Vísir - 15.02.1963, Blaðsíða 15

V1SIR . Föstudagur 15. bebrúar 1963.
/5
Alltaf er hann að reyna að
blekkja mig, þrjóturinn. Þegar
þér hafið fundið Salanches far-
ið þér þegar á landsetur yðar
og haldið þar kyrru fyrir.
— O, hershöfðingi, fæ ég höll
ina okkar aftur? Hvenær fæ ég
fullþakkað yður?
Höllina yðar? Höll, jæja, þetta
var dálítill herragarður — var
ekki svo - umgirtur skógi.
Hvar? — Biever við Blois?
Hann kallaði þrumandi röddu
á Bourrienne.
— Skrifaðu niður, sagði hann
að þessi kona eigi að fá aftur
ættarsetur sitt, höll sína, Bievre
eignina við Blois, og hún verður
að geta tekið við henni eftir
tvo daga. Karólína Berthier er
dóttir fyrri eigenda. Munið, að
skrifa, að þetta eigi að verða
persónuleg eign hennar, en ekki
nákominna skyldmenna hennar,
eigi hún einhver. Þetta ber að
framkvæma þegar í stað.
Hann sneri sér að Roustan:
— Og nú er vatnið í kerinu
vitanlega orðið kalt aftur?
Karólína reyndi að taka til
máls.
—Konsúll, borgari, ég vildi
gjarnan...
— Hvað, þér eruð þarna enn j
þá. Hvað viljið þér nú, að ég
taki úrið mitt upp úr vasanum
og gefi yður það?
— Nei, ég vildi bara biðja
yður um, að þér sjáið um, að
þér hafið tekið ákvörðunina um
að veita Salanches frelsi — án
minna afskifta.
Akið ekki lengra, sagði Karó-
lína við ekilinn, skammt frá múr
um La Force, sem voru upplýstir
með luktarljósum.
— Farið inn í krána þarna og
fáið yður glas af víni og kgmið
svo aftur með skriffæri og papp
ír. Þegar hún var búin að fá
þetta var hún svo skjálfhent, að
hún ætlaði aldrei að geta lokið
við að skrifa bréfið. Inni í kránni
var einhver að syngja. Ekillinn
gerði smell með svipunni. Karó-
lína hafði tekið ákvörðun sína.
Ef Gaston tæki ákvörðun um
að taka hana fyrir konu yrði
hann að gera það af frjálsum
vilja, — ekki vegna þess, að
hann stæði í þakkarskuld
við hana — og ekki vegna þess,
að hann var faðir barns, hennar.
Elskan mín!
Ég hefi fengið vitneskju
um, að þér hafi verið veitt
frelsi. Þú færð þetta bréf, þeg
ar þú ferð úr La Force fang-
elsi.
Ég fékk vitneskjuna um, að
þú hefðir verið fangelsaður
nú að eins segja þetta: Eg
elska þig og ég er alveg á-
kveðin í að taka aldrei framar
þátt í þessum endalausu við-
ræðum, sem ekkert leiðir af,
nema að við særum hvort ann
að. Ég fer til hallar minnar,
Bievere, og bíð þín þar.
En ég vil þvf að eins að þú
komir, að þú sért ákveðinn í
að sameina líf þitt mfnu lífi.
Ef þú getur ekki tekið þá á-
kvörðun skaltu ekki koma.
Vertu ekki í neinum vafa um,
að mér er full alvara. I dag
er 21. — og verðirðu ekki
kominn þann 29. skii ég
hvernig í öllu liggur, og bið
þig um, að koma ekki framar
til mín.
Vertu svo sæll — þar til
við hittumst þann 29. — en ef
þú kemur ekki þá að eilífu.
Karó.
Meðan hún var að skrifa bréf-
ið varð henni oft litið að fang-
elsishliðinu. Heyrði hún fótatak
hélt hún, að það væri Gaston.
Þegar hún loks hafði lokið við
að skrifa bréfið bað hún ekilinn
að skreppa aftur inn í krána og
spyrjast fyrir hvort nokkur þar
vildi reka erindi fyrir hana.
Hann kom að vörmu spori
og var lítill drengur með honum.
Þú átt að bfða hérna, sagði
hún við drenginn. Bráðum kem
ur maður út úr fangelsinu. Ég
skal benda þér á hann. Þú átt
að hlaupa til hans og fá honum
þetta bréf. Spyrji hann hver hafi
fengið þér það áttu að hlaupa
burt án þess að svara.
Hún gaf drengnum vænan
skilding Og fékk honum bréfið.
Drengurinn hallaði sér upp að
vagninum, ert Karólína starði á
fangelsisdyrnar. Klukka sló
nokkur högg. Klukkan hlýtur að
vera níu, hugsaði hún, og á
sjöunda slaginu-opnuðust dyrnar
og maður nokkur kom út og
steig hikandi nokkur skref. Hún
beygði sig niður að drengnum
og hvíslaði.
— Það er hann. Hlauptu —
Við ekilinn sagði hún:
— Til Vivienne-götunnar!
Um leið og ekillinn sneri við
sá Karólína, að drengurinn af-
henti Gaston bréfið og hljóp svo
17. kapituli.
KOMIN HEIM.
