Vísir - 15.02.1963, Blaðsíða 5

VISIR . Föstudagur 15. bebrúar 1963.
5
Wilson sigraði og vill hafa
Brown sér við hlið
Wilson
Harold Wilson hlaut 144 atkv.
í þingflokki brezka Verkalýðs-
flokksins, f annarri lotu kosning-
anna um flokksleiðtoga, en George
Brown 103, og sigraði Harold
Wilson því með 41 atkvæðis meiri
hluta. Hann er þar með orðinn
forsætisráðherraefni flokksins og
leiðtogi stjórnarandstöðunnar í
neðri máistofunni.
Wilson talaði í sjónvarp í gær-
kvöldi og viðtal var við hann i
útvarpi og um úrslit kosninganna
rætt f fréttaauka.
Lýsti Wilson yfir, að hann
myndi fylgja stefnu Gaitskells og
leggja áherzlu á að varðveita ein-
inguna í flokknum, en megin verk
efni fram undan væri að undirbúa
! sigur flokksins í næstu þingkosn-
ingum. Hann kvað feikna mögu-
leika fyrir hendi til framfara og
umbóta á Bretlandi og hefðu þeir
hvergi nærri verið nýttir. Hann
lýsti yfir, að hann vildi Brown
sér við hlið og mundi hann beita
áhrifum sínum til þess eftir megni
að George Brown féllist á að gefa
kost á sér sem varaleiðtoga fiokks
ins. Brown hefir nú tekið sér nokk
urra daga hvíld til íhugunar. Wils
on er hagfræðingur að menntun, 46
ára, og yngsti leiðtogi Verkalýðs-
flokksins fyrr og síðar.
Hann hefir löngum verið talinn
„aðeins vinstra megin" við þá,
sem eru á miðjum flokksvettvang-
hvort ekki væri mögulegt að
loka dyrunum, rétt á meðan tón-
leikarnir stæðu yfir, því að eng-
inn annar virtist hafa hugsun á
því.
Og ekki gat listakonan heldur
fengið að jafna sig í hléinu og
verma ískaldar hendur sínar og
handieggi, þvi að búningsher-
bergi hennar var líkara íshúsi
en mannlegri vistarveru og ekki
virtist einu sinni hægt að út-
vega henni rafmagnsofn til að
hlýja sér ofurlítið við.
Svona aðbúð er hreinasta
hneyksli, sem ekki má endur-
taka sig - þá gætu íslendingar
eins boðið frægum erlendum
listamönnum upp á að spila í
snjóhúsum, eins og margir út-
lendingar halda, að við búum í.
Að utan
Framhald af bls. 8.
einum vini sínum bílinn.
Þá var markgreifi Marcel de
Sade glysgjam og bar á fingr-
unum gilda gullhringi með dýr
ustu demantsteinum. Einn
hringurinn hafði kostað 25 þús.
kr.
Cjálfur hafði hinn ungi maður
^ á hraðbergi óteljandi sögur
af „ættfólki" sfpu í Frakklandi
og lýsti f hrifningu ættarhöll-
inni sem tilheyrði honum suður
í Leirudal, en þó hann væri
auðugur og hefði erft stórfé
kvaðst hann þó ekki hafa efni
á að halda við höllinni. Þannig
gat hann spunniá upp endalaus
ar sögur um eigur og ættgöfgi
og það versta var að hann trúði
þeim sjálfur.
Nú mætir hinn ungi maður
fyrir rétti í Kaupmannahöfn en i
yfirheyrslurnar ganga illa, því1
að hann trúir því sjálfur að
hann sé franskur aðalsmaður
og kannast lítt við spumingar
um fjárdrátt og svik einhvers
dansks gjaldkera sem hét Jörg-
en Schmidt.
fangelsi. En nú hafa lögreglunni
borizt kærur um að Sigurður sé
tekinn til við fyrri iðju sína, sé
farinn að ganga í hús undir fölsku
nafni og reyna að svíkja út úr
fólki fé, fyrir vaming sem hann
telur sig vilja selja. Lögreglunni
þykir því full ástæða til að vara
almenning við manni þessum og
láta hann ekki hlunnfara sig.
Alþingi —
Frh. af 7. síðu:
gins og sézt á því hvað Bjarni
Benediktsson sagði, voru
vangaveltur um, hvar biskup
skyldi búsettur og hversu marg
ir biskupar skyldu vera. Var
jafnvel talað um eina 3 bisk-
upa á íslandi ,einn að Hólum,
einn að Skálholti og einn f
Reykjavík. Allir voru þó sam-
mála um ,að afhending Skál-
holtsstaðar f hendur þjóðkirkj-
unnar væri til bóta og sú niður
staða fékkst í umræðurnar, að
sú afhending hindraði f engu,
það baráttumál áhugamanna að
biskupinn hefði aðsetur í Skál-
holti.
Verður þvi að telja þetta
frumvarp eins og kirkjumála-
ráðherra tók fram, „spor í rétta
átt“.
Mudurinn
framhald at bts. 4
„Við reynum að samræma okk
ar viðhorf og skoðanir á einstök
um persónum".
Spyrjandi hafði búizt við því
að hitta eldri virðulegan mann
sem talaði alls ekki eins og ung
ur, hæfilega óánægður rithöfund
ur, en þessi 54 ára gamli nýgræð
ingur f íslenzku Ieikhúslífi sagð
að sfðustu:
„Mér finnst ég aldrei hafa ver
ið yngri en núna“.
— stgr.
Lögreglun — ÞJÓFNAÐUR
Frímerkí —
Framhald af bls. 16.
Laugardaginn 16. sept. fékk
Neve símskeyti frá frímerkjasöl
unni þar sem honum er tilkynnt
að hann geti aðeins fengið brot
af því, sem hann pantaði. Hann
kom daginn eftir og ræddi við
forráðamenn frímerkjasölunnar
á mánudag, og tókst að fá þá
til að selja sér 7 þús. sett af
þeim 50 þúsund settum, sem
hann hafði pantað og greitt
fyrir. En þar sem hann, Neve,
taldi sig í einu og öllu hafa far-
ið eftir fyrirmælum póst- og
símamálastjórnarinnar eins og
þau birtust i tilkynningu henn-
ar um frímerkin frá 12. júlí
taldi Neve sig hafa verið svik-
inn í viðskiptunum og hafa orð
ið fyrir álitshnekki og misst
viðskiptavini, ákvað hann að
höfða skaðabótamál.
Róbert Bechsgaard sendi 19.
ágúst pöntun á 30-50 þús. sett-
um af Evrópufrímerkjum.
Kvaðst hann geta borgað merk-
in fyrirfram eða greitt inn á
konto í Privatbanken í Kaup-
mannahöfn, og óskaði fyrir-
mæla frímerkjasölunnar um
það hvemig greiðslan skyldi
fara fram. Hinn 25. ágúst barst
Bechsgaard bréf þar sem póst-
urinn kveðst hafa skráð pönt-
un hans fyrir allt að 50 þúsund
settum. Hann sendi bréf með
greiðslu, dags. 15. sept. Kom
það hingað 16. sept. En 19. sept.
daginn eftir útgáfudag frímerkj
anna, fær hann skeyti frá frí-
merkjasölunni um að ekki sé
hægt að afgreiða pöntun hans,
þar sem frímerkin séu uppseld.
Beohsgaard hringdi til Reykja-
víkur, en það bar ekki árangur,
svo að hann áskildi sér rétt til
skaðabóta vegna þess hvernig
farið hafði. Kvaðst hann hafa
gert pantanir sínar eftir óskum
viðskiptavina sinna og hefði
málið valdið sér álitshnekki.
Eins og áður er sagt miðast
hinar háu kröfur við það, að
frímerkin Uækkuðu verulega á
markaðnum, og komust hæst
upp í 22 krónur danskar, en
kostuðu hér heima f frímerkja-
sölunni 11.50.
Listafólkið —
Framhald af bls. 16.
inu, þegar ískaldur stormur næð
ir um sviðið og feykir til tjöld-
unum við inngöngudyr þess líkt
og flaggi í ofsaroki? Mme
Stefanska varð meira að segja
sjálf að standa upp og aðgæta,
Framhald af bls. 1.
Þannig varð Sigurður sannur að
því að hafa í desembermánuði s.I.
svikið út á þennan hátt verðmæti
nær 9 þús. kr.
Hefur Sigurður setið í gæzlu-
'"•ðhaldi fvrir svik sín frá því
im miðian des. s.l. og þar til nú
í vikunni að hann var látinn laus
við dómsuppkvaðni..gu, þar sem
hann var dæmdur í 20 mánaða
Innbrot var í nótt framið í raf-
:.iagnsstillingarverkstæði fyrir bif-
reiðir, sem er til húsa í Tryggva-
götu 10.
