Verður okkur minnisstæðast. —
Þér verður að skiljast, að list
okkar verður til fyrir talsverðan
útreikning, og fyrir mjög ríkt
hugmyndarflug."
Hungertobel kvaðst ékkert
skilja, hefði raunar ekkert skilið
allan morguninn, og hann and- 1
varpaði.
„Nú les ég skýrsluna,“ hélt
lögregluforinginn áfram: „Hár
og grannur, hár grátt, áður rauð
©pib\
fJJPENHRGEN ^

Jæja ungi maður. Hvort eigum við nú að leika Iag eftir Beet-
hoven eða tólfta september?
brúnt, augu grængrá, eyru út- morðingja. Það má finna hina
standandi. Andlitið grannt og einföldustu skýringu á þessum
fölt, með poka undir augum. j ruglingi mínum. Það hlýtur þú
Tennur heilbrigðar. Önnur ein- J þó að viðurkenna.“
kenni — ör í hægri augabrún.“ i „Það re ein ályktun," sagði lög
„Þetta er nákvæm lýsing á reglufulltrúinn. „En samt sem
honum,“ sagði Hungertobel. v | áður eru fleiri ályktanir mögu-
„Hverjum?“ spurði Bárlach.
„Emmenberger,“ svaraði lækn
irinn. „Ég hefði þekkt hann á
þessari lýsingu."
„En þetta er lýsingin á Nehle,
sem fannst dauður í gistihúsi í
Hamborg, eftir því sem stendur
skýrslum leynilögreglunnar."
„Þeim mun eðlilegra er það,
að ég skyldi rugla þeim saman,“
sagði Hungertobel. „Sérhver
okkar mannanna getur líkzt
N
Juan hóf frásögnina: „Fyrir
fjögur hundruð árum fór frægur
spánskur landkönnuður, Francis-
co Pizzaro, til Suður-Ameríku og
sigraði Inkana, í Perú“.
„Pizarro og menn hans fengu þrælar, og miklir fjársjóðir voru
geysimikla uppskeru. Indíána fluttir um borð í skip hans....“
'arnasagan
KALLI m
® græni \ íí
pála-
wukur- ú ■ >
.
enn
legar, enda þótt þær í fljótu
bragði birðast ekki knýjandi en
samt einnig mögulegar, og þar
af leiðandi þess virði, að betur
sé að þeim hugað. Hin ályktun-
in gæti verið: Emmenberger var
ekki í Chile, heldur Nehle undir
nafni Emmenbergers. Aftur á
móti var hann í Stutthof undir
nafni Nehles.“
„Það er ðsennileg ályktun 1
sagði Hungertobel og var steii.
hissa.
„Raunar,“ svaraði Bárlach,
„en samt leyfileg. Við yerðum
að taka alla nöguleiká xneð f
reikninginn."
„Og hvert leiðir þacftjkliur ef
ég mætti spyrja?“ sagði læí:n-
irinn í mótmælaskyni. „Þá hefði
Emmenberger drepið sjálfan sig
í Hamborg, og læknirinn, sem
-rekur Sonnenstein, væri Nehle.“
„Hefur þú séð Emmenberger
síðan hann kom aftur frá Chile,“
spurði gamli maðurinn.
„Aðeins séð honum bregða fyr
: ir,“ svaraði Hungertobel þrá-
j kelknislega og greip ringlaður
um höfuð sér. Loksins hafði-
hann sett gleraugun upp á ný.
„Þarna sérðu. Þessi möguleikí
er þá fyrir hendi.“ hélt lögreglu-
fulltrúinn áfram. „Einnig önnur
lausn væri möguleg: Hinr. dauði
í Hamborg var Nehle, nýkominn
VÁ meðan stýrimaðurinn og
Mester hlupu hugfangnir á eftir
græna páfagauknum, náði Tommi
fuglinum , sem hann og Kalli
höfðu verið að elta. „Þrumur og
eldingar'*, hrópaði páfagaukurinn
„lengi lifi Græni Páfagaukurinn
og ógnir Djúphafsins". — Heyrt,
svaraði Kalli, „en hvar er fjár-
sjóðurinn?" „Fjársjóðurinn", end
urtók páfagaukurinn, „þrír —
þrír — ,grafið undir þrjú tré“.
Þeir fyjjfdu skipun páfagauksins
og tóku strax til við að grafa
undir þrjú pálmatré, sem stóðu
í hhapp. Á meðan þessu fór fram,
fylgdu Jack Tar og Billy ákaft
þeim fyrirmælum, sem annar.
fugl hafði gefið þeim annars
staðar á eyjunni. ,
mfekki
verð aðeias
. 97SM