Vísir - 31.01.1963, Blaðsíða 8

/
fí
VÍSIR
y
Jtgetandi Blanaútgátan VISIR
Ritstjðrar Herstemr Pálsson Gunnar G Schram
Aðstoðamtstjóri Axel T’horsteinsson
FrétLastióri Þorsteinn Ó Fhoraiensen.
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178
Auglýsingai og afgreiðsla Ingólfsstræti 3.
Askriftargjald si 55 cróoui á mánuði
I lausasölu 4 kr eim — Sími 11660 (5 Unur).
Prentsmiðis Visis — Eddr h.f
Gróskan í atvinnul'ifinu
Aldrei hafa fleiri íslenzk skip verið í smíðum en
nú, ef frá er talið nýsköpunartímabilið eftir stýrjöld-
ina. AIIs eru þau 46 og er verðmæti þeirra 316 millj.
króna.
Þessar tölur sýna hver grózka er í sjávarútveg-
inum. Það fer hér saman góður afli og fjöldi nýrra
skipa, sem brátt munu hef ja veiðar. Enda er það undir-
staða þess að gjaldeyris sé aflað í þjóðarbúið og þjóð-
artekjumar aukizt ár frá ári að framleiðslutækin séu
aillkomin og af beztu gerð.
Hinar miklu skipabyggingar stinga mjög í stúf við
þann vælusöng stjómarandstöðunnar um samdrátt í
aívinnulffinu og kreppu, vegna vondra stjórnarbátta.
Sannleikurinn er allur annar, eins og fjöldi hinna nýju
skipa sýnir áþreifanlega. Nú eru einmitt óvenjulegir
uppgangstímar, atvinna nóg og framleiðslan í hámarki.
Má furðulegt heita að sæmilega gáfaðir menn skuli
láta hafa sig til þess að halda fram þeirri fásinnu að
samdráttur sé í atvinnulífinu.
Og það eru ekki aðeins skipasmíðar sem eru ó-
venju miklar. Byggingar eru miklar bæði í sveitum og
kaupstöðum. Ný fyrirtæki eru stofnuð hvert af öðru og
hvarvetna er velsæld í landinu.
Ástæðan er auðvitað sú að það hefir verið losað
um höftin. Þegnunum hefir verið veitt frelsi til þess að
iifa og starfa eftir eigin höfði, í stað þess að leggja
'ielfjötur þjóðnýtingar og ríkisafskipta um háls þeirra.
Músarholusjónarmið Eysteins ráða ekki lengur í fjár-
nálum þjóðarinnar og skattasvipa hans sést hvergi
lengur á lofti.
Það er von að menn séu bjartsýnir á framtíðina.
Ekið inn í eilífðina
Undanfarna daga hefir Vísir gert að umræðuefni
þá miklu hættu, sem er búin akarídi og gangandi fólki
á vegum Iandsins og einnig það að sú hætta fer sífellt
vaxandi með auknum fjö!da ökutækja.
Það ætti að liggja í augum uppi að með aukningu
úfreiða og bílstjóra er nauðsynlegt að fjölga löggæzlu-
nönnum á vegunum. Hins vegar hefir einn löggæzlu-
nannanna nýlega lýst því yfir að lögregluþjónar við
imferðareftirlitið séu allt of fáir í Reykjavík. Er ekki
jarna atriði sem úr má bæta?
Einnig hefir það komið fram í viðtölum við þá
aenn sem embættis síns vegna hafa afskipti af um-
erðarslysum, að hættulegustu bílstjórarnir eru yngstu
íílstjórarnir. Ef hér er um staðreynd að ræða er full
ístæða til þess að herða eftirlitið með þeim aldurs-
dokk og hika ekki við að beita ökuleyfissviptingu
yrir glannalegan akstur.
Hér sem annars staðar gildir hið gamla máltæki:
það er of seint að iðrast eftir dauðann.
V í S IR . Fimmtudagur 31. janúar 1963.
Baddeley,
Roebling og
Mildfred
Dunnock
(einkaritari
Floru);
Fellur hann
fyrir freist-
ingunni?
NÝJASTA LEIKRIT
TENNESSEE
H -Æ
Nýjasta leikrit Banda-
ríkjamannsins Tennes-
see Williams var frum-
sýnt fyrir nokkrum dög-
um á Broadway í New
York. Viðtökur gagn-
rýnenda voru skiptar.
Allir tala þeir um yfir-
vofandi stefnubreytingu
hjá skáldinu, stefnu-
breytingu, sem ekki sé
orðin algjör ,enda beri
leikritið merki þess í
• fálmandi e£uismeðferð
höfundar.
Allir eru þeir einnig sammála
um að Tennessee Williams hafi
oftast gert betur. En gagnrýn-
endurnir rita af misjafnlega mik
■lli samúð með skáldinu og leik-
riti hans. Sumir fara háðulegur,-
irðum um leikinn, einkum tákn
myndir hans, aðrir virða skáld
inu vandamál hans til vorkunn
ar. I bessu leikriti sem höfunr'
ur nefnir The Milk Train Doesr
’t Stop Here Anymore, er fjall
að um Guð og heiiagleikann
Leikurinn er látin gerast á
Ítalíu.