Ekki verður hægt að segja aö
innbrot þetta hafi svarað kostnaði
fyrir þjófinn, því að allt og sumt
sem hann bar úr býtum var um
eða innan við 70 krónur f smá-
peningum. Öðru var ekki stolið og
engin spöll unnin.
Chopintóníeikar
jprú Halina Czerny-Stefanska,
píanóleikari frá Póllandi,
lék fyrir styrktarmeðlimi Tón-
listarfélagsins í gær og fyrra-
dag, Þar sem hér var um að
ræða nafnfrægan „stórpían-
ista“ og á efnisskránni ein-
göngu verk tónskálds, sem ís-
lendingum virðist sérlega hug-
leikið, fjölmenntu Reykvíking-
ar á fyrri hljómleikana a. m. k.
svo við stórvandræðum lá sök-
um rúmleysis. Hins vegar var
ekki hægt að kvarta um þungt
Ioft og hitasvækju, eins og oft
vill koma fyrir á jafn fjölsótt-
um hljómleikum, og er út af
fyrir sig gleðilegt að loftræsing
skuli vera í góðu lagi í einu
samkomuhúsi borgarinnar. En
of mikið má af öllu gera, og er
skemmst frá að segja, að veðr-
áttan í húsinuu var sem maður
á að venjast í fiskhjöllum í af-
skaplega vindasömum plássum,
og einkar hagkvæm og þægileg
við ýsu og steinbítsherzlu.
Fiskurinn frýs þá annað slagið,
þornar vel í gustinum, og af
honum verður þetta sérkenni-
lega óbragð, sem við erum öll
vitlaus í.
jþað má vel vera, að forustu-
menn Austurbæjarbíós
hafi hugsað sér að herða li*;ta-
konuna svo rækilega, að bolsé-
vískir listafjendur í heimalandi
hennar komist ekki upp með
moðreyk í framtiðiniii, og er
það vel hugsað og fallega. Alla-
vega ætti hún ekki að kalla allt
ömmu sína, eftir þessi ósköp.
En þessi yndislegu verk eftir
Chopin, (tvær pólonesur, þrjár
ballötur, noktúrna og allar
prelúdíurnar) eru ekki ákjósan-
leg viðfangsefni krókloppinna
fingra. Þó frúin hafi greinilega
margt fallegt og merkilegt
fram að færa við túlkun slíkra
tónsmíða, komst það aldrei
verulega áleiðis á þessum
Frú Halina Czemy-Stefánsson
hljómleikum, og urðu þeir, sem
þekkja til leiks hennar, af
hljómplötum, fyrir gífurlegum
vonbrigðum.
trijóðfærið sem henni var
J'Jl fengið í hendur, var
þá ekki til að bæta úr skák,
hvaðan sem það er nú komið,
Féllu strengir þess riiður uf
öllu, undan þungum Ieik aum;
ingja manneskjunnar, sem ann-
að slagið varð blátt áfram að
hamra sér til hita, og það af
öllum kröftum, Ef svona á að
halda áfram, er ekki annað að
gera en hafa með sér hákarl
og brennivín á hljómleika hér
í bæ, en það gæti nú orðið
dýrt spaug, því svona samkom-
um fer óðum fjölgandi.
Leifur Þórarinsson.

Skálholf híður —
Framhald af bls. 1.
Þá verður að sjálfsögðu að vera sem bezt að-
staða í Skálholti til helgihalds, þar sem kirkjan
bíður eftir slíku hlutverki. Þar koma margir og
þarf að vera aðstaða fyrir menn til að dvelja í
Skálholti þótt þeir hafi engum sérstökum erindum
þar að gegna öðrum en þeim að vera þar, hvílast
og byggja sig upp andlega. Þetta gerist ekki allt í
einu. Til þess þarf mikla fjármuni og mikla persónu
lega atorku. Mig persónulega skiptir það ekki öllu
hversu hratt gengi að hagnýta Skálholt, heldur að
stefnan sé rétt. Kirkjan þarf að sameinast um það
að gera Skálholt að sínum hjartastað, sem veitir
þjóðlífinu andlega frjóvgun og blessun“.
Að lokum sagði biskup: „Ég er ákaflega þakk-
látur ríkisstjórninni og kirkjumálaráðherra sérstak-
lega fyrir góðar undirtektir við óskir kirkjunnar
um að fá Skálholt ,og umræðurnar sem fóru fram
á þingi í gær voru til uppörvunar fyrir kirkjunr
og Alþingi íslendinga til varanlegrar sæmdar“.