— Eruð það þér þarna, frú
Ég er hálfsmeyk í þessu myrkri.
— Ég er hér, Jeanette.
— Það er víst svona, að evra
myrkfælin um hábjartan daginn,
en það er svo dimmt.hérna uppi
á loftinu..
— Þetta er ekkert um að fást,
hjálpaðu mér bara með þetta.
— Hafið þér fundið eitthvað
nothæft?
— Ég hefi að minnsta kosti
þegar ég var nýbúinn að
skrifa þér langt bréf.—Ég vil
hart á burt sem fætur tqguðu.
fengið fangið fullt af minning-
um.
Þær voru sannarlega með sitt
af hverju, sem þær höfðu fundið
uppi á loftinu.
— Við skulum athuga þetta
betur inni í herberginu mínu.
Sjáðu þessa litlu freigátu —
hana skar bróðir minn út. Hann
var alltaf með tálguhníf á kvöld-
in — hann ætlaði sér að verða
skipstjóri, þegar hann yrði stór,
skipherra —
— Var það hann, sem féll í
sjóorrustu?
Já.
Seinustú sjö árin höfðu ýmsir
átt heima í höllinni, — hinir og
þessir embættismenn, og gömlu
húsgögnin höfðu smám saman
týnt tölunni, en í borðstofunni
var enn gamla eikarborðið stóra.
Karólína settist við það. Jean-
ette hafði kveikt eld í arninum.
Nú sat Karólína þarna ein og
borðaði súpuna sína, en hún var
lystarlaus Qg eirðarlaus. Það
var eins og hverja myndina af
annarri bæri fyrir augun, er hún
sat þarna, — minningar allt frá
þeim dögum, er þau léku sér
saman, hún og Henri. Hún var
eins og í leiðslu. Þannig áhrif
hafði það á hana, að vera kómin
heim á bernskustöðvarnar, vera
frjáls, geta gert hvað sem hún
vildi, án þess neinn gæti fundið
að neinu. Stundum hikaði hún,
er hún þurfti að segja Jeanette
fyrir verkum. Hún var að velta
fyrir sér hvort hún ætti að sofa
{ herbergi foreldra sinna, en gat
ekki fengið sig til þess.
Er húp stóð upp heyrði hún
að vagni var ekið að húsdyrun-
um og htín kipptist við. En það
var þá Grailly, gamli húslæknir-
inn, sem kominn var. Hann var
orðinn ellilegur og mjög gild-
vaxinn, röddin hás, og hann var
síhóstandi. Hann fór mörgum
orðum um hve sárt hann sakn-
að hennar og hve þungt sér hefði
fallið, er hann varð að hætta við
að lofa henni að vera, vegna
taugaóstyrks konu sinnar.
— Þér megið ekki erfa þetta,
Earólína, sagði hann. Eftir á
þótti henni þetta ákaflega leiðin
legt, einkum þegar við fréttum
af handtöku yðar. Og þegar hún
lá banaleguna kallaði hún á yður
og bað yður fyrirgefningar.
— Ég var henni ekki reið,
svaraði hún, og hugsaði á þá leið
að við svipaðar aðstæður hefði
hún kannski komi eins fram —
og án þess að iðrast þess eftir
á, en það kom ónotalega við
hana, er Crally minntist á Taulin
ábóta, sem hafði ákært hana.
— Karólína, þér hljótið að
hafa fengið villandi upplýsingar,
hann er ágætis maður, sem hjálp
aði mörgum, án tillits til stjórn
málaskoðana, tók menn .að sér,
lofaði þeim að vera, verndaði þá.
En það var óhjákvæmilegt, að
sumir væru handteknir, en var
það hans sök? Allir virða hann.
Hann hefir alla tíð reynt að vera
mannsættari.
Karólína yppti öxlum.
— Ég tel mig hafa sannanir,
— en hverju sklptir þetta nú?
Hún var vinsamleg við lækn-
inn og fylgdi honum til dyra.
Þegar allt kom til alls var vafa-
laust heppilegast, að þau væru
vinir. Bráðum mundi Anni koma
og alltaf, þar sem hann var á
heimili, gat læknis verið þörf.
Vertu bara feginn að ég lét þig
ekki i að ryksuga teppið með
rananum.
SELJUM í DAG:
Til sölu:
Dodge pickup ’53,
tneð aluminium húsi.
Taunus station ’55,
T
A
R
Z
A
N
WITH PESPÉKATB,
TREM9LINIS FINIGERS
TAKZAW ASAIM
GKIF’F’EF’ THE
<MIFE.
W960
THENiSUMMONlNG THE LAST
KESEFiVE OF STKEMSTH, HE
HUKLEC7 THE WEAFOM!
Titrandi fingrum greip Tarzan krafta sinna til að kasta vopn- bringu ljónsins, risti hana og stakkst á bólakaf í hjartað.
til hnífsins og neytti síðustu inu. Hinn stóri hnífur kom á
'59 og ’61. VW ’56
verð kr. 52 þús.
Packard ’54 verð 30
þús. Dodge station
’54 verð 50 þús.
/oAMLA BÍLASALAnV

RAUÐARÁ
SKÓLAGATA 55 — St.MI 15812