EFNIÐ.
Flora Gofort er sextug ekkja
sem hefur verið gift sex sinn-
um og auðgast áberandi mikið
á síðasta hjónabandi sínu. Hún
býr í stóru húsi á hæðartoppi,
bangað liggur frá landi aðeins
ein leið, um einstigi upp bratt-
ann. Þangað er ekki öllum
kleift. Að minnsta kosti líður
yfir unga skáldið, sem hefur
leitað fundar Floru, eins og svo
margra eldri, einmana kvenna,
til að láta þær njóta karl-
mennsku sinnar fyrir fé og aðr-
ar gjafir.
Fiora finnur skáldið liggj-
andi á tröppum hússins. Hún
verður þegar hugfangin af hin-
um unga manni, ljóshærðum,
þrekvöxnum, í stuttum leður-
buxum.
Staðráðin í að njóta ásta hans
og endurvekja me& krafti. ungs.
líkama sk#ldgins;eigin líkama pg
sál til nýs lífs, íeggur hún sér-
hverja þá snöru, sem hún getur
búið til, fyrir unga manninn.
Hún neitar honum sveltandi um
mat og freistar hans með ilm-
inum af rjúkandi réttum. Hann
kal fá gnægtir alls, aðeins ef
bann lýtur vilja hennar.
En bragðið misheppnast
Ikáldið, sem áður var leikfang
pilltra kvenna á borð við
ioru, hefur breytzt í meinlæta-
■illor dýrling. Flora egnir fyrir
með öllum ráðum og um
stund er dýrlingurinn nærri því
að falla fyrir freistingunni. En
honurn er bjargað. Hann hefur
reynt að forða Floru með sér,
endurnýjað líf hennar, en á ann
an hátt en hún óskaði sér. Það
misheppnaðist.
GAGNRÝNI.
Það er óumdeilanlegt, að
dómi gagnrýnenda, að Tennes-
see Williams tókst aldrei að ná
verulega föstum tökum á yrkis-
efninu. Viðhorfin, sem hann
verður að hafa, eru honum ekki
eðlileg. Uppbygging og tákn-
myndir lejksins bíða hnekki við
betta. Stíllinn á leikmálinu er
ekki sá ljóðræni stíll, sem ætíð
hefur lyft leikritum skáldsins.
Til þess að bæta upp ámllan^ í
verkinu, hefur Wiiliams 'gripjð
til margvíslegra bragða, sem ó-
neitanlega draga leikritið niður.
En leikur aðalleikendanna,
Hermione Baddeley og Paul
Roebling varð til að gera meira
úr verkinu en efni stóðu til.
Unnendur Tennessee Williams
bíða í ofvæni eftir svarinu við
þeirri spurningu, hvort skáldið
reyni að halda áfram á sömu
braut og í þessu síðasta leikriti
þess eða taki upp sinn gamal-
kunna þráð þar sem frá var
horfið.

S< í
Menntaskáh
jV' Á
Nú hefur verið endan á-
kveðið að svæðið milli Lækjar
götu og Þingholtsstrætis, Amt
nannsstígs og Bókhlöðustigs, af
indanteknum 25 metra bekk vit
lókhlöðustíg verði notað undii
byggingar Menntaskólans við
Lækjargötu, Jafnframt er gert
ráð fyrir að hefja byggingar á
húsi fyrir 6 sérkennslustofur
þegar í vor.
í sl. viku sendi menntamála
ráðuneytið Reykjavíkurborg
bréf þar sem skýrt var frá á
kvörðun ráðuneytisins um lóða
mál Menntaskólans og jafn
frami farið fram á það við
borgaryfirvöldin að þau létu
:kipuleggja svæðið. Eru fyrir-
’ugaðgr verulegar byggingar-
ramkvæmdir á svæðinu og
urfa þær að hefjast sem allra
yrst, helzt í vor.
Áður en þær geta hafizt er
bö óhjákvæmilegt að kaupa að
minnsta kosti eina lóð við Bók-
hlöðustíginn og fljótlega tvær
aðrar, og er um að ræða lóð-
irnar númer 7, 9 og 11 við Bók
hlöðustíginn.
Fyrirhugað er að ríkið kaup
rðirnar. Samningar um kaupir
;ru ekki hafnir. Jafnskjótt og
æim er lokið geta fyrstu bygg
ingarnar hafist. Byrjað verður á
húsi fyrir 6 sérkennslustofur, en
síðan er áformað að byggja hús
yfir leikfimissal og samkomusat.
Sérkennslustofurnar þurfa að
vera tilbúnar í haust, en ósenni-
legt að svo geti orðið, sagði
Kristinn Ármannsson rektor, í
samtali við Vísi f morgun.
— Rektor gat þess að
nauðsynlegt myndi reynast að
nota Þrúðvang áfram þó jarn-
liliða hinum umræddu 6 kennslu
stofum. Þá gat rektor þess að
'vrsti áfangi nýs Menntaskóla
/ið Litluhlíð áður Hamnhlíft
byrfti að vera tilbúin árið 1964,
en allt'vær: óvíst um